Vísir - 09.06.1965, Blaðsíða 15

V í SIR . Miðvikudagur 9. júní 1965.
15
RACHEL LINDSAY:
Og svo sagði hún henni, að hún
gæti útvegað henni létt starf 1
blómaverzlun í Cannes baðstaðn-
um fræga, á Frakklandsströnd, en
blómaverzlunin væri í einu af
stóru gistihúsunum þar.
— Ég þekki nefnilega eigand-
‘iann, sagði hún, hann er góður vin-
ur minn. Hann varð feginn, þvf að
hann vantar stúlku ,sem er vön
slíku starfi. Og samtímis fáið þér
allt það sólskin, sem þér hafið svo
mikla þörf fyrir, án þess að það
hvíli á yður nokkur byrði þakkláts-
semi í minn garð. Þessi hugmynd
var snjallari — eða hvað?
Rose fór að hlæja.
- Þér hugsið út í allt sagði
hún þakklátlega.
— Ég geri það, sagði frú Rog-
ers og það lof fékk ég líka ávallt
hjá manninum mínum sáluga.
— En hve lengi má ég vera
þarna, og ef það skyldi nú bregð-
ast, að ég gæti innt starfið af
hendi?
—r Þér hafið alveg frjálsar hend-
ur, ef ykkur kemur ekki saman,
monsjör Fernier og yður. Ég hef
útvegað yður starfið — og þar
lýkur mínum afskiptum, en þetta
fer allt vel, ungfrú Tiverton.
Hún reis á fætur.
— Þetta er þá útkljáð mál. Þeg-
ar þér útskrifizt hér farið þér í
iheimsókn til föður yðar í Devon
.og undir eins' og yður finnst, að
þér hafið fullt starfsþrek farið þér
til Cannes ...
Og Rose hugsaði um sólskin og
blátt haf. Hún teygði úr sér f
rúminu af einskærri andlegri vel-
líðan. Hún hafði ekkert á móti þvf
'að yfirgefa London og þokuna þar
og fá í staðinn sól og hið bláa
Miðjarðarhaf.
2. KAPÍTULI
Rose hlýnaði um hjartaræt'umar,
er hún nálgaðist gamla húsið, um-
^girt gráum grjótgarði og fremur
, illa hirtum garði, - en þetta var
, enn heimili f hennar augum, og
henni kærara en mörgum hvítmál-
uð skrauthús með rósum upp eft-
ir öllum veggjum. Hún sá að lim-
gerðið beggja vegna stfgsins að
húsinu litla þarfnaðist klippingar
og hún brosti við lítið eitt, en
bros færðist yfir allt andlit henn-
ar, er hún leit hávaxna, granna
manninn, sem kom á móti henni.
í — Ó, hvað það er gott að vera
komin aftur heim — til þín, sagði
,hún og vafðl handleggjunum um
hálsinn á þonum og andvarpaði af
ánægju.
— Þú liefðir átt að skrifa mér
um slysið, sagði faðir hennar dá-
lítið ásakandi.
— Ég vildi ekki gera þig hrædd-
an, allt gekk lfka eins og í sögu,
sagði hún.
— Hm hann lagði hönd undir
höku hennar og lyfti henni upp
svo að hann gæti virt betur fyrir
sér andlit hennar.
— Þú lítur út fyrir að geta haft
gott af svo sem tveggja vikna
dvöl í Devon.
Hann lagði annan handlegginn
um herðar hennar og svo gengu
þau inn hlæjandi og masandi.
Tiverton, faðir hennar, kinkaði
kolli ánægjulega, er hún sagði hon-
um, að hún ætlaði til Cannes.
— Mér líkar það vel, sagði hann,
þú hefur gott af að komast burt
í bili og kynnast fólki — öðru
ungu fólki.
— Ég kynnist nú svo sem nógu
mörgum f London, sagði hún hlæj-
andi.
— Já, en þetta verður allt öðru
vísi.
Hann horfði á hana dálftið kank-
víslega.
— Mamma þín var gift kona og
búin að eignast þig á þínum aldri.
— Pabbi ég veit það — en ég
hef bara ekki orðið ástfangin. í
neinum enn. Kannski retlast ég til
of mikils... en þegar ég hugsa
um hve hamingjusöm þið voruð,
þið mamma ...
— Það eru ekki mörg slík bjóna-
bönd, Rose, sagði faðir hennar.
Og konur eins og manrma þín eru
ekki á hverju strái.
Eins og ávallt þegar talið barst
að móður hennar varð skammt
milli klökkva og kæti hjá Rose.
