Vísir - 01.11.1967, Blaðsíða 12

72
S IR . MiSvikudagur 1. nóvember 1967.
-jMZæZ- .. .,.....’ 'KfT~~K7- r" "ZTr.
athuga minn gang. Ég heyrði það,
að Stan vildi komast að því hvort
ég væri vel fjáö, þótt hann færi
kænlega að því. Ég var ekki viss
um hvort ég ætti aö láta hann halda
að ég væri auðug, en vitanlega
þýddi mér ekki heldur að reyna
að koma honum á gagnstæða skoð-
un. Miðað við hótelið, þar sem ég
bjó, hlaut hann að álíta að ég væri
auðugur útlendingur, ef til vill eins
konar uppgjafaástmey einhvers
tiginborins manns eða auðkýfings.
Ég varaöist því að láta nokkuð upp
skátt um einkalíf mitt.
„Höfum við ekki sézt einhvers
staðar áður madame?“
Þetta var Stan...
Ég varð að halla mér að armi
hans til að koma í veg fyrir að ég
hnigi niður, en áttaði mig fljótlega
og baðst afsökunar. Á meðan við
biðum þess að hleypt væri inn í
salinn, skiptumst við á nokkrum
hversda^slegum orðum á ensku —
þar sem ég óttaðist að hann kynni
að bera kennsl á rödd mína, varð
mér það ósjálfrátt að svara á þeirri
tungu. Við sátum nokkra stund inni
í salnufn, en brátt gerðist ég leið
á kvikmyndinni og hélt á brott,
og hann fylgdi mér eftir. Við fór-
um inn í kaffistofu, og samtalið
rann í sama farveg, hversdagslegar
setningar um allt og ekkert — að
þessu sinni á frönsku, sem ég tal-
aði með nokkrum mállýzkuhreim.
Stan, sem talar fimm eða sex tungu
mál reiprennandi, hefur aldrei náð
tökum á enskunni. Hann var vanur
að afsaka það með þvl, að það
væru einungis erfið tungumál sem
hann gæti tileinkað sér.
Þegar við höfðum setið þarna
hálftíma, mæltist Stan til þess að
eiga stefnumót við mig, og okkur
kom áaman um að hittast aftur að
tveim dögum liðnum og skildum
síðan, án þess að segja nokkuð
markvert annað.
Ekkert virtist eðlilegra — aðlað-
andi karlmaður hittir fyrir konu
sem enn er á bezta aldri, og þau
ákveða að hittast aftur. Hvemig
stóð þá á þvf, að ég var haldin
einhverri óþægilegri tilfinningu,
sem kom í veg' fyrir að mér yrði
það ánægja að vita Stan svo ná-
lægan mér, og að ég vakti áhuga
hans? Það er eitthvað óheilt við
þetta, eitthvað óljóst, sem ég get
ekki áttað mig á og veldur mér
áhyggjum.
Ég reyni að hugsa sem minnst
um það.
Ég hef tvívegis séð hann síðan.
En við vorum sitt á hvorri leið,
svo ekki var neitt afsakanlegt til-
efni til að talast við. Ég hlaut
að viöurkenna, að framkoma Stans
var að öllu leyti óaðfinnanleg. Hann
sýndi fyllstu hæversku; ég átti þar
i skiptum við þann Stan, sem hlot-
ið hafði gott uppeldi, tileinkað sér
siðfágun og nærgætni; ólíkan þeim
Stan, sem ég hafði kynnzt. Hann
gerði sér allt far um að skila óað-
finnanlega hlutverki, sem ekki féll
honum og ég komst ekki hjá því
að spyrja sjálfa mig: ,,Er þetta í
rauninni hann? Það er ótrúlegt...“
Hvað hyggst hann fyrir með þess
um kynnum okkar? Hann spurði
mig um sjálfa mig, en af nærgætni
og samúð.
