Vísir - 14.08.1967, Blaðsíða 4

Vísir - 14.08.1967, Blaðsíða 4
Stökk yfir fjög- urra metra breitt húsasund * Jane Fonda varð fyrir veikind- um um daginn í kvikmyndaupp- töku. Sviðsetningin var sú, að hún stóð í stóru búri innan um tvö þúsund músarindla, sem áttu að kroppa utan af henni fötin. Þ. e. a. s. þannig skyldi það iíta út á tjaldinu. En það var svo heitt í veðri, að fuglamir hreyfðu sig alls ekki. Tæknifræðingamir gerðu sér þá lítið fyrir og fengu sér heljarmikla loftviftu. Blésu þeir fuglunum að Jane Fonda og Jane Fonda. á næsta andartaki hvirfluðust um hana fuglar, ryk, fjaðrir og fugla fræ. Eftir að atriðið hafði verið 'cvikmyndað aftur og aftur í viku lagðist Jane Fonda fyrir með hita. Læknar gátu þó ekki fundið út, hvort þetta væri flensan eða eitt- hvað frá fuglunum. -X Sovézkir froskmenn og vísinda menn velta um þessar mundir hverjum steini í botninum í Stoy acheye-vatni, um 200 mílur vest ur af Moskvu. Þeir em að leita ■>ar fjársjóðar, sem álitið er, að Hapóleon hafi skilið þar eftir á lótta sínum frá Moskvu 1812. Talið er, að meðal verðmæta em Nopóleon hafi orðið að skilja .Jarna eftir, hafi verið um 25 vagnhlöss af gulli, silfri, gimstein um, vopnum og brynjum, dýrindis feldum og skinnum. ÞANNIG FARIÐ jprændur okkar Norðmenn virð- ast líkjast okkur, eða við þeim, á fleiri máta en einn, eins og sagan af Norðmanninum, sem heimsótti dýragarðinn í Álaborg, sýnir. Þeir, eins og við, eiga stund um erfitt með að hiýða settum boðorðum og umgengnisreglum. Hann hafði farið að skoða ís- bimina í dýragaröinum, sem þrátt fyrir langa dvöl þar hafa ekkert orðið elskari að mannkyninu en þegar þeir voru í íshafinu. Enda voru líka sett upp skilti í kring- um gryfjuna þeirra, þar sem gest- um dýragarðsins var bent á þaö, að ísbimirnir bitu, ef þeir fengju tækifæri til þess. Auk aðvörun- arskiltanna var svo strengdur kað all allt í kringum gryfjuna í hálfs annars meters fjarlægð frá gryfju barminum. Auðvitað tók Norðmaðurinn ekkert tillit til þessa útbúnaðar, frekar en við hefðum gert Hann GETUR beygöi sig undir reipið og gekk fram á gryfjubarminn til þess aö geta virt birnina betur fyrir sér. En þaö hefði hann betur látið ógert, því um leið og hann beýgði sig fram yfir brúnina, stökk'einn þessara stóm bjama upp í loft og sló til hans með hramminum. Klærnar náöu þó ekki til annars en jakkans, sem maðurinn hafði hangandi á handleggnum. Þaö varð honum til happs, að hann hélt ekki fast í jakkann á móti bangsa, því þá hefði hann vafa- laust misst jafnvægið og dottið ofan í gröfina, jafn tæpt og hann stóð á brúninni. í staðinn sleppti hann jakkan- um við bjöminn og horföi á hann stuttu seinna rífa hann og tæta ásamt hinum björnunum. Þarf varla orðum að lengja að því, hver örlög hans hefðu orðið, ef hann hefði verið þar í jakk- anum. að var fjöldi manns saman kominn við hús eitt í Brá- vallagötu í Stokkhólmi til þess að horfa á mann fleygja sér fram af fimmtu hæð hússins, en því hafði hann hótað, ef lögreglan svo mikið sem hreyfði litla fing- ur. Meðal þeirra, sem stóöu niðri á götunni með öndina i hálsin- um var móðir hans og horfði á hann. „Stökktu ekki, sonur minn!