Vísir - 18.03.1965, Blaðsíða 2

V í S I R Fimmtudagur 18. marz 1965.
X-
Lögreglan í Kaupmannahöfn
glím’ir nú við mikla morðgátu,
morðið á Judy Petersen. Hundr
uðum vitnisburða í málinu hef
ur verið velt fram og aftur,
hundruð manna hafa komið og
látið lögreglunni í té upplýs-
ingar, sem enn hafa ekki
reynzt að neinu gagn'i. Tuttugu
menn sem hafa unnið í marga
mánuði hafa aðeins komizt að
einum sannindum: — JUDY
VAR MYRT og það vita allir
aðrir.
Ef blaðað er í dagbók þessa
morðs, þá lítur hún þannig út
í fáum dráttum:
JANÚAR
Föstudagur 8. janúar: Judy,
sem var 20 ára og vann á ve'it-
ingahúsum, var atvinnulaus og
heimilislaus. Hún bjó heima hjá
hljómlistarmanni í Nýhöfninni
en foreldrar hans bönnuðu það
þennan dag að hún byggi hjá
honum. Kl. 18 mætti Judy vini
sínum og vinkonu á Café Öre-
sund í Nýhöfninni. Það var af-
sundið til Svíþjóðar. Likið er
afklætt að nokkru leyti og skórn
ir finnast ekki.
MARZ:
Mánudagur 1. marz: Morð-
deild lögreglunnar í Kaup-
mannahöfn fer í málið ásamt
sakamálafuiltrúum í Glostrup.
Vinurinn og vinkonan þekkja
líkið þegar, en þau höfðu ekki
saknað hennar frekar, héldu að
hún hefði fundið stað til að búa
á og hefði snú’ið sér að heil-
brigðara liferni.
Fimmtudagur 4. marz: Lög-
MORÐ Á GLEÐIKONU
í KAUPMANNAHÖFN
Milli kl. 18 og 19 var Judy með vinafólki í HONG KONG í Nýhöfn
inni.
Um kl. 19 voru vinkonurnar f Café Charles i Istedgade.
ráðið að Judy flytti til vinkon
unnar á sunntidag sem barn-
fóstra. Síðan fara þau i stutta
heimsókn á „búlu“, sem heitir
Hong Kong við hl'iðina á Öre-
sund. Kl. 19: Judy og 'vinkona
panta bíl og aka til hinnar al-
ræmdu Istedgötu og fara á veit
ingahúsið, Charles. Kl. 21.30-
22.30: Þær yfirgefa veitingastað
inn og ganga á sporvagnastöð
f nánd'inni, en Judy gengur í átt
að Halmtorvet, vinkonan fer
aftur niður í Nýhöfn „í starfið.“
Sunnudagur 10. jan.: Vinkon
an bíður án árangurs eftir Judy
Hún hringir 1 hljómlistarmann-
inn, vin Judy, hún hring'ir á
viðskiptastaði hennar, en eng-
inn hefur orðið var við hana.
FEBRÚAR:
Laugardagur 27. febr.: Lík
Judy Petersen finnst f garði e'in
um í Bröndbyöster, alllangt fyr
ir utan borgina. Það er erfitt að
gera sér grein fyrir hvenær
morðið var framið og á líkinu
voru engin skilríki. Aðeins eld-
spýtustokkur, lítill gullhringur
á fingri sem bendir yfir Eyrar-
reglan opinberar mynd af sígar
ettukveikjara, sem á stendur
PER. Fannst kveikjarinn-í garð
inum þar sem líkið fannst. Af
öllum þeim upplýs'ingum, sem
berast, eru þær mikilvægastar,
að maður nokkur hefur lengi
verið á höttunum eftir Judy,
en ekki er vitað hver hann er og
engin fullnægjandi lýsing fæst
á honum.
Laugardagur 6. marz: Mynd-
ir af kveikjaranum beinir nýj-
um straumi af vitnum til lög-
reglunnar. PER finst í Árósum
Hann reynist vera vinur eig-
anda garðsins og lögreglan miss
ir þar nokkuð sem hún heldur
hafa verið sönnunargagn, en
Per fær aftur dýran kveikjara.
Lögreglan finnur lfka þennan
dag manninn, sem verið hafði
á eftir Judy. Einnig það verð-
ur að engu hjá lögreglunni —
maðurinn sat inni daginn og
nóttina sem morðið var framið.
Miðvikudagur 1. marz: Um
500 manns hafa nú látið lögregl
unni í té ólíklegustu upplýsing-
ar, en ekkert komið að gagni.
Margir telja sig hafa séð konu
serh þeir télia að hafi verið
Vændiskonan Judy Petersen:
Hver myrti hana - og hvers
vegna?
Judy, nokkra daga eftir 8. jan
úar.
