Alþýðublaðið - 04.03.1966, Blaðsíða 13

Rissnn
Amerísk stórmynd
íslenzkur texti.
James Dean
Rock Hudson
Elisabeth Taylor.
Sýnd ki. 9.
Vitskert veröld
Heimsfræg amerísk gamanm.vnd í
litum. I myndinni koma fram um
50 heimsfrægar stjörnur.
íslenzkur texti.
Sýnd kl. 9.
Blaðburður
ALÞÝÐUBLAÐIÐ vantar
blaffburðarfólk í eftirtal-
in hverfi:
Hverfisgata efri
Hverfisgatja neffri
Lindargata
Laugavegur efri
Laufásvegur
Kleppsholt
Bergþórugata
Langahiíð.
Skjólin
Taliff strax viff afgreiffsl-
una. Sími 14900.
ENGLAND

— Ég skal sjá um að enginn
grunsemdarvottur loði við liana
Pennyeuik læknir, sagði liann.
—- Þvi haldið þér að hiin hafi
óskað eftir mér? Það var vegna
þess að hún var sannfærð um
sakleysi Drammocks læknis en
hún vissi frá Reed sem hlustar
á allar þær kjaftasögur og róg
sem starfsfólkið fer með að
'grunurinn beindist að honum.
Margar gömlu konurnar gátu
ekki þolað hann. Þær sem létu
ekki dáleiðast af hönum kunnu
satt að segja mjög iila við
hann....
— Frú Reed gaf mér greini-
lega í skyn að bæði hún og
unigfrú Hurn vissu — að Hugo
hefði haft peninga út úr ungfrú
Pennycuik, greip Jem fram í
fyrir honum.
— Þ'á hefur frú Reed sagt
meira en hún gat sagt. sagði
Mason sannfærandi. — Og hún
mun neita að hafa nokkru sinni
sagt þetta og hún hefur áreið
aniega aldrei sagt neitt sem
gæti bent til þess að hún grun
aði Drammock um morð, því
hvorugri þeirra Louise kom það
nokkru sinni til hugar. Louise
veh. það ekki enn en ég sagði
frú Reed það áður en ég kom
'hineáð. Louise hefur ekki enn
jafnað sig eftir svefnskammtinn
sem Draummock gaf henni ....
iÞað fór hrollur um Jem. Það
hVernig hann var hættur að
kalla Hugo lækni minnti liana
á réttarmál þar sem dómarinn
kallaði hinn ákærða hr. þetta
eða hitt meðan málaferlin stóðu
yfir en bara þetta eða hitt um
, leiff, og hann var orðinn 'hinn
seki.
ISkyndílega sagði Riohard: —
Eruð þér viss um að allt sé í
lagi með ungfrú Hurn? Stórir
skammtar af þessu svefnlyfi
eru mjög hættulegir. Ætli það
væri ekki rétt að ég.liti -1 hana?
— Hún er í engri 'hættu
stödd. Ég þatoka yður fyrir um
, hyggjuna lætonir. það máttii
heyra á rödd Masons að hann
meinti þetta. — Ég heid að;
' hann hafi ekki ætlað 'gera
henni mein aðeins að láta hana
sofa unz hann hefði sloppið. Ég
ætia að senda hana á heilsuhæli
f London á morgun. Ég held að
frú Reed geti séð um allt á
Vinnery 'á meðan. Þetta verð
ur að Vísu hneyksli en ég von-
ast til að mér takist að halda
því að miklu leyti leyndu Bæði
fbúanna vegna ....
— íbúanna! sagði Riohard
með fyrirlitningu.
— íbúanna, sagði Mason á-
toveðinn. — Ég held að þér
skiljið ektoi viðhorf þeirra.
Þrátt fyrir gróusögurnar og slúðr
ið finnst þeim að Vinnery sé
heimili þeirra, þeim finnst það
tiiheyra þeim. Það yrði hræði-
42
legt fyrir þær að fara þaðan
og eiga aftur að byrja hótellíf
eða búa á gamalmennaheimili,
Ég veit að þegar þær hafa jafn
að sig eftir fyrsta áfallið' skipta
þær um skoðun og róast og
verða á ný eins og Vinnery sé
heimili þeirra. Þær verða ánægð
ari.
Mason setti aftur á sig gler
augun.
—Við sjáum. nú til, sagði
hann. — Nú sem stendur er það
mitt aðaláhugamá'l. að verja Lou
ise Hurn fyrir vandræðum og erf
iðteikum. Ég hef þekkt Louise
Hurn í tuttugu ár. Ég bæði dá
ist að henni og vorkenni henni.
Hún er ágjörn og; valdasjúk
kona þVí peningar og völd; voru.
það eina sem hún áleit. að hún
gæti leyft sér að dreyma. um,
Hún var ófríð, einmana, fátæk
og enginn elskaði. hana Hún
barðist áfram í heiminum, Ég
var fulltrúi hennar þegar hún
fékk arfinn og ættingjar gamla
mannsins sem arfleiddi hana að
Vínnery reyndu að fá erfða-
•skrána ógilta, reyndu jafnvel
að ákæra hana fyrir svik og
fölsun. Hún var saklaus og mér
tókst að sanna það. Fyrirgefið
ung'frú Jed'bro, en ’hún átti ekki
skilið að lenda í klónum á
Drammock þó svo að allir hafi
hlegið að ást hennar. Það getur
verið að hún hafi verið glæp.
samlega blind á það sem hann
var að gera en blind var hún.