Hún átti svo margra góðra stunda
að minnast, sem hún átti móður
sinni að þakka, en það var mikið
áfall fyrir hana að 'missa hana.
Hún var svo ung. Frá henni h'áfði
hún vfst erft ástina til alls, sem
lifði, alls sem greri, til dýra og
blóma. Hann brosti ,þegar hún
hugsaði til þess hve oft mamma
hennar hafði skotið skjólshúsi yfir
flækingsketti og hunda — og lít-
ill seppi hafði nú orðið til þess, að
hún fékk tækifæri til þess að fara
burt og sjá annað land...
Rose var hvergi nærri búin að
ná sér og hún hallaði sér út af
og var næstum sofnuð, þegar faðr
ir hennar kom upp til hennar
með kvöldmatinn á bakka. Hve
Ifkt honum, hugsaði hún, er hún
sá hann standa í dyragættinni með
bakkann í höndunum. Þannig var
hann ávallt. ástríkur umhyggju-
samur . . .
Desmond Tiverton var langt
kominn með að undirbúa morgun-
verð, þegar hún kom niður. Hann
fékk hjálp til þess að halda öllu
hreinu, en hann kaus að matreiða
handa sjálfum sér. Þegar kona hans
dó, sagði hann lausu starfi sfnu
sem háskólakennari. Nú bjó hann
þarna einn og hafði oían af fyrir
sér með ritstörfum. Það var minna
upp úr þeim að hafa, en hann var
ánægðari. Desmond Tiverton var
ekki ágjarn, hafði enga löngun til
þess að verða auðugur en efna-
hagur hans var traustur. — Ég á
nóg að bíta og brenna, sagði hann
þegar talið barst að peningamál-
um, á kofann og fæ ellilaun innan
tíðar, og þarf ekki að kvarta. Og
Rose stóð við gluggann á herbergi
sínu og dáðist að útsýninu, þegar
hún heyrði tii hans í stiganum.
Hún var fljót að hoppa upp í,
þvf faðir hennar hafði blátt áfram
krafizt þess, -- setti það ofar öllu
öðru, að hún hvfldist vel, vera
ekkert að rífa sig upp fyrir allar
aldir borða morgunmatinn f rúm-
inu, — til þess að hvílast, og ná
sér væri hún komin, sagði hann.
Þeim fannst báðum, að þessi
hálfi mánuður, sem hún var heima,
væri dásamlegur tími. Veðurguð-
irnir litu til þeirra með velþókn-
un, það var sól og heiður him-
inn á hverjum degi, og það kom
brátt litur í kinnar hennar og faðir
hennar var hinn ánægðasti.
— Mér er farið að förlast sjón,
ef einhver milljónarinn krækir ekki
í þig í Cannes .sagði hann glettn-
islega við hana á leiðinni til stöðv-
arinnar, er hún var að fara.
— Mig langar ekkert til þess
að eignast milljónara, sagði hún,
ég er ánægð, ef ég fæ góðan mann.
Þau kvöddust með miklum kær-
leikum og eins og um var talað
hringdi Rose til frú Rogers undir
eins og hún var komin til Lon-
don. Og frú Rogers bauð henni til
miðdegisverðar þegar.
— Þér ættuð að ljúka við að
ganga frá farangri yðar og koma
svo hingað með hafurtaskið og svo
getið þér verið gestur minn þar til
þér farið. Hringið þegar þér eruð
tilbúnar, og ég sendi bflinn eftir
yður.
Rose vissi af reynslunni, að ekki
mundi tjóa að mótmæia. Hún þakk
aði með bros á vör fyrir boðið og
þar sem hún var ekki lengi að
ganga frá farangri sinum, leið ekki
á löngu þar til hún sat í Rolls
Royce-bíl frú Rogers á leið til heim
ilis hennar.
Um leið og dyrnai opnuðust
kom lítill kolsvartur hundur hlaup
andi á móti henni og upp í fangið
á henni, ýlfraði af kæti og sleikti
kinnar hennar
— Þárna sjáið þéi. sagði trú
Rogers, Benjyj, þekkir yður aftur.
Hann er bara að þakka yður fyrir
björgunina.
Rose hló, setti seppa niður og
klappaði honum.
—Það var fallega gert af yður
að bjóða mér að koma til yðar,
sagði hún
— Hvaða vitleysa, mín er öll
ánægjan, sagði hún. F.g er sjálf
■ með tilhlökkunarkennd, eins og
j það væri ég sjálf sem væri sð fara
j.f ferðalag.
