Vísir - 16.10.1965, Blaðsíða 11

- T
SíÐAN
Rekinn úr landi
Vegna jbess oð húsið var nokkrum þumlungum of háti
Lögregluvörður hélt aftur af
hundruðum óðra svissneskra
karla og kvenna, meðan lög-
reglulið hélt að lúxusvillu ná-
lægt St. Sulpice nýlega til að
koma úr landi eiganda hússins.
Hvort er hvað?
Það er alltaf gaman að
spreyta sig á hjónamynd-
um af bítlum, því það getur
verið hreinasti vandi að sjá út
hvort hjónanna sé eiginmaður
inn.
A þessarj mynd er það eigin-
maðurinn til hægri: John Walk
er, einn þremenninganna í
hljómsveitinni Walker Broth-
ers. Hann lýsti því nýlega yfir.
að hann hefði verið leynilega
kvæntur síðan í júní, en félag-
arnir Scott Engel og Gary Leeds
vissu það þó.
Eiginkonan, sem vel að
merkja, er til vinstri, heitir
Kathy, 19 ára gömul, og er
frá Kaliforníu.
Eigandinn, Henri Eentener van
Viissingen, auðugur Bandarikja-
maður af hoUenzknm ættum,
hefur í þessu einkeimilega máli
unnið sér samúð fjölda manna.
Fentener, sem er 44 ára gam-
a!l, hefur verið gerður útlægur
vegna þess að húsið hans er
19 þumlungum of hátt, og yfir
völdin urðu leið á því að hann
var stöðugt að kvarta yfir því.
Fentener virti að vettugi skip
im um að hafa sig úr landi, og
varð það til þess að lögreglan
var látin taka hann, nauðugan,
viljugan, og koma honum úr
landi. Hann sagðist þá koma
• aftur — ef hann gæti ekki kom-
ið landleiðis, kæmi hann niður
f fallhlíf. Hinni 29 ára gömlu
hollenzku konu hans og fjórum
bömum þeirra hefur verið leyft
að dvelja f Sviss, þar til heimil-
isfaðirinn hefur fundið veru-
stað handa þeim í öðra landi.
Fentener kom til Sviss árið
1960 og byggði þá þetta 8 metra
háa glæsihús, sem kostaði
hann um sjö milljónir króna,
En skömmu áður en bygging-
unni var lokið, kom út ný reglu
gerð, þar sem kveðið var á um
hæð húsa, og var þetta hús,
samkvæmt þeirri reglugerð, 19
þumlungum of hátt_ Fentener
barðist fyrir þvf að hús hans
yrði dæmt löglegt, á þeirri for-
sendu, að byggingu hafi verið
að mestu lokið áður en reglu-
gerðin kom til skjalanna. En
þrátt fyrir stuðning blaðanna
og sjónvarpsins var honum
meinað, m. a. á þeirri forsendu,
að hann væri „óæskilegur íbúi“.
Henri Fentener kveður konu sína.
Kári skrifar:
„Búi“ skrifar:
„T ræðu þeirri, sem Gylfi Þ.
Gfslason viðskiptamálaráðh.
flutti á aðalfundj Verzlunarráðs
nýlega kvað hann sannleikann
þann, að vandamál landbúnað-
arins væru orðin að einu höf-
uðvandamáli íslenzkra efnahags
mála, vegna þess að landbúnað-
arframleiðslan hér hefði aukizt
svo mikið, að nú þurfi að flytja
verulegan hluta hennar til út-
landa — hins vegar sé svo bil-
ið milli framleiðslukostnaðar
innanlands og söluverðsins vax-
andi, og útflutningsbætur orðn-
ar svo miklar samkvæmt gild-
andi lögum, að þær séu að
verða lítt bærilegur baggi fyr-
ir rfkissjóð og skattgreiðendur
f Iandinu. Samkvæmt upplýs-
ingum ráðherrans eru útflutn-
ingsbætur á útfluttar landbún-
aðarafurðir 184 millj. króna
(heildsöluverðmæti útflutra
landbúnaðarafurða 1964—1965
284 millj. kr.).