“ hrópaði hún, en hann stökk og náði með naumindum yfir á þak- ið á næsta húsi fjóra metra í burtu. Mátti þó engu muna, að hann næði ekki alla leið, en í fall- inu fótbraut hann sig. Varð að reisa upp brunastiga og sækja hann. Hann hafði valdið uppsteit, þar sem hann var gestur I íbúð á fimmtu hæð, og þegar kallað var á lögregluna, fór hann út um gluggann og yfir á syllu, sem lá utan á húsinu, með allri hæðinni. Syllan var ekki meir en svo sem tuttugu centimetra breið og á henni rorraði hann og hótaði að fleygja sér fram af. þegar lög- reglan kom. Gegndi hann því engu, þótt með góðu væri reynt að fá hann inn aftur og var þá slökkviliðið kallað á vettvang. • Að endingu lét hann til skarar skríða og stökk að fjölda manns aðsjáandi er bjuggust við að hann lenti í götunni. Biðu slökkviliðs- mennirnir niðri með útbreidd segl en urðu svo að klifra eftir honxun upp á þakið á húsinu, sem hann lenti á. Það var í minni hæð frá götunni en syllan, sem hann stökk af. Veitti hann þeim eng- an mótþróa, þegar hann var tek- inn. pessi mynd er tekin af manninum í miðju stökkinu. Niðri beig fólk- ið, slökkviliðsmennirnir og kviðu hinu versta um endalokin. ÓHLÝÐNUM Bréf um skólabúninga frá skólapilti: „Mlklö hefur verið rætt og ritað um skólabúninga undan- farið. Ég hefi talaö vSð nokkra skólafélaga mína um mál þetta og eru þeir allir fylgjendur þess. Segja má, að þetta sífellda kappsmál aö vera „finni en hinn“, sé orðið hundleiðinlegt og þreytandl, og yrði vægast sagt gott að verða laus við það, bæði fyrlr nemendur, sem eru „ófínni“ og bammargar eða fjár- litlar fjölskyldur, sem spara myndu stórfé. En vel yrði að vanda til búningsins. Hann yrði að fylgja tízkunni, þó í hófi, vera þægilegur og auðvitað gerö ur til þess að sltja á skólabekk. Úr einhverju þyrfti að vera hægt að velja, t. d. peysu eða jakka, og svp pilsi, kjól eða buxum o. s. frv. Þegar minnzt er á skólabúninga, dettur mörgum í hug hinir bláu skólaeinkenn- isbúningar Englands, en þelr eru tæpast heppilegir fyrir okk- ur. Annars er langeinfaldast að gera skoðanakönnun á meðal nemenda í hverjum skóla. En ef framkvæma á þetta nauð- synjamál, verður að gera það áður en skólinn byrjar nú i haust, annars er áhuginn fljótur að dofna. Og aö síðustu, framhaldsskól- arnir verða einnig að öðlast þennan klæðnað, því að nítján ára menntaskólanemar eru hans áreiðanlega jafnt þurfl og þrett- án ára skyldustigsnemendur. Með von um birtingu, einn fimmtán ára“. Það var sérlega ánægjulegt að heyra álit eins af þeim, sem kæmu til með að nota skóla- búning, ef til kæmi. Skólabún- ingar virðast yfirleitt teljast hagkvæmir, samdóma álit er flestra, sem la'gt hafa orð í belg, að taka upp notkun þeirra geti þýtt stórfelldan sparnað, vegna fjöldaframleiðslu á sams konar flíkum. Búningurinn á því að geta eigi að síður fullnægt kröf um um nútíma smekk og tízku, í hófi, eins og fram kemur í bréfi hins unga manns. Það virðist, eftir undanfarandi bréfaskriftum að dæma, vera jákvæður byr fyrir að taka upp notkun skólabúninga, en það vantar aðeins, að þeir aðilar, sem fræðslu- og' skólamálum stjórna, taki málið i sínar hend- ur til nánari athugunar og fram kvæmdar. Hvert er annars beirra sjónarmið? Ég þakka bréfið. Þrándur í Götu.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.