Vísir - 10.04.1967, Qupperneq 12

12
V í SIR . Mánudagur 10. apríl 1967.
Kvikmyndasaga
eftir Eric Ambler
„Sé það ekki hann — hver þá?“
spurði Fischer. „Ekki getur þaö
verið lögreglan, því að hún hefði
þegar stöðvað okkur. Getur pað
verið GiuIio?“
„Heimska", hreytti Miller út úr
sér. „Giulio er i félagi við okkur.
Það ert þú hins vegar ekki. Værir
þú þaö, mundi þér aldrei koma siík
heimska í hug“.
Ég er gæddur undursamleguni
hæfileikum til aö eyðileggja allt
fyrir sjálfum mér. Ég sagöi, fullur
samúðar: „Kannski það sé Franz.
Ef til vill heldur hann að við ætlum
heim á setriö aftur. Þá færum við
að minnsta kosti þessá sömu le''ö“.
Harper leit um öxl til mín. ,,Hve-
nær mundi hann komast að raún
um hið gagnstæða, Arthur?“
„Ekki fyrr en við beygjum til
hægri. Inn á flugvallarveginn", svar
aði ég.
„Hvað er langt þangað?"
„Nærri sex mílur“.
„Heldurðu", sagði Harper og
sneri sér að ungfrú Lipp, „að þú
getir hrist þá svo af þér, að þeir
sjái ekki til feröa okkar, þegar viö
tökum beygjuna?“
„Ég get reynt það“.
Lincolninn herti skriðinn. Að
nokkrum sekúndum liðnum sá ég
rauðu nálina fara yfir níutíu mílna
markið.
Harper horfði um öxl. Eftir svo
sem mínútu sagði hann. „Þeir sjást
ekki ..“
„Þetta er of mikill hraði á betri
vegi“, var allt og sumt, sem ung-
frú Lipp hafði til málanna að
leggja. Þaö virtist þó ekki valda
henni áhyggjum. Hún fór fram
úr tveim bílum og vöruflutningabíl
á svo miklum hraða að þeir virt-
ust standa kyrrir.
Mér var nú þegar ljóst hve
heimskulega ég hafði hagað mér,
og reyndi nú sem ég gat að bæta
úr því. „ Það er brú um það bil
mílu framundan" sagði ég til að va/
hana við. „Vegurinn þrengist þar,
svo þér verðið að hægja ferðina".
Hún svaraði ekki. Ég svitnaði.,
Ef þeir í bílnum misstu sjónar á
okkur, var úti um mig.
Hún fór fram úr lest herflutn-
ingabíla, og þeyttist inn á brúna.
Þegar yfir kom, tók við beygja, svo ;
hún var tilneydd aö draga eilftið úr
hraðanum, en þegar mér varð litið
aftur, var ekki neinn bíll sjáanleg-
ur. Ekki heldur, þegar viö beygð-
um inn á flugvallarveginn. Harper
hló.
„Þegar mest ríður á, er ekki til
sá bíll, sem jafnast á við Lincoln
Continental" sagði hann sigri
hrósandi.
'Það fyrirfinnst ekkert jafn nið-
urlægjandi og veröa að horfast í
augu við það, að maður sé fífl og
fáviti og alltaf sjálfum sér verstur.
Þegar við námum staðar úti fyrir
flugvallarbyggingunni, titraði ég
eins og neðri vörin á Geven, þegar
hann varð hvað æstastur.
Miller var kominn út úr bílnum
um leið og hann nam staðar, og hélt
rakleitt inn i afgreiðsluna. Þau
ungfrú Lipp og Harper héldu á eftir
honum, en við Fischer fórum að
tfna farangurinn út úr bílnum í
hendurnar á burðarkörlum, þar á
meðal töskuna mína.
Ég gat ekki aö mér gert að líta
um öxl út á veginn. Fischer glotti
að hræðslu minni — að hann hélt.
„Vertu öldungis ósmeykur“,
sagði hann. „Þeir eru á leiðinni út
að' setrinu, máttu trúa“.
„Já“. Ég vissi það. En ég vissi
líka, að þeir í bílnum voru ekki
neinir fávitar. Þegar þeir sæju
hvergi til ferða Lincolnsins, mundi
annar bíllinn aö minnsta kosti snúa
við, og beygja út á flugvallarveginn.
En hvað það mundi taka langan
tíma að þeir áttuðu sig, var ekki
gott að gizka á. Kannski fimm eða
tíu mfnútur.
Harper kom út og hraðaði sér
að bílnum. , .
" ' * “’T T p’ ~S
„Það fer fiugvél frá Air France'"
til Rómar“, tilkynnti hann. „Sæti í
laus. Tuttugu mínútur þangað til j
stigið verður um borö“.
Ég ók inn á bílastæðið, svæði af- j
markaö keðjum við veginn inn á
hlaöið fyrír framan afgreiðslubygg-
inguna. Þar voru fáir bílar fyrir.
Samkvæmt boði Harpers, ók ég |
bílnum aftur á bak inn í mjótt bil j
LÆKJARGÖTU 3, REYKJAVÍK, SÍMI 1154#
JÚGÓSLAVNESKA RIVIERAN
16 daga flugferð til hins hlýja og tæra
Adríahafs frá kr. 12.670.00.
Gistingar, 3 máltíðir á dag og flugvsk. innif.
PANTIÐ TÍMANLEGA!
AÐEINS ÖRFÁ SÆTI LAUS!
á milli tveggja þeirra.
„Hvar er skrúfjámið?“ spurði';
Fischer.
„Þaö hlýtur að vera á gólfinu",
svaraði ég og var enn að hagræða
bílnum. Ég sá í speglinum, að
Fischer beygði sig til að leita að!