Ég veit það. Það er næg refsing
fyrir hana að komast að því
hvað hann hefur gert með að-
stoð liennar.
— Þetta er rétt, sagði Penn-
ycuik læknir eldri sem nú tók
í fyrsta skipti til máls. — En
þar sem þér berið þessar til-
finningar til hennar Mason því
létuð þér yður þá ekki nægja
að sjá sjálfur um refsingu Dram
mocks?
Mason roðnaði reiðilega. —
Ég sé að þér hafið haria lítið
álit á starfi mu'nu, sagði hann.
— Þetta er morð. Ég ætla að
segja yður eitt, ef frú Caller
hefði dáið hefði ég ef til vill
þagað yfir ungfrú Pennycuik
því læ'knastéttin hefði þá séð
um að hann fengi hæfilega ráðn
ingu. En sem betur fer er hún
á lífi og ég vil ekki að hann
sleppi. Ég efast ekki um að
læknaráðið striki hann af skrám
sínum og hann fái ekki leyfi til
að starfa sem læknir framar.
En hvað stoeður svo? Hann nær
sér í Louise Hurn eða einhverja
aðra óhamingjusama og ríka
konu og hann fer til útlanda
og þar stofnar hann heilsuhæli
eða eitt'hvað álíka eins og aðrir
skottulæknar sem auglvsa að
þeir geti læknað kratobamein og
aðra lækna 'og græða á fólki
sem ihefur misst alla von og
reynir hvað sem er. Nei. Ég bið
ykkur aðeins um að mótmæla
ekki þeirri fullyrðingu minni
að 'Louise Hurn hafi enga aðild
'á'tt að þessu .... að þegar hún
frétti um frú Caller hafi hún
fengið taugaáfall af skelfingu.
— Ég held að ég geti talað
fyrir munn allra hér í herberg-
inu sagði Pennycuik læknir —
og ful'lvissa yður um að ekkert
otokar mun nokkru sinni gefa
það í skyn að ungfrú Hurn
ihafi haft minnstu vitneskju
um eða verið aðili að neinu því
sem Drammock læknir hefur
'gert. Ég vona einnig hr. Ma-
son að ungfrú Jedbro blandist
ekki inn 'í þetta leiðindamál.
Eins og verða 'köliuð sem
vitni eða álíka.
— Ég vona ekki, sagði hr.
Mason vantrúaður. — Viff
skulum hugsa um það þegar þar
að kemur. En það verður erfitt,
éf rætt verður um meðferðina
á frú Caller. Ungfrú Jedtoro
myndi að vísu standa með pálm!
ann í höndunum en það yrffl
allavega óþægilegt fyrir hana.
— Það verður víst nægilega
slæmt samt, sagði Richard bit.
urt. — Við sjáum nú til Hún
verður hér 'hjá otokur í nótt Og
hvað um ungfrú Pinchon?
'Hann hélt enm svo fast um
hönd Jem að hún var orðin tiL
finningarlaus en ihenni fannst
það engu máli skipta. Hann
heldur ekki um höndina á mér,
'hann veit ekki að ég er tiL
Hann gæti alveg eins haldið ut-
an um stólarm.
— Hún er ekki i London,
sagði Mason. — Hún er i 'New-
haven. Þau ætla að taka rnorg
unferjuna til Dieppe Einn
minna manna er þar og hefur
þau fyrirmæli að sj'á svo um
að hún fari ekki um borð effa
verði viðstödd þegar lögregl-
an handsamar Drammoek eins
03 þeir gera. Tiil vonar og
vara hef ég þegar taláð við
Siicihester lögregluna og á.
kært hann fyrir annaff.
— Newthaven, sagði Richard.
— Ég næ þangað ef ég fer
strax af stað: Geturðu náð í
þennan mann Mason. Gott.
iSegðu h'onum þá að ég sé á
leiðinni. Hvar finn ég hann?
— Ungfrú 'Pinchon toýr á
Marine hótelinu, sagði Mason.
— Eftir því sem mér er sagt
ætla þau Drammock að hittast
um toorð. Ég veit etoki nlá-
kvæmiega 'hvað hann ætiast
fyrir en mér skilst aff hann
hafi sent hana þangað meff
lest og ætlt svo sjálfur aff
koma akandi. Ég hef líka
mann á eftir honum en ég ef-
ast um að n'oktour geti elt
ihann þegar hann er setztur
undir stvri á Jagúarnum. Enda
skiptir það ekki máli. Ég fréttí
frá honum um leið og hann
fer til Newhaven og geti maff
urinn ekki elt. hann þá það.
Nú verð ég að fara aftur tH
Vinnery. Æ, auðvitað gieymdi
ég því sem. ég ætlaði að segja.
Maðurinn þýr á Marine hótel-
inu Pennycui'k læknir og hann
mun aðstoða yður í, einu og
öllu, þó verið geti að yðux ták
ist að telja ungfrú Piného.n. á
að snúa aftur án aðstoðar, frá
h'onum. En ef nauðsyn, krefur
Bifreiöaeigendur
Vatnskassaviðgerðir
Elimentaskipti.
Tölkum vatnskassa úr og
setjum í.
Gufuþvoum mótora.
Eigum vatnskassa í skipt-
um.
Vatnskassa-
verkstæðið
Grensásvegi tí*
Sími 37534.
AiÞÝÐUBLAÐIÐ - 4. marz »66 J3