Vísir - 18.08.1966, Qupperneq 8

VÍSIR - Fimmtudagur 18. ágúst 1966.
8
UtBefandi: BlaOaútgáían VISIR
Rltstjóri: Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóri: Jónas Kristjánsson
Auglýsingastj.: Halldór Jónsson
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1
Afgreiðsla: Túngötu 7
Ritstjóm: Laugavegi 178. Simi 11660 (5 llnur)
Áskriftargjald kr. 100.00 á mánuöi innanlands.
t lausasölu kr. 7,00 eintakið
Prentsmiðja Vfsis — Edda h.f
Skynsamleg hagstjórn
Ein meginástæða ofþenslunnar í efnahagsmálum hér
á landi síðustu árin, og hins uggvænlega launaskriðs,
er umframeftirspurn vinnuafls í þéttbýlinu. Oft á tíð-
um hafa þeir launataxtar, sem um hefur verið samið,
stundum eftir langar deilur, reynzt óraunhæfir vegna
þess að vinnuaflseklan hefur samstundis skapað yfir-
borganir. Þannig er þetta nú á vinnumarkaðinum og
algengt að ýmsum stéttum iðnaðarmanna sé t. d.
greitt 10—20% ofan á uppmælingartaxtana, sem eru
þó ærið háir fyrir. Slíkar launagreiðslur valda síð-
an eðlilega óánægju annarra stétta sem óhjákvæmi-
lega miða kjör sín við þá er hæstu launin hljóta.
Fjölmargar stórar framkvæmdir keppa nú um vinmr
aflið í höfuðborginni og nágrenni. íbúðarbyggingar
eru í hámarki hér um þessar mundir og margvíslegar
opinberar framkvæmdir á vegum borgar og ríkis.
Stórframkvæmdir eru hafnar við Búrfell og á döf-
inni eru vinnuaflsfrekar framkvæmdir bæði við bygg-
ingu álverksmiðjunnar og hinnar nýju og stóru
Sundahafnar. Við þetta bætist mikil fjárfesting ein-
staklinga og fyrirtækja, sem allt keppir um vinnu-
aflið. Þess vegna er ástæða til þess að velta því fyrir
sér hvort ekki sé nauðsyn að allar þessar stóru fjár
festingarframkvæmdir verði gerðar samkvæmt áætl-
un, er tryggi það að sem mest jafnvægi geti haldizt
á vinnumarkaðinum, en yfirboðin gangi ekki á víxl
með þeirri ofþenslu og vandkvæðum í launaskriði,
sem af því hlýtur að leiða. Allar eru þessar fram-
kvæmdir ánægjulegar og nauðsynlegar. En hér þarf
að tryggja að þær auki ekki enn á verðbólguna og
launaskriðið. Bæði Bretar og Norðurlandaþjóðimar
hafa tekið upp slíka skipulagningu í fjárfestingarmál-
um, sem miðar að því að beita vinnuafli og fjármagni
á sem hagkvæmastan hátt. Þar er ekki um höft að
ræða heldur skynsamlega hagstjóm. Sýnist vissu-
lega tímabært að beita svipuðum ráðum hér á landi,
svo samkeppni stórframkvæmdanna á vinnumark-
aðinum sprengi ekki enn upp kaupgjald og verðlag
í landinu.
Sjónvarp á haustnóttum
\
gjónvarpsdeilan í Vestmannaeyjum mun nú senn
leysast. Hún er merki um þann áhuga sem víða um
land ríkir á þessu nýstárlega fjölmiðlunartæki. Hvað
sem endurvarpinu frá Keflavíkurstöðinni líður þá
mun ekki langt þar til Vestmannaeyingar geta séð
sjónvarp hindrunarlaust — sjónvarpið frá Reykjavík.
Nú styttist óðum þar til það hefur starf sitt. Mikill
undirbúningur er að baki og þess að vænta að vel
takist til, er sendingar hefjast nú á haustnóttum.
Verður þá tekinn vindurinn úr seglum þeirra sem
hæst hafa deilt um Keflavíkursjónvarpið.
HAFNBANN í STAÐ INN-
RÁSAR í N-VIETNAM
i fréttum frá Washington til
Noröurlandablaða segir, að þar
telji menn vaxandl líkur fyrir,
að • frekar verði farin sú leið,
að leggja tundurdufl í Tonkin-
flóa úti fyrir ströndum Norður-
Vietnam og innsigHngarlelðum
til Haiphong, heldur en að gera
innrás f landið, Ennfremur seg-
Ir f fréttum, aö skoðanamunur-
inn f þess. efni milli hemaðar-
leiðtoganna og stjómmálaleið-
toganna sé að koma æ greini-
legar í ljós.
Aö leggja tundurduflum í
Tonkinflóa er greinilega sú leið,
sem stjómmálamennimir, eink-
um í flokki republikana, hallast
að. Þeir segja, að með þessu
móti sé unnt, með hægustu móti
að hindra aðflutninga til Norð-
ur-Vietnam, og minni líkur
væru til, ef þessi leið væri far-
in, að f odda skærist milli Banda
ríkjanna og Sovétríkjanna út af
Vietnam.
Bent er á það oftlega, þegar
þetta er á dagskrá, að þegar
ískyggilegast horfði út af Kúbu
1962, var lýst yfir hafnbanni af
hálfu Bandaríkjanna til þess að
hindra flutning á sovézkum eld-
flaugum til Kúbu. — Hins veg-
ar fara stjómmálamennimir
mjög varlega og era lítt hrifnir
af því, að herstyrkur Bandarikj-
anna f Suður-Vietnam verði stór
aukinn, og sama gegnir um til-
lögur um innrás í N. V.
KOSNINGAR FRAMUNDAN.
En svo eru líka kosningar
framundan á hausti kom-
anda, og pólitíkusamir fara vel
að háttvirtum kjósendum, en á
bandarískum heimilum yröi það
ekki fagnaðarefni, ef ákveðiö
yrði að senda 100.000 unga
menn til Vietnam til viöbótar
fleiri — einfaldlega þar sem
- rgir efast um, aö það veröi
til að stytta styrjöldina, en það
er áhugamál alls almennings.
Vitanlega era undantekningar
— það era nokkrir stjómmála-
menn, sem tala drýgindalega og
hika ekki við að mæla með
veralegri aukningu landhers
Bandaríkjamanna í S. V.
Og einn þeirra er Richard
Nixon fyrrverandi varaforseti
Bandaríltjanna.
Það kemur nú æ oftar og
skýrar I Ijós, að Nixon hyggst
gefa kost á sér sem forsetaefni
republikana f næstu forseta-
kosningum (1968). „Það er
greinilegt að fyrir honum vakir
að menn sannfærist um það
smám saman, að hann sé hinn
framsýni maður, er hafi tekið
rétta stefnu með því að mæla
með auknum aðgerðum í Viet-
nam.“
En það er jafnaugljóst mál, að
yfirhershöfðingi Bandaríkjahers
í Suður-Vietnam, Westmoreland
er á öðra máli. Hann vill auka
landherinn, eftir þörfum, en er
varfærinn og lætur ekkert uppi
um það fyrirfram hve mikið
lið þurfi að senda þangað þann
tíma, sem styrjöldin kann að
standa. Hann lagði áherzlu á,
að þess sæjust ekki merki að
sprengjuárásimar hefðu haft
þau áhrif á fjandmennina, að
þeir væra famir að guggna á að
halda styfjöldinni áfram, og
hann lýsti sprengjuárásunum
sem stuðningsaðgerðum við
hemaðinn sunnar. Þetta var, er
hann ræddi við forsetann ný-
lega suður f Texas.
Hann vildi ekki taka á sínar
herðar neina ábyrgð vegna
þeirra staöhæfinga í fréttum, aö
senda þyrfti 750.000 menn um
þaö er lyki til Vietnam og hann
tók yfirlpitt gætilega afstöðu
eins og Johnson forseti í fyrri
viku.
Wallace M. Greene yfirmaður
landgöngusveita Bandaríkjaflot-
ans hefur nú f viðtali við frétta
menn játað, að hafa sagt, að á-
ætlanir um slíkan herstyrk í
Vietnam hefðu verið gerðar.
Hann kvaðst þó ekki hafa vitn
að til neinnar rannsóknar, sem
leiddi til þeirrar niöurstöðu, að
senda þyrfti 750.000 hermenn
til S.-Vietnam. Það hefur nú ver
ið kunnugt dögum saman í
Washington, að Wallace var
heimildarmaður fréttanna í
þessu efni.
Þegar hann nú neitar þessu
og samtímis neitar niðurstööu
áætlunarinnar, er augljóst, að
hann hefur beitt sömu aðferð
og er svo algeng í Bandaríkjun-
um: Háttsettur embættismaður
borgaralegur eöa hemaöarlegur
ákveöur að kynna fréttamönn-
um skoðanir sínar er tækifæri
býðst, en foröast að taka á sig
beina ábyrgð eða láta nafn-
greina sig sem heimildarmann
og er þá gengið út frá að frétta
mennimir geti þess aöeins að
þeir hafi upplýsingar sínar frá
áreiðanlegri heimild, eða hátt-
settum manni, sem hafi öll skil
yröi til að fylgjast vel með. Þeg
ar það svo síast út, eins og oft
vill veröa, að hann sé heimild-
armaöurinn, tekur hann þaö
skref sem er jafnhefðbundið
(„traditionelt") — að neita að
hafa látið sér um munn fara
þau hættulegu orö, aö her-
stjómin líti á 750.000 sem há-
mark til þess aö tryggja sigur í
5 ára styrjöld, aö því tilskyldu
að fjandmennimir auki ekki her
Richard Nixon — vill verða for-
setaefni.
afla sinn. Og tilganginum er náð
kröfumar fá mjög aukna á-
heym án beins tilstuönings
nokkurs, að minnsta kosti ekki
' forsetans.
Samtímis koma svo fréttir um
ummæli sem hníga í sömu átt,
úr blöðum og tímaritum í Suð-
ur-Vietnam. Þar er lögð áherzla
á, að Bandaríkin hafi 290.000
manna lið I Vietnam, en hafi
ekki bann mátt til þess að láta
til sín taka sem almennt sé ætl-
að, þar sem helmingur mannafl
ans sé bundinn við skyldustörf
í foringjaráðum og herbúðum
— þeir hafi því raunverulega að-
eins 51 herdeild (bataljónir) til
þess að berjast gegn-fjandmönn
unum, sem hafi 177 þótt þær
að vfsu séu ekki eins mannmarg
ar og þær bandarísku.
Mno klappar —
Mao klappar og brosir breiðu
brosi. Hann er að þakka ein-
róma stuðning miðstjórnar
Kommúnistaflokks Kína i
„menn:ngarbvltingunni“.