Vísir - 18.12.1965, Síða 11

Þessi ártega pilagrímsför, sem
við höfum orðið að viðurkenna
og sem enginn í raun og veru
kemst undan, stendur nú sem
hæst.
Áður en nokkurt okkar getur
byrjað að njóta hátíðar friðar-
ins og gleðinnar verðum við
að steypa okkur út í jólaösina,
þa ðer að segja jólagjafakaup
in.
Ungir sem gamlir flýta sér
eftir götum borgarinnar og inn
í troðfullar verzlanir. Stundum
erum við heppin og finnum
kyrrlátt horn þar sem okkur
gefst tækifæri til þess að velja
þá einu og sönnu jólagjöf, sem
við leitum að þá stundina.
Þótt okkur finnist mikið til
um jólaösina héma, hvað er
hún á móti því sem gerist úti í
hinum stóra heimi. Við sjáum
jólavörumar í einni stórverzlun
Lundúnaborgar og á bakið á
einum viðskiptavininum, þar
sem hann krýpur niður við stól
til þess að skrifa undir einn
tékkinn Það finnst mörgum
erfitt að athafna sig í troðningn
um, líka konunglegum prinsess
um eins og Beatrix hollenzku
prinsessunni, sem keypti jóla
gjafirnar í London nýlega. Auð
vitað hafði .hún kærastann með
Claus von Amsberg þótt hann
sjáist hvergi nálægt á mynd
inni, en hann er þýzkur og hef
ur sambandi þeirra vakið mik
inn úlfaþyt. Þau ætla að ganga
í það heilaga í marz.
Prinsessan og kærastinn voru
í nokkurra dag einkaheimsókn
í Englandi og notaði prinsessan
tímann til þess að verzla m. a.
Jólunum eyða prinsessan og
kærastinn svo á kyrrlátan hátt
heima í Hollandi með hollenzku
konungsfjölskyldunni.
Jólasveinar
T/ annski verður einhvem
tíma skrifuð merk
bók, jafnvel doktorsritgerð í
íslenzkum fræðum, um íslenzka
jólasveina. En einhvem tíma
þegar þeir eru dottnir úr sög-
unni, nema þá helzt sem ein
kunnarheiti á opinberum fram
ámönnum, en sem almenningur
skilur þá ekki lengur hverrar
merkingar sé eða hvaðan það er
runnið. Annars er ekki ófor-
vitnilegt að geta sér til um
hver muni verða starfskjör
„þjóðtrúarjólasveinanna á næst
unni — um tíma þarf engar
tilgátur, þar getur hver sem
vill lesið sér til í blaðafréttum
af kaup og kjarasamningum í
hæstu launaflokkum og viss-
um dálkum I fjárlögum. Þjóð
sagnajólasveinamir íslenzku
hafa orðið alþýðu manna í land
inu samstíga að miklu leyti hvað
þróunina snertir á undanförn
um árum. Erlendir jólasveinar
stóðu þeim upphaflega mun bet
ur að vígi — þeir óku sleðum
og beittu fyrir hreindýrum, en
þeir íslenzku fóru fótgangandi
hverju sem viðraði og hvernig
sem færðin var. Þeir útlendu
aka enn á sínum sleðum með
sínum hreindýrum — íslenzkir
stukku úr allsleysi fortíðarinn
ar yfir á öld allsnægta og tækni
og fara nú í loftinu með þotum
og hverflum og þess verður á-
reiðanlega ekki langt að bíða,
að þeir taki geimferðatæknina
í sína þjónustu. Þetta sannar,
að þeir eru ekki eins miklir
hniga að, og mættu þeir, sem
tekið hafa nafn af þeim gjam
an fylgja því fordæmi þeirra.
Það mættu þeir raunar gera á
fleiri sviðum. Það eru t. d. ekki
nein smáræðis verðmæti, sem
þjóðsagnajólasveinarnir hafa í
sínum vörzlum um hver jól,
miðað við það fé, sem þjóðin
hefur úr að spila. Eigi að síður
hefur aldrei svo mikið sem fall
ið á þá grunur um misferli í
meðferð þeirra á því, sem þeim
hefur verið trúað fyrir, auk
heldur að þeir yrðu uppvísir að
sjóðþurrð. Það er ekki nein smá
vægileg siðgæðiskjölfesta fyrir
þjóðina, að eiga slíka stétt, þó
að ekki sé nema í ímyndun
sinni. Annað er athyglisvert í
fari þeirra — hið ósnortna hlut
leysi þeirra gagnvart pólitískum
öflum I þjóðfélaginu, eða hve
nær hefur nokkur flokkur dreg
ið þá í sinn dilk, beint eða ó-
beint? Þjóðsagnajólasveinarnir
eru semsé alger andstæða hinna
að flestu eða öllu leyti, þar er
um að ræða einskonar efni og
auðefni í þjóðfélaginu bundið
sömu formúlu og nafni — ann
að. því miður ímynað og óá-
þreifanlegt, hitt þvi miður alltof
raunverulegt. Hugsum okkur
hvílík gerbylting það yrði í is-
lenzku þjóðlífi, ef þarna yrðu
alger umskipti einhver jól —
óraunverulegu jólasveinarnir
yrðu raunverulegir og þeir raun
verulegu ekki annað en ímynd
un...
HELLU-OFNA R
EIRAL-OFNAR
Getum aftur afgreitt MIÐSTÖÐVAROFNA með stuttum fyrirvara.
Spyrjizt fyrir um verð, skilmála og afgreiðslu.
h/fOFNASMIÐJAN
ONHOITI IO - BEYKJAVÍK - ÍSLANDI
Kári skrifar:
; Otrúiega margir
1 eiga bágt.
• Tjættinum hefur borizt eftirfar
2 ” andi bréf frá „Reygvískri
• konu“ sem vill minna á það
• núna fyrir jólin, að margir hafa
J úr litlu að spila, og ótrúlega
• margir eigi bágt, og skorar á
• þá, sem geta, að styðja þær
• stofnanir, sem reyna að gleðja
• þá sem eiga bágt nú fyrir jólin.
•
• „Ég hef orðið þess vör, að
• sá ihisskilningur er nokkuð al
2 mennur, að hér búi nær allir
• við velsæld, og fáir séu raun
2 verulega hjálparþurfi, þessu er
ekki svo varið. Ég hefi haft
tækifæri til þess að fylgjast með
kjörum fólks. hér um áratuga
skeið, og ég get fullyrt, að þörf
hjálpar hafi aldrei verið meiri
en nú. Aldrei. Ég endurtek það.
Hversu má svo vera? Svo mun
margur spyrja. En við þessari
spurningu eru ótal svör. Það
eru margir einstæðingar í þess
um bæ, gamalt fólk, sem hefur
ekkert nema sín ellilaun og þau
hrökkva skammt, það eru marg
ar bágstaddar ekkjur og ógiftar
mæður, sem standa i strangri
lífsbaráttu, það eru heimili, þar
sem fólk á um sárt að binda
vegna veikinda, og það eru
mörg heimili, þar sem áfengis-
neyzla veldur böli, og mætti
svo lengi telja.
Styðjið velgerðar-
stofnanir.
Stofnanir sem hjálpa þeim,
sem bágt eiga, þurfa aukins
stuðnings með, allra góðra
manna, sem eitthvað geta látið
af hendi rakna. Ég veit, að svo
gæti farið a ðekki yrði unnt
að sinna tugum hjálparbeiðna,
en með auknum framlögum
geta horfurnar breyzt til batn-
aðar.
t Reykvisk kona.