Alþýðublaðið - 05.02.1966, Page 13

Sími 50249
Ást í nýju SJósi
(A new kind of love)
Ný amerísk litmynd, óvenjulega
skemmtileg enda hvarvetna not-
ið mikilla vinsælda.
íslenzkur texti
Aðalhlutverk:
Paul Newman
Johanne Woodward
Maurice CheValier
Sýnd fcl. 5, 7 og 9
Síðasta sinn.
ÍMMSEMS
Eru Sváarnir svona
Sprenghlægileg ný næsk gaman-
mynd með úrval þekktra sænskra
leikara.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Framleltt elnungis S*
trvalsgleri — 8 ára íbrrtft
Pantlð timanleira.
KorkfSJan hf,
Skúlaaötu 87 _ Bími 82SM
Vinnuvélar
tll Ieigu.
Leigjum út pússninga-steypu-
úrærivélar og lijólbörur.
Kafknúnir grjót- og múrhamrai
meff .borum og fleygum.
Steinborvélar — Víbratorar,
Vatnsdælur o. m.fl.
LEIGAN S.F.
Sími 23480.
Sigurgeir Sigurjóussen
Óffinsgötn 4 — Síml 11042.
hæstaréttarlögmaðiií
Málaflutningsskrifsíof/%
— Iíana langaði til að tala
við mig. Eftir því sem 'hún
segir sjáif eru allir góðir við
hana en allir ihafa svo mikið
að gera. Líka Drammoek lækn-
ir 'þó hann sé betri en allir
aðrir sem hún hefur kynnzt
En auðvitað hefur enginn tíma
til að stoppa og tala við hana
og það er leiðinlegt að vera
alltaf ein. Börnin hennar eru
öll dáin nema einn sonur sem
er 'giftur og býr í Ástralíu og
hann kemur aðeins til Englands
á þriggja ár'a fresti. Hann kem
ur næsta ár. Og núna veit hún
að hún lifir það að sjá hann
aftur og henni líður svo mik-
ið betur, svo mikið betur að
það er dásamlegt. Hún getur
kannske farið út með honum.
— Ég skal fara og tala við
!hana, sagði Jem.
— Gerðu það! Veiztu hvað
Jem að síðan ég fór að læra
læknisfræði hef ég skilið hve
erfitt er að verða gamall erfið-
leikalaust. Það er niðurlægjandi
að missa stjórn á öllu. Vildir
'þú ekki heldur deyja drottni
þínum Jem? Æ, ég tala eins
og asni. Góða nótt.
— Skildurðu þá ekki hvers
vegna Hugo .... byrjaði hún á-
köf, en þagnaði svo þegar hún
skildi hvað það var sém hún
hafði ætiað að segja.
— Hvers Vegna Hugo hvað?
spurði hann hvasst.
— Þú veizt það. Ég veit að
frú Keith hefur sagt þér at>
hann vrnnur að tilraunum til að
reyna að finna svarið við öllu
þessu....
Hann leit í augu hennar og
það var meðaumkvun í augum
•hans. — Þú sigrar aldrei dauð
ann Jem.
Hún hristi höfuðið. — Ég
veit það .... ég veit ekki
hversvegna nokkurn gæti lang
að til þess.
Hann snerti hönd hennar
hliðiega. — Ég elska mildan
dauða, -sagði hann og hló við.
— Farðu nú að hátta Jem. Þú
ert alltof þreytt til að hugsa
skýrt í kvöld.
Hún brosti til hans. — Ég
vona að Dunntvíburarnir komi
fyrir morgun, sagði hún. —
Góða nótt Riöhard.
— Ég hitti þig á morgun,
sagði hann. — Mig langar til
að tala við Drammock svo ég
kem eftir hádegið.
Hún fylgdi honum til dyra.
Það var farið að ri-gna á ný
og regnið líktist gullregni í úti-
ljósunum. Hár hans varð rakt
og slétt og hann veifaði til
'hennar frá bílnum. Hún veif-
aði á móti og fannst hún !hafa
misst eitthvað þegar hann
hvarf. Ég verð að muna eftir
Di-di, sagði hún við sjálfa sig.
Hún fór inn fyrir og lokaði
þungum dyrunum og eftir smá
um'hugsun læsti hún þeim og
setti þunga slána fyrir. Senni-
lega hafði Fred ekki iæst til
að Ricihard kæmist út. Hún
lokaði skrifstofu sirmi og sá
19
Dolly á ganginum geispandi á-
kaft og lík syfjuðu barni.
— Hvað ert þú að gera 'hér?
spurði Jem.
Dolly skrækti. — Ó, ungfrú
Jedbro! Þú hræddir mig. Al-
veg satt. Alveg eins og Dram
mock læknir einu sinni, Ég
hata þessa vinnu. Ég verð að
slökkva öll ljósin þegar Anne
er farin. Og þá eru allir farn
ir að sofa og það er svo drauga
legt hérna. Ég er viss um að
það er reimt hérna. Það væri
skrýtið af það væri þaff ekki
ein's og húsið er gamalt.
— Vitleysa, sagði Jem. —
Þú hefur verið að lesa drauga
sögur. Ég skal læsa og fara
með þér upp.
Hún slökkti öll ljós og læsti.
Þegar hún slökkti ljósin í for
stofunni og ekkert var eftir
nema veikt flökt ihins deyjandi
arinelds fylltist forsalurinn af
skuggum og myrkri, sem virtist
ætla að grípa þær. Vindgust-
urinn lamdi giuggana og stór
viðarbútur á arninum féll í
tvennt með braki og brestum.
Jem hrökk við og hló svo. —
Ég skil við hvað þú átt, sagði
hún við Dolly. — En það er
ímyndun ein.
— Segir þú, sagði Dolly og
rétti fram höndina.
Jem greip fast um hönd henn
ar og stúlkurnar tvær hlupu
upp stigann í áttina frá myrkr
inu.
8. kafli.
Jem svaf mjög illa um nótt-
ina. Vindhraðinn hafði aukizt
og það þaut í gamla húsinu
meðan hún lá og bjdti sér.
Hún mókti og hana hálfdreymdi
martraðir, þar sem vindurinn
blandaðist brafci í veggjunum
og fólkið voru eintómir draug-
ar. Hún reyndi að hrista svefn
mókið af sér, en þreytan hafði
breytt augnalokum hennar í
blý og mókið kramdi hana.
Um fimm leytið sofnaði hún
djúpt og hún gat varia opnað
augun þegar Dolly birtist föl
og þreytuleg með morgunteið.
— Þakka þér fyrir Dolly
’sagði hún. — Mig hefur dreymt
illa í nótt.
Dolly flissaði lágt. — Það
var þetta draugatal í gær. Ég
vissi fyrir víst að það beið
mín beinagrind í hlekkjum fyr
ir framan dyrnar. Jæja þá!
Ég þarf að fara með tíu bakka
í viðbót, en ég hélt að þér
veitti ekki af þínum.
— Mér gerir það ekki, sagði
Jem, settist upp og rejmdi að
jafna sig.
Dolly flissaði aftur. — Það
varð allt. vitlaust eftir að við
fórum að híátta, sagði hún.
— Gamla lafði Offenbach var
í stórveizlu og kom ekki heim
fyrr en blukkan eitt og þá
var hún læst úti-
— Hjálpi mér hamingjan,
sagði Jem og greip fyrir and-
lit sér. — Að ég skyldi læsa,
þegar Fred skildi eftir opið.
Er lafði Offenbach mjög reið?
— IColvitlaus sagði Dolly. —
Svo vaknaði frú Caller fyrir
sex í morgun og fór á fætur
og heimtaði að vera klædd.
Hún söng meira að segja
— Ég fer á fætur, sagði Jera
ákveðin. — Dolly farðu og hugs
aðu um bakkana þína ég þarf
að sjá um mitt.
Laura var á litlu skrifstof-
unni sinni. Hún var þreytuleg
og óvingjarnleg og sagðist hafa
meira en nóg að gera hún
ætti eftir að líta á sex sjúkl-
inga og gefa þeim lyf, og hún
yrði því fegnust að Jem hugs-
aðí um það, sem henni kæmi
við.
— Hvernig líður frú Caller?
spurði Jem.
— Svo litla fíflið hún Dolly
hefur enn einu sinni verið að
hlaupa með kjaftasögur. Laura
roðnaði af reiði. — Þú þarft
ekki að hafa áhyggjur af neinu
— og Pennycuik ekki heldur.
Hugo kemur aftur um hádegið
og ég segi honum allt af létta.
— Segðu frú Caller að ég
ætli að líta inn og tala við
hana, sagði Jem.
— Það verður sko ekki af
því að þú gerir það. sagði
Sinfóníuhljómsveit Islands
RíkisútvarpiÓ
TÓNLEIKAR
í Hás-kólabíói fimmtudaginn 10. febrúar kl. 21 og laug-
ardaginn 12. febrúar kl. 15 (kl. 3).
Stjórnandi: Dr. Róbert A. Ottósson.
Flutt verður Níunda Sinfónía Beethovens.
Flytjendur: Svala Nielsen, Sigurveig Hjaltésted,
Sigurður Björnsson, Guðmundur Jónsson og Söng-
sveitin Fílharmonía.
Aðgóngumiðar seldir í bókaverzlun Sigfúsar Eymunds-
sonar og ibókabúðum Lárusar Blöndal, Skólavörðustíg
og Vesturveri.
Athygli er vakin á þvi að tónleikarnlr hefjast stundvís-
lega og er áheyrendum igófúslega bent á að koma í taeka
tíð, því aff engum verffur hleypt í salinn eftir að tón-
leikarnir hefjast.
AlbÝÐUBLAÖfB - 5. febrúar 1966