Vísir - 20.02.1965, Blaðsíða 15

V' í S IR . Laugardagur 20. febrúar 1965.
75
CECIL ST. LAURENT:
SONUR
ijPxT-' -,S KARÓ-
, LÍNU
— Eruð þér svo mikill ein-
feldningur, Tinteville, að telja
yður hafa rét.t til að ræða, og
það í annarra viðurvist, um kafla
liðinnar ævi yðar, þegar þér á
lævislegan og svívirðilegan hátt
komuð þeirri ungu stúlku, sem
stendur skammt frá yður, í mik-
inn vanda, en líklega er heimska
yðar og einfeldni meiri en mann
vonzka yðar.
Karolína mælti af miklum
þunga, enda hafði reiðin soðið
í henni og varð að brjótast út.
Juan og Pilar hafa nú fundizt
i fyrsta sinn eftir mörg ár og
þér getið ekki fundið annað um
ræðuefni en að masa um, að yð-
ur hafi ekki fallið þýzk rúm. •
Gueneau skildi nú loks til
fulls hver raun þeim Juan og
Pilar hlaut að vera þama, og
hann furðaði sig á stillingu Ju-
ans vinar síns, sem vafalaust
Pilar vegna rauk ekki á flagar-
nn. Og til þess að fá endi bund-
inn á þetta hvimleiða ástand,
því að hann var nógu hygginn til
þess að freista ekki að gerast
sáttasemjari, mælti hann þrum-
andi röddu:
- Ég finn lykt af Kósakka
í vitum mér. Þér verðið að taka
ákvörðun. Af hverju látið þér
ekki skjóta okkur? Hver veit
nema yður bættist þá nýr heið-
urspeningur.
- Kæri kapteinn, sagði Karo
lína rólega, nú megið þér ekki
æsa upp þennan vin okkar á
sömu stund og hann mun veita
okkur tækifæri til þess að kom
ast yfir til franskra hersveita,
því að ég er sannfærð um, að
við munum geta þakkað honum,
að við verðum frjáls ferða okk-
ar eftir nokkrar mínútur ...
— Ég hefi engu lofað um slíkt,
sagði Tinteville þurrlega.
- Hafið þér skipt um skoð-
un?, sagði Karolína áhyggjufull
og lét sem hann hefði verið bú-
inn að lofa þeim þessu. Þér ætlið
þó ekki að verða valdur að því,
að við verðum send til Sibiríu
og frjósum í hel á leiðinni?
- Nei, nei, vitanlega ekki, en
hvemig gæti ég . . .
— Mér sýnist á öllu, að hér
sé í rauninni ekkert eftirlit — og
það mætti segja mér, að þér
væruð sjálfur ekki alveg viss
um hve margir fangamir eru.
Fjórum fleiri eða færri, skiptir
það nokkru máli?
— Það er dimmt og hríðar-
verður, ég gæti ekki látið ykkur
fara í þessu veðri.
Tilhugsunin um, að Karolínu
heppnaðist að leika á Tinteville,
mildaði Gueneau:
— Trúið mér, Tinteville, þér
verðið ekki fyrir neinum ásökim
um og allra sízt frá okkur.
Tinteville horfði á hann af fyr
irlitningu:
— Mér er sama hvað verður
um yðurÆg var að hugsa um frú
de Salanches. Drottinn minn,
hvílíkir tímar!
Af tilviljun horfði Juan og
Pilar á hann á sama andartaki.
— Vitið þið, masaði Tinteville
áfram, í aðalstöð Tsjisagoffs
ætla menn, að Frakkar reyni að
fara yfir fljótið hjá Borisov. Við
erum ekki langt frá Studianska,
en þar hafa framsveitir orðið var
ar við franska herflokka svo
víða, að við emm hér sannfærðir
um, að þar verður reynt að fara
yfir Beresina. Ég verð að senda
ÍTsjisagoff skýrslu. Hvemig líð
jur annars Napoleon Bonaparte?
! Og hinni fögru Pauline - hún
ivar nú alltaf fremur veikbyggð.
- Látið mig segja fyrir um
iorðalag skýrslunnar sagði Gu-
eneau — ég veit nefnilega um
það, sem mikilvægt er að setja
í hana. Setjist niður og skrifið:
- í seinustu skýrslu minni
gerði ég ráð fyrir, að Napoleon
myndi skipa svo fyrir, að her-
inn færi yfir á vaðinu við Studi-
anska. en við nánari athugun sá
ég, að svo reyndur og mikilhæf-
ur hershöfðingi myndi ekki
freista að fara með her manns
yfir fljótið þar, þar sem botninn
er miður góður og árbakkinn
blautur og í rauninni útjaðra
mýri. Allt önnur og betri skilyrði
eru við Borisov. Betri botn.
Traustari árbakkar. Framsveitir
Frakka við Studinaska eiga að
.villa okkur sjónir. Við megum
ekki ganga í gildruna.
— Nú getið þér skrifað undir.
Tinteville var hinn ánægðasti.
Hann þóttist sjá, að hér væri
kænlega að farið — og að hann
myndi græða á því. Hann hafði
skrifað eins og Gueneau mælti
fyrir um og nú skrifaði hann
undir brosandi.
- Þakka yður fyrir þessar
upplýsingar, sagði hann. Það
munaði minnstu, að mér yrði
mikil skyssa á. Ég hélt sannast
að segja, að ætlunin væri að
fara yfir við Studianska.
- Þér ályktuðuð rétt og þess
vegna má rússneski herinn
næstu tvo daga vera hvar sem
hann vill — nema í Studianska.
Það var sem Tinteville hefði
orðið fyrir miklum vonbrigðum.
