Vísir - 20.11.1968, Blaðsíða 4

..........................■...............:■■■

Ungfrú heimur
Pinny Plummer, tvitug áströlsk stúlka, var
Skálmöld.
Skammdeginu hefur fylgt 6-
venjumlkil innbrotaalda og
skemmdarverk eru oröin nær
því daglegt brauö. Einnig vekur
það óhug, aö rán hafa verið
framin á óvenju bíræfinn hátt.
Konur hafa veriö rændar veskj-
um sínum, þar sem þær hafa
verið á gangi um aðalgötur borg
arinnar.
Fólki hefur oröið tíðrætt um
þessi vályndu tíðindl og leitt
getum s-ö því hvað valda muni,
en auövitaö er erfitt aö gera sér
grein fyrir hvort erfiöara árferöi
eða einhverjar aðrar orsakir
liggja að baki. En þessi auknu
afbrot, sérstaklega unglinga
vekja athygli og áhyggjur.
Sem dæmi um hve mikið
gengur á í mýrkraheimi borgar-
innar, og nágrennis hennar, þarf
aðeins aö líta yfir fréttasiöur
dagblaðanna, eins og til dæmis
Vísis 18. þessa mánaöar, en á
forsíöu eru fyrirsagnir eins og
þessar: „Rúöur brotnar í Alþing-
Þaö er ekki að furða, þó fólki
finnist ástandiö ískyggilegt aö
þessu leyti, þó kannskí þar
verði ekki miklum vömum viö
komiö. En þó em ein tíðindi af
um bátana þannig að ekki varð
séð annað en allt væri með
felldu. Ef ekki hefðu jafnframt
verið framin önnur skemmdar-
verk um borð í fiskiskipunum,
J&iitutt&i Göút
ishúsinu í nótt.“ „Skáimöid í
Kópavogi.“ „Stolið skartgripum
fyrir 200 þúsund."
Á baksíðu sama blaös em
fyrirsagnir eins og: „Innbrot um
hábjartan dag“. „Enn framin
veskjarán." „Bióðug slagsmál
við Klúbbinn.“
þessu taginu, sem eru einna ó-
hugnanlegust af þeim öiium, en
það eru fregnirnir af unglingun-
um, sem skemmdu gúmmi-björg
unarbátana á fiskibátunum suð-
ur í Keflavík fyrir nokkrum
dögum til að ræna flugeldum
og fleim. Höföu þelr svo búiö
er óvist aö nokkur hefði oröiö
skemmdarverkanna var, fyrr en
til björgunarbátanna hefði átt
aö grípa á neyðarstund, ef svo
hörmulega heföi til tekizt. Geta
flestir ímyndað sér, hver sú
harmsaga heföi getað orðiö.
Þaö sem áberandi er, er hve
þáttur ungs fólks er stór í þess-
ari skálmöld, og ef réttur er
sá grunur margra, að almennur
verkefnaskortur ungs fólks og
skortur áhugamála, eigi þarna
einhvern hlut að máii, þá er
vissulega kominn tími til aö
þeir sem sérstakiega hafa heig-
að sig málefnum hinna ungu,
láti aö sér kveða og láti ekki
sitja við verkefnaskort og iöju-
leysi.
Vonandi er aðeins um tíma-
bundna óróaöldu að ræða, en
ekki að um sé að ræða óheilla-
vænlega þróun, Vonandi er það
aöeins skammdegiö og um-
brotin i efnahagslífinu, sem
segja hér til sín um stundar-
sakir, en aö upp muni rfctta,
þegar rofar til í efnahagslífinu
meö hækkandi sól.
Þrándur í Götu.
F ósturey ðinga-
lög frjálsari í
Bandarík junum
Rose Kennedy á golfvellinum.
„Maðurinn minn er niu
milljarða króna virði"
— segir Rose Kennedy
„Er ekki til bók um Michel-
angelo sem nefnist „Kvölin og
gleðin"? Þannig hefur líf mitt
verið.“ Þannig lítur Rose Kenne-
dy, 78 ára, á ævi sína. Hún
fer nú daglega í kirkju og leik-
ur golf á hverjum degi, ber að
dyrum hjá nágrönnunum til þess
að segja þeim, að reiðhjól barn-
anna séu úti í garði eða bara
til að spjalla um rigninguna.