Hvað nafn mitt snerti, átti ég
ekki nema um eitt að velja, þar eð
ég hafði skýrt þeim frá því í skrif-
stofu hótelsins, að- ég dveldist þar
undir gervinafni, Julia Robinson.
Gott að mér skyldi detta það í hug.
Ég get gert mér í hugarlund, að
ég sæti þar að snæðingi með Stan,
og þjónninn spurði hæversklega:
„Má bjóða madame Pilgrin meiri
súpu?“ Þaö fer um mig hrollur,
þegar mér verður hugsað til þess.
Hvað þjóðernið snerti, gilti sama
— það stóð svart á hvítn, að ég
væri brezk. ;
Hvaö annaö snerti, varð ég aö
Svo fór ég að spyrja hann. Hann
sagði ekki neitt, sem ég ekki þeg-
ar vissi, og ekki líkt því allt, sem
ég vissi. Á valdi tilfinninga, sem
mér er um megn afi skilgreina,
gerðist ég svo djörf að spyrja um
konu hans. Hann sagðist vera stríðs
ekkjumaöur, og ekki meira um það.
Hann sagði það svo hlutlaust, að
ekkert varð af því ráðið um til-
finningar hans. Hann bar giftingar-
hringinn ekki lengur, og hvað mig
snerti, þá hafði hringurinn verið tek
inn af mér, og ekki komizt aftur
til skila.
Það er ákveðið að ég skreppi
með honum til Vichy að tveim dög-
um liðnum, þar sem hann á að
tefla blindskák á þrjátíu borðum
samtímis. Ég hef ekki neina ástæðu
til aö ætla aö hann vilji láta mig
halda sig riddaralegri en hann er.
Ég geri ráð fyrir að hann bíði ein-
ungis eftir nánari samveru okkar á
ferðalaginu, til þess að leika næsta
leik. En hvers konar leik? Það hlýt-
ur að koma á daginn von bráðar.
Þessi látalæti geta ekki gengið öllu
lengur.
13. ágúst.
Dyravörður hótelsins var rétt 1
þessu að skýra mér frá þvf, að
virðulegur maður hefði verið að
reyna að fá hjá honum upplýsingar
um mig. Ég fór því að hitta for-
stjórann, og bað hann að gæta
þess, að tilmælum mínum væri
fylgt út í æsar af öllu starfsfólki
hans. Hann svaraði af mikilli festu:
„Þér þúrfið ekkert að óttast. Stofn-
un sem þessi viðurkennir hið forn-
kveðna, að þögnin sé gulls ígildi".
Til vonar og vara rétti ég þeim,
sem helzt kemur til mála að verði
spurðir, ríflegan drykkjuskilding.
16. ágúst.
Hvílíkt ferðalag ... Tilfinninga-
rót, óvæntir atburðir, allt enn dul-
arfyllra en mig gat órað fyrir.
Stan kom og sótti mig fyrir tveim
dögum, klukkan átta að morgni.
Hann ók gömlum, en gljáandi Cít-
roen, sem hann virtist ákaflega
stoltur af og við lögðum af stað í
átt að Bourbonnais. Veðrið var ynd
islegt, andrúmsloftið þrungið trún-
aði og einlægni, að mér fannst.
Hann ók glannalega hratt eins og
hann var vanar. Fór svo að segja
mér ævisögu sína, sennilega með
það fyrir augum, að ég fylgdi for-
dæmi hans. Ég haföi einmitt mik-
inn áhuga á að heyra hvemig ævi-
saga hljóðaði I „opinberri útgáfu'"
hans, en hann var naumast kominn
að efninu, þegar hjólbarðinn á öðru
framhjólinu sprakk. Stan skipti um
barða og var fljótur að, og fékk
gert við sprungnu slönguna án þess
að veruleg töf yrði að.
Við vorum ekki komin lengra en
til Forét de Fontainebleau, þegar
eins fór um annan hjólbarða, og í
það skiptið munaði minnstu að
Stan missti stjóm á bílnum og
slys hlytist af. Hann varð að kaupa
nýjan hjólbarða, þótt Stan væri
það bersýnilega þvert um geð.
