Vísir - 20.04.1968, Blaðsíða 12

NUMA KEEP5
US FROM
TARZAN!
THEN WE MU5T RETURN 10
OPAR W/THOUT HIM...AND
FACE CADJ5 WRATH*. LET US
GO.,.BEFORE TARZAN RECOVERS!
„Pá verðum við að fara til Opar án
hans, og taka við reiði Cadi“.
„Við skulum fara áður en Tarzan rank-
ar við sér“.
BERCO
Keðjur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
ó hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFELAGSB?
SKIPHOLT 15 — SfMI 10199
„Núma Ijónið drepur“.
„Við komumst ekki að Tarzan fyrir
Núma“.
ty ÉDGAJt RÍCS
WOMA
BUWOOLO/
KILLER LION!
V1 SIR . Laugardagur 20. aprfl 1968.
HÆTTULEG
SENDI
FÖR
„Grunaði mig ekki, áð þú kæmir
einhvern tíma að gagni svo um
munaði“, hreytti Corey út úr sér..
Pað kom síður en svo illa við
Grenier, þvert á móti tók hann það
sem viðurkenningu. Og það var
ekki laust við að hann hefði gaman
af heilabrotasvipnum ’á andliti lið-
þjálfans, þegar hann lagði f-rá sér
sjónaukann og hleypti brúnum.
„Og einhvers staðar þarna inni í
byggingunni er þrýstirofi. ..“ —
mælti hann lágt.
„Þrýstirofar svo hundruðum
skiptir", mælti Grenier og vissi
allt betur í þetta skiptið.
„Þaö er einmitt það, sem ég á
við“, mælti liðþjálfinn enn. „Við
verður aö finna þennan eina rofa.
Og þrýsta á hann. Það er allt og
sumt“
„Já, það er allt og sumt“ ,endur
tók Grenier, en af lítilli bjártsýni.
Hann virti fyrir sér gaddavírsgirö
inguna, sem 'ekfd "sýndist beinlín-
. is greið yfirferðar. ,,Það er bara
þessi skrambans girðing ...“ hvfsl
aði hann. „Hvernig komumst við
inn Týrir hana?“
Corey lagði lófann á stutt hand-
fangið á skóflunni, sem hann bar
við belti sér. „Hvernig heldurðu?“
spuröi hann.
„Við gröfum okkur leið undir
hana. Já, auðvitað’’, sagöi Grenier.
„Já, auðvitað .. . hver veit nema
að þú getir líka einhvern tíma hæft
snúningslausan knött“. Corey
glotti.
Grenier studdi lófanum undir
hökuna þar sem hann lá endilangur
í kjarrinu, blimskakkaði augum á
Corey og mælti af mikilli alvöru.
„Á ég að segja þér nokkuð, lið-
þjálfi.. . Ég héld helzt að innst
inni- sé þér farið að falla betur við j
mig en áður, þótt þú viljir að sjálf !
sögðu ekki viðurkenna það, sízt fyr
ir sjálfum þér .. . .“
Corsey fussaði. „Við sjáum hvaö
setur, þegar þú hefur rambað á
rétta rofann.“
„Þegar þú hefur komiö okkur
heilum á húfi inn þangað, skal ég
finna rofann“.
„Þá skulum við halda af staö“,
sagöi Corey og skreið af stað niður
brattann, í áttina að girðingunni.
Staðurinn, sem þeir völdu sér til
að grafa sig undir girðinguna var í
djúpri laut, aðeins nokkur fet frá
myrku kjarrinu og f skugga þess.
Þar lágu þeir um stund og virtu
fyrir sér háttu varðmannsins, sem !
gætti girðingarinnar á því svæði. |
Sem betur fór, virtist hann ekki j
allt of samvizkusamur, enda mun j
hann hafa álitið aö ekkert væri aö 1
öttast. Hann lét sér því nægja að j
ganga fram á 'hæðina-við lautina, 1
en þar sneri bann svo við, hélt
sömu leið ti! baka, sneri við og
gekk fram á lautarbarrninn, sneri
enn við, æ ofan í æ, og leit ekki ,
einu sjnni í kringum sig. Öðru hvoru j
gekk hann alla leið að aðalhliðinu !
á girðingunni þeirn megin, nam ,
staðar stundarkorn hjá varömönn- ;
unum. þar og kveikti sér sem snögg
vast í sígarettu. Þá tók feröin hann |
fram cg til baka einar tíu til tólf j
mfnútur.
Corey afhenti Grenier riffil sinn. !
„Þú liggur þarna í kjarrinu bak I
við.. steininn og leikur varðhund“,
sagði hann. „Ég gref. Þegar þú
sérð varðmanninn snúa við aftur,
gefurðu mér merki, svo ég geti
skriðið f var, þangaö til hann snýr
við aftur“.
„En ef hann tekur nú eftir gryfj
unni við girðinguna, hvað þá?“
spurði Grenier.
„Það er engin hætta á að hann
sjái hana í myrkrinu" svaraöi Cor
ey. „Ekki nema hann gangi ofan f
hana, og hann bregöur þá vana
sínum, því að hann hefur ekki farið
nema fram á hæðina til þessa. Og
þótt svo færi .verðum við að tefla
á þá hættu.“
Hann skreið að girðingunni og
tók að skófla undan henni lausum
sandinum af ýtrustu gætni og
hafði þegar unnizt vei, þegar Gren
ier gaf honum umtalað merki. Þá
skreið hann aftur á bak við stein
í kjarrinu og beið. En varðmaður-
inn brá ekki vana sínum. Hann
gekk ekki lengra en fram á hæð-
ina og sneri þar við. Hélt alla leiö
að hliðinu, nam þar staðar og
kveikti sér í sígarettu.
