Vísir - 07.05.1965, Blaðsíða 15

V1SIR . Föstudagur 7. maí 1965.
75
Simone varð einnig litið í spegil
inn og það fór ekki fram hjá henni,
hve ungi maðurinn starði fast á
hana. Það brá fyrir brosi um varir
henni, en aðeins rétt í svip; svo
áttaði hún sig og leit undan. George
hélt áfram að stara á hana í spegl
inum, og spurði sjálfan>sig hvort..
Hún var einmitt sú kvengerð, sem
fær alla heilbrigða karlmenn til
að spyrja sjálfa sig, hvort...?
Clouseau lögreglustjóri seildist
ofan i vasa sinn. „Má bjóða þér
sígarettu, ástin ...“
Hún' fékk sér sígarettu og lög-
reglustjórinn dró upp kveikjara
og gerði tvær árangurlausár til-
raunir til að kveikja á honum.
Hann gerði þá þriðju og þá fjórðu,
en það fór á sömu leið.
George bar kveikjara sinn að
sígarettunni í munni hennar, og
loginn kom samstundis. Simone
þáði eldinn og leit á George undan
augnalokunum, en einungis andar-
tak.
„Þakka yður fyrir“, sagði hún
hæversklega og hvarflaði augum
um frítt andlit hans og miklar,
kraftalegar axlir, leit síðan enn
í augu honum.
Lögreglustjórinn hallaði sér
fram, svo að hann sæi George
betur. „Þakka yður fyrir“, sagði
hann.
George brosti og slökkti á kveikjar
anum. „Min var ánægjan", svaraði
hann.
Clouseau lögreglustjóri hallaði
sér aftur á bak í barstólnum, virti
fyrir sér kveikjarann og gerði enn
eina tilraun til að fá loga á hann
Og nú tókst það samstundis.
i Barþjónninn kom með viskýglas
ið og setti fyrir George, sem bar
það að vörum sér og bragðaði á
blöndunni. Gaf þjóninum síðan
bendingu um að tala við sig.
„Já herra minn ...“
„Ég' er að leita að frænda mínum
hérna“, sagði George. „Föðurbróð-
ur mínum, Sir Charles Lytton. Þér
kannizt kánnski við hann?“
„Sir Charles Lytton‘„ éndurtók
barþjónninn.
„Já ...“
„Föðurbróður yðar?“
„Já ...“
í sömu andrá vildi svo til að
ungu, ljóshærðu konunni glæsilegu
svelgdist heiftarlega á. Svo heif.tar
lega ,að hún stóð á öndinni. Lög-
reglustjórinn rak henni roknahögg
milli herðablaðanna svo að small
við en það virtist einungis gera
illt verra. Og þegar hann reiddi
höndina enn til höggs, leit hún á
hann bænaraugum um vægð.
„Teygið armana upp yfir höfuð
ið“, mælti George kurteislega. „Það
kemur stundum að gagni.“
Og Simoné teygði upp báða
arma.
En eiginmaðurinn kærði sig ber-
sýnilega ekkert um að láta blá-
ókunnugan manninn taka af sér
frumkvæðið. „Beygðu þig snöggt
fram“, mælti hann skipandi við
konu sína. .
Og hún laust snöggt fram — með
þeim afleiðingum, að hún rak enn-
ið harkalega á barröndina.
„Ó, elskan mín ...“ æpti lögreglu
stjórinn.
Hún rétti úr sér í sætinu. Hélt
öðrum lófanum um ennið, þar hún
hafði rekið sig á, en bar hina fyrir
sig eins og í varnarskyni, ef eigin-
maðurinn skyldi taka aftur til þar
sem frá var horfið með barsmíðina.
Og enn hóstaði hún.
George horfði á hana með sam
úðarsvip. „Er allt í lagi?“ spurði
hann.
Hún kinkaði kolli til samþykk
is, þó að það væri bersýnilegt að
ekki væri allt í lagi.
„Nokkuð sem ég get gert?“
spurði eiginmaðurinn í öngum sfn
um.
Hún hristi höfuðið. Renndi sér
ofan af stólnum. Hóstaði enn.
„Ég ... kem ... strax aftur ...“
stundi hún upp á milli hóstakvið
anna og. hraðaði sér út úr her-
berginu.
Ekki var hún þó fyrr komin úr
augsýn en hún lét báðar hendur
falla með síðum og hætti að hósta.
Hún hraðaði för sinni út um aðal-
dyrnar, niður þrepin og síðan upp
stíginn, sem lá að setrinu, sem
Dala prinsessa hafði tekið á leigu.
Þegar það gerðist sat Dala ásamt
gestum sínum við arininn.