þvf.
„Kannski það hafi oltið inn undir
sætin“, sagði Harper. „Allt í lagi,
Arthur. Þetta ætti að duga. Við
skulum koma út og opna dymar.
Skrúfjámið hlýtur að finnast ...“
Ég hemlaði, steig út úr bílnum
og fór líka aö leita. Sætin í Lin-
colninum falla svo fast að gólfinu,
að þar getur ekki mikið leynzt
„Fjandinn sjálfur!“ hvæsti Harp-.
er reiðilega. Svo fór hann allt í1
einu að strjúka jakkann minn. j
„Þú hlýtur að hafa stungið skrúf-
járninu í vasann“, sagði hann.
„Ég lagði þaö á gólfið“.
„Hvar er það þá?“ spurði Fischer.
Harper leit á úrið sitt. „Það
hlýtur að hafa borizt út með far-
angrmum", sagði hann.
„Á ég að skreppa og athuga það?‘
„Nei, Náðu í skrúfiárnið í áhalda
töskunni“.
„Það er ekkert skrúfjám þar“,
sagði Fischer. „Ég hef gengið úr
skugga um það“.
Þegar Fischer var skokkaður af
stað, gekk Harper að Renaultbfln-
um, sem stóð við hliðina á Lincoln-
inum. Hann reyndi á hurðina. Hún
var læst. Þá reyndi hann á lokið
yfir farangursgeymslunni, sem
opnaðist þegar, mér til mikillar
skelfingar. Þar fann hann áhalda-
veski, og dró upp úr því skrúfjárn,
sigri hrósandi.
„Komi eigandinn“, mælti hann
og glotti við, „kaupum við það af
honum sem minjagrip“. Og hann
var óiðara farinn að losa um
hurðarklæðninguna.
Ég var viti mínu fjær af örvænt-
ingu. Annars hefði ég heldur aldrei
hagað mér eins og ég gerði. En
sem ég stóö þama og starði á hann,
veitti ég því athygli, að hreyfillinn
var í gangi. Ég hafði ekki verið bú-
jnp. að kgma bílnum í réttlínu við
hiná, þegar Harper sagði mér að
nema staðár, og því gleymt að
slökkva á hreyflinum.
Dymar aö ekilsætinu stóðu opn-
ar á gátt, og eins báðar afturdyrn-
ar. Harper stóð hálfboginn' við
hurðarklæöninguna með hendur á
skrúfjáminu og sneri bak við mér.
Ég svipaðist um til þess að vera
þess fullviss að Fischer væri ekki
á leið til baka. Eftir það beið ég
ekki boðanna. Ég smeygði mér inn
í ekilssætiö, eins gætilega og mér
var unnt, til þess að bíllinn vagg-
aði ekki. Skipti úr „kyrrstæðu" i
„akstur“ og steig um leið á bensín-
gjafann.
Það kvað við þungur dynkur,
þegar hurðin skall á Harper, en ég
ók af stað á fleygiferð, út á veginn,
hemlaði leitursnöggt, svo báðar
afturhurðirnar skullu að stöfum,
skellti aftur framhurðinni og ók
svo af stað aftur og steig þungt á
bensíngjafann.
Ég sá það í speglinum, að Harper
var að skreiðast á fætur. Ég ók
hvað ég mátti. Enn sá ég það i
speglinum, að Harper hafði tekið
til fótanna yfir að leigubílastæðinu.
Það sá ég síðast til hans.
«anfwa>i^M___—_
-mesta
GEYM-
NÝJUWG
ársins.
compact
KÆLISKAPUR
3 hillur, sem hægt er að draga út,
22 lítra frystihólf, 2 grænmetis-
skúffur, 4 hillur í hurðinni, þeirri
neðstu má hagræða eftir flösku-
stærð. Segullæsing. Er á hjólum.
KPS 250 lítra kæliskápurinn ...
byggður eftir kröfum tímans ...
NÝTfZKULEGASTUR
A MARKAÐNUM
Aðalumboð:
Einar Farestveit & Co. hf.
Vesturgötu 2
Útsölustaðir:
Verzl. Álfhóll Álfhólsvegi Kóp.
Verzl Stapafell h.f. Keflavík.
Kaupfél. Höfn skfossi.
ÓSVALDUR
S,
□ANIEL
SÍMI 15585 . BRAUTA RHOLTI 18
SW2DONTHE NTRUSítíN-HJT
SfE LED OS HERE/
LAOy
WEMnD SSK
AID FDR ASE—
RÖREINANGRUN
Einkaleyfi á
fljótvirkri
sjálflæsingu
KOVA er hægt að leggja
beint í jörð
KOVA röreinangrun þol-
ir mesta frost, hitabreyt-
ingu og þrýsting KOVA
þolir 90°C stöðugan hita
Verð pr. metra:
3/8" kr. 25.00 l’’kr.40.00
l/2”kr.30.00 1 kr.50.00
3/4” kr. 35.00 iy2" kr. 55.00
fyrst við erum kotnin svona langt, getum
við aiveg eins gengiö inn og heilsaö upp á
fólkið
Hann fór inn í þetta herbergi, segir Jane.
Innan úr herberginu heyrist sagt: Halló,
Lady! Ég hélt þú værir týnd. Tarzan verður
að orði: Okkur hefúr oröið á skissa. Þetta
er tík en ekki hundur. Afsakið ónæðið, en
hún teymdi okkur hingað. Tryggi hundurinn
minn! Hún hefur viljað sækja hjálp. Ég hef
verið veikur. , ■
KOVA Umboðið
SIGHVATUR EINARSSON & CO
SÍMl 24133 SKIPHOLT 15

i