Vísir - 24.07.1967, Blaðsíða 12

12
V í SIR . Mánudagur 24. júlí 1967.
Af* Ástarsaga úr sjóferð MARY BURCHELL: Jm aldur og s ívi

Honum tókst vel að haga orð-
um slnum núna. „Þér hafið verið
hjúkrunarkona hjá mér í St. Cather-
ine“, hljómaði eins og fögur tónlist
í eyrum Jenny, og undir eins og
hann var farinn hljóp hún eins og
kólfi væri skotið til Claire til þess
að segja henni tíðindin.
— Claire! Ég á aö fá að verða
hjúkrunarkona héma um borö! Dr.
Pembridge ætlar að reyna að koma
því í kring. Þeir geta ómögulega
komizt af meö eina hjúkrunarkonu
héma, svo að dr. Pembridge datt
I hug að ég gæti ...
— En þig langar sjálfsagt ekki
mikið til þess?
— Jú, mig sárlangar til þess.
— Heyrðu, Jenny, þeir geta vafa-
laust náð í einhverja aðra. Það
— Fyrir einu ári, held ég.
— Jæja. En lífið gengur sinn
gang, eins og þú veizt, sagði Claire
spekingslega. — Og hann er alls
ekki gamall og lítur alls ekki sem
verst út.
— Ekki sem verst út? Hann er
mjög laglegur, sagði Jenny ein-
beitt. Ekki af persónulegum áhuga
heldur af því að henni fannst það
vera rétt.
— Já, láttu þér finnast þaö á-
fram, sagði Claire og hló. — Ef þú
ætlar aö fara hjúkrunarslopp og
verða töfrandi, þykir mér betra, að
þú dáist að Pembridge en aðstoð-
arlækninum.
— Ég get hvorugs þeirra án ver-
ið, svaraði Jenny létt. En nú fyrst
verulega vænt um, að ég fékk tæki-
færi til að vinna héma.
— Já, þér vitið, að það er eftir-
sóknarvert að vinna hjá dr. Pem-
bridge, sagði Mary, með tilbeiðslu-
hreim í röddinni.
Og síðan var horfið að alvarlegu
störfunum. Þau fóru að tala saman
um vinnuskiptinguna, öll þrjú.
— Hve lengi dagsins gætuð þér
hugsaö yður aö vinna? spurði
Pembridge.
— Ef ég fer út í þetta á annað
borð, vil ég helzt vinna allan dag-
inn, sagði Jenny — og lækninum
virtist líka það vel. — Ég kem
hingað í stað systur Doru og vinn
sama tímann og hún vann.
— Þá verða frístundirnar fáar
hjá yður, sagði Pembridge aðvar-
andi.
rann upp fyrir henni, að þetta nýja
getur ekki veriö nauðsynlegt að þú j hlutverk hefði þaö í för með sér,
farir að fóma þér svnoa. I aö hún múndi sjá Kingsley Carr < — haö skiptir engu máli. Ég
— Það er engin fórn. j oftar en áður. Ef hún vildi koma ■ held varla, að ykkur mundi verða
— Vitanlega er þaö fórn! Hver j fram áformi sínu um að gera Claire mikil stoð aö því, að hafa mig
heldur þú að vilji standa i sjúkra-1 afhuga aðstoðarlækninum, var enn hréna eins og skít á skjá, nokkra í,Tf - • „ ,
stofu og binda um fingur eða skipta | betra tækifæri til þess nú en áður | tíma á dag. Jenny brosti — til j !f_ M
um kalda bakstra á fólki með hita- j Hálftíma síðar náði Pembridge í i Pembridge, sem virtist hafa gaman * 8 M y gð h f h 8 f'
slag í staðinn fyrir að liggja í léti j hana til þess að segja henni, e.ð j af þessu, og til Mary sem virtist
varla geta skilið, hve heppin hun
hefði verið að fá svona sjálfboöa-
sjáanlega samþykkt, að hún væri
ráðin, og Jenny fann að hún roðn-
aði af gleði.
— Ég á engin orð yfir, hve þakk-
lát ég er, sagði Mary. — Það var
að líða yfir mig við tilhugsunina
um að eiga að vera ein alla leið til
Colombo — eða kannski lengur.
— Ef heppnin er með, ættum
við að geta náð I hjúkrunarkonu í
Colombo, sagði Pembridge við
Jenny, til skýringar.
— Og ef ekki, þá er ég fús til
að vinna áfram, svaraði Jenny. —
Hvers konar fatnað á ég að nota?
Ég er hrædd um, að ekkert sé
hérna, sem er mátulegt á mig.
— Látið þér mig og Doru um
það, yfirlæknir, sagði Mary með
ákefð, þegar hún sá, að Pembridge
fór að hugsa sig um. — Við getum
þó að minnsta kosti fundið hettu
og hvita svuntu handa henni.
— Jæja, þér reypið að ráða fram
úr því. Pembridge stóð upp. —
Þér hafið vaktina síðdegis í dag,
er það ekki systir Mary?
— Jú, sjálfsagt, herra læknir.
— Og þá getur systir Jenny
kannski byrjaö að vinna í fyrra-
málið. Áhöfnin hefur vrðtalstíma
klukkan 9 til 9.45, túristafarrýmið
næsta klukkutímann og I. farrýmis
fólk kl. 11—12.
— Sjálfsagt, læknir, sagði Jenny,
alveg eins og Mary hefði sagt það.
Svo hvarf Pebridge læknir, og
Jenny og Mary fóru aö tala i ró
og næöi um starfið. Eftir nokkra
stund fóru þær inn til Doru, sem
Ráðið
hiianum
sjálf
með ...

