Vísir - 17.08.1965, Blaðsíða 15

VISIR . Þriðjudagur 17. ágúst 1965.
,2J
15
JENNIFER AMES:
Mannrán
og
ástir
SAGA FRA 3ERLÍN
— Við verðum að koma hinum
fötunum fyrir kattarnef. Ég kom
með brauð og smjör frá býlinu.
Við skulum fá okkur b'ita áður en
við förum af stað. Og nú skulum
við vona að þetta verði seinasti
þáttur ævintýris'ins.
— Ó, David, andvarpaöi hún.
og hjúfraði sig upp að honum.
og hann vafði hana sterkum örm-
um sínum. Og svo var eins og
þau gætu ekki slitið sig hvort frá
öðru, unz hann allt í einu hratt
henni frá sér næstum nranalega:
— Þetta dugar ekki, Linda, þú
mátt ekki freista mín — við verð-
um að vera köld og ákveðin. Varð-
mennirnir geta byrjað leit að
herra yfirhershöfðingjanum hvenær
sem er. Svona, við skulum koma
okkur af stað.
Linda hló og leit í kringum sig.
—Veiztu, mér þykir næstum
leiðinlegt að verða fara héðan.
Þrátt fyrir allt var hér heimilislegt.
— Við eigum eftir að stofna
heimili, sagði David, þótt það
verði bara kytra — ef við varð-
veitum ást okkar, verður kytran
dásamlegt heimili. Komdu, elskan
mín. Hann rétti fram hönd sína
og hönd 1 hönd hlupu þau eftir veg
inum til þorpsins, þar sem bænd
ur voru að safnast saman til kröfu-
göngunnar.
20. KAFLI
Þau þrömmuðu alla nóttina, hlið
við hlið sveitafólksins, þótt þau
yrtu ekki á neinn. Þau ætluðu að
segja, að þau væru frá Götz, ef
einhver spyrði — en enginn
spurði. Lindu var léttir af því, að
enginn gaf sig að þeim. Sumir,
bæði karlar og konur, báru spjöid
með áletrunum:
Vér krefjumst sjálfsábúðarréttar
Vér krefjumst jarða vorra.
Niður með samyrkjubúskapinn.
David lagði annan handlegg sinn
um mitti Lindu á göngunni. Þegar
þau komu til útjaðars borgarinnar
í birtingu var hún dauðþreytt —
en glöð. Aldrei hafði hún verið
hamingjusamari — af því að hún
var með David var þátttakandi I
baráttunni með honum og reiðubú-
in að horfast í hvaða hættu sem
koma kynni hans við hlið — og
meira krafðist hún ekki af lífinu.
Ef hún aðeins þyrfti aldrei að
víkja frá hlið hans. Aldrei mundi'
hún gleyma viðræðu þeirra f skóg j
arkofanum og hún hugsaði um j
hvað framtíðin mundi færa þeim.
Þegar inn i borgina kom reyndi
lögreglan að dreifa fylkingunni, en
svo margir höfðu bætzt við, að
það var ógerlegt og haldið var á-
fram inn í borgina.
— Nú getum við laumast úr
fylkingunni hvenær sem vera
skal, sagði David. Ég þarf að kom-
ast til Schloss Gasthaus eins fljótt
og hægt er til þess að komast að
raun um hvernig ástatt er. Ég þarf
að ná tali af maddömu Helenu.
Það er svo margt sveitafólk hér
í borginni, að>v okkur _verður ekki
veitt sérstök athygíi. Áðeins Hansfi
Sell ber kennsl á okkur og ég vóna
að hann sé enn í búrinu f skógar-
kofanum.
— En ef hann er sloppinn?
Hann yppti öxlum.
— Hvernig ætt; hann að finna
okkur hér í þrönginni? Hvernig
ætti hann að vita hvert við för-
um?
— Karl veit það.
— Hann spyr Karl ekki neins —
og hann mundi ekkert segja.
— Það væri skelfilegt ef hann
fengi grun á þeim. Honum og
Helgu.
— Við verðum að sjá um, að
ekkert illt komi fvrir þau.
David þekkti hvern krók og
kima í bænum og hann fór með
Lindu um ýmsar hliðargötur, þar
til þau komu til gistihússins —
eldhúsmegin.
Það var verið að byrja að starfa
í eldhúsinu, en enginn veitti þeim
athygli ,er þau laumuðust upp
stigann baka til í húsinu.
