Vísir - 22.05.1965, Page 9

V í SIR . Laugardagur 22. maí 1965.
91
vinum úr hópi ungs fólks og
listamanna, sem að hún undi
sér samt bezt með. Einu sinni
trúði hún vinkonu sinni fyrir
því, að „Jack fyllir húsið af
fólki sem er á aldur við
mömmu".
ýmsir smá viðburðir sem ollu
árekstrum og firtni á báða
br i gerðust alltaf við og við í
sambúð þeirra. Dæmi um þetta
var, að einu sinni fóru viðræður
við kvöldverðarborð að snúast
um listir. Kennedy stóð upp,
bauð góða nótt og fór að hátta.
Hún lét hann heyra það x stað-
inn að henni fyndust allir þessir
stjórnmálamenn hundleiðinlegir
og stundum kom það jafnvel
fyrir að gestimir gátu skilið
það af framkomu hennar, að
hún hefði lítinn áhuga fyrir
umræðuefninu. Þó Jack væri nú
kvæntur var hegðun hans í
hjónabandinu á margan hátt lík-
ust framhaldi piparsveinsdag-
anna sérstaklega í byrjun
hjónabandsins. Hann hélt t.d.
uppteknum hætti að bera ekki
á sér neina peninga, svo að
oft vantaði hann jafnvel fé til
að kaupa nauðsynjar handa
heimilinu.
IZvöld eitt fóru þau saman í
bíó. Það var ekki fyrr en
Jack var kominn að aðgöngu-
miðasölunni, sem hann uppgötv-
aði að hann hafði ekki nóga
peninga. Og í þetta sinn hafði
Jasqueline heldur enga peninga
með sér.
Miðamir kostuðu tvo dollara,
en Jack hafði ekki í vasanum
nema 1 dollara 85 cent. Maður-
inn sem stóð fyrir aftan hann í
biðröðinni, Dorsey nokkur að
nafni sá hvernig í þessu lá, að
hann vantaði svolítið upp á og
bauðst að fyrra bragði til að
lána honum það sem á vantaði.
Þetta var smáræði, aðeins 15
cent, sem nú jafngildir eitthvað
6 krónum og hinn ókunnugi
maður hefur sennilega ekki látið
sér detta í hug, að þau færu að
endurgreiða honum þetta. Hann
Þegar Jecqueline fór að læra sögu kom hún til móts við mann sinn í áhuga hans á sögu Bandarxkjanna. Hér sjást þau í heimsókn
við Gettysburg með fyrsta barninu, Carolinu.
uð okkur peningana, sem á
vantaði fyrir bíómiðunum. Eig-
inmaður minn er líka mjög
þakklátur. En þegar við komum
aftur heim úr bíóinu, gátum við
hvergi fundið seðilinn sem við
höfðum skrifað nafn yðar og
heimilisfang á. Síðan hefur liðið
ein vika og við varla annað
gert en að leita að þessum seðli
í öllum vösum og veskjum. Þér
afsakið því dráttinn. Og þökk
fyrir að þér voruð hjálpsamasti
maðurinn i allri Washington
þetta kvöld. Ég vona að ég eigi
eftir að hitta yður einhvern
málamanni. Hún ákvað að reyna
að koma langt til móts við
hann, reyna að skapa þeim
sameiginleg áhugamál. Jacque-
line innritaði sig í háskólann í
Georgetown. Viðfangsefni, sem
hún valdi sér var saga Banda-
ríkjanna. Stundaði hún það nám
méð miklúm áhuga í eitt ár.
Það var veturinn 1954—55.
Ritari háskólans í George-
town var á þeim árum maður
að nafni Zimmermann. Það
vildi svo til, að hann þekkti
Jacqueline lítið eitt frá því hann
hafði verið drengur á ferming-
sérstaklega lagt fyrir sig sögu
utanríkisþjónustu og utanrxkis-
mála Bandarfkjanna. Hann kenn
ir enn við háskólann í George-
town.
Hann rifjar upp fyrstu kennslu
stundina. Hann segir að þá, hafi
gei'Zt einkepnilegur atburður.
Þegar koná'Cin'gekk inn i nem-
endahópinn, þá risu allir nem-
endurnir allt í einu upp og fóru
að klappa fyrir henni. „Ég varð
alveg undrandi yfir þessu, en
kemst að því á eftir, að kona
þessi hefði verið eiginkona
Kennedy öldungardeildarþing-
hvatt hana til að stunda þetta
nám, sennilega vegna þess, að
þekking hennar á þesu sviði
myndi styrkja hann í stjórnmála
baráttunni.
TVokkru síðar kom prófessor
David lítið eitt við sögu,
! þegar Kennedy ritaði hina frægu
bók sína „Profiles in Courage“
sem fjallaði um ævi ýmissa mik
illa baráttumanna í sögu Banda
ríkjanna og varð metsölubók.
Hann segir m.a.: „Dag nokkum
í janúarmánuði hringdi til mín
maður að nafni Sorensen, sem
MISKLlD
HJÓNABA HDINU
leyfði þeim þó að skrifa nafn
sitt og heimilisfang á blað-
snepil og þau kváðust myndu
senda honum greiðslu. Hann lét
x það skína, að það skipti engu
máli.
