Vísir - 19.04.1966, Blaðsíða 7

Vísir - 19.04.1966, Blaðsíða 7
VlSIR - Þriðjudagur 19. apri 1966. 7 Augu þjóöarinnar hafa opnazt æ betur fyrir þeirri staðreynd, að umferðarvandamálin eru meðal meiri háttar vandamála, sem þjóðin á við að strfða, og að gera þurfi stórt átak til að bæta umferðarmenninguna. Slysavamafélag íslands réð fyrir nokkru til sín erindreka í umférðarslysavörnum, hinn reynda umferðar- lögreglumann SIGURÐ ÁGÚSTSSON. Sigurður hefur f sam- bandi víð starf sitt tekið að sér að rita nokkra umferðarþætti í Vísi og birtist hér hinn fyrsti þeirra. j^jkutæki ekki sízt bifreiðir eru nýtileg verkfæri til daglegs brúks, svo nýtileg, aö svo er komið, að stór hluti þjóðarinnar meðhöndlar ekki önnur verk- færi öllu meira. Það er tiltölulega lítill vandi, að taka bifreið af stað og jafn- vel aka henni undir mörgum kringumstæðum, ef maður hef- ur fengið svolitla tilsögn um helztu stjómtæki hennar. Jafn- vel er hægt að segja og fyrir þvi eru dæmi, að menn hafi byrj að akstur án nokkurrar tilsagn- ar. Það er mjög þægileg tilfinning að morgni dags, þegar hefja á akstur, ef ökutækið fer í gang. Þaö er eins og allur vandi sé með því leystur. Menn aka af stað og aka viö- stöðulaust án þess aö veita því hina minnstu athygli hvort heml ar verka. Jafnvel þótt hlaup sé í stýri, það gerir ekki svo mik- iö til, hugsa menn. Það slampast af. Að reyna hemlana, skiptir ekki máli. Það er ekki fyrr en ökumaðurinn lendir í þeirri að- stöðu, að þurfa aö verjast á- keyrslu, að hann grípur til þeirra. Og hvaö þá? Oft getur verið loft á heml- um, sérstaklega ef átt hefur ver- ið við hemlaútbúnaöinn og ef leki kemur í hemlakerfiö. Vökvi tæmist af höfuðdælu, og allt í einu liggur fóthemillinn niðri og hemlarnir eru óvirkir. Það getur oft átt sér stað að þannig sé ástatt með bifreiðir. Ekki sízt ef þær eru komnar til ára sinna. Þess vegna þarf það að vera föst venja, þegar menn hefja aksjiur að prófa hemlana. Því segja má, aö ekki sé annað þýð- ingarmeira viö stjórntæki ö.ku- tækis, en hemlarnir. Margir hafa þá röngu hug- mynd, aö hægt sé að stöðvast á punktinum. En sannleikurinn er, að jafnvel beztu ökumenn, á nýjustu geröum bifreiöa og með fullkomnustu hemlaútbúnaði, geta ekki slíkt Fimm atriði „Punkturinn“, sem nefndur er undir þesum kringumstæðum er ískyggilega langur. Hugsið ykk- ur, aö þaö eru minnst fimm atriði sem verða aö gerast áöur en ökutækið hefur stöðvazt. Hugsum okkur, að við lend ini í aðstöðu þar sem stöðva barf skyndilega, vegna þess, að gang- andi vegfarandi fer snögglega ' veg fyrir ökutækiö. Svo næ’ii. að stöðva verður á stuttu færi, aö öðrum kosti verður vegfar- andinn fyrir ökutækinu. Hvert þessara fimm atriða sem gera þarf, tekur tíma tii aö framkvæma. Og á þeim tima færist ökutækiö nær og nær veg farandanum. Fyrsta atriðið er, að ökumaö- urinn veröur aö sjá hættuna framundan. HEMLUNARVEGALENGDIR vid MISJÖFN SKILYRDI Cir 32 km hratfa. Á þessari mynd má sjá hvað akstursskilyrðin eru mismunandi við breytilegt ástand vegaríns, ÞÓTT AÐEINS SÉ EKIÐ MEÐ 32 km. hraða. I Magnús í anda glæstar hallir byggðar í Svisslandi fyrir þaö fé. Kemur hér fram sú sérkenni lega sálræna afstaða sumra ís- lenzkra kommúnista, að enginn hagnaður megi af fyrirtækjum vera. Slíkt sé hinn versti glæp- ur. Er næsta furðulegt að sjá svo eldforna afturkenningu Marxismans endurborna á þess- ari tíð. kostnaði við Búrfellsvirkjun. Vandlega er þess gætt að nefna ekki þessa staðreynd. Er lendir menn mega ekki hagnast hér á landi í viðskiptum, þótt ís lendingar hagnist ekki síður — og engar tekjur séu klófestar frá íslendingum. Snjallari stjórn vizku er vart hægt aö hugsa sér en felst í þessari sérstæðu af- stöðu bíóræðumannsins. Tft/Tjög sérkennileg og merki- leg röksemdarfærsla kom fram í ræðu þeirri, sem rit- stjóri Þjóðviljans, Magnús Kjart'- ansson, flutti á Austurbæjarbíós fundi kommúnista, þar sem mælt var fyrir hálfu húsi um ál- ið. Langur kafli í ræðu Magnús- ar fjallaði um þá ósvinnu að á- góðinn af álbræðslu Svissara sem við Straum verður byggð, myndi flytjast úr landi. Er