Vísir - 15.06.1965, Blaðsíða 15

V í S IR • Þriðjudagur 15. júní 1965.

RACHEL LINDSAY:
RIVERIUNNI
— Eg hefl aldrei séð neitt svo
fagurt.
— Þér eignizt vafalaust eins fagr
an hring einn góðan veðurdag,
sagði hann stuttaralega, yður vant
ar bara að krækja í milljónara og
hann hittið þér vafalaust bráðum
Er það ekki þess vegna, sem þér
starfið hér?
Rose varð svo reið, að hún titr-
aði, en hann skyldi ekki verða
þeirrar ánægju aðnjótandi að sjá,
að hann hafði sært hana og knúði
hún því sjálfa sig tii þess að taka
þessu með ró.
— Þér viljið, að ég feli hringinn
milli blómanna?, spurði hún.
— Já, en ekki of vel, skiljið
þér.
— Já, ég skil, svaraði hún ró-
lega? Ég lofa yður, að ég skal
hagað þv íþannig, að hann komist í
réttar hendur, — og — hvort sem
þér trúið því eða ekki herra
Hammond slíkur hringur væri ein
skis virði í mínum augum, væri
mér gefinn slíkur gripur, ef það
væri ekki sannar tilfinningar á bak
við.
Hann horfði á hana undrandi.
— Þér eigið við, að þér girnist
bæði peninga og ást.
— Ég mundi aldrei giftast manni,
sem ég ekki elskaði.
Háðið hvarf úr svip hans.
— Ég elska Enid — þér getið
verið alveg rólegar.
— Það gieður mig, ég vona að
þið verðið mjög hamingjusöm.
— Þökk, sagði hann er hann
hafði horft á hana steinhissa. Svei
mér, ef ég held ekki að þetta hafi
komið frá hjartanu.
Rose horfði á eftir honum. Svo
tók hún hringinn og smeygði hon-
um varlega á rósarstöngul. Ef ljós
ið félli á hann var ekki hægt ann
að en taka eftir honum.
Vegna þess að hann hafði beðið
hana að koma hringnum fyrir í
blómavendinum, þótti henni örugg
ast að fara upp með hann sjálf.
Bezt að aðrir kæmust ekki á
snoðir um þetta.
Litlu síðar barði hún að dyrum á
íbúð ungfrú Walters. Enginn svar-
aði. Hún barði aftur, en enginn
svaraði. Hún var í vafa um hvað
gera skyldi, — enginn var 1 göng
unum, en hún gat ekki skilið blóm
ín eftir við dyrnar. Hún gekk út
frá því sém gefnu, að enginn væri
í íbúðinni og fékk einn starfs-
mann gistihússins til þess að opna.
Svo gekk hún inn með blómvönd
inn i fanginu, setti hann frá sér á
borð. en er hún sneri sér við til
þess að ganga út heyrði hún eitt
hvert hljóð. Úti við gluggann stóðu
þau Enid Walters — og — Tino
Barri í faðmlögum, og höfðu greini
lega gleymt stað og stund. Rose
stóð eins og lömuð og gat ekki
hreyft sig úr sporum. í þessum svif
um sneri ungfrú Walters sér við
og kom auga á hana. Hún roðnaði
upp í hársrætur og hvæsti út úr
sér:
— Er það siður hér í gistihúsinu,
að starfsfólkið komi inn í íbúðir
gesta án þess að berja að dyrum?
— Ég barði tvívegis, sagði Rose
eins rólega og hún gat.
— Þá gátuð þér farið án þess að
reka erindi yðar. Til hvers komuð
þér annars?
— Ég fékk starfsmann til að
opna vegna þess að blómvöndur-
inn, sem ég kom með, er verðmæt-
ari en svo, að ég gæti skilið hann
eftir fyrir utan dyrnar.
— En starf yðar? Er það ekki
yður verðmætt.
— Ég barði tvívegis, sagði Rose,
og var fastmælt og ákveðin, en
þér voruð uppteknari en svo, að
þér heyrðuð til mín.
— Ég skal kæra yður, hvæsti
Enid Walters.
— Það er yður frjálst, svaraði
Rose og gekk út. ;i
Það gekk qlveg frajn af henni,
að Enid gat verið að daðra við
annan mann þar sem hún að kalla
mátti var opinberlega trúlofuð öðr-
um — og að geta daðrað við mann
tegund slíka sem Tino Barri var!
Hvað mundi Lance segja, ef hann
vissi þetta? Eða frú Hammond?
En hún hratt frá sér öllum hugs
unum um þetta. Þetta var fullorðið
fólk og ábyrgt gerða sinna.
