Vísir - 18.04.1968, Blaðsíða 9

I*v*
VlSIR . Fimmtudagur 18. apríl 1968.
• VIÐTAL
DAGSINS
er við Guðmund Guðbjartsson,
um ferðalag til Vestur-lndia
Það eru ólíklegustu menn, sem finna útþrána í
blóði sínu, og kunna bezt við sig á ferðalögum um
framandi álfur, þar sem eitt og annað ólíkt því sem
við eigum að venjast ber fyrir sjónir. Aðrir vilja
helzt ferðast til að slappa af, eins og það er kallað,
og kannski til að flatmaga í sólskini suðrænna
stranda og jafnvel bragða vínið, rauða, létta, sem
er aðeins til á Spáni og Portúgal. Og til eru þeir
sem una hag sínum bezt heima fyrir, og skilja
ekkert í þeirri ónáttúru, sem kemur mönnum til
að rassskellast um allar jarðir, sóandi tíma og dýr-
mætum gjaldeyri til einskis.
Guðmundur Guðbjartsson.
fara þó af því, hvað honum varð
að orði, þegar hann sté hér á
land.
Trinidad er á .10° norðan
miðbaugs, og ríkið Trinidad og
Tobago er minnsta ríki Suöur-
Ameríku, en íbúar Trinidad eru
um 980 þús. og skiptast bannig.
að svertingjar eru 370 þús.,
Indíánar 320 þús., kynblending-
ar 140 þús., og hinir eru Eng-
lendingar, Frakkar, Portúgalar
og Arabar. Þar er enska ríkis-
mál, þótt alls konar hrognamál
sé einnig notað, en ríkið er í
Brezka samveldinu. Trinidad er
auöugt land. en þó ríkir þar
ekki velmegun. Sennilega er
bilið milli ríkra og fátækra
hvergi jafnmikið. Ríkið sjálft á
ekkert af fyrirtækjunum í
landinu, og sjálfvirkni er svo
mikil að enga atvinnu er að
hafa fyrir þorra íbúanna.
Móttaka ferðamanna er lang-
stærsta atvinnugrein þeirra,
enda er landið mjög fjölsótt af
féröamönnum.
Þegar Trinidad hafði veriö
kvödd með söng sinn og glað-
legt fólk, var ferðinni heitið til
Barbados, en það ríki er til
dæmis merkilegt fyrir þeirra
hluta sakir, að þar er þéttbýlla
en annars staöar. Landið er
431 ferkm. en íbúarnir eru 260
þús. Eyjan er láglend og geysi-
P uðmundur Guöbjartsson er
einn þeirra manna, sem
hefur „fjöld of farit“ og kann
frá mörgu að segja. Hann hefur
ferðazt víða um Evrópu, Balk-
■anlöndin og meira að segja lent í
svartholinu í Rússíá, þótt það
væri fyrir misskilning, en ekki (
fyrir andrússneskan áróöur eins ■
og halda mætti.
Þegar aðrir menn íslenzkir
sungu drottni dýrð á frostköld-
um jólum hér á fósturjörðinni,
var hann staddur i Vestur-
Indíum, þar sem sólin skein
hyað heitast á Kólumbus forð-
um tíð.
Núna á dögunum kom frétta-
maður blaðsins að máli viö
Guðmund til að spyrja hann tíð-
inda af ferðalaginu, en Guð-
mundur er þannig innréttaður,
að honum nægir ekki aðeins að
sjá hlutina, heldur finnur hann
sig einnig knúinn til þess að
skyggnast inn í þann heim, sem
að baki þeim býr, kynna sér
sögu landa og þjóða og kann
einnig að segja frá á skipulegan
hátt, fræðandi og skemmtilega.
í stuttu spjalli er ekki.hægt að'
koma fyrir nema broti af þeim
fróöleik og frásögnum, sem
Guðmundur kom heim með úr
feröinni, en reykurinn af rétt-
unum er betra en alls ekki
neitt, svo að bezt er að gefa
Guðmundi orðiö:
„Það var lagt upp frá Kaup-
mannahöfn með stóru farþega-
skipi hinn 16. des. sl. Um
helmingur farþeganna voru
Danir, en hinir Englendingar
og Þjóðverjar. Skipið hafði viö-
komu í Kiel og Harwich. Það
var siglt um Ermarsund, sem
frægt er af fornum sögum og
nýjum og er nú ein fjölfamasta
skipaleið í heiminum. Það er
hættuleg siglingaleið, því að
þar eru 40 þokudagar á ári og
árekstrar tíðir, þrátt fyrir nú-
tíma siglingatækni. Á síðasta
ári fóru um 300 þúsund skip
um sundið og gefur þaö nokkra
hugmynd um hversu úir og
grúir þar af hvers kyns farkost-
um. Ekki eru þarna meðtalin
ýmis furðuleg farartæki, sem
menn hafa fleytt sér á yfir
sundið, svo sem hjónarúm með
utanboiðsmótor, baðker o. s. frv.
