Vísir - 26.05.1965, Qupperneq 9

VÍS I ' . Miðvikudagur 26. maí 1965.
Madame Butterffy
í Þjóðleikhúsinu
Það er orðin hefð hjá Þjóð-
leikhúsinu að ljúka leikárinu
með óperu eða söngleik á
vorin.
Að þessu sinni hefur óper-
an Madame Butterfly eftir
Puccini orðið fyrir valinu
Verk Puccinis eru ekki ó-
þekkt hér á landi því af þeim,
sem hæst þykja bera hafa
þegar Tosca og La Boheme
verið sviðsettar í Þjóðleikhús
inu og nú verður þriðja verk-
ið sett á svið.
Til hafa verið kallaðir mikl
ir, góðir og norrænir kraftar
því að leikstjóri, hljómsveit-
arstjóri og prímadonnan eru
Sviðsmynd úr Madame Butterfly. Rut Jacobson, Madame Butterfly, Guðmundur Jónsson,
Sharpless konsúll og Guðmundur Guðjónsson, Pinkerton. — I baksýn sést Goro, hjónabands-
miðlari, sem Sverrir Kjartansson syngur og kórinn.
Þetta er án efa yngsti þátttakandinn í óperunni. Sólveig heitir
hún og bíður þama eftir þvi að vera kölluð inn á sviðið. Hún
hefur sennilega erft eitthvað af hæfileikum móður sinnar, Ey-
glóar Victorsdóttur, sem syngur í óperunni.
Lýst er yfir hjúskap með þeim Cho-Cho San og Pinkerton.
| KRISTJÁNSSON: Á Wl ilÐVI KU DAGS KVÖl Dll
Ckólamáiin íslenzku eru svo
gamalkunnur brandari, að
menn eru yfirleitt hættir að
hlæja að þeim. Einstöku sinnum
heyrist þó bofs, þegar einhver
fádæma Iéleg námsbók er gef-
in út, og alltaf verða við og við
smásprengingar í sambandi við
Landsprófið eins og um daginn.
En síðan fellur allt í dúnalogn
og allt situr við það sama.
Það þarf ekki að fara í nein
fagblöð til að taka eftir því, hve
fjölbreyttar tilraunir eru gerð
ar í fræðslumálum í Bandaríkj-
unum og öðrum löndum. Þess-
ar tilraunir hafa verið gerðar í
hátfa öld og ýmislegt nýtt hefur
sprottið upp af þeim. Kennslu
hættir sem þekktust ekki í
gamla daga, þykja nú sjálfsagð-
ir.
Á íslenzka skólakerfinu hafa
þessar nýjungar ekki unnið.
Eitt sláandi dæmi er um töl-
vísi og málanám. Það hefur kom
ið í ljós, að börn eru næmust
fyrir tugumálanámi innan við
tíu ára aldur, en aftur á móti
næmust fyrir reikningi eftir 10
ára aldur. Hér á landi, eins og
raunar víða, er farið nákvæm-
lega öfugt að; börnin læra að
reikna fyrir tíu ára aldur og
tungumálanám hefst eftir tíu
ára aldur.
Það var fyrir löngu, að fræði
menn fóru að velta því fyrir sér,
hver væri tilgangurinn með
skólagöngu. Um þetta var mik
ið skrifað í gamla daga, og það
eru ekki neinar nýjar fréttir, að
menn eru fyrir löngu orðnir i
aðalatriðum sammála um, hverj
mál, sem koma upp í sambandi
við þau.
Hér kreppir skórinn sérstak-
lega að í öllu, sem varðar tækni
lega menntun.
Eðlisfræði er á kennsluskrá
bóknámsdeildar gagnfræðaskóla
en er kennd í fæstum skólum
vegna skorts á kennurum í eðlis
fræði og þar sem hún er kennd,
er hún gagnslaus vegna skorts
á kennslútækjum í eðlisfræði.
iðnnáms.
Háskóli íslands, musteri menn
ingarinnar, veit varla af tækni
legu hlið menningarinnar, ef frá
er skilið nám til fyrrihlutaprófs
í byggingarverkfræði. Háskóla-
rektor og utanaðkomandi menn
eru að reyna að breyta þessu,
m.a. með lagasetningu, en ann-
ars er ríkjandi meðal ráðamanna
skólans sá andi, sem vill Há-
skólabíó I stað byggingar yfir
læknadeild, og blokkerar raun-
vísindakennslu i B.A.-greinum
með ótímabærum kröfum um, að
tekin verði úpp kennaraembætti
í tþngumálum nokkurra smá-
þjóða hyrzt í Evrópu — jarð-
freeði verði áð víkja fyrir
Kunnáttumenn vantar
ir séu meginþættir náms, —
þvers vegna skólar séu nauð-
synlegir.
Þessar uppgötvanir eru enn
ekki farnar að hafa áhrif á ís-
lenzka skólakerfið.
Jginn af meginþáttum upp-
fræðslu er sagður vera að
skapa þjóðfélaginu kunnáttu-
menn, menn, sem þekkja sín
svið til hlítar, og er treystandi
til að leysa skynsamlega vanda-
Áhugi skólamanna á grein
inni nálgast að vera núll, enda
gengur áhugaleysið jafnvel svo
langt, að skólastjórar endur-
senda kennslutæki, sem skólar
þeirra fá gefin.
Verknámsdeildir gagnfræða-
skólanna eru stutt spor í rétta
átt í þessu mikla vandamáli,
og miklar vonir eru að sjálf-
sögðu bundnar við Tækniskól-
ann nýja og lögin um nýskipan
sænsku.
XTvað tæknilega menntun
snertir erum við í vamar-
stöðu á allri línunni, frá barna-
skólum upp í Háskólann. Skóla
kerfið í heild hefur brugðizt
einni af skyídum sínum, þeirri
að birgja þjóðfélagið upp af
tæknifróðum mönnum. Alls stað
ar er þetta tómarúm á tækni-
sviðinu, en það er þó mest á-
berandi í millistigum tækninnar,
í þeim störfum, sem kennd eru
við tæknifræði eða iðnfræðL
Hin hagnýta fjárfesting, sem
felst í skólanámi í tæknilegum
fræðum, hefur að miklu leyti
setið á hakanum hjá okkur und
anfama áratugi. Og árangurinn
af annarri fjárfestingu f skóla-
málum hefur ekki verið nógu
góður þótt fjárfestingin hafi
verið dýr, enda hefur vantað
nútíma kennslutæki og kennslu
hagræðingu.
Afleiðing af tómarúminu f
tæknifræðslunni er, að við verð
um ekki samkeppnisfærir við
útlönd í þjóðarframleiðslunni.
Mörg fyrirtæki vildu gjaman fá
hagfræðinga, viðskiptafræðinga,
verkfræðinga og tæknifræðinga
til þess að breyta rekstrinum í
nútfma horf, en þessir menn eru
ekki til. Þess vegna er rekstri
þessara fyrirtækja stjórnað á-
fram af brjóstviti einu saman,
brjóstviti, sem nær því skemmra
sem tæknin nær lengra. Og þessi
fyrirtæki verða áfram of dýr í
rekstri, miðað við erlendu keppi
nautana.
Jgf Islendingar ætla sér að
verða samkeppnisfærir á
öðrum sviðum en í veiðum
þorsks og síldar, verður að ýta
hastarlega við þróun þessara
mála. Á hvern póst þarf mann,
sem veit, hvað þarf að gera,
og kann að gera það.
'Ul'"
’ • «>'■
■j i»i n i’ »> is i n ; 111111 * * t1
■ \