á þilfarinu og anda aö sér sjávar-1 skipstjórinn hefði ekki aðeins fall-
’ "'ftinu? j izt á ráðstöfunina heldur líka fariö
— Þaö verður þeim mun' lofsamlegum oröum um fómfýsi
skemmtilegra að liggja í leti þegar : þessa lúxusfarþega.
ég á frí, sagöi J-nny, - en ég er ! _ pag er bezt ag þér komið meö
ólm í að komast í hjúkrunarstörfin j mer 0g kynnizt inni hjúkrunar-
aftur, þó að það sé ekki nema
þangað til við komum til Colombo
... Ó, Claire, ég get ekki komið
orðum að því — hvernig manni
Jíður þegar maöur er kominn inn
f tandurhvíta sjúkrastofu og veit,
að líðan fólksins, það er komin
undir dugnaði manns og umhyggju.
Claire starði á hana með aðdá-
unar- og efunarsvip.
— Þú ert undarleg manneskja,
liða.
— Þökk fyrir, systir.
Þar með hafði Pembridge auð-
! uga tilboði, sem Jenny hafði gert.
Doru fannst þetta lika bera vott
um mikla fórnfýsi. En hún brosti,
þegar Jenny endurtók það enn, að
sér þætti vænt um að mega vera
hjúkrunarkona um borð.
Mc6 BRAUKMANN hifastilli 6
hvcrjunt efni gefiS þér sjólf ókveS-
iS hifasfig hvcrs herbergis —
BRAUKMANN sjálfvirfcan hifastilli
er hægf aS sefja beinf á ofninn
eSa hvar sem er á vegg í 2ja m.
fjarlægS frá ofni
SpariS hitakosfnaS og aukiS vel-
líSan ySar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hifaveitusvæði
SÍGHVATUR EfNARSSON&CO
SÍMI 24133 SKIPHOLT 15
konunni — systur Mary, — sagði
hann, — svo að við getum talaö
saman og skipt vöktunum úlli
ykkar.
Nú var Jenny ekki lengur á- !
hyggjulaus farþegi. Þegar hún elti j
Pembridge lækni niður stigann of-
an í sjúkradeildina, fannst henni
breytingin á sér verða gleggri i
hverju stigaþrepi.
Systir Mary — Ijóshærð og rjóö
sagði hún. — Þú segir þetta eins t stúlka, ■& sifelldu iði, var inni í
og þú finnir til þess gegnum merg
og bein.
— Jaeja, ég geri það líka í raun
og veru.
— Ertu viss um að það stafi ekki
af þvi, að þú sért dálítið hrifin af
læknisstofunni að athuga lista, sem
hin særða stallsystir hennar hafði
verið að skrifa, áður en hún slas-
aðist. Cg þegar Pembridge sagði
henni, aö systir Jenny — sem einu
sinni hefði unnið hjá sér í sjúkra-
þessum Pembridge þinum? :. urði i húsi — ætlaði ið hjálpa þeim við ;
Claire, sem var að reyna að leita ; sjúklingana, lá við, að Mary faðm-
að skýringu, sem hún gæti skiliö | aði hana að sér. \
sjálf. — Skelfing er þetta faliega gert
— Vitanlega ekki! Ég er ekki af yður, sagöi hún, þvi að hún |
HÚSNÆÐI ÓSKAST
Viljum taka á leigu rúmgott húsnæði fyrir
afgreiðslu blaðsins á góðum stað i miðborg-
inni. Tilboð óskast send Augiýsingadeild Vísis
sem fyrst.
vitund hrifin af honum. Og auk
þess er hann alls ekki „minn“,
sagði Jenny dálítið hvöss. — Hann
getur ekki gleymt unnustunni sinni
sem dó.
— Hvað ertu að segja? Claire
varð forvitin. — Veslings maður-
inn. Þá er ekki furða að hann skuli
vera svo alvarlegur stundum. Hve-
nær skeði þetta?
vissi, að Jenny var farþegi á fyrsta '■
farrými. Og henni fannst óhugsan-
legt, að fyrsta farrýmis farþegi
vildi leggja það á sig að bretta upp
ermarnar og fara að vinna liknar-
störf.
— Þetta er eiginlega engin fóm-
fýsi, sagöi Jenny. — Mig hefur
alltaf langað til að fara að vinna
að hjúkrun á ný, og mér þykir
VÍSIR
Fnanstœð vopn geta verið hættuleg, ef
þeám er beátt af kunnáttu.
En sumir veiðimenn þarfnast engra vopoa
nema þeirra, sem néttóran hefur geffð-þefen.
Knútur Bruun hdi.
lögmannsskfifstofa
Grettisgöfu Ó II. h.
Sími 24940.
Plötuspilori
til sölu
sölu sjálfskiptur Garrard
plötuspSari með hátalara. Uppl. í
síma 33715 eftir kl 7 á kvöldin —