ý. Eldur um borð
Siglt Yar hjá Lissabon, höfuð-
stað Portúgals. sem margir
T
,Faðir vor, þú sem verður í
forsetahöllinni ævilangt"
þekkja. Þar bar þaö markverö-
ast til tíðinda, að eldur kom
upp í vélarrúmi skipsins, að
vísu án þess aö veruleg hætta
yrði af, en nægilegt var þetta
samt til þess, að seinka skip-
inu, svo aö fella varð eyna
Jamaíku af áætluninni.
Madeira var fyrsti viðkomu-
staöurinn. Nafniö er víðfrægt,
þótt ekki sé af öðru en'því sér-
stæöa víni, sem dregur nafn
þar af. Höfuðstaðurinn er
Funcal, með um 96 þús. íbúa.
Þegar þangað var komiö flykkt-
ust söíumenn um borö og fal-
buðu varning af ýmsu tagi.
Undirlendi þar á staðnum er
næstum því ekkert, heldur er
Madeira bjarghryggur sundur-
grafinn af rásum. Vegir liggja
upp brattann, þröngir kráku-
stigar og eru kantarnir óvarðir
og þverhnípt niður snarbrattar
hlíðarnar. Þar stunda menn sér-
stæöa atvinnu, sem gengur frá
föður til 'sonar og er fólgin í
því að flytja fólk niöur brattann
í trésleðum. Tveir menn eru
saman um hvem sleöa og
stjórna honum með böndum,
sem þeir hafa 1 honum og
hlaupa samhliða honum á
mikilli ferö, næstum glæfralegri.
Á trésleða á Pvladeira. Guðmundur lengst til vinstri í sætinu.
I
Þetta hlýtur að vera allerfið
atvinna því að vegalengdin nið-
ur er hvorki meira né minna
en 1860 metrar.
Madeira lýtur yfirráöum
Portúgala og þar er fátækt
mikil og fólkið gerir ekki háar
kröfur til lífsins. Karlmennirn-
ir þar virðast yfirleitt eiga náð-
uga daga, og láta konur og börn
yrkja jörðina en liggja sjálfir
og flatmaga. Nokkra sá ég þó
vinna, en þeir tóku lffinu með
stóískri ró og fóru sér að engu
óðslega — minntu mig jafnvel
á karlana í bæjarvinnunni hér
heima.
Jólin, og Neptúnus
kemur í heimsókn
Frá Madeira var stefnan tek-
in á Trinidad, en þangað var
fimm daga sigling. Nóg var viö
að vera um borð og margt til
skemmtunar. Jólin voru haldin
hátíðleg á skipinu, þótt þar
rfkti önnur jólastemmning en á
íslandi. Um það leyti var farið
yfir hvarfbaug, og þá mætti
auövitað sjávarguöinn Nep-
túnus og aðstoðarmenn hans, og
skírðu þá farþega. sem ekki
höföu komið svo sunnarlega
áöur. Heldur var guðinn harö-
hentur, en allt var þetta þó i
góöu gamni.
Kólumbus heimsótti Trinidad
fyrstur hvítra manna árið 1492.
Sagt er, að þegar hann kom á
land hafi hann kropið niður og
kysst jörðina og mælt: „Hér
erum við komnir í forsal Himna-
ríkis.“ Sagt er að Kólumbus
hafi komið til íslands einhvern
tíma 1476—7, en engar sögur
fögur og 7/10 hlutar hennar
eru akrar. í Barbados eru fbú-
arnir flestir hreinræktaöir negr-
ar, en þarna er lítið um örbirgö
og þjóðfélagið ein sönnun þess,
aö negrar standa hvftum mönn-
um ekki að baki, ef þeir fá
sömu tækifæri.
Martinique var næsti við-
komustaður. Þar er hið fræga
eldfjall, sem árið 1902 lagði
heila borg í rúst, er hún grófst
undir hraunflóði. Eini maöur-
inn, sem komst lífs af þá var
negri, sem sat í svartholinu, og
mátti síðar þakka sinum sæla
fyrir þá fangelsisvist.
í dag er ekki að sjá mikil
merki náttúruhamfaranna í
Martinique. Ibúarnir virðast
kæra sig kollótta, þótt eldfjalliö
sé ekki útbrunnið og geti tekið
til viö aö gjósa á nýjan leik.
Það er gaman að reika um
á Martinique. íbúarnir eru
glaðværir á sinn sérkennilega
hátt. Þar ríkir aðeins glaðværð
en ekki æsingur eins og meðal
íbúa Suður-Evrópu. Stúlkumar
eru fagj-ar, og menn þarna virð-
ast mikið upp á kvenhöndina.
Jósefína Bonaparte er mjög dáð
og dýrkuð af fólki þarna, stýtt-
ur af henni hafa verið settar
upp, og alls staðar finnur mað-
ur fyrir frönskum sjarma.
Árekstur á
Guadeloupe
Franska eyjan Guadeloupe
var tlæsti viðkomustaður 1 raun-
inni er um tvær eyjar aö ræða
sem eru aðskildar með bröngu
sundi. Höfuðborgin, Pont-a-Pie-‘
m-> 13. síða