— Ætli þetta endi ekki með
því, að ég fæ áminmngu, ef ekki
annað verra. Ég er orðinn leiður
á þessari styrjöld óg óska þess
27
eins, að henni megi ljúka sem
fyrst.
— Og ég er orðin leið á að
biða, sagði Karólína þóttalega
og valdsmannlega, því að hún
taldi að með því yrði beztum
árangri náð við mann eins og
Tinteville, - gefið fyrirskipun
um að spenna fyrir!
— Það má enginn vera sjónar
vottur að burtför ykkar, — bezt
að þið yrðuð í hóp hinna fang-
anna og svo ...
— Og svo kæmi í ljós, að allt
í kringum fangahópinn eru varð
menn og að þér gætuð ekki hjálp
að okkur.
Tinteville horfði á hana löng-
unarfullum augum.
— Þér bíðið þess af óþolin-
mæði að komast til Parísar. —
Reynið ekki að neita því. Og ég
skil yður vel - mjög vel. Rúss-
land verður alltaf eins og stórt
sveitahérað. Sannast að segja
held ég, að það væri ágæt hug-
mynd, ef ég slægist í för með
ykkur?
Engum gat dottið neitt í hug
— svo undrandi voru menn
,nema ef til vill Karolína, sem
var tilbúin að nota sér allt, sem
líklegt mátti teljast, að yrði þeim
að gagni il þess að komast burt,
nota sér jafnvel hið óvænta,
hvort sem það var dapurlegt eða
skoplegt, og eins og með óper-
ettubrag. Það var hún sem rauf,
þögnina.
- Ágæt hugmynd! Hjálpin,
sem þér veitið okkur, og sú
hjálp, sem þér veitið hemum
okkar með því að senda fals-
skýrslur til Rússa - hugrekki
það, sem þér látið í ljós með
því að hverfa aftur til samlanda
yðar á mikilli hættustund fyrir
sjáfan yður allt þetta mun af-
má úr minningu allra öll yðar
asnastrik. Hver veit nema ég
geti komið því til leifear, að mað
urinn minn fái því famgengt að
þér fáið kross Heiðursfylkingar
innar, kannski stórkross, eða
jámkrossinn, sem keisarinn hef-
ir stofnað til, og nú er í tízku.
Það var eins og Tinteville gerði
sér ekki grein fyrir að hvert orð
Karolfnu var mengað háði. Hann
neri saman höndunum með á-
nægjusvip.
Eftir hálfan mánuð verð ég
kannski aftur á Signubökkum.
Ég get fengið mér klæðskera-
saumuð föt, farið í leikhús, not-
ið þess að fá mér góðan mat í
matstofu Roberts — sannleika
sagt — ef ég væri héma lengur
mundi ég ekki þora að fyrirskipa
hermönnum mínum, að hleypa
af skoti úr byssu, af ótta við
að hæfa eitthvert ykkar.
— En rétt áðan vomð þér að
gefa í skyn hversu erfitt mundi
að komast héðan, skaut Karo-
lína inn f.
— Það verður bamaleikur, —
ef ég verð með. Ég skipa svo
fyrir, að spennt skuli fyrir sleða.
Við setjumst í hann, ökum burt,
og f fyrrajnálið verðum við í
hópi samlanda okkar.
Dymar opnuðust og undirfor-
ingi kom inn og enn kom hríðar
gusa inn í kofann.
— Sendiboði bíður eftir
skýrslu yðar, yðar tign!
Hér er hún. Það var gott að
þér komuð. Látið spenna sex
hesta fyrir sleða. Ég ek sjálfur.
— Ætlið þér, að aka í þessu
| veðri, — yðar tign, stamaði und
irforinginn og - og Frakkar em
j ekki langt undan.
— Hans tign gerir það, sem |
hann ætlar sér. Ég fer ekki einn.
Þessir fjórir fangar verða með
mér — til þess að sýna mér hvar
Frakkar ætla yfir Beresina.
FINSE
Skólav'órbust'ig 21
NÝTT FRÁ
ferranio
Litfilmur sem eru fram-
kallaðar á pappír.
"Æmt
fcrríutiiicolor ’
HtGMlVJt H27
colour l\\m
. umv*rsa\
Fást í stærðum 120 og
35 m.m.
BJÖRN OGINGVAR
Aðalstræti 8
. Loftskeytastöðin í Mombuzzi
tefur framkvæmd áætlunar okk->
ar, Uli höfðingi. Viltu fljúga með
mér til að stöðva Kikina áður en
' -ir gera árás á hina varnarlausu
■ Tupelóa. Já, Tarzan. Við skuium
■ skilja undirforingja mína eftir
hérna undir stjóm sonar míns,
Tshulu, og við skulum, ég og þú
reyna að koma vitinu fyrir Kik-
ina. Með því að fullnægja þrá Kik
ina fyrir meira landi? Nei, Tarz-
an, heldur með því að leysa á frið
samlegan hátt þann vanda, sem
hlýzt af þvi að Kikismenn hafa
ágimd á konum úr Tupeloa-ætt
bálknum.
ÍWntun?
|»renttmlðja & gúmmlstlmplagerð
Elnholtl Z - Slml 209«»
‘.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V,
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar. J.
S ::
Endumýjum gömlu J,
J. sængurnar, eigum
•J dún- og fiðurheld ver. ’•
Selium æðardúns- og
*: gæsadúnssængur — J«
og kodda af ýmsum \
|> stærðum. «J
«■; DtlN- OG í
I; FIDURHREINSUNIN
Jj Vatnsstíg 3 Simi 18740
í ’
'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V