Hann hafði tekið upp þráðinn,
þar sem frá var horfið, en ekki
heldur meir, þegar hljóðkúturinn
bilaði á gatnamótunum úti fyrir
Montargis, og hávaðinn í bílnum
varð svo mikill, að samtal kom
ekki til greina. Viðgerð mundi hafa
tafið okkur of lengi, svo við urðum
að halda áfram, þótt gnýrinn frá
hreyflinum ætlaði að æra okkur.
Vegna hans stöðvaði lögreglan okk-
ur tvívegis, og í bæði skiptin varð
Stan að greiða nokkra sekt. Morg-
unverð snæddum við svo að Grand
Cerf í Cosne; góðan mat og ekki
ýkja dýran, og þögnin var okkur
of kærkomin til þess að við vfld-
um rjúfa hana.
Skammt fyrir utan Nevers, gat
Stan hagað því svo til að hann ók
næst á eftir miklum vömfhitninga-
bíl, sem var svo hávær £ akstri, að
lögreglan veitti þv{ ekki neina at-
hygli, að hreyfilgnýrinn I Citroen-
bílnum var ódeyfður, og þannig
héldum við áfram förinni til Saint-
Pierre le Moutier. Þar héh ég aö
för okkar mundi Ijúka — það heyrð
ist hávær sprenging I farartækinu
og vatn spýttist upp á framrúðurta.
FELAGSLIF
VlKINGUR,
handknattleiksdeild.
Æflngatafla fyrir veturinn 1967
-1968.
Sunnudaga
kl. 9,30 4. fl. karla
- 10,20 - - -
- 11,10 3. fl. karla
- 13,00 M., 1. og 2. fl.
karia
- 13,50 - — — —
Mánudaga
kl. 19.00 4. fl. karla
- 19.50 3. fl. karia
- 20.40 M., 1. og 2. fl.
kvenna
- 21.30 - - -
Þriðjudaga
kl. 21.20 M., 1. og 2. fl.
karia
- 22.10 - - —
Fimmtudaga
kl. 19.50 M., 1. og 2. fL
karia
— 20.40 -----------
Föstudaga
kl. 19.50 3. fl. kvenna
Laugardaga
M. 14.30 3. fl kvenna
Æfingar fara fram 1 iþróttahúsi
Réttariioltsskólans, nema þriðju-
daga, en þá eru þær I íþrótta-
höllinni I Laugardal. — Æfing-
amar byrja þann 15. sept. Ný-
ir félagar eru velkomnir.
Mætið vel frá byrjun
ÞJálfarar.
,3yssa Toms“. — „Flýtið yður í burtu, „Þú hefur bjargað lífi mínu“. „Ég varð að „Hvað, — hvers vegna ertu að gráta ?“
áður en hann nær yður líka“. gera það, þú varst að reyna að bjarga mínu“. „Vegna þess, að ég er svo hamingjusöm“.
„Ég hef aldrci fyrr skotlð úr byssu“.
Skipuleggjurn og
gerum yður fast
verðtilboð.
Leitið upplýsinga.
EiDHÚSIÐ
MUQAVEQI 133 «»1131117BB
fubörn óskust
Hafið samband við
afgreiðsluna
HirDrficantii R!?
txB4
Eldhúsið, sem allar
húsmceður dreymir um
Hagkvœmni, stílfegurð
og vönduð vinna á öllu.
METZELER
Vetrarhjólbarðamir koma snjó-
negldir frá METZELER verk-
smiöjunum.
BARÐINN
Ármúla 7. Sími 30501.
HJÓLBARÐASTÖÐIN
Grensásvegi 18. Sími 33804.
AÐALSTÖÐIN
Hafnargötu 86, Keflavík.
Sími 92-1517.
Almenna Verzlunarfélagið
Skipholti 15. Simi 10199
Knútur Bruun hdl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II: h.
Sími 24940.