En hugsanirnar um þetta sóttu
að henni á ný. Hún sá Lance fyrir
hugskots augum sínum með glitr-
andi hringinn í hendinni? Hvað
mundi hann segja, ef hann vissi, að
Enid daðraði með leynd við slæp
ingja þann, sem móðir hans hafði
þessa stundina til að snúast kring
um sig?
Líklega yrði hún að stappa í sig
stálinu og segja Alan frá þessu.
Einhvern veginn fannst henni ó-
þolandi, að Lance Hammond væri
ginntur sem þurs.
5. kapítuli.
Rose beið árangurslaust eftir
Alan, en hann kom ekki. Hún á-
I kvað að fara til hans daginn eftir.
j En næsta morgun var heilmikið í-
j blöðunum um trúlofunina, sem
hafði verið birt kvöldið áður. Rose
fékk því ekki tækifæri til þess að
tala við Alan hvorki um þetta eða
annað. Og auk þess var þetta um
seinan. Hún yrði að þegja yfir
þessu.
Jacqueline gat ekki um annað
: talað en trúlofunina og var á þön-
: um milli búðar og bakherbergis.
Hefurðu heyrt., sagði hún við Rose,
; að þau ætluðu að gifta sig svo til
í í „einum grænum“, hafði hún séð
j öll blöðin, og allar myndirnar?
En Rose hlustaði ekki á mas
hennar. Hún var önnum kafin. Það
leit út fyrir að allir ætluðu að
senda þeim blóm — og hefð,u
valið einmitt þessa blómabúð til
j þess að kaupa jjau f.
i Og loks fékk hún stöðvað Jacque
! line og sagt:
i Við getum ekki sinnt fleiri pönt
unum.
— Við verðum að gera það, sagði
j Jacqueline eins og skelfingu lostin.
j Ég skrepp niður í bæinn og reyni
að ná f fleiri blóm, við verðum
að hafa nóg, þótt við verðum að
; borga meira en vanalega.
( Rose hris*:i höfuðið brosandi, en
; Jacqueline var rokin burt áður
ien hún.gæti stöðvað hana. Og.litlu
^síðár 'k'om ‘ húh ’aftur með fangið
fuliUaf tiiðmum.
— Ég tók allt, sem ég gat máð
í, sagði hún bíllinn bfður fyrir ut-
an — ætti ég að reyna að ná í
meira.
Rose hló og lét hana fara, og
hugsaði sem svo, er pantanir héldu
áfram að berast, að það væri á-
gætt, að Jacqueline hafði verið for
sjálli en hún.
Þær unnu af kappi og höfðu ekki
lokið starfinu fyrr en klukkan hálf
átta.
— Þú mátt fara, Jacqueline,
sagði Rose og rétti úr sér, þó að
hana sárverkjaði í bakið ég veit
að þú iðar í skinninu að hitta
Philippe þinn.
— Þakka þér fyrir, sagði Jacque-
line himinlifandi, ef ég er heppin
kem ég kannski auga á Lance
Hammond.
En það var Rose, sem var sú
heppna. Hún var að slökkva ljósin
í búðinni, þegar Lance Hammond
kom inn.
Ég vildi gjarnan afhenda yður
þetta persónulega, sagði hann og
rétti henni umslag.
Rose opnaði það og varð alveg
undrandi er hún sá, að innan í
var boðskort í trúlofunarveizluna
frá frú Hammond.
— En — en frú Hammond þekk-
ir mig ekki — og bér raunar ekki
heldur?
— Víst þekki ég yður, sagði
Lance Hommond brosandi. Þér
hjálpuðuð mér einu sinni munið
þér ekki eftir því? Og þar að
auki — þetta er líka vegna Alans,
— hann hefði aldrei beðið mig sjálf
ur að bióða yður. Tað er þá afgert
mál — þér komið?
Rose kinkaði kolli. <
— Þökk, sagði hún, ég skal
gjarnan koma.
Þegar hann var farinn athugaði
Rose spjaldið nánar. Hún hafði tvo
daga til undirbúnings. Það var dag
sett 10. júnf. Hún hafði tvo daga
til undirbúnings. Hún yrði að svip
; ast um eftir kiól f háderrishléinu
j á morgun. __ ,
Hún var heppin, Jacqueline tók
að sér búðina, — ekki gat komið
til mála að loka l—2 tíma, þar
sem mest var að gera á þessum
; tfma árs. Og Rose fann kjól, sem
j hún var ágætlega ánægð með. Hún
horfði gagnrýnandi augum á hann
í speglinum er hún var að máta
hann, og hún sá, að hann fór henni
vel, og að hún mundi ekki fá ann-
: an, fer betur hæfði og hentaði, en
dýr var hann. Hún hafði aldrei orð-
ið að punga út með svo mikið fé
fyrr — og þó var hún hissa, að
hann skyldi ekki vera miklu dýr-
ari. Og stúlkan var einnig ánægð.
