Alþýðublaðið - 12.03.1966, Blaðsíða 7

ÞINGFLOKKUR Alþýðu-
flokksins 1966 — Fremri
röð, talið frá vinstri: —
Benedikt Gröndal, 5. þing-
niaður Vesturlandskjör-
dæmis; Emil Jónsson, 2. þingmað-
Ur Reykjaneskjördæmis; Gylfi Þ.
Gíslason, 6. þingmaður Reykvík-
!nga. — Aftari röð, frá vinstri:
Sigurður Ingimundarson, 1. lands-
kjörinn þingmaður; Eggert G. Þor-
steinsson, 12. þingmaður Reyk-
víkinga; Jón Þorsteinsson, 9.
landskjörinn þingmaður; Birgir
FSnnsson, 2. landskjörinn þing-
maður og Friðjón Skarphéðins-
son, 4. landskjörinn þingmaður.
ÞING-
FLOKKUR
OG
FRAM-
I
lT
r "
Framkvæmdastjórn Alþýðu-
flokksins 1966. — FremriJ
röð, talið frá vinstri:
Óskar Hallgrímsson, Eggertf
G Þorsteinsson, formaður
framkvæmdastjórnar; Jóna M.
Guðjónsdóttir, Emil Jónsson. —
Aftari röð, frá vinstri: Benedikt
Gröndal, Jón Sigurðsson, Baldvin
Jónsson, Erlendur Vilhjálmsson
og Gylfi Þ. Gíslason.
mmmmm

::::
--
><;:• ;-:••••,.

~
JAFNAÐARSTEFNA
Framliald af 5. síðu
bar undir. Hann raulaði þá vísuna sína nokkru hærra
en venjulegt var, vaggaði dálítið meira út í hlið-
arnar og var brosleitur út undir eyru.
Líkt var farið sambúð hans við götustrákana. Það
gekk sú saga um Hans, að þegar hann var nýorðinn
vatnskarl, hefðu götustrákarnir farið að hfekkja hann
og erta eins og hina vatnskarlana og vatnskerlingarn-
ar. Þeir lcöstuðu í hann snjókúlum, heltu úr fötunum
fyrir honum og kölluðu efíir honum ýms háðsyrði.
Hans tók öllu þessu með mestu stillingu. Og einu
sinni, þegar ertingarnar og fúkyrðin keyrðu fram úr
hófi, sagði hann ofur rólega: „Þetta gerir ekkert til,
blessuð börnin þurfa að leika sér”. Þó undarlegt
kunni að virðast, sljákkaði í strákum, og smátt og
smátt hættu þeir alveg að erta Hans gamla. Og eftir
ekki alllangan tíma lcom þar, að það var skoðað hinn
mesti ódrengskapur að gera nokkuð á hluta hans.
Hitt kom oft fyrir, að hann væri tekinn til þess að
koma sáttum eða stundarfriði á milli götustrákanna
og hinna imtnskarlanna og vatnskerlinganna. Og þó
hann hefði enga amtnumnsskipun til þessara starfa,
varð honum þó meira ágengt en flestum sáttanefnd-
armönnum mundi hafa orðið”.
Svo mörg eru þa.u orð í sögunni. Hans Vöggur var
olnbogabarn síns tíma. Hann var kaldur og hrjáður.
En í sgl hans bjó sú hlýja, sú góðvild, sú samúð með
mönnum og málleysingjum og sú elska til allra þeirra,
er standa höllum fæti eða eru á villigötum, sem er
innsti kjarni allra hugsjóna jafnaðarstefminnar.
Vonandi á hvert nýtt ár'um alla framtíð eftir að færa
íslenzkri þjóð nýjar framfarir, meiri velmegun, aukið
réttlæti, glæstari menningu En allt á þetta þó að þjóna
því, að maðurinn verði göfugri og farsælli en hann
var. Þess vegna. verðvr sóknin fram á við að heyjast
undir merkjum mannúðar og bræðralags, virðingar
fyrir einstaklingnum, kærleika til alls, sem lifir. Þess
vegna verðum við að læra af Hans Vögg, hugarþeli
hans og hjartalagi. Við höfum sigrazt á eymdinni og
armóðnum, sem setti svip á lífsbaráttu hans. En sig-
urvonir okkar í eilífri baráttu fyrir frelsi og réttlæti
eru tengdar því, að við tileinkum okkur þá afstöðu,
sem setti svip sinn á sálarlif hans, — það hugarfar
góðmldar og þann vilja til- samhjálpar, sem er aðals-
merki sannrar og hreinnar jafnaðarstefnu.
Megi gæfa íslenzkrar alþýðu, gjörvallrar íslenzkrar .
þjóðar, reynast slík. að hún sæki á komandi árum
fram undir slíku merki. Það er afmælisósk min til
Alþýðuflokksins og allra Alþýðufloliksmanna, nú á
hálfrar aldar afmæli flokksins, að honum megi auðn-
ast að stuðla að því með stefnu sinni og starfi, að
íslenzkt þjóðfélag, islenzkt þjóðlif beri í sívaxandi
mæli srApmót. þessara hugsjóna.
ALÞYBUBLAÐIÐ - 1966 12. marz