Vísir - 09.07.1968, Blaðsíða 4

Verður hún næsta
eiginkona bítilsins?
Ástarleikurinn sem hófst með
Bítillinn John Lennon ásamt væntanlegri eiginkonu sinni
skemmtistað í Indlandi.
þeim John Lennon, einum af the
Beatles, og japönsku stúlkunni
Yoko Ono byrjaði er bítlarnir
heimsóttu Indland á síðasta ári
Þar var Lennon ásamt konu sinni
Cynthiu og virtist fyrir þá ferö
allt vera í góðu lagi hjá þeim.
En á meöan bítlarnir hlýddu á
hin vitru orð Maharishis, sem
þeir höfðu mikla trú á, varð
Lennon meira starsýnt á Yoko
Ono en gamla spekinginn. Yoko
var komin til að kvikmynda heim
sókn bítlanna hjá Maharishis, en
í Japan er hún vel þekkt lista-
kona og hefur unnnið slíkar kvik-
myndir að hún hefur verið
orðuð viö Oscars verölaun-
in. Þaö var því til einskis fyrir
aumingja Cvnthiu að dvelja þama
lengur og varð hún því að yfir-
gefa æskuvin sinn og eiginmann
hjá þrítugri japanskri listakonu
og hverfa heim til Englands.
Eftir að Cynthia fór hafa þau
ekki sleppt augum hvort af ööru
þau Lennon og Yoko og hafa nú
ákveöið að gifta sig, jafnskjótt
og þau hafa fengið skilnað frá
fyrri mökum sinum.
Nú er röðin komin að karl-
mönnum — og magabeltum
Enska blaðið Daily Mail hefur
nýlega haft eins konar skoðana-
könnun á mjög viðkværpu efni:
nefnilega karlmenn og magabelti.
Efnt var til þessarar skoðanakann
anar eftir að lesandi blaðsins af
hinu fagra kyni hafði lýst því yf-
ir, að karlmenn væru alveg eins
áhugasamir um það að hafa góð-
an vöxt og kvenfólk, og spurði
um það hversu margir menn
gengju með magabelti.
Ýmsir þekktir menn á sviði
stjómmála, menntamenn og lista-
mannahópar voru spurðir hvort’
þeir .... Flestir sögðu nei.
— Nei, öskraði Bootby lávarður.
Það hef ég aldrei gert, og mun
ekki gera.
Hins vegar var annað hljóð f rit
höfundinum Kingsley Amis, sem
hélt því fram í mestu rólegheit-
um þó, að hann heföi ennþá ekki
komizt á magabeltisaldurinn. En
ég hef átt buxur, sem voru of
þröngar, viðurkenndi hann og í
hvert skipti sem ég fór í þær,
ákvað ég að nú væri tími til
kominn að ég kæmi skrokknum í
lag.
Tízkurakari einn Teasy Weasv
Raymond svaraði spurningunni á
þessa lund: „En skemmtilegt að
þið skylduð spyrja, ég hafði ein-
mitt hugsað mér að fara aftur aö
ganga með magabeltið mitt. Ég
gerði það alltaf áður en svo lagði
ég af og gat verið án þess um
hríð“.
Meðal hinna svaranna var eitt
mjög hvasst frá eiginkonu þing-
manns: — Ég væri ekki lengi gift
manninum mínum, ef hann tæki
upp á slíku.
Ritstjóri timarits eins sem vinn-
ur að því að skapa tengsl milli
fanga og umheimsins svaraði
spurningunni á þessa leiö: — Ég
gekk með magabelti í hálft ár
samkvæmt ráðleggingu læknis
míns og allir sögðu: „En hvað þú
lítur vel út“. En þetta var reynd
ar mjög óþægilegt. Ef kona t.d.
missti niöur hanzkann sinn var
fjári óþægilegt að reyna aö
beygja sig niður til þess aö taka
hann upp.
Þrátt fyrir það aö rannsókn
blaðsins væri fremur neikvæð
heldur talsmaður ensks magabelt
isfyrirtækis þvf fram að einn
þriðji enskra þingmanna gangi
með magabelti og allir leikarar
hátt á fertugsaldri. Nú er spurn-
ingin þessi: Islenzkir karlmenn
gangið þið með ....?