— Það er eins og kjóllinn hafi
verið saumaður á yður, en . . . .
Rose horfði undrandi á hana.
Var þá eitthvað athugavert við
hann.
j — Ætti ég ekki að taka hann?
! spurði hún.
í — Kjóllinn er gullfallegur, sagði
stúlkan, en — ef mér leyfist að
segja það — þér ættuð að fá aðra
hárgreiðslu — og ef þér færuð að
mínum ráðum þ áfarið til Sylvestre,
og berið honum kveðju frá mér. Þér
verðið? að taka yður sem allra bezt
út. ' : #
Hnú tók við litlu spjaldi, sem
stúlkan rétti henni — spjaldi með
I nafni Sylvestre og símanúmeri.
j Hún yrði að hringja til hans þegar.
Hafi maður sagt A verður líka að
segja B. Og nú var næsta hádegis-
hlé llka farið, án þes hún gæti
fengið sér bita, hvað þá farið í sjó.
Rose var áhyggjufull á svip, er
hún settist í Stólinn í snyrtisal
Sylvestre, — horfði alvörugefin
á skæri og önnur áhöld.
—Hafið engar áhyggjur, sagði
ungi hárgreiðslumeistarinn, ég
klippi það ekki allt . .
Sannleikurinn var sá. að Rose
hafði allt af gengið með sítt hár —
allt frá því hún var telpa Ef það
varð of langt stytti hún það örlftið,
það var allt og sumt, setti það
svo upp einfaldlega, fléttað eða
ófléttað
— Ég sé eftir því, hálfstamaði
hún við Sylvestre, ég hefi verið
svo stolt af að hafa svo sítt hár,
að ég gæti setið á þvl
— Setið á því, sagði Sylvestre
með skelfingarsvip, hár er ekki til
þess að sitja á því
Rose sagði ekki meira Mótmælti
ekki frekar Það var kannski gaman
að dálítilli tilbreytingu Kannski var
tími til kominn að breyta dálítið
til, hugsaði hún
En hún hafði ekki gert sér grein
fyrir, hve breytingin mundi verða
mikil, en Sylverstre kinkaði kolli
ánægður, er hann hafði klippt það
og burstað
— Sjáið, sagði hann, nú liðast
það eðlilega
(I

Afgreiðslu VÍSIS í Kópa
vogi annasf frú Bima
Karlsdótíir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
T
A
R
Z
A
N
CN!EP MITiá NEvVS-
THAiT 7HE
HE 60LP THE
SPI7ER PEOPLE'S
G0L7T0 WAS OM
AN APMEP SAPAKi
TO PLUNFER.
m? WLLTHE/A--
HA3 ALEKTEP
TARZAMTOA
PAMSERHE HOPE7
THESE STRAMSE,
IMTELLIGENT
CREATURES WOULP
HEVER FACE.
WE UKURUS HAVE PR0TECTE7 OUR ’I
SPIPER-FEvOPLE FRIEKJPS ANPTHEIR
SECRET A LOMS -LONG TlttE ,TARZAM!
EEP0R.E EVILAENCAN HARIATHEfA, STEAL
THEIR GOLP, THEY MUST PÁSS THROUGH
URURU .COUNTRY.... J
SO,IFITELLN
TRAPER. KEEP
OUT OF URURU
COUNTRY, ANP HE
NOT OSEY AAE,
Fréttirnar frá Miti höfðingja
að verzlunarmaðurinn sem seldi
gull Köngulóarþjóðarinnar væri
á Ie'iðinni í vopnuðum leiðangri
til þess að ræna og drepa þá hef
ur látið Tarzan verða varan við
þá hættu sem hann vonaði að
þessar einkennilegu, greindu ver-
ur myndu aldrei þurfa að kom-
ast í kynni við. Við Ururumenn
höfum verndað Köngulóarþjóð-
ina okkar og leyndarmál þeirra
lengi Tarzan. Áður en vondir
menn geta gert þeim mein, stol-
ið gullinu þe'irra verða þeir að
fara í gegn um Ururuiandið. Svo
ef ég segi verzlunarmanninum,
haltu þér frá Ururulandinu og
hann hlýðir n:5r ekki, þá drep-
um við hann.
HAFNARFJÖRÐUR
Afgreiðslu VÍSIS I
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttir,.
sími 50641.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
KEFLAVIK
Afgreiðslu VÍSIS í Kefla
vik annast Georg Orms-
son, sími 1349.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
^/WWNAAA/WW^AAAA/
VÍSIR
ASKRIFENDAÞJONUSTA
Áskriftar-
Kvartana-
simmn er
í
virka daga kl. 9 - 20, nema
laugardaga ki. 9-13.
WNAAAAyVSAAAAAAAAAA/