— Ég veit hvar herbergi mad-
dömu Helenu er, hvíslaði David. Ég
ber varlega á dyrnar og segi hver
ég er.
En hún vaknaði ekki við það, að
barið var létt á hurðina. David varð
að berja allharkalega til þess að
hún vaknaði, og kom hún til dyra
allbyrst á brún og mælti þurrlega,
því að ekki bar hún kennsl á þau
í sveitafólksgervinu:
— Hver þremillinn gengur á?
spurði hún á þýzku. Hver eruð þið
og hvað viljið þið?
— Þekkirðu mig ekki aftur,
maddama litla? spurði David hlæj
andi.
— Ó, David, sannarlega gerðirðu
mig hrædda, komið þið inn og hún
flýtti sér að loka og læsa.
— Hvað ertu að gera hérna?
Veiztu ekki að lögreglan leitar þín
hvarvetna? Og hver er þessi kona?
Húri leit spurnaraugum á Lindu.
— Það er Linda, þekkirðu hana
ekki aftur?
David brosti ,en varð svo aftur
alvarlegur á svip
— Ég veit að lögreglan er á hæl
um mér. Er ég enn grunaður um
morðið á Frankie?
Það kom alvöru- og sorgarsvipur
á andlit hinnar frönsku konu.
— Nei. væni minn ,þeir gruna
þig ekki lengur. Það var Fay, sem
gerði það. Vesalingurinn, hún hlýt
ur að hafa verið eitthvað rugluð, er
hún gerði það — sennilega hefur
hún verið ofsahrædd við eitthvað.
Þegar hún kom úr yfirheyrslu í
gær frá lögreglunni tók hún svo
margar svefntöflur, að hún vakn-
aði ekki aftur. Hún er ekki lengur
í lifenda tölu. Hún skildi eftir
skriflega játningu.
— Gerði hún það? spurði David
af ákefð. Veiztu hvað stóð í henni?
- Já.
M.addama Helena hristi höfuðið
raunamædd á svip.
— Hún kvaðst hafa gefið henni
inn morfín, sem hún hafði með-
ferðis, og gefið Frankie það sam
kvæmt fyrirmælum, en það hefði
ekki verið tilgangurinn að myrða
hana, en óvart hafði hún gefið
henni of stóran skammt.
—. Fyrirmæli frá hverjum?
íþurðr 'DavId hvasslegá.
— Hún sagði ekkert um það,
eða þá að lögreglan vildi ekki
segja mér neitt um það ,en hún
játaði að hafa haft tengsl við
kommúnista til þess að komas;
yfir eiturlyf. Hún hafði fyrirmæli
um að láta Frankie vera undir á-
hrifum morfíns í nokkra daga. Þú
skilur. Hún sá einhvern fyrsta
kvöldið sem við komum fram í
danssalnum, einhvern, sem hún
þekkti — og hafði haft kunnings
skap við fyrir nokkrum árum. Vesa
lingurinn. Hún vissi of mikið.
Maldama Helena var sýnilega
mjög miður sín, en settist nú og
hélt áfram frásögninni:
— Fay fór á eftir henn'i þetta
kvöld. Hún fann Frankie fyrir utan
dyrnar á íbúðinni, sem þú hafðir
feng'ið leyfi til að nota. Vesalings
stúlkan fór þangað til þess að
reyna að ná tali af þér. Fay sagði
við hana, að hún hefði lykil og
fékk hana til að koma inn með sér.
Það var vitanlega ekk'i erfiðleik-
um bundið fyrir Fay að fá hana til
þess að þiggja glas, og svo gaf
hún henni morfín og laumaðist
burt. Seinna fór hún í íbúðina t'il
þess að sjá hvernig henni liði og
kom aftur nær viti sínu fjser eftir
að hafa fundið Frankie dauða og
sá þá að hún hafði gefið henni of
stóran skammt.
— Mér geðjaðist svo vel að
Frankie, -sagði Linda og lá við gráti
— Farðu ekki að gráta, sagði
David hvasslega. Þú mátt ekki eyði
leggja andlitsgervi þitt. Vitanlega
hörmum við örlög Frankie og Fay
líka , en ef til vill hefur með þess-
um atburðum verið afstýrt því, sem
verra var, hvað Fay snertir, því
að það var komið svo fyrir henni
að hún mundi hafa gert hvað sem
var til þess að ná í eiturlyf — og
guð einn veit hvernig þá hefði far
ið.
