Alþýðublaðið - 01.02.1966, Blaðsíða 16

*■
tl
Svaka var rokið geggjað á
laugardaginn. Kennarblókin
fauk upp í loftið — en kom
því miður <niður aftur.
Loksins hefur lægt svo, að
maður getur skotizt milli
húsa, án þess að eiga á hættu
' að thefjást upp í loftið í bé
uðu rokinu. Ég hitti vin
minn og hann var þrútinn
, af reiði og ætlaði að fara í
mál. Hann hafði nýverið
keypt sér risíbúð — foklielda
Og samt fauk þakið af henni
TJÓNIÐ HJÁ HEKLU EINS
LÍTIÐ OG ÞAÐ GAT ORÐ-
IÐ. .
jjívítfk-vv.' ; - ," •-■
Fyrfirsögn i Yisl. .
; Öll él styttir upp um síðir,
•sagði karlinn þegar kerling hans
gaf upp öndina. Sama er að segja
um norðangarðinn, :sem dunið hef
(ur á okkur hvíldarlaust í tvo
sólarhringa og hefur skilið við
bj'ggðir landsins flakandi í sárum
Þök fokin af húsum, brotnar rúð
ur gamlir og illmissandi skúrar
foknir út í veður og vind, vinnu
pallar ónýtir og bátar ýmist sokkn
ir eða upp í fjörum. Allt er þetta
bamaleikur lijá þeim ósköpum að
flest sjónvarpsnet á Suð-vestur
landi fóru úr skorðum Bonanza
var sjónvarpað á sunnudags
kvöld. Gátu því sjónvarpseigend-
ur ekki krækt sér í þennan ómiss
andi sjónvarpsþátt og lieyrst hefur
að þeir hafi farið fram á að hon
um verði sjónvarpað á nýjan leik
Eitthvað virðast veðurguðirnir
vera á móti Meistarasambandi
byggingariðnaðarmanna. Skömmu
eftir að þeir gáfu út yfirlýsingu
þess efnis, að þeir byggðu betri
og vandaðri hús en tíðkast að koll
egar þeirra reisi í öðrum heims
hornum, fauk þak af nýsmíðuðu
og væntanlega afbragðsvönduðu
stórhýsi í einu lagi og víðar var
vönduðum húsum hætt. Meðal ann
ars urðu eigendur nýrrar íbúðar
blokkar að skríða upp á þak á húsi
sínu til að negla það niður áður
en það tæki af en þeir höfðu ekki
við að negla og misstu nokkrar
járnplötur út úr höndunum á sér
í veður ofsanum. Ekki hefur verið
slælegur frágangur á því hús.
í Mogga lesum við um fræki
lega framgöngu eins af frétta-
mönnum blaðsins, þegar hann bauð
höfuðskepnunum byrginn og óð sjó
upp ;• ökla á Ingólfsgarði til að ná
í þýðingarmikið bréf um borð í
varðskipið Óðinn, þegar veðrið lét
hv'að vex-st á laugardagsmorgun.
Skýrir hann fjálglega frá tiiraun
um sínum við að ná í leigubíi og
þegar það loks tókst skorti bílstjór
ann kjarka til að aka manninum
á ákvörðunarstað. Tók þá blaða
maður sig saman í andlitinu og
labbaði sér út á Ingólfsgai'ð og
náði í bréfið. Er þetta eina hetju
sagan sem við höfum heyrt að
skeð hafi í veður hamnum, en
hún er heldur ekki af verri end
anum, og munum vér ekki eftir
annarri hliðstæðu, nema af vera
kynni, þegar Grettir sterki sj'nti
úr Drangey til lands tii að sækja
eld, og til baka aftur. Sannast
hér enn á Mogga, að við íslending
ar erum engir aumingjar og gef
um forfeðrum lítið eftir hvað hetju
skap isnertir. Að einu leyti stönd
um við þeim líka miklu framar.
Við erum ekkert að liggja á lietju
dáðum okkar og láta eftirkomandi
kynslóðum eftir að skrá þær, lield
ur gerum það á stundinni, svo að
ekkert fari á milli mála. En merki
leg bréf lxljóta þeir að fá á Mogga
þar sem svona mikið liggur við að
ná þeim, áð fi-éttasnápar skirrast
ekki við að leggja líf sitt og limi
í hættu, til að þau komist til réttra
skila.
En það hafa fleiri verið hressi
Ua^gir í ofvliðrinu. ÍYfirvöldin á
Patreksfirði auglýstu í útvai’pi að
heimamenn þar væru varaðir við
að fara út úr húsum sínum á með
an norðanveðrig stæði yfir, og
þótt þökin fykju af húsum þeirra,
skyldu þeir láta sem ekkei’t væri
og halda sig bara heima.
Á hitaveituna skulum við ekki
minnast að þessu sinni, hún gerir
okkur nógu gramt í geði þeggr
kólnar, jafnvel þótt þökin tolli á
húsunum, en dæmalaust er eitt
hvað þjóðlegt og huggulegt að sitja
við kertaljós þegar komið er fram
á þorrann, og rafmagnið bilar aft
ur og aftur. Þorrinn er nú orðið
eini þjóðlegi mánuðurinn eins og
allir vita, og keppast menn við á
að éta alls konar mat á þessu tíma
bili, sem þeir líta ekki við á öðrum
árstímum. Og síðan blómaverzlan
ir fóru að verða algengar gleyma
þær ekki að geta þess í auglýsing
um sínum hvenær bóndadagur er
eins og að minna eiginmenn á
konudaginn mánuði seinna. Hve
nær þau þjóðlegheit upphófust að
bruðla með blóm á þessum dögum'
vitum við ekki en ósköp voru nú
iskemmtilegri siðirnir á þessuni
dögum hið forna og gaman væri að
sjá húsfreyjur í hundrað ibúa
blokkum, með þaki eða þaklausum
Iialda í heiðri þjóðlegum siðum
fornmæði'a sinna og gætu þær þá
gjarnan hlaupið allar í einu, og er
sama að segja um karlana.