Vísir - 30.04.1966, Blaðsíða 15

V1 S IR . Laugardagur 30. aprfl 1966.
15
HARVEI FERGUSSON:
Xr
Don Pedro
— Saga úr Rio-Grande-dalnum

hans og Texasuppruna. Hann stakk
upp á að hann biði honum í næsta
danssamkvæmi sitt, en því neitaði
hún ákveðið.
— Hann er ekki einu sinni góð-
ur í spönsku, sagði hún, ég held
ekki, að fólk hér felli sig við hann.
Leo gat ekki gert sér grein fyrir
hvort hún hefði í raun og veru and-
úð á Coppinger, eða hvort hún
héldi, að hann mundi hafa einhver
truflandi áhrif á danssamkvæmi.
Vanalega greip hún fegins hendi
hvert tækifæri, sem bauðst til nán-
ari kynna við gringóa og bar enga
andúð í brjósti til Texasmanna. En
afstaða hennar gagnvart karlmönn-
um, sem voru gestir þeirra, var
honum ávallt ráðgáta. Hún virtist
næstum taka þeim öllum opnum
örmum og heilla þá með brosi sínu
— en samt ávallt ráða sjálf breidd
þess bils, sem var hennar milli og
þeirra.
Það var því alveg augljóst, að
Coppinger átti ekki að fá inngöngu
í hinn venjulega gestahóp, og þar
sem Leo óttaðist, að það yrði hon-
um þykkjuefni, fór hann í heim-
sókn til hans, og var það honum
til hugarléttis, að honum var fagn-
að af sömu vinsemd og áður. Copp-
inger bauð upp á whisky og þeir
sátu Iangt fram eftir kvöldi og töl-
uðu um veðurfar og hesta og járn-
brautina, sem búið var aö leggja
allt til Raton-gils og brátt átti að
ná allt til Las Vegas. Þeir voru
á einu máli um hve víðtækar breyt-
ingar væru í aðsigi, en þó myndu
þær ekki ná til suðurhluta Rio
Grande-dalsins. Coppinger ræddi
af miklum áhuga um að fara norð-
ur, þar sem gróðursælt var og
gresjur miklar í grennd við Las
Vegas, og stofna þar til hrossa-
ræktar í stórum stíl.
— Ég þarf bara að fá þar umráð
yfir landi og stofna þar nýbýli —
en ég þarf að fá stórt landssvæði,
þar sem engin hætta er á vatns-
skorti. Þama eru milljón ekrur
■ lands, sem enginn nytjar. Ég verð
að fá mér graðhest af Kentucky-
kyni og ég ætla líka að rækta múl-
asna. Svo geri ég ráð fyrir, að geta
tamið um 40 hesta á ári handa
kúrekunum. Og mér virðist þetta
gróðavænlegt.
Leo hugleiddi málið frá öllum
hliðum og komst aö þeirri niður-
stöðu, að Coppinger hefði ályktaö
rétt um gróðahorfurnar, en mikið
fé mundi hann þurfa til kaupa á
graðhesti af besta Kentucky-kyni
og til þess að stofna til múlasna-
ræktar og þá mundi mikið fé þurfa
til kaupa á girðingarefni. Nú var
56.
það öðru nær en að efni Coppingers
væru vaxandi, og skuidir hans við
Tienda Mendes hlóðust upp ein-
hvern veginn hægt og sígandi, og
það þótt Coppinger greiddi hon-
um upp í úttekt í hvert skipti,
sem hann komst yfir peninga. Jú,
það væri ef til vill ekki óhyggi-
legt, að styöja Coppinger við fram-
kvæmd þessara áforma, en hann
lét engin orð falla um þetta. ÖIl
slík mál þurftu vandlegrar íhugun-
ar með og eftirgrennslanir. Hann
lét sér þvf nægja að hlusta á Copp-
inger, skaut inn orði og orði, jafn-
vel til þess að spyrja um nokkur
atriði, hugleiddi vandlega svör hans
og beindi að lokum umræðunni í
aðrar áttir, nokkru áöur en hann
stóð upp til þess að kveðja.
Coppinger skók útrétta hönd
hans glottandi. Augljóst var, að
þaö hafði orðið honum til hugar-
léttis og ánægju, að ræöa við Leo
um drauma sína og áforrri. Vafa-
laust fannst honum, að nú, er
hann haföi rætt þau við hann, stæði
hann nokkrum skrefum nær settu
marki.
— Komdu aftur, Leo, sagði hann
— þú mátt vita, ef þú verður leið-
ur í svip á mexikönskum körlum
og konum, að þú getur alltaf verið
viss um, að hér verður til whisky-
lögg og ketbiti.
IV.
... í Don Pedro eins og lang-
flestum mexíkönskum bæjum var