„Elskan mfn“, sagði Angela Dunn
ing, „yðar hátign kemst bókstaf-
lega ekki hjá þvf að leyfa mér að
efna til samkvæmis heima hjá yð
ur í Róm. Það yrði viðburðu,r árs
ins í samkvæmislífinu, því lofa ég
yður.“
„Þakka yður fyrir“, svaraði Dala
prinsessa. „Það er mjög vingjam
legt af yður.“
„Ef til vill hefur prinsessan hugs
að sér eitthvað annað?" varð Sir
Charles að orði.
„Því þá það?“ spurði Dala prin-
sessa. „Mér lízt einmitt vel á þessa
uppástungu.“ Hún sneri sér að Ang
elu. „Og mundi Sir Charles þá
verða á meðal boðsgesta?"
„Elskan mín“, svaraði Angela
Dunning, „ég efast um að hann
hefði tíma til þess. Um það leyti
dvelst hann venjulega á Kaprf,
þar sem hann hefur sín einkasam
kvæmi."
„Já, ég hef eitthvað heyrt þeirra
einkasamkvæma getið“, mælti Dala
prinsessa dálítið kuldalega.
Mary, kvikmyndastjaman með
miklu brjóstin, brosti tilgerðarlega.
„Það eru dásamleg samkvæmi",
sagði hún. „Við köllum hann „töfra
manninn“, og guð minn góður —
ég hef aldrei kynnzt manni, sem
kemst í hálfkvist við hann. Hann
getur hæglega haft fimm stúlkur
í takinu í einu og haldið svo á
spilunum að engin þeirra hafi
ástæðu til að kvarta.“
Sir Charles duldi gremju sína
bak við kæruleysislega þreytu
grímu.
„Það lætur spennandi í eyrum“,
sagði Dala prinsessa. „Eins konar
nútímaútgáfa af Don Juan?“
Já, einmitt", sagði Mary með
miklu brjóstin.
Brezki skáldsagnahöfundurinn
hristi höfuðið. „Þó er þar mikill
munur á“, sagði hann. „Sá fyrir
renkari Sir Charles Var tilneyddur
að klífa svalarið og heyja einvfgi.
Og að því er heimildir segja, varð
hann einnig að halda ástmeyjum
sínum aðskildum, að þær vissu ekki
hver af annarri. Charles kemur
hins vegar akandi í Ferrari, opnar
útidymar með lykli óg heldur
hjörð ástmeyja innan einna dyra.
„Og þó eiga þeir dálftið sameigin
legt“, mælti prinsessan með upp-
gerðarblíðu.
„Og hvað er það, yðar hátign?“
spurði Sir Charles og leit á hana
með sömu uppgerðarblíðunni.
Dala prinsessa hikaði við. Óttað-
ist að hún kynni að ganga of
langt og varð dálítið undrandi með
sjálfri sér, hvers vegna hún hafði
þessa ómótstæðilegu löngun til að
koma ótuktarlega fram við Sir
Charles í orði.
„Jæja?“ mælti Sir Charles og'
beið skýringarinnar.
Dala yppti íturformuðum öxl-
unum. „Kannski er bezt að sleppa
því“, sagði hún.
„Elskan mín — ekki neina við-
kvæmni“, tók Angela Dunning til
máls, sem ekki naut neins eins
innilega og rætinnar ertni. „Sir
Charles er ekki hörundsár, enda
gerast allir til að gagnrýna hann,
fyrr eða síðar."
„Það er hverju orði sannara",
sagði Sir Charles. „Þér hafið
spennt bogann, prinsessa. Látið ör
ina fljúga af streng ...“
Hann 'virtist beinlínis sækjast
eftir því að sem verst orð lægi
á honum, og einmitt það varð til
þess að prinsessan hélt ekki lengur
aftur af sér.
„Ég get ekki betur séð“, mælti
prinsessan, „en að sérhver mið-
aldra piparsveinn, sem aldrei sæk
ist eftir hinum eiginlegu og einu
sigurlaunum, eiginkonu og fjöl-
skyldu, og setur sér það eitt tak-
mark að vinna sem flesta skyndi-
sigra, sé að reyna að sanna sjálf-
um sér og öðrum það, sem hann
getur aldrei sannað."
„Og hvað er það?“ spurði Sir
Charles léttur í rómi.
„Að hann sé karlmaður."
Sir Charles gerði sér upp bros.
Þeim hinum brá sýnilega.
„Hvað?“ spurði Angela Dunning
vandræðalega, einungis til þess að
svíkja ekki þá óhjákvæmilegu
skyldu sína að segja alltaf eitt-
hvað. „Þér getið ekki meint þetta",
sagði Mary, bandaríska kynbomb
an og vissi ekki hvaðan á sig stóð
veðrið. „þér hljótið að vera að
gera að gamni yðar.“
Sarajos, skipakóngurihn, leit
á prinsessuna og hristi höfuðið.