svo að skilja að ræðumaður hafi bú- izt við því að hið erlenda fyrif- tækl ætlaði sér annað hvort eng an hagnað af sölu þess áls, sem hér verður framleitt og selt á erlendum mörkuðum — eða að krefjast hefði átt þess að það væri geymt hér í bönkum. Mörgum orðum er til þess var- ið að fárast yfir því að nokkur ágóði skuli verða á starfsemi ál bræðslunnar, þ.e. sölu nýáls- ins á helmsmarkaðnum, og sér tí2'i J> æðumaður átti þó þann heið- arleik aö viðurkenna að ekki er þessi hagnaður frá ís- lendingum tekinn. Hann sagöl: „Það er vissulega rétt að auð- hringurinn ætlar ekki að kló- festa hluta af þeim tekjum, sem íslendingar afla nú þegar, held ur ætlar hann að færa sér í nyt auðlindir, sem ekki hafa verið nýttar hingað til.“ En jafnvel þetta er forkast- anlegt að dómi þessa mikla spekings. Hér er viðurkennt að enginn spónn sé tekinn úr aski okkar íslendinga. En föðurlands ástin er svo brennheit aö ekki má virkja auðlindir til þess að nokkur erlendur maður geti haft gagn af — jafnvel greinilega ekki, þótt þvi fylgi stórmikill hagur okkar sjálfra. Það er nefni lega ómótmælanleg staðreynd að tekjumar af orkusölunni til álfirmans greiða 72% af öllum 'P’yrir nokkrum mánuðum gerðu Sovétrikin stórfelld- an viðskipta- og vinnusamning við Fiatverksmiðjurnar itölsku. Efni hans er það, að hið ítalska auðfirma mun stofna verksmiðj ur í Sovétríkjunum og setja þar saman Fiatbíla, sem það síðan selur um Ráðstjórn þvera og endilanga. Ekki er vitað hve mikill hagnaður Fiatverksmiðj- anna verður, en þar veltur á stórum upphæðum. Magnús Kjartansson ætti að hverfa í skyndingu með fyrstu flugferð austur til Sovétríkjanna og vara stjórnvöldin við þessu mikla samsæri hins italska auðhrings. Hinir lúmsku og fólsku ítalir ætla sér auðsjáanlega að fá á- góða af viðskiptunum við Sov- étmenn. Það verður að hindra þegar í stað. Vestri Annað, að hann veröur aö gera sér grein fyrir hvers konar hætta það er. Það tekur hann tíma, að greina hvort það er mannvera, eitthvað lifandi, eða þá eitthvað rusl, sandhrúga, hola f veginum, vegavinnuáhöld o. s. frv. Þriðja atriðið er, að ökumaður .inn verður að gera sér grein fyr- ir, að hann verður aö stöðva ökutækið. Það skiptir máli hvort að stöðva ökutæki, er oft talað um viðbragðsflýti. Það er at- höfnin frá því ökumaður hefur gert það upp við sig, að hann verði aö stöðva ökutækið og þangað til hann hefur stígið á hemlapetalann. Sá tími er mjög misjafn hjá fólki. Og hann getui veriö mjög misjafn hjá fóiki, allt eftir því í hvernig ástandi öku- maðurinn er og undir hvernig kringumstæðum hann er viö Það er margt sem gera þarf áður en ökutækiö hefur stöðvazt. það er lifandi vera sem er á ferö og óhjákvæmilegt er að forð ast, nema aö hemla ökutækið niður, eða hvort það er hlutur sem ekki er á hr=yfingu og næg ir aö stýra framnjá, ef aöstæöur eru til. Fjórða. Hann verður að fram- kvæma verkið, að færa fót’nn á Fimmta, að stíga á fóthemil- inn og fá ökutækið til að stöðv- ast. Hvert þessara atriða tekur tíma og á meðan færist ökatæk- ið áfram allt eftir þvf hve hratt er ekiö. Ökutæki sem ekið er með 40 km. hraöa fer 11 metra á sek. Meö 60 km. hraða 17 m. sek. og 80 km. hraða 22 m. á sek. Gangandi maður fer um það bil 1 til 1V2 metra á sek. Viðbragðsflýtir. Þegar rætt er um getuaa til aksturinn. Hress eða slappur. Einn og vel vakandi eöa með öröum í bifreiöinni, sem dregur athyglina frá akstrinum. Að jafnaöi hefur við athugun komið í Ijós, að viðbragðsfiýtir hjá ökumönnum er um 0,75 til 0,90 úr sekúndu. Ef við segjum, að viðbragðs- flýtir sé 0,75 eða 3/4 úr sek. og bifreiðinni er ekið á 40 km. hraöa, þá fer hún 9 metca á þeim tíma eða tæpar tvær bfl- lengdir. Ef viðbragðsflýtir er 0,90 sek. og sami hraöi. Þá fer nún 10 metra á meðan ökumaðurinn er aö koma fætinum af bensíngjöf yfir á fóthemil. Segjum að hraöi sé 60 km. Þá rennur bifreiðin 15 metra eöa þrjár bíllengdir áður en 0,90 úr sek. eru liðnar. Eða eins og áður er sagt, á þeim tfma sem þaö Framh. á bls. 6. staklega hemlunarvegalengdin.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.