Vísir - 13.06.1966, Blaðsíða 11

SÍÐAN
ANITA í OP-TÍZKU
Anita Ekberg er aldeilis kom
in í op-tízkuna með köflótt gler
augn og í hvitum kjól með svört
um stykkjum. Hér er hún að
koma á flugvöllinn í Madrid
með eiginmanni sínum Rick
Van Nutter, sem er að fara að
vinna að kvikmynd á Spáni.
Anita aftur á móti er að leika
aðalhlutverkið í ítalskri mynd
„Þannig kenndi ég mér að
elska", sem innan skanuns verö
ur fullgerð. Ykkur flnnst þið
kannski ekki beinlínist kannast
við þessa Anitu á myndinni og
það er eðlilegt, þvi að hingað
til hefur hún verið þekkt fyrir
mikið Ijóst hár, en nú er hún
stuttklippt með dökkt hár.
Alexia sérlega fjörug
- segir mamma hennar Anna brio
Hún Alexía litla prinsessa í
Grikklandi viröist ekki vera
neitt sérlega hrifin af því sem
pabbi hennar er aö segja, fitjar
bara upp á nefið og snýr sér
undan.
Þaö er oröiö nokkuö langt síð
an við höfum minnzt á kon-
ungsfjölskylduna í Grikklaí'dí
en þar kvaö vera nokkuð rósi
ursamt og konungshjónin ekki
vera eins vinsæl og Við var bú-
izt. En Alexia litla prinsessa
dafnar vel og Anna Maria móð
ir hennar segir aö hún sé mjög
kátt og fjörugt bam.
Þegar maöur er konungbor-
inn, já prinsessa, heitir Christ-
ina og á heima í Svíþjóð má
maður ekki láta sjá sig I villtu
twisti en hvað skal þá gera
þegar leikin eru villt twistlög?
Jú. það er ekki um annað að
ræöa en að dansa twist, en ó-
sköp rólega og „pent“. Dans-
herrann er einnig af merkum
ættum, erfðaprins af Isenburg-
Biidingen.
Öhæfur
útvarpsmaður
Hins vegar er útvarpið alls
ekki nógu vel á verði f þessum
efnum. Hér um daginn var á
ferð frægur píanóleikari erlend
ur, Kempff að nafni. Einn starfs
manna útvarpsins hafði við
hann viötal í fréttaauka. Þessi
starfsmaður útvarpsins hefur
oft látiö að sér kveða við hljóö
nemann og vakiö athygli fyrir
sérkennilegan og ýktan fram-
burð. En í þetta sinn kastaði
fyrst tólfunum.
Starfsmaöurinn var greini-
lega nýkominn úr útlöndum,
sennilega frá Þýzkalandi. Hann
hafði gersamlega misst íslenzka
tóninn úr málinu áherzlur vom
á röngum stöðum og sérhljóö
ar vom víða rangt fram bomir
Ókunnugir menn gátu haldið
að þama væri að tala íslenzku
útlendingur, sem heföi verið
hér á landi í nokkra mánuöi.
Hann var skiljanlegur en um
leið afkáralegur.
Útvarpað
vitleysunni
Út af fyrir sig er þaö einka-
mál manna, þótt þeir missi nið-
ur máltilfinningu, en hins veg-
ar er það ekkert einkamál, þeg
ar þessi missir er básúnaður út
af útvarpinu. Menn gætu farið
að halda að þaö mætti bera
fram íslenzku að vild, án tillits
til reglna framburðarins.
Ef útvarpið hleypir þessum
manni aftur að, veröur það aö
sjá um, að hann taki tima í ís-
lenzku áöur og að því marki
aö sæmilega áheyrilegt verði
að hlusta á hann.
Ég — ég — ég
Fyrir utan þessi framburðar-
atriði, var viðtal þetta til
skammar aö ööm leyti Kempff
gamli komst hvergi að nema til
að segja já og nei. Spuming-
amar vom svo ýtarlegar að
spyrjandinn „dómineraði" við-
talið gersamleea. Þetta var raun
ar ekkert viðtal við Kempff,
heldur eintal og sjálfsupphafn-
ing spyrjandans. En það er ann
ar handleggur.
.,v-;ifr'HMaaaa