Vísir - 12.06.1965, Blaðsíða 8

o
VISIR . Laugardagur 12. júní 1965,
Utgetandi: Blaðaútgátan VISIR
Ritstjóri- Gunnar G. Schram
Aðstoðarntstjóri: Axel Thorsteinsor
Fréttastjóran Jónas Kristjánsson
Þorsteinn O Thorarensen
Ritstjórnarskrifstotur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 80 kr. á mánuði
í lausasólu 7 kr. eint. — Simi 11660 (5 linur)
Prentsmiðja Visis - Edda h.f
Sjálfstæðisflokkurinn
Andstæðingar Sjálfstæðisflokksins hafa um ára-
tugi rekið gegn honum þann áróður, að hann sé
þröngsýnn íhaldsflokkur, sem stjórnað sé með hags-
muni fárra efnaðra einstaklinga fyrir augum. Og enn
þann dag í dag eru þeir að japla á þessu íhaldsnafni,
þótt flokkur, sem við það var kenndur væri leystur
upp fyrir meira en 30 árum. Að sönnu var megin efni-
viður Sjálfstæðisflokksins, þegar hann var stofnaður,
úr íhaldsflokknum og hitt úr Frjálsynda flokknum,
en um leið og þeir voru sameinaðir var tekin tipp
ný og frjálslyndari stefna en sú, er íhaldsflokkurinn
hafði fylgt, og þess vegna má segja að komið hafi
fram nýr flokkur.
íhaldsflokkurinn var að mörgu leyti all hægri
sinnaður flokkur, en þó ekki nándar nærri eins íhalds-
samur og samnefndir flokkar á hinum Norðurlönd-
unum. Og að líkja Sjálfstæðisflokknum við íhalds-
flokkana þar er fjarstæða, sem engu tali tekur. Sjálf-
stæðisflokkurinn er frjálslyndur og mjög víðsýnn
framfaraflokkur, sem fylgist með tímaiium og bind- .0'
ur sig ekki um of við hugmyndakerfi og kenniSé'fh-^
ingar, sem voru góðar og gildar á sinni tíð, en þurfa
endurskoðunar við með nýjum tímum og breyttum
aðstæðum.
Karolina litla varð sólskinsgeislinn á heimilinu. Það var skemmtilegt að fara út á ströndina og una
þar í sólinni og hjálpa Karolinu við að moka sandinum.
Ýmislegt gott má segja um íhaldsflokkana á
Norðurlöndum, og íhaldssöm öfl þurfa að vera til í
öllum þjóðfélögum, og þau eru til meira og minna
í öllum stjórnmálaflokkum, hvort sem þeir kenna
sig við sósialisma, samvinnu eða eitthvað annað. En
íhaldsflokkarnir hjá frændum okkar á Norðurlöndum
hafa verið of fastheldnir við gamla stefnu og úreltar
þjóðfélagshugmyndir, og sú fastheldni hefur orðið til
þess, að þeir hafa um langt skeið verið svo til á-
hrifalausir í þjóðmálum. Dettur nokkrum vitiborn-
um manni í hug, að Sjálfstæðisflokkurinn ætti því
fylgi að fagna með þjóðinni, sem raun ber vitni, ef
hann væri þröngsýnn íhaldsflokkur? Slíkt væri vita-
skuld óhugsanlegt, enda trúa fáir þessari gömlu og
gatslitnu áróðursplötu. Fólk úr öllum stéttum og
starfsgreinum fylgir Sjálfstæðisflokknum, af því að
það sér að hann er víðsýnn umbótaflokkur, sem
starfar á þjóðlegum grundvelli og samhæfir stefnu
sína aðstæðum á hverjum tíma, án þess að missa þó
nokkru sinni sjónar á grundvallarhugsjóninni, sem
er frelsi einstaklingsins og samvinna allra stétta.
Öllum ætti að vera það auðskilið, að þessi fá-
menna pjóð má ekki við því, að vera margklofin í
meira og minna andstæða hagsmunahópa. Andstæð-
íngar Sjálfstæðisflokksins skopast oft að því, að hann
skuli vilja vera flokkur allra stétta. Margir þeirra
virðast með engu móti fá skilið, að nokkur flokkur
geti verið það, enda eru þeirra flokkar það ekki.
En það er einmitt slíkur flokkur, sem þjóðin vill
efla, og þess vegna mun Sjálfstæðisflokkurinn halda
áfram að vaxa og verða langlífur í landinu.

v*
i
Það var ekki fyrr en
árið 1957, þegar þau
Jacqueline og John
Kennedy höfðu verið
gift á fjórða ár, sem
hægt er að segja að hjú
skaparhamingja þeirra
hefjist. Auðvitað höfðu
þessi fyrstu hjúskaparár
þeirra gengið upp og nið
ur. Þau voru á stundum
góðir félagar, sem undu
lífinu saman, en þó
settu andstæðurnar
milli þeirra meiri svip á
þennan tíma. Mótþrói
og gagnkvæm andúð
sem stafaði af óLíkum
lífsviðhorfum brutust
oft út.
. Stundum var sem þau lifðu í
tveim ólíkum heimum, gátu ekki
mætzt og fjarlægðust hvort ann
að. Þetta kom jafnvel framíþví,
að þau lítilsvirtu það sem hinu
var heilagast. Jacqueline lét í
það skína hvað eftir annað, að
hún hefði óbeit eða að minnsta
kosti áhugaleysi á stjórnmálum,
sem var lífsins áhugamál eigin-
manns hennar. Og Jack lítils-
virti þá í staðinn málaralistina,
sem var konu hans kærust.
En svo alít í einu var bundinn
endi á þessar skærur, sorglegur
atburður opnaði í fyrstu undirn-
ar, en síðan greri um heilt, þau
leituðu gagnkvæms skilnings og
félagsskapar og það varð upphaf
hamingju þeirra. Og gieðirfkur
atburður innsiglaði sáttmála
þeirra. I lok nóvember 1957 eign
uðust þau dóttur, sem þau
skírðu Karolínu. Þetta var óum-
ræðileg fagnaðarstund, héðan i
frá gat ekkert spillt samstöðu
þeirra og hamingju. Nú virtist
óralangt liðið frá gömlum hjú-
skaparværingum, svo langt að
Jacqueline gat jafnvel gert sér
þær að gamanmáli, hún teiknaði
gamanteikningu, sem hún kall-
aði: „Hvernig Kennedy-hjónin
halda upp á afmæli sín“. Á ann-
arri myndinni lá Jack í sjúkra-
rúmi og Jacqueline sat hjá hon-
um, — á hinni lá Jacqueline í
sjúkrarúmi og Jack sat hjá
henni. Hafði þá viljað svo til að
flest afmælin hafði annað hvort
þeirra legið á spítala, svo að lít-
ið varð úr veizlum til hátíða-
brigða.
Tackie fór nú að annast eigin-
** mann sinn betur en áður,
augu hennar opnuðust fyrir því,
að hann þarfnaðist konu sem
hjálpaði honum við að halda röð
og reglu á hlutunum og hún tók
.4