„Þar er ég yður ósammála, yðar
hátign“, varð honum að orði.
Brezki skáldsagnahöfundurinn
sagði þyrrkingslega. „Athugasemda
laust af minni hálfu.“
Dölu prinsessu fannst skyndilega
sem hún ætti í vök að verjast
gagnvart gestum sínum. „Ykkur
kann að finnast þetta langsótt
kenning, en hún byggist á heij-
brigðri skynsemi engu 6ð''stður.“
Angélá blimskákkaði augunum
á Sir Charles. „Hvað segið þér
sjálfur?"
„Heldur ófrumleg kenning*,, svar
aði Sir Charles þurrlega. „Otjask
að slagorð frá Freud."
„En sönn kenning samt“, sagði
Dala prinsessa.
Sir Charles dreypti á konjakkinu.
„Það má vel vera. Ég hef aldrei
verið svo langt leiddur, að ég hafi
leitað til sálfræðings", mælti
hann.
Dala gat ekki stillt sig um að
glotta. „Það er yðar vandamál',,;
varð henni að orði.
Gestirnir ráku upp hlátur, allir — ,
að Sir Charles undanteknum.
„Það er óneitanlega hressandi",
sagði skipakóngurinn, að heyra
slíka fyndni af konunglegum vör- j
um.“
Brezki skáldsagnahöfundurinn1
virti Sir Charles fyrir sér af fals- j
lausri illkvitni. Það mætti ;
segja mér að Sir Charles Ljrtton
þætti ekki eins mikið til þess
koma.“
A
R
l
A

I CA.M KILL THEW 50TH, ULI-SILEWTLY
WITH TWO AKKOWS. SUT íAOViBUZZI ý
WANTS r’K!S0LE!?S...T0 QUESTIOH!)
BIG JOKEJARZAN! THEIK KA?I0 TELLS THE/ATO WIP’E
EVIPENCE, FIN7 US! KILL US! HA! HA! G007 JOKE -
ONJHEfA—WHEN YOLK ARKOWS KILL THEW ! *
MOWBUZZI'S T00 CIVILIZEP TO MAKE 6UNMEN
SO FKIGHTENE7-SO HUR.T-THEY TELL
EVERYTHIKIG THEY KNOW'. BETTERI MAKE
THEM TALK... BEFORE WE SIVE THEAA TO
GENERAL YEATS. 7 KNOW I
------V
how!
Vopnaberarnir, sem hafa slegið
upp tjöldum við jaðar Ururu-slóð
arinnar með fyrirskipanir um að
drepa Tarzan, þegar þeir hafa eiga sér ekki ills von af Uli
veitt hann í gildru eru skyndi- höfðingja og burðarmönnunum
lega veiddir í gildru, þegar þeir Ágætt Uli. Miklar þakkir Genk-
is. Heill Tarzan, ef þú ert vinur
Uli höfðingja, þá ertu vinur okk
ar.________________________
bOhS - mmmmmmamaammsmsmm
72997 • Grettisgötu 62 ST
Hef opnað nýja hárgreiðslustofu
á Frakkastíg 7 undir nafninu
Hárgreiðslustofan ARNA.
Sími 19779.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18 3. hæð (lyfta)
Slmi 2dG16
Hárgreiðslustofan PERMA
Garðsenda ‘>1, sími 33968.
Hárgreiðslustofa Ólafar
Björnsdottur
HÁTÚNI 6, slmi 15493.
Hárgreiðslustofan
PIROL
Grettisgötu 31, simi 14787
Hárgreiðslustofa
VESTURBÆJAR
Grenjmel 9, sími 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13, simi 14656
Nuddstofa á sama stað.
Dömuhárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 11. Vonarstrætis-
megin simi 14662.
Hárgreiðslustofan DÍS
Asgarði 22, sími 35T10.
ÁSTHILDUR KÆRNESTED^
GUÐLÉIF SVEINSQÓTTIR
SIMI 12614
HÁALEITISBRAUT 20
VENUS
Grundarstig 2A
Simi 21777
Hárgreiðslustofan
Sólvallagötu 72
Jimi 18615
Endumýjuiii gömiu sængum
ar, eiguna dún og fiðurheld
vet. æðardiins- og gæsadúns-
sængur og kodda at ýmsum
stærðurr - PÓSTSENDUM.
Rest bezt koddar
Dún* og fiður-
hreinsun.
Vatnssug i Sinu 18740
(örfá skrei trá Laugavegi)