— Ég vissi að Fay myndi aldrei
hafa drepið Frankie af yfirlögðu
ráði — en þegar eitrið nær slík-
um tökum á fólki sem á Fay, veit
það ekki hvað það gerir, sagði
David. En hvað er um þig að
segja, maddama Helena og hinar
stúlkurnar?
— Af okkur er í rauriinni allt
gott að frétta. Það hefur rætzt úr
öllu. Við höfum fengið leyfi til
þess að fara aftur til Vestur-Berlín-
ar. Lögreglan stöðvaði vitanlega
sýningarnar. Við förum annars í
kvöld. En hvað með ykkur L'indu,
David ? — svona eins og þið eruð
útlítandi?
— Já, lízt þér ekki vel á okk- í
ur? Hvernig við komumst yfir!
mörkin. Við komumst einhvern veg
inn, jöglega éða á annan hátt. Það
er liklega bezt, að ég verði aftur
David Holden. Hann er ekki grun
aður lengur. og Linda verður aftur
Linda O’Farrell — og hún hefur
skyndilega veikzt — þannig hef
ég það — og þarf að koma henni
í skyndi í sjúkrahús í Vestur-Ber-
lín, — hún er með inflúenzu, sem
hún hefur vitanlega smitast af í
Vestur-Berlín. Þeir verða fegnir
að losna við hana. Ef heppnin er
með ættum við að vera komin inn
-í Vestur-Berlín eftir hálftíma.
Þannig verður bezt að hafa það,
ef þörf krefur.
Hann virtist hugsa sig um andar-
tak.
— Þú verður líklega að skreppa
fyrir mig .maddama Helena, í íbúð
ina, sem ég hafði afnot af og sækja
föt fyrir mig. Það getur enginn
grunur fallið á þig, þótt einhver
verði ferða þinna var, þar sem
lögreglan hefur mig ekki grunað-
an lengur — og enn ætti öllu að
vera óhætt vegna gruns um annað
Hann leit snöggt á Lindu og vott
aði fyrir brosi í öðru munnvikinu.
— Hvert augnablik er dýrmætt,
maddama l'itla.
— Vitanlega fer ég undir eins,
sagði hún. Allt vil ég fyrir þig gera
á jörðu, sem á himnum, er þar að
kemur.
En reyndin varð sú. að þegar til
landamæranna kom komust þau
yfir eftirlitslaust — en slakað
hafði verið mjög á eftirlitinu vegna
kröfugöngu sveitafólksins, verðir
kallaðir fyrirvaralaust frá landa-
mærunum og sums staðar varð-
mannslaust í bili. Þau þurftu eng
MMMnv
SNYRTISTOFA
STELLA ÞORKELSSON
Snyrtisérfræðingur
Hlégerði 14 . Kópavogi
Sími40613
ViSIR
ASKRIFENDAÞJONUSTA
Askriftai-
Kvartana-
siminn er
I
I

virka daga K! 9- 20. oema
taugaidaga ki. 0-13.
AUCLYSINC
I VISI
eykur viðskiptin
9S% £&*
T-y.zu;.. m vœs?! m>' j rm ítíxm
%hl fs ests> k s-st- w a J\% œæœ asa <
7 ai-ESS ÞT
lc&rzu úí BN*m æw.
.............. r»w
J r - *
* ----- /£ **
ZiHýmcsttnizvtmss-ap rne^
HXSZCMS
mj-vims nkmL
Við verður hér í þyrlunni
Yeats hershöfðingi þangað til
Medu höfðingi sendir burðar-
mann með gjöf til þess að bjóða
okkur velkomna. En Medu veit
ekki að ég kem með Tarzan
vin hans. Hversvegna mun hann
senda gjöf til þyrlu þar scm
geta verið óvinir innanb
Öllum, sem heimsækja þetta
undraverða þorp er heilsað eins
og vini nema það sannist á
hann að hann sé óvinur. Ég
Numi búandi í þorpi töfralækn
anna býð velkominn vininn,
sem heimsækir okkur og spyr
um nafn hans.
vtsis
KOPAVOGUK
4fgreiðslu VÍSIS í Kópa
vogi annast frú Birna
Karlsdóttir, simi 41168.
A.fgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða
HAFNARFJÖRÐUR
Afgreiðslu VISIS í
flafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttiíj
sími 50641
Afgreiðslan skráis
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanii
er að ræða
KEFLAVÍK
r\f^eiðslu VlSIS i Kefla
Tík annast Georg Orms-
son. sími 1S49.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartamr
er að ræða.