Hvemig hefur hún staðizt alla
kvölina? „Ég læt ekki bugast af
þessum atburðum", segir hún,
þessi keisaraynja Kennedyættar-
innar, sem misst hefur hvert bam
sitt af öðru. „Ég á enn eftir
fjögur böm og get hugsað um
bamabömin. Ég gefst ekki upp.
Félli ég saman, mundl draga úr
kjarki fjölskyldunnar."
Um gleðina segir Rose, að það
hafi ekki aðeins verið, að sonur
hennar var kjörinn forseti og
eiginmaðurinn ambassador í Bret-
landi, heldur „Ó, minni hlutir,
svo sem þegar ég fékk fyrsta
minkapelsinn minn og las í
blööunum að eiginmaðurinn væri
níu milljaröa króna virði. „Hvers
vegna sagðirðu mér ekki að þú
ættir alla þessa peninga?“ spurði
ég hann. „Hvemig átti ég að
segja þér það,“ var svarið. „Þeg-
ar ég vissi það ekki einu sinni
sjálfur“.“.
Þar til fyrir hálfu öðru ári,
gat bandarísk kona í flestum ríkj-
unum aðeins fengiö fóstri eytt
löglega, væri þaö henni lífsnauð-
syn, og jafnvel þá eftir að hafa
yfirunnið alls konar lagakróka.
Frá þeim tíma hafa fimm ríki
innan Bandaríkjanna gert iög-
gjöfina um fóstureyðingar frjáls
ari. Nú heimila þau fóstureyöing-
ar, sé andlegt eða líkamlegt
heilsufar konunnar í hættu eða
sé konan/bamshafandi af völdum
nauögunar eða sé um blóðskömm
að ræða.
Fjögur þessara ríkja, Colorado,
North Carolina, Georgia og Mary-
iand, heimila einnig fóstureyð-
ingar, ef sennilegt er talið, að
bamið fæðist vanskapað. Þetta er
einkum líklegt, ef móðirin hefur
fengi ' „þýzka mislinga" á fyrstu
fjórum mánuöum meðgöngutím-
ans. Fimmta ríkið, Kalifornia,
samþykkti ekki þessi lög, þar
sem ríkisstjórinn, hinn frægi
Ronald Reagan, hótaði aö viður-
kenna ekki slík ákvæði.
í tveimur ríkjanna hefur nú
fengizt nokkur reynsla I þess-
um efnum. Fjöldi löglegra fóstur-
eyðinga hefur farið vaxandi, en
ekki hefur verið um stórkostlega
aukningu að ræða, eins og ýms-
ir andstæðingar lagasetningarinn-
ar höfðu óttazt. Engin borg hefur
orðið sérstök „fóstureyðingarmið-
stöð“ fyrir Bandaríkin. Aukning-
in virðist hafa oröið of lítil, til
þess aö verulega drægi úr ólög-
legum fóstureyðingum, sem marg
ir höfðu talið.
Rannsóknir Coloradoháskólans
hafa leitt í ljós, að af 407 athug-
uðum fóstureyðingum var meiri
hlutinn leyfður vegna geðheilsu
konunnar, eða alls 291 tilfelli
(72%). 46 voru leyfðar vegna
nauögana, en aðeins 23 vegna
líkamlegrar heilsu konunnar.
Sem dæmi um leyfðar fóstur-
eyðingar mætti nefna stúlku eina,
sem sagði, að henni hefðu orðið á
mistök. „Ég gat ekki hugsað mér
aö giftast honum og eyða því,
sem eftir var ævinnar með hon-
■um. Ekki kemur til greina að
giftast í stuttan tíma til þess
að eignast skilgetið bam. Svo
að ég r í gildru.'Ég get ekkert
gert. Fái ég ekki leyfi til að láta
eyöa fóstrinu, missi ég vityð.“
Sálfræöingurinn, sem athugaði
þetta mál, taldi geðheilsu stúlk-
unnar í hættu, fæddi hún barn
við þessar aðstæður.
Kröfuganga í New York í fyrra. Á spjöldunum stendur: „Gerið
fóstureyðingar löglegar“.
i