Er þetta framför?
WPHI'ti!
Þessi sænska stúíka sýnir hér nýjustu tízkuna og fellur tíún
karlmönnunum eflaust vel í geð. — Það sem hún ber utan
á sér, er prjónað úr léttu ullarefni, og svo er hún „auðvitað"
í sokkabuxum.
Gagnrýni á
gagnrýnendur
Eitt af mörgum hlutverkum
blaðanna er aö birta álit og mat
sérfræðinga sem til þess eru
kvaddir, að vega og meta list-
rænt gildi bókmennta og leik-
húsverka. Gagnrýni á bókum á
sér aðallega stað fyrir jólin, því
bókaútgáfa er orðin nær ein-
göngu jóla-viðskipta-fyrirbæri,
sem á sér nær engar forsend-
ur á öðrum árstímum. Flestar
bækur koma því út rétt fyrir
jólin, og nær samtímis eða
stuttu síðar koma ritdómar i
dagblöðunum um fiestallar bæk
ur, þó ekki nema að bækumar
séu sendar gagnrýnendum ókeyp
is. Likur eru þvf á, að bók,
hversu merk sem hún væri talin
mundi aldrei verða gagnrýnd af
bókmenntagagnrýnendum blað-
anna, ef útgefendur ekki teldu
það lið í jólabísness sinum að
afhenda bækurnar ti!' grgnrýn-
enda, því margur les bókmennta
gagnrýnina til að komast að
raun um hvaða bækur þeir eigi
Undanfarin ár hafa ritdómar
sumra gagnrýnendanna vakið
mikla furöu, svo ekki sé meira
sagt, og bókakaupendur margir
hverjir telja sig hafa fengiö
eða hvort fjöldinn hefur úrelt
mat eða ekkert vit á bókmennt-
um. En þó hefur bókhneigðin
haldizt og bókmenntir þroskast
innan um þennan fjölda, þó að
tí*íí$Uf&iGötw
að velja til jólagjafa handa
vinum og ættingjum. Auðvitaö
er þetta gott og blessað svo
langt sem það nær, ef ekki væri
hætta á að góð verk yrðu útund
an f annrikinu eöa ef sambandið
við einstaka útgefendur er ekki
of gott. Á þessu getur verið
hætta.
rangar upplýsingar og rangar
hugmyndir um bækur vegna
lesturs á bókmenntagagnrýni
blaöanna, sem sé á stundum
byggð á furðulegu mati og
smekk, sem alltof oft fari ekki
saman við smekk fjöldans. Vafa-
laust má lengi deila um hvort
mat gagnrýnenda sé óskeikult
ismarnir beinist í ýmsar áttir.
Ennfremur hafa hin geipilegu
afköst sumra gagnrýnenda vak-
ið mikla furðu, en dómar um
bækur eru birtir í kippum eftir
jafnvel sömu menn.
Þar eð nú tekur að halla á
seinni helming ársins, þá væri
rétt að beina þeirri fyrirspurn
, til vlökomandi aðila, hvort ekkl
væri rétt að endurskoöa þessi
vinnubrögð bókmenntagagnrýn-
enda og athuga hvort ekki sé
rétt að breyta um ák þessu sviöi
eða hvort núverandi ástand sé
viðunandi, því þessi nöldrandi
almenningur hafi ekkert vit á
bókum.
Ennfremur ætti það að vera
athugandi, hvort ekki væri hægt
að gagnrýnendur fái eitthvað
af bókum til Iestrar eða afrit
af handriti fyrr á árinu, svo
að þeir þurfi ekki að lesa eina
bók á dag i jólabókaflóölnu. Það
má ætla að nú þegar sé fariö
aö vinna að jólabókunum, svo
að hægt væri að byrja lestur nú
þegar, ef samvinna er góð nrilli
aðila. Á þann hátt er minni
hætta á aö bókmenntagagnrýni
verði handahófskennd.
Þrándur í Götu.
I