Vísir - 22.05.1965, Side 2

SiÐAN
Kári skrifar:
• "p'g vil eindregið hvetja menn
• til að gefa gætur einum lið
• morgunútvarpsins, en það er
• morgunbænin, sem flutt er af
• sr. Bjarna Sigurðssyni frá Mos-
2 felli klukkan átta á hverjum
J morgni.
Einnig vil ég benda mönnum
1 á hinn ágæta þátt um daglegt
• mál, sem því miður er allt of
• stuttur og aðeins tvisvar í viku
2 Þátturinn er aðeins fimm mín-
J útur hvert sinn en mætti gjarn
• an vera fimmtán.
2 Þessir tveir þættir snerta báð
2 ir okkar daglega líf og meira en
• ýmsa grunar. Ég vil hvetja
2 menn til að ljá þessum þáttum
• eyra stutta stund, fimm mín-
• útur að morgni og fimm að
2 kveldi bvt báðir bafa þeir því
• góða hlutverki að gegna að
gera okkur að betri mönnum —
betri íslendingum.
Hér eru svo tvö stutt bréf
til þáttarins, annað er um fisk-
umbúðir en hitt um flugvél
Flugfélagsins.
Dagblaðafiskur
„Ég hef aldrei verið reglulega
hrifinn af því að fá fiskinn nár
fiskbúðinni pakkaðan inn í göm
ul dagblöð, það er eins og eitt
hvað óhreint fylgi því, sérstak-
lega ef maður getur lesið gaml
ar fréttir og leiðara á fiskinum.
Það væri strax mikill munur, ef
fisksalar vildu pakka fiskinum
fyrst inn í venjulega hvítan
pappír, en leggia svo dagblöð
utan um. Ég held að fisksalar
ættu að athuga það, enda þarf
ekki að vera svo dýrt að vefja
fiskinn eina umferð í venjuleg-
an pappír“.
Þjóðhátíðardagur
„Það er nú meiri vitleysan
sem gripið hefur okkar ágætu
Flugfélagsmenn. Þótt ein
tveggja hreyfla flugvél til inn-
anlandsflugs sé keypt, þá linnir
vart hátíðarhöldunum. Vélin er
látin fljúga um landið, þar eru
fluttar ræður og leikið á hljóð
færi, að ótöldum þeim kokteil
glösum sem tæmd eru. Mér
verður bara á að spyrja: hvað
gerist þá þegar flugfélagið eign
ast þotu? Ætli sá dagur verði
ekki gprður að árlegum þjóð-
hátíðardegi. Ekki skyldi mig
undra, miðað við það sem und
an er gengið“. S.J.
| , 7- r»W,TWHnm I, I llilin,l'i«r- I

Sjússaverkfall
Þýzkur tfzkuteiknari, He'nz Oestergaard að nafni, hefur í samvinnu
viB þýzka verksmiðju, er framle'.Bir gerviskinn, sent frá sér nýja
tegund af fatnaði: pelsa, kápur, hatta og fleira, sem gert er úr
gervlskinnum. Fatnaður þessi er svo líkur hinum „ekta“ í útliti,
að erfitt er að gera þar á greinarmun. En hann hefur auk þess
ýmsa kosti fram yfir hina gömlu, hann er sterkari, þolir betur
hreinsun og slit og er mun ódýrari.
Oestergaard hefur telknað og sniðið eftirlíkingar af fatnaði úr
minkaskinnf, hlébarðasklnni og ýmsu fleiru og fatnaður úr „Fur
Bijou“ virðlst ætla að fara sigurför um kvenheiminn.
Sem dæmi um vinsæld r nýju skinnanna má til nefna, að Paola j
•nrinsessa og Valentina Tereschkova, geimkonan rússneska,'
sér báðar glæsiiega pelsa úr „Fur Bijou“ á fatasýningu í
s-rmeg—
Samkvæmt blaðafregnum
virðist nú jafnvel yfirvofandi
verkfall, sem ekki á sér neina
hliðstæðu í kjarabaráttu hinna
vinnandj láglaunastétta f land-
inu, og sannast sem oftar, að
einu sinn’i verður allt fyrst.
Hingað til hafa tvær láglauna-
stéttir, sem áttu það fyrst og
frems sameiginlegt að hefja
mannskepnuna hvað hæst upp,
það hún kemst fylgst nokkurn
veginn að f þvf, að bera öðrum
m'inna úr bítum — enda hefur
jafnan verið svo um alla þá,
sem vísað hafa öðrum efri leið-
ina, samanber spámennina sem
máttu þakka fyrir ef þeir vor-u
ekki srýttir f þokkabót. Er hér
átt við flugmenn og barþjóna,
eins og gefur að skilja.
Nú fyrir skemmstu gerðist
það ,að vissum hópi h'inna fyrr-
nefndu, þeim sem hraðast koma
mönnum upp á við, tókst að
verða sér úti um smávægilegar
kjarabætur, og var ekki van-
þörf á. Mun þvi vissum hópi úr
hópi hinna, þeim sem blanda
þotusjússana, því ekki fundist
nema eðlilegt að þeir fylgdu
starfsbræðrum sfnum eftir, en
þar eð þeir eru jafnvel enn hóg-
værari en flugmennirnir, og
kusu þvf að komast hjá öllu
brambolti, fóru þeir þá leiðina
að skammta sér ögnina sjálfir,
og hækkuðu sjússanna.
En þetta má ekki f voru vel-
ferðarþjóðfélagi afstaða valda-
manna til þeirra, er upphefja
samtíð sfna, er söm og á dög-
um spámannanna. Þotusjússar
eða þotusjússar ekki, verða að
vera á sama lága verðinu. Verk
fall skal það kosta, jafnvel þótt
barna sé um fordæmi að ræða
bar sem er kjarabót þotuflug-
anna, starfsbræðranna. Hjá aug
lýs'ingu skulu þessir hógværu
menn ekki komast, hversku ó-
geðfellt sem þeim er — þó að
mestu tónsnillingar heimsins
verði að leysa n'iðrum sig fram-
an í áheyrendum, svo að á þá
sé minnst f blöðum.
Það merkilegasta f þessu
máli er það, að neytendumir
hafa alls ekki kvartað. Þeir
kunna að meta botusjússana og
bá sem þá blanda, ekki síður en
ferðamenn þoturnar og þá, sem
beim stjórna — að er nú einu
sinni eðli mannsins að sækja í
hæðirnar og vilja komast sem
hæst á sem styztum tíma. í
rauninni hefur vfst enginn
kvartað, betta má bara ekki í
voru þjóðfélagi, þeir, sem lyfta
mönnum upp á við eru réttlaus'ir
á sama tíma og allur almenn-
ingur er réttlaus gagnvart þeim
sem koma mönnum í gagn-
stæða átt, þeir sem eiga kjall
ara mega hækka leiguna á þeim
upp úr öllu valdi og enginn seg
ir neitt við því...
Já, þetta þjóðfélag okkar ...