Öllum getur komið saman um
að hér sé um eitt af mörgum
vandamálum þessarar þjóðar að
ræða, en ég vildi mega benda
á nokkur atriði, sem vert er að
hafa í huga, þegar um þessi
mál er að ræða, einkanlega með
tilliti til ýmiss konar misskiln-
ings, sem mér virðist allmikill
hjá mörgum. í fyrsta lagi er
hér um að ræða vandamál, sem
víða er við að etja, framleitt
meira en neytt er í Iandinu og
hægt er að selja jafnóðum og
framleitt er, og safnast þá birgð
ir. Dæmi: Öllum er kunnugt um
hinar miklu kombirgðir, sem
safnazt hafa saman í Banda-
ríkjunum og víðar, og héldu á-
fram að hlaðast upp, þrátt fyrir
að kom væri látið af hendi
með sérstökum kjörum eða gef-
ið, — þar til eftírspurnin kom
vegna uppskerubrests f öðrum
komræktarlöndum. En alls stað
ar hafa menn skilning á mikil-
vægi landbúnaðarins fyrir þjóð
arbúskapinn og bændur studdir
á ýmsa lund, þegar við slík
vandamál landbúnaðarins er að
etja.Og hér er það stefna þeirr-
ar rfkisstjórnar, sem herra Gylfi
Þ_ Gíslason á sæti f, að kanna
með hverjum hætti íslenzkur
landbúnaður geti bezt séð þjóð
innj fyrir landbúnaðarvörum
með sem minnstum tilkostnaði,
framleitt samkeppnishæfar vör-
ur tll útflutnings og tryggt
bændum viðunandi lífskjör.
Það er þannig yfirlýst stefna
ríkisstjórnarinnar og þeirra
flokka, sem að henni standa, að
tryggja bændum landsins viðun
andi lífskjör.
Og vitanlega er það mergur-
inn málsins, að tryggja bænd-
um viðunandj lffskjör, vegna
þess að þjóðhagslega og á all-
an hátt er það lífsnauðsyn, að
bændastéttin haldi velli og
haldi áfram að rækta landið og
bæta.
Hvaða leiðir sem farnar verða
ber að játa, að útflutningsbæt-
urnar eru til jöfnunar á lífs-
kjörum og engan veginn á glæ
kastað, því að þær hafa verið
bændum stoð til þess að heyja
sína baráttu við mannsæmandi
skilyrði.
Um framleiðslukostnaðinn er
það að segja, að framleiðslu-
kostnaður á öllum sviðum hef-
ur aukizt, og er meginorsökin
stöðugar kaupgjaldshækkanir
og allt sem af þeim leiðir, og
munu bændur sfzt vera sekir
um að vera valdir að þeirri dýr-
tíðaraukningu, sem af kaupkröf-
unum stafar, en hún bitnar á
þeim sem öðrum. Allir tala um
það árlega, að enginn hagur
sé í rauninni að þvf að fá fleiri
krónur, en alltaf er risið upp
og krafizt meira kaups, og þann
ig blátt áfram hrópa menn yf-
ir sig hækkað verð á mjólk,
kjöti og öllum öðram nauð-
synjum.
Um byrðar skattgreiðendanna
er það að segja, að þær bera
bændurnir eins og aðrir, en svo
fávfslega tala sumir, að engu
líkara er en að þeir telji, að
allir aðrir en bændur verði að
bera þær, Loks vil ég endurtaka
að æskilegt er að skilyrði verði
fyrir hend; til lækkunar útflutn
bóta, m. a. með breyttri þróun
á sviði landbúnaðarframleiðslu,
sem raunar er komin til sög-
unnar. Og stórkostleg ný þróun
kann að vera framundan, — að
hafin verði vfða um land gras-
rækt til grasmjölsframleiðslu í
stórum stíl og fleira mætti hér
nefna.
Sparnaður er sjálfsagður —
en -höfuðatvinnuveginn verður
að styðja þegar þörf krefur.
Reynum að koma á betra skipu
lagi. Það er sjálfsagt — og
spörum þegar skilyrði era til
þess. Og umfram allt spöram
þar sem hægt er að spara —
og rétt að gera það. — Búi“.