— En þér getið ferðazt, skilst
i mér, hvenær sem þér viljið?
— Það er nú það, sem er svo
: dapurlegt, stundi frú Rogers. Það
er eins og maður hafí glatað hæfi
| leikunum til þes að blakka til af
j allri sál sinni, þegar maður getur
j veitt sér allt, sem mann langar til
| . . . Yður finnst þetta nú sennilega
af vanþakklæti mælt, sagði hún.
i Rose svaraði þesu ekki. Hún átti
erfitt með að gera sér grein fyr-
i ir hver áhrif það mundi hafa, að
| hafa nóga peninga og tfma til alls.
I Sjálf hafði hana ávallt skort fé og
| tíma ...
] — Þér virðist hafa fengið starf,
! sem er við yðar hæfi, sagði frú
Rogers seinna um kvöldið, þegar
hún hafði spurt Rose spjörunum
úr um starf hennar og annað.
— Jæja, sagði hún einhvern
tíma verður breyting á, þegar þér
hittið ungan mann, sem kveikir ást
í brjósti yðar. Þá gleymið þér öllu
vegna hinnar miklu ástar.
— Þér talið nákvæmlega f sama
dúr og faðir minn, sagði Rose glað
lega. Ég held nú ekki, að ég mundi
segja lausu starfi mfnu, ef ég gifti
mig, — ég veit ekkert yndislegra
en að dútla við blóm, og ég hef
víst áhuga á húsverkum.
Frú Rogers hló.
— Bíðið bara og sjáið hvað verð
ur uppi á teningnum.
Þegar Rose var að hátta um
kvöldið varð henni aftur hugsað
um viðhorf föður hennar og frú
Rogers. Hvers vegna gátu menn
aldrei skilið það rétt ef kona
vildi stunda sjálfstæða atvinnu. En
þegar hún hafði rætt við föður
sinn um að stofna einhvern tíma
sína eigin blómaverzlun, hafði hann
bara brosað kankvfslega og klapp-
að á öxl henni og ekkert sagt.
Hjónaband? hugsaði Rose. Ef
hún gifti sig gerðist1 það vegna
þess að hún hefði orðið gagntekin
af ást.
f fyrsta sinn. Hún horfði á hina
farþegána. Það var ekki að sjá á
svip neins, að það væri neinu að
kvíða. Hún herti upp hugann og
brosti til flugfreyjunnar, er hún
sagði henni að festa um sig ör-
yggisbeltið.
Sér til undrunar uppgötvaði
Rose, að hún hefði ekki nema smá-
stund áhuga á að horfa á skýja-
Það var ekki laust við, að hún
væri dálítið kvfðin, er hún gekk
upp tröppurnar í flugvélinni næsta
morgun. Hún hafði ekki flogið fyrr
og var dálítið óstyrk á taugum,
eins og sumir verða, er þeir fljúga
VESTMANNA-
EYJAR
i Afgreiðslu VÍSIS í Vest-
mannaeyjum annast
Bragi Ólafsson, sími
2009.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
bangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir er
að ræða.
SUÐURNES
Útsölusf.aðir VÍSIS á
Suðurnesjum eru:
Vogar: Klöpp, Pétur
Jónsson.
Grindavík:
Verzl. Aldan
Sandgerði:
Bókabúð Axels.
Gerðar:
Verzlun Bjöms Finn-
bogasonar.
Keflavík og Njarð-
víkur:
Georg Ormsson.
Keflavíkurflugvöllur:
Sölu- og veitingavagn
inn.
Aðalstöðin.
ÁRNESSÝSLA
Útsölur VÍSIS í Ámes-
sýslu eru:
Hveragerði: Verzlunin
Reykjafoss
Selfoss: Kaupfélagið
Höfn.
Arinbjörn Sigurgeirs-
son.
Eyrarbakki: Lilian
Óskarsdóttir.
Þorlákshöfn: Hörður
Björgvinsson.
T
A
R
Z
A
N
Furðulega skörp greind þess- þær Iæra fljótlega aðferðirnar,
ara skrintu vera sem Tarzan sem hann sýnir þeim við að nota
fann, gerir það að verkum að gullið f hluti, sem þeir geti not-
að og haft ánægju af.
Tarzan sjáðu fallegu hlutina,
sem ég bjó til handa konunni
minni alveg eins
urnar nota.
og Ururukon-
VÍSIR
ASKRIFENDAÞJÓNUSTA
Áskriftar-
Kvartana-
síminn er
1661
virka daga kl. 9 - 20. aema
laugardaga ki. 9 —13.