efnt til Dia San Juan, þvf að Bapt-
istinn Sankti Jón var hinn helgi
maður hestamanna, og í þessu
landi var nær hver maður hesta-
maöur. Hátíðin var haldin 24. júní,
en á þeim tíma er vanalega logn,
heiður himinn og steikjandi hiti.
Gömul venja var, að menn byrjuðu
daginn með því að baða sig og
það gerðu flestir, fullorönir karl-
menn og strákar busluöu í ánni,
en konur á afskekktum stöðum og
fóru út í, klæddar sfðum línserkj-
um. Margir hestamenn ríða hest-
um sínum út í ána og mátti þar
sjá margan kviknakinn hestamann
sundríöa fríðum fáki, ef nógu mikið
var í fljótinu, en ella þvoðu þeir
hestana hátt og lágt. Margir þess-
ara hestamanna ætluðu að reyna
hesta sína, f svo kallaðri „gallo"-
keppni, sem ávallt fór fram síð-
degis á þessum hátíðisdegi. Á
kvöldin var ávallt mikið dansað,
mikið drukkið af heimabrugguðu
víni, og mikið um annan gleðskap.
Leo hafði oft verið viðstaddur
Dia San Juán og ávallt hafði þetta
verið hátíð alþýðufólksins, en
mjög ótítt, að virðingar- og efna-
menn væru þar. Hérna f Don Pedro
voru harðfengir reiðmenn van-
ir að þeysa um með slöngvivað
úti á sandsléttunum til þess að
fanga og fella tarfa, sem léku list-
ir sínar í keppninni, og það voru
þeir, sem fjölmennastir voru í eina
danssalnum við torgið, er dansinn
hófst um kvöldið.
En þetta árið skyldi allt vera
með öðrum hætti og það var Magda
lena, sem átti hugmyndina. Hún
bauð fjölmennum vinahópi til kvöld
veröar og dansleiks, og ungir menn
af beztu ættum dalsins, áttu aö
taka þátt i síðdegiskeppninni, og
hugðu ekki sízt konur gott til að
geta notið þeirrar skemmtunar. Og
f þetta skipti mundu verða reyndir
í keppninni flestir beztu gæðingar
dalsins, en allir reiðmennimir góð-
ir hestamenn og sumir afburða-
slyngir.
Flestir hestanna voru fram í ætt-
ir komnir af hestakynjum í löndum
Berba og Araba, með smá eyru og
hringaöa makka, — þeir voru niðj-
ar hestanna, sem báru á baki sér
riddara, sem geystu fram svo að
ekkert stóöst fyrir, á Spáni og í
Mexíkó. Hver riddari um sig hafði
lagt á fák sinn viðhafnarhnakk
sinn, oft silfurbryddan, en undir
hnakknum var breitt á bak hests-
ins svart Navajo-reiðteppi með
rauðum bryddingum. „Höfuðleður"
voru fléttuö haglega úr hrosshári,
með skúfum skreyttum litlum silf-
urskjöldum, en bitlar slíkir, að
væri þeim beitt harkalega gat hesti
Setjum upp
Mælum upp
Loftfesting
Veggfesting
IStíWfAJ Lindargötu25
simi 13743
T
A
R
Z
A
N
Það
þennan
gaman
núna.
WELL, JU7GE 5KW,
HERE'S TO OUR.
f’AKTNEitSHIP' -
MAY WE ALWAYS
THRIVEÍ.
YOUR WISH
IS MV'
C0MMAN7,'
SEAUTiFUL
SEEEUA..
IF ONLY IT
WEKE THE OTHER
WAYAKOUNP! j
IT'
JjmJ
CílMpO
er yndislegt að eyða kvöldinu á
hátt Peter, er það ekki?, Mér þætti
að vita hvað lýðurinn er að gera
Peter Crisp hefði sannarlega oröið undr-
andi ef hann hefði vitað það. Ef vinir
okkar tveir eru ekki dauðir, þá er búið
að koma þeim örugglega fyrir í fangelsi þar
sem þeir munu rotna.
Jæja, Brand dómari. Skál fyrir samvinnu
okkar, gangi okkur alltaf vel. Ósk þín er
mér sem fyrirskipun Serene fagra ... að-
eins ef hlutimir væru örlítið á annan veg.
Sjóstukkurnir
ódýru fást enn, svo og flest önn-
ur regnklæði, regnkápur (köflótt-
ar) og föt handa bömum og ungl-
ingum. Vinnuvettlingar og plast-
vettlingar o.fl. — Vopni h.f. Aðal-
stræti 16 (við hliðina á bflasölunni)
EKCO
S JÓN VARPSTÆKIÐ
AFBORGUNARSKILMÁLAR
OOPÍ&C33
Laugavegi 178, sími 38000.
RAF-VAL
Lækjarg. 6 A, sími 11360,
EKCO-S J ÓN VARPSTÆKIÐ
SEM VEKUR ATHYGLI.

betur
meö
BÍanz-
nrlBslli
itijl nochhal
i«d* Friiw
manti h
íwkcéh
glans
hárlagningar-
vökva
HllLDiÖLtllltCDIR
(SLENZK ERLENDAVERZLUNÁRfÉÍAGIÐ HF