Fimmtudagur 11. marz: Lög-
reglan vinnur mikið við að rann
saka Halmtorvet, en þar koma
menn á bílum og taka stúlkur
upp í bíla sína og aka á brott
með þær. Það er talið víst að
Judy hafi farið á brott með
einum slíkum. En HVER myrti
hana? HVERS VEGNA var hún
myrt? — Það veit enginn. Lðg
reglan stendur enn í sömu spor
um eftir nær 3 mánuði og þeg-
ar hún hóf að rannsaka málið.
Milli kl. 21,30 og 22,30 yfirgáfu þær vinkonurnar Café Char-
les„ og Judy fór í áttina að Halmtorvet.
Kári skrifar:
„Fróðleiksfús" sendi Kára eft
irfarandi bréf, sem hann er
fús til að birta í dálkum sin-
um. Það er á þessa leið:
„Þegar ég sé skólabækur
eða námsbækur á förnum vegi
hvort heldur í sýningarglugga
á söluborðum bókaverzlana
eða I héimahúsumð fæ ég alltaf
gæsahúð. Það fara einhver ó-
not um mig, vafalaust frá þeim
árum, sem ég sat á skólabekk
sjálfur og kennararnir reyndu
með illu eða góðu að troða alls
konar formúlum inn í minn
heimska haus.
Svo bar það við að ég fór
í heimsókn til manns á dögun-
um, sem ég átt'i erindi við.
Hann var vant Við látinn, en
mér var sagt að bíða hans og
boðið í stofu á meðan.
Biðin varð löng og mér leidd
ist. Á borðinu fyrir framan mig
lá nýútkomin skólabók eða lestr
arbók eða kennslubók eða hvað
maður á að kalla hana. Það var
Hrafnkels saga Freysgoða. Það
fór um mig ónotahrollur og
mig tangaði. til að fleygja
skruddunni út um gluggann,
eða stinga henni bak við mið
stöðvarofninn til að hún trufl-
aði ekki mínar fínu taugar og
kæmi þeim úr skorðum.
Ég komst i vont skap.
Hvers vegna gat maðurinn
ekki komið? Hvers vegna þurfti
hann endilega að ergja mig
með þvl að sétja skólabók á
borðið fyrr framan m'ig? Vissi
hann ekki að þær fóru í taug-
arnar á mér og mér leið illa
I návist þeirra? Þetta var sad
isti.
Ég gréip ósjálfrátt til kversins
og ætlaði að fela það, svo það
hyrfi mér úr augsýn. Áður en
mig varði hafði ég opnað það
og byrjaði að lesa.
Og ég var svo niðursokkinn
I lesturinn að ég varð ekki var
við húsbóndann þegar hann
kom inn fyrr en hann rak upp
skellihlátur yfir dónaskap mín
um að kasta ekki á hann
kveðju. Hann átti það nú reynd
ar skilið
Af erindum okkar segir ekki
þau varða aðeins okkur tvo. En
begar ég fór út frá honum
labbaði ég mig strikbeint inn
í næstu bókaverzlun og bað ujn
Hrafnkels sögu Freysgoða í út-
gáfu Óskars Halldórssonar.
Hvers vegna?
Það er nú það, hvets vegna?
Ég hafði lesið Hrafnkels sögu
áður — mig minnir méira að
segja tvisvar, a. m. k. kannaðist
ég mæta vel við efni hennar. Eg
las hana samt. Las hana vegna
þess að þarna var í fyrsta skipti
rakin til umhugsunar um sög-
una söguefnið, persönur og per
sónulýsingar atvik og orsök.
Það opnaðist fyrir mér nýr
heimur við lestur bókarinnar.
Þetta er bók fyrir almenn'ing
allt lesfúst fólk sem vill Ieggja
ofurlítið á sig við Iesturinn og
tekur í mál að beita hugsun við
það efni sem lesið er.
Ef ég ætti e'inhverja ósk, sem
ég teldi annarri gagnlegri á
sviði menningar, þá væri hún
sú að við eignuðumst fleiri forn
rit okkar í svipuðum útgáfum."
Þannig hljóðaði bréfið frá
„Fróðleiksfústim" ineð gæsa-
hiíðina. Kárí vbriast til að með
þessu óvæiitl Itvliti Í$jli8|gt
gsesahúðafaráidurinn I fraintfð-
inni.
En hvað lokaósk „Fróð-
leiksfúss” viðkemur, telur Kári
s'ig geta frætt hann á því — ef
rétt er munað — að sama út-
gáfufyrirtæki og gaf Hrafnkels
sögu út hefur gefið fyrirheit
um framhald á þessari útgáfu.
Verður þar ekki aðeins um eina
útgáfu á fornritum að ræða held
ur og á ýmsum öðrum perlum
íslénzkrá bókménnta, bæði fyrr
og síðar.