Vísir - 11.06.1966, Síða 15

75
VÍSIR . Laugardagur 11. júní 1966.
CATHERINE ARLEY:
TÁLBEITAN
14.
KVIKMYND ASAGA
TÓNABÍÚ
Þér eruð sannarlega hugulsam-
ur . . . “ Hilda brosti.
„Þér veröiö að fá hann til aö
hætta aö reykja. Þaö verður áreiö
anlega erfitt, en læknirinn lagöi
einmitt áherzlu á, aö hann yröi
að hætta því. Og gleymiö því ekki,
ef þér teflið viö hann, aö lofa hon
um að vinna öðru hverju. Ekki
samt of oft eða of auðveldlega,
hann mundi taka eftir þvf. En
við og viö“.
„Ég held að hann veröi ekki mjög
erfiður viðfangs. Hann er viökvæm
ur undir niðri".
„Treystið ekki um of á fyrstu
áhrifin. Hann á margt til . . . “
„Ég varð aö tala við hann um
Hamborg £ fulla klukkustund. Segja
honum frá borginni og týna til alls
konar smáatriði“.
„Leyfið mér að segja yður þaö
afdráttarlaust, aö ef þér haldið að
hann hafi hlustað af viðkvæmni, þá
hafiö þér algerlega rangt fyrir yö-
ur. Hann var einungis að komast
að raun um úr hvaöa umhverfi
þér eruð runnin, ekkert annað".
„Hvemig vitið þér það?“
„Hann sagði mér það sjálfur".
Nokkurt andartak staröi Hilda
á haf út. Loks mælti hún: „Þá það.
Kannski kann ég líka öllu betur
viö hann þannig".
Lffið færðist fljótt f eðlilegt horf.
Hilda, er aldrei hafði stigið á skips
fjöl áður, kunni hiö bezta við sig
um borð og fannst það hið æsileg-
asta ævintýri. Henni fannst um-
hverfið og aðbúnaðurinn ævintýri
fyrir sig í þessari glæsilegu fljót-
andi höll. Klefi hennar var sem
stór stofa og meistaraverk að þæg
indum, listfengi og smekkvísi. Hún
fór snemma á fætur á morgnana,
gekk góða stund fram og aftur um
þilfarið, snæddi síðan morgunverð
með yfirmönnum skipsins, en tók
sér að þvf loknu sólbað frammi f
stafnskýlinu. Nokkm fyrir hádegis
verð fór hún niður og annaðist sjúkl
inginn, lagði bakstra við augnþrot-
ann, ræddi viö hann og snyrti hann,
bæði hendur hans og andlit, en
hann var þá nýrisinn úr rekkju.
Henni bár aö sjálfsögðu ekki nein
skylda til að vera honum innan
handar meö snyrtinguna, en hann
í sínum hunangssætasta rómi:
„Vitið þér hvað verður næst að
samkómulagi hjá okkur, ungfrú?"
„Nei ...“
„Að þér lánið mér andartak lyk-
ilinn, sem þér berið í vasa yðar“.
„Og hvað hyggizt þér gera við
hann?“
gef ég yður splunkunýjan hundrað
dollara seðil“.
„Þér vitið ósköp vel að læknir-
inn lagði bann við því að þér reykt-
uö“, svaraði Hilda.
„Ég sagði aldrei að ég ætlaði að
ná mér í vindla. Minntist ekki á
það einu orði“
„Nei ... en það var þó það, sem
þér höfðuð í hugá“.
„Hugsið þér málið andartak,
ungfrú góð. Þetta verður okkar
einkaleyndarmál. Þessi lykill kem-
ur yður ekki að neinum notum.
Öðru máli mundi gegna um doll-
arana“.
„Þetta er þýðingarlaust, herra
Richmond. Þér eyöið tíma yðar til
einskis ..
Þá þoldi gamli maðurinn ekki
lengur mátið. „Hugsaður þig betur
um bölvaður, asninn þinn. ..
Ef þú færð mér ekki lykilinn af
frjálsum vilja, þá kalla .ég hingað
einhveni af þjónunum, og læt hann
brjóta úpp skápinn, skilurðu það?
Þá fæ ég vindlakassann, en þú
færð ekki svo mikið sem grænan
túskilding ...“
„Þér hafið það eins og yður
sýnist".
„Gangið þér að boðinu?"
hafði farið þess á leit við hana,
fyrst og fremst sem eins konar af-
sökun á því að hafa hana f návist
sinni lengur en hjúkrunin krafðist,
og hún gat ekki neitað honum um
þá ánægju.
Og svo gerðist það einn morgun-
inn, þegar hún var að lauga hend-
ur hans að lokinni snyrtingu, að
hann brosti slægðarlega og mælti
Þáð snörlaði eitthvað í honum,
sem hún átti sennilega að skilja
sem hlátur.
„Það er dálítið, sem ég þarf aö
ná í úr skápnum“.
„Þó ekki vmdla?“
„Þér eruð forvitin, imgfrú. Hlust-
ið nú á mig. Ég hef í hyggju að
gera samning við yður. Þér lánið
mér lykilinn andartak, en f staðinn
„Ég neita að afhenda yður lyk-
ilinn, en hins vegar get ég að sjálf-
sögðu ekki komið í veg fyrir að
þér kallið á þjóninn og látið hann
brjóta upp skápinn. Þér getið þar
með ekki einungis eyðilagt fallegan
og verðmætan grip, heldur og reykt
vindlana og eyðilagt það sem eftir
er af heilsu yðar“. Og hún bætti
við: „Á sama stendur mér ...“
I
T
k
2
A
U
VOU'KE EK0SA.5LY
KÍSHT...S007.LUCK,!
WE REMAINE7 HEKE,
I KNOWyoU AKE SOVEKNOK SMALL,
HA7?y INTHE SkEAT ]7wEV BE LIK.E FISH
OUT700RS.MEK)! IF A OUT OF WATEK! M
I WEKE yOUNSEK \-------, , nu wmjlÉ
I WOULJKfT HESITATE )_V HHSPF
. joiwiNsyou! SU^gæLfe.
AFTEK THIS CITy UFE-
WE'LL FEEL SAFEK IW
THE JUNSLE !... r-rt
LATEK- TWO HOKSEMEW K17E AWAY FKOM
LUAN7A- WITH A 7EE7 IWNEK GLOW THAT
COMES FKOJA A MSSIOHACCOMPUSHEP!
Ég veit að ykkur líður bezt úti við. Ef ég
væri enn ungur hikaði ég ekki við að fara
meö ykkur. Ef við yrðum hérna eftir, Small
landsstjóri, værum við eins og fiskar á þurru
landi.
Eftir borgarlífiö finnst okkur hættuminna
að vera.úti í skóginum. Þið hafið sennilega
rétt fyrir ykkur, góða ferð.
i/ : > " ' L
Reiðmennirnir tveir eru loksins á heim-
leið, ánægðir yfir að hafa unniö til fullnustu
sitt verk.
FERÐALÖG
Ferðafélag Islands fer tvær ferð
ir um þess$, helgi. 1 dag kl.
2 er ÞórsmerJjurferð. Á sunnudag
kl. 9.30 er gönguferð á Esju.
Lagt af stað í báðar ferðirnar
frá Austurvelli. Farmiðar f Þórs-
merkurferöina eru seldir á skrif-
stofu félagsins Öldugötu 3 en í
sunnudagsferðina seldir við bíl-
inn. Allar nánari upplýsingar veitt
ar á skrifstofunni, símar 11798 og
19533.
(■