Það tók Corey ekki nema fimm
mínútur að grafa holu, nægilega
djúpa til þess að skríða mátti und
ir girðinguna. Hann veifaði til Gren
ier og var sjálfur kominn hálfa leið
undir, þegar Grenier gaf honum
hættumerkið. Þá varð Corey það
á í fátinu, sem kom á hann, að
hálfrísa upp og festist fyrir bragðið
á girðingargaddi, svo hann komst
hvorki fram né aftur.
Slíka andrá hafði Corev liðþjálfi
aldrei lifað. Það var ekki það að
hann óttaöist um líf sitt, heldur
varð hann gripinn hræðilegum ótta
viö þaö að hann hefði eyðilagt til-
gang leiðangursins með klaufaskap
sínum, og það einmitt, þegar árang
urinn var skemmst undan. Að átta
úrvalsmenn og ung og falleg stúlka
befðu þar með fórnað lífi sínu til
einskis. -
„Grenier .. .“ hvíslaði hann lágt
og leit hjálparvana I áttina að stein
inum. Þar var engan Grenier að j
sjá. Corey var að örvilnan kom-1
inn í fyrsta skipti á ævinni. Hann
vildi ekki trúa því að Grenier hefði
reynzt svo ragur, að hann hefði flú
ið aftur inn í frumskóginn.
Hann heyrði fótatak varömanns
ins nálgast hægt og hægt. Hann
lagðist eins flatur í gryfjuna og
honum var unnt. Þess var alltaf
nokkur von að minnsta kosti, að
vörðurinn tæki ekki eftir honum í
skugganum. Hann þrýsti sér ofan
í gryfjuna, og vatt til höfðinu þann
ig að hann gat séð upp á hæðina.
Japanski varðmaðurinn kom
fram á lautarbarminn og nam þar
staðar eins og áður. Svo sneri hann
við og gekk nokkur skref til baka.
En þá var eins og hugboð hans
segöi honum að ekki væri allt með
felldu, þvi að hann nam staöar. Og
ekki nóg með það, hann sneri við .
gekk hægum skrefum fram af barm
inum, ofan í lautina ... Corey lá og
bærði ekki á sér. Honum var innan
brjósts líkt og spörfugli í snöru.
Hann heyrði varðmanninn bölva
lágt á japönsku og bera fyrir sig
riffilinn.
í sömu svifum heyrði hann lágan
dynk og sá hjálminn þeytast af
höfði varðmannsins. Riffillinn féll
í sandinn og varðmaðurinn hneig
niður án þess að frá honum heyrð
ist hósti eða stuna.
Corey gat ekki trúað sínum eig-
in augum. Þetta hafði allt gerzt í
einni svipan og því líkast, sem
Mýjo Bíkþjéiuston
Lækk'ð viðEerðarkostnaöinn
með því að vinna sjálfir að
viðgerð bifreiðarinnar. — Fag-
menn veita aðstoð ef óskaö er.
Rúmgóð húsakynni, aðstaða
til þvotta.
iíbþfésiustan
Hafnarbraut 17.
sími 42530
opið frá kl. 9—23.
RAFVELAVERKSTÆÐ!
S. MELSTEÐS
SKEIFANS SÍMI 82UO
Hafnarfjörður
Unglingur, sem er í skóla fyrir hádegi, óskast
til að bera út Vísi. — Uppl. í síma 50641 milli
kl. 7 og 8 síðdegis.
DAGBLAÐIÐ VÍSIR

TOKUM AÐ OKKUR:
■ MÓTORMÆ LINGAR.
■ MÓTORSTILLINGAR.
B VIBGERÐIR X RAF-
KERFI, oýlVAMÓUM,
OG STÓRTURUM.
■ RAKAÞÉTTUM RAF-
KERFIÐ
■VARAHLUTIR Á STA0NUM
.vfiTi i ii 11 rmTTrnTnTTU.nxixn,u,i'i l
1 EjjKUR AlLS K'O
' fLhOt-og vönduP vinna; 1
'ÖRVAC af ÁKLAteuM
LAUGAVEG 62 - SlMI 10825 . HEIMASlMI 8U6S4
um fjarstæðukerandan draum væri
að ræða.
Hins vegar var það ekki neitt
skylt draumsýn, þegar Grenier kom
í Ijós þak við steininn. skælbros-
andi út að evrum. „Sæmilegt kasi
fannst þér það ekki, liðþjálfi?"
hvíslaði hann.
„Kast?“ Corey greip ekki hvað
hann gæti átt við.
Grenier tók upp hnullung, sem lá
hjá þeim japanska. Hnullung á
stærð við borgarbnött. ..
SPARIfi TIMfl
BG FYifflðFi;
&/IJUS/EAN
RAUOARÁRSTÍO 31 SÍMI 22022
M I I lllllll I III I I I I L'l I liillim: I IIJIIi
allett
LEIKFIMI
JAZZ-BALLETT
Frá DANSKIN
% 1 Búninga-.r
Sokkabmxur
Netbuxrjr
V Dansbekti
«|P. -jc Margir litir
” iSk -jlr Allar stærðir
ímSlm Frá GAMBA
Æfingaskór
Jlf Svartir, blej.kir, hvitir
Táskór
‘04
v Ballet-töskur
T&allettlúðin
SÍMI 1-30-76
I I III Jil I I I I I I II I I I I I I I I M W f ! I I I I
BELTI og
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR