Alþýðublaðið - 01.02.1966, Blaðsíða 13

CLEOPATRA
Heimsfræg amerísk Cinema
Scope stórmynd í litum.
Elisabeth Taylor.
Richard Burton
Bönnuð börnum
Banskir textar.
Sýnd kl. 9.
Allra síöasta sinn.
HÚSVÖRÐURINN VINSÆLI
með Dirch Passer
Sýnd kl. 5 og 7.
Grafararnir
Mjög spennaindi og grínfull ný
Cinema-Scopelitmynd með
Vincent Price — Boris Karloff
og Peter Lorrie.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TÓNABlÓ
Simi 3118»
Vitskert veröld
(It’s a mad, mad, mad world)
heimsfræg og snilldar vel gerð,
ný amerísk gamanmynd í litum og
Ultra Panavision. í myndinni
koma fram um 50 heimsfrægar
stjörnur.
Sýnd kl. 5 og 9
Hækkað verð.
Síðasta sinn.
Einanqrunargler
Pantið tímanlera
Framieitt einongia i>
trvaisffierl — S ára UntrS
Korkföjan hf,
Skála&ötn #7 — Símt IUN
SMURSTÖÐIN
Sœtúni 4 — Sími 16-2-27
BQllnn er smurður fljótt og vei.
Seljnm allar tegundlr af smurflUa
emLAND

og frú Reed. Frú Reed var greini
lega ekki hrifin og Jóm hafði
snætt of oft með Willards hjónun
um og vinum þeirra til að þekkja
ekki þessa framkomu þegar hún
sá hana.
Frú Reed virti þau gagnrýn
andi fyrir sér en Jem varð litið
í kuldaleg augu hennar og þá
skiidi hún sér til mikils léttis
að frú Reed var ánægð með fram
komu hennar. Hvað svo sem
Laura áleit skildi frú Reed að
Jem uPPÖrvaði manninn ekki
og virtist ekki taka eftir augna
ráði hans.
Rétt þegar verið var að bera
inn kaffið kom Dolly inn og leit
hræðslulega á frú Reed. — A£
sakið frú, sagði Dolly. — Ég er
með skilaboð til ungfrá Devon.
— Segðu þá ungfrú Ðevon
skilaboðin, sagði frú Reed vin
gjarnlega.
Það er frú Caller ungfrú
Devon, saeði Dolly. — Hún fór
út úr rúminu og fram að dyrun
um og fór að kalla á Drammock
lækni. Laura rtökk á fætur.
— Hvar er Mav hiúkrunarkona?
Hún átti að vera hiá henni.
Doilv roðtiaði og fór undan f
flæminei. .Tem sem bekkti hana
skildi að May' hiúkrúnarkona
hafði skronnið eitthvað frá og
Dolly var að reyna að hilma
yfir me*v henni.
— Ée beld hún hafi skropp
ið að sækiq sér bita eða eitt
hvað svoleiðis. saeði Dolly. — En
hún er biá henni núna. Hún
sendi mie hineað.
— Af«akið ^agði Laura og
gekk -th dvra.
— Ée kem iupí bér, sagði Jem.
Hú« óeeðsleean glamoa í
augum Dean begar hann horfði
á Laum.
— .Tá eaeði hann — Taktu
ungfni .Tedhro með bér. Það snar
ar bér snorin ef bú barft að
senda efTír Pennyeuik læknl.
Hún gotnr cé« bptta með eiein
a"gum na sétt hann eins og
skot..
Þess gerist engin þörf. . .
sagði Laura en tók svo -eftir
kuldalega augnaráðinu sem frú
Reed sendi henni og flýtti sér
að bæta við: — Allt í lagi þá
en gestir pirra hana.
— Ég er vön gömlum konum
sagði Jem. — Ég fór oft í sjúkra
vitjanir með föður mínum.
— Komdu þá fyrst þú vilt endi
lega koma, sagði Laura ókurteis
lega og gekk til dyra.
— Fyrirgefðu, sagði hún svo
meðan þær gengu eftir löngum
mjóum gangi, — en Reed fer í
taugarnar á mér. Hún heldur allt
af það versta um alla. Sannleik
urinn er hinsvegar sá Jem að
Caller gamla þolir ekki ókunn
uga. Hún er áttatíu og sex ára
og hryllilega kölkuð.
— Ég veit hvernig þær eru,
sagði Jem kurteislega en ákveð
in — þær eru stundum mjög
erfiðar.
— Hún má alls ekki fara
15
fram úr rúminu, tautaði Laura,
— hvað þá ganga til dyranna.
Ég skal drepa May.
Hún tók um húninn á stórri
eikarhurð og var áhyggju-
fyllri en nokkru sinni fyrr. Að
baki dyranna heyrðist þrusk og
skrækir og rödd sem sagði. —
■slepptu mér freka stelpa. Ég vil
fá Drammock lækni.
— Hvað gengur eiginlega á?
spurði Laura og opnaði dymar.
Herbergið var ekki stórt en
laglegt og þægilegt. Blá flauels
gluggatjöld héngu fyrir gluggun
um og rafmagnseldur brann á
arninum. Fuglabúr með klæði yf
ir hékk í loftinu og yfir ysinn
og þysinn í herberginu heyrðist
há páfagauksrödd segja: —
Svona svona frá Caller svona
svona. Þetta verður allt í lagi
vertu bara róleg. Lítil dökk pg
hrukkótt kona í rauðum inni
islopp og rauðum inniskóm barðist
við másandi stúlku á að gizka
átján ára. Þear hún sá Lauru
og Jem hættu umbrotin og frú
Caller sagði óvenjulega styrkri
röddu: — Sendu þessa frekjudós
héðan ungfrú Devon og náðu í
Drammock lækni.
— Ég veit ekki hvað hefur
komið fyrir hanai, sagði May
hjúkrunarkona. — Hún er æðis
lega sterk.
Jem þekkti tóninn í rödd henn
ar. Það var rödd hjúkrunarkonu
sem talar fyrir framan sjúkling
sem hún álítur að sé of gamall
og hrumur til að skilja hana en
það var nú auðséð að frú Call
er skildi hana vel.
— Farðu inn á skrifstofu mína
sagði Laura Devon kuldalega. Ég
tala við þig síðar hjukrunar
kona. Og stúlkan brast í grát
og hljóp út úr herberginu um leið
og Laura sagði — Þér vitið að
þér megið ekki fara út úr rúm
inu frú Caller. Þér gætuð fengið
hjartakast. Má ég ekki hjálpa
yður að leggjast aftur?
— Ég get komizt i rúmið sjálf
sagði frú Caller. — Látið mig í
friði. Og hvaða stelpa stendur
þarna og horfir á mig eins og
ég væri sýningargripur?
— Ég heiti Jem Jedbro, sagði
Jem. — Við fréttum að þér vær
uð veikar og Drammock læknir
varð að fara til London í við
skiptaerindum með ungfrú
Hurn. Ég kom hingað til að sækja
lækni strax ef þörf krefði.
Faðir hennar hafði alltaf sagt
að sannleikur væri sagna beztur
gömlu fólki og börnum og það
leit út fyrir að hann hefði á
réttu að standa. Frú Caller leit
á liana með vonbrigðissvin. Um
leið leyfði hún Lauru að taka um
handlegg sinn og styðja sig að
rúminu.
— Af hveriu s»?ð’ bessi
freka stelDa mér bað ekki?
■kvartaði hún. — Mig langaði
hara t.il að svna honum hvað ég
er orðin 'hress. Mig lansaði til
að koma honum á óvart. En
hún kom bara og revndi að ýta
mér upp í rúmið. Mér.
Hún settist á stokkinn fór úr
inniskónum og leyfði Lauru að
færa sig úr sloppnum.
— Mér finnst þetta mjög
leitt frú Caller, sagði Laura.
— Ég skal segja Dratnmock
lækni þetta þegar hann kem-
ur aftur heim og hann sér um
hana. Farið nú upp , rúmið
og hvílið yður almenniiega.
— Ég get farið sjálf upp í,
sa'gði frú Cailer glaðlega þeg-
ar Laura tók um fætur henn-
ar. — Sjáið sjálf. Drammock
læknir verður hrifinn, það veit
ég. Það er leitt að hann skuli
ekki sjá hvað ég er hress.
Hún, lagði fæturnar upp 1
rúmið.
— Stórkostlegt, sagði Laure
hrifin.
— Ég er nú hálfþreytt. sagði
frú Caller. — En er við öðru
að búast eftir þá meðferð sem
■ég hef fengið hér í kvöld.
Laura saigði ekki orð en lag
færði koddana og hrtíddl
sængina yfir hana. Síðan lagði
hún tvo fingur á úlnlið gömlu
konunnar og leit á armb^nds
úr sitt. Hún kinkaði kolli,
sleppti úlnliðnum og sagðist
vera að mæla frú Cailer. Jem
horfði á allt sem fram fór og
vissi að hvað svo sem xnátti
seigja um Laura var hún fædd
hjúkrunarkona.
Laura leit ekki við Jem en
fór að sækja mælinn og frú
Caller hallaði sér aftur áibak
á koddana og leit á Jem <Stór-
um dökkum auguunum.
— Ég veit hver þú ert, sagði
’hún sigrihrósandi. — Þú ert
ljóti andarunginn hans
Drammocks læknis sem
breyttist í fagran svan. Hann
sagði mér frá þér. Hann sagði
að þú hefðir komið hingað til
að aðstoða hann og að þú
hefðir einu sinni verið litil og
mjó og rauðhærð en nú vær-
irðu fílabeinsstúlka með tízku-
har.
' -— Það var fallega rnælt,
sagði Jem.
— Það var satt, sagði frú
Caller. — Þú ert mjög hepp-
in að hann skuli elska þig.
Jæja kemur ungfrú Davon
með hitamælinn. Það er óþarfi.
Ég er ekki með hita.
— Við skulum ganga úr
skugga um það, sagði Laura.
Hún setti hitamælimi í
munn frú Caller og stóð við
rúmið og horfði á úr sitt.;. Éft
ir mínútu tók hún hannt út,
leit á 'hann og hristi haniú
— Þér höfðuð á réttiir að
standa. sagði hn glaðlega. —
37. Ég skal flóa mjólk og svo
verðið þér að sofna.
— Ég sef eins og steiíin í
alla nótt, sa'gði frú Calief —
Á morgun hitti ég Dramniock
lækni og kem honum á óyart.
Og ungfrú Jedbro lika
þér að koma að heims&kja
mig ungfrú Jedbro?
— Með mikilli
sa'gði Jem. — Nú ætl.
að bjóða góða nótt.
■p-
ánægju.
AlÉÝeUBLABffi - 1. febr. 1966 fj