Vfika leið og þá fékk Dorsey
bréf í póstinum frá Jac-
queline ásamt 15 centunum.
Þarf víst ekki að taka það fram
að Dorsey seldi þetta bréf fyrir
nokkru á uppboði fyrir gríðar
mikla upphæð. í bréfinu sagði
Jacqueline: „Kæri herra Dorsey,
að öllum líkindum hafið þér
verið farinn að líta á okkur sem
vanþakklátustu hjón í heimi,
hjón sem aldrei borguðu skuldir
sínar. Ég er yður mjög þakklát
fyrir hjálpsemi þá sem þér
sýnduð okkur, þegar þér lánuð-
tíma síðar, ég vona að það
verði einhvern tíma, þegar þér
ætlið að fara í bíó. og hafið
sjálfur gleymt peningunum fyrir
miðunum heima, svo að við
getum einhvern tíma endur-
goldið það sem þér gerðuð fyr-
ir okkur“.
Tjað kom oft til misklíða milli
hjónanna vegna ólíkra sjón-
armiða. En það má sjá, að það
hefur sennilega oftast verið
Jacqueline sem beygði sig og
lét undan til að vinna sættir.
Hún lét undan i því, að sjaldan
bauð hún sínum vinum, þar sem
eiginmanninum hugnaðist Ixt:
að listamönnum. Og það er
greinilegt að henni var farið að
skiljast það, að hún yrði að
sætta sig við að vera gift stjórn-
ar aldri. Hann hafði þá verið
sendisveinn f verzlun sem
Auchinloss-fjölskyldan verzlaði
við og oft komið með vörur til
þeirra. Hann segir, að þegar
hún kom til að innrita sig í há-
skólann hafi hún strax þekkt
hann. „Ég spurði hana hvers
vegna hún gift konan ætíaði nú
að fara að stunda nám f há-
skóla. Hún sagðist ekki vera að
stefna að þvf að taka próf, hún
vildi aðeins kynnast betur sögu
þjóðar sinnar“.
lvennari hennar i bandarískri
sögu var prófessor Jules
David. Til hans kom Jacqueline
í tírna þrisvar í vikxx og voru
íímamir á morgnanna. I þeim
voru 50 og 70 stúdentar.
Prót'essor Jules David hefur
manns. Kennedy var þá ekki orð
in eins valdamikill og frægur og
hann varð síðar, en hann var
þekktur stjórnmálamaður í
Washington.“
próf. David heldur áfram: Það
var siður hjá mér, að eftir
að ég hafði lokið fyrirlestrinum
í hverri kennslustund bauð ég
stúdentunum að leggja fyrir mig
spurningar og úr þessu spunn-
ust að jafnaði talsverðar um-
ræður, sem margir tóku þátt f.
Einu sinni hafði ég talað um
vissa þætti varðandi þrælastríð
ið og á eftir urðu miklar um-
ræður og frúin tók þátt í þeim.
Umræðurnar fóru m.a. að snú-
ast um forsetaembættið, völd
þess og þýðingu og lfka um hlut
verk forsetafrúarinnar. Mér virð
ist að frá Kennedy tæki þátt í
þessu af miklum áhuga. Og mér
virtist að áhugi hennar væri ann
ars eðlis en sumra hinna stúd-
entanna, ekki beinlínis fræðileg
1 xr eðá námsefnislegur, heldur
'ersónulegur Méx virtist að hún
tefði áhuga á að fá það mikla
ræðslu í þessxim efnum að hún
?æti rökrætt við eiginmann sinn
vm þau og við aðra sem heim-
•æktu þau. Mér er einnig kunn
ugt um það að Kennedy hafði
var aðstoðarmaður Kennedy
öldungardeildarþingmanns.
Hann spurði mig, hvort hann
mætti láta mig hafa handrit til
yfirlestrar, það væri hluti úr
sagnfræðílegri bók sem verið
væri að skrifa. Ég féllst á það
og skömmu síðar fékk ég sent
handritið. Það var enn á upp-
kaststigi. Þegar ég var búinn að
Iesa það yfir, hringdi ég til
Kennedy þingmanns og gaf hon
um ýmsar ábendingar. Hann tók
þeim mjög vel og þakkaði mér
ástsamlega fyrir. Og frúin las
handrit eiginmanns síns líka yfir
með sinni nýfengnu söguþekk-
ingu, a.m.k. tekur hann það sér-
staklega fram í formála bókar-
innar og þakkar henni þar fram
iag hennar til ritsins“.
Æviþáttur — 4
Tjað er víst, að Kennedy var
mjög þakklátur konu sinni
fyrir þá ákvörðun að hefja nám
í sögu. Skömmu síðar sagði
Jacqueline: „Mér finnst að saga
Bandaríkjanna sé saga fyrir karl
menn, en saga Evrópu fyrir kon
ur“.
Söguþekking hennar var vafa
laust gagnleg fyrir stjórnmála-
fi'ama eiginmannsins, en mála-
Framh. á bls. 6