Alþýðublaðið - 02.10.1966, Síða 15

Sunnudags ALÞÝÐUBLAÐIÐ -■ 2. október 1966
Trúnaðar
manna-
fundur
Alþýffuflokksfélag Reykjavíkur
boðar trúnaðarmenn félaersins
til fundar þriffjudagrinn 4. okt.
kl. 8,30 e.h. í Alþýffuhúsinu
við Hverfisgötu (inngangur frá
Ingólfsstræti). Á dagskrá fund
arins eru tillögur um fulltrúa
AJþýffuflokksfélagsins á næsta
flokksþing og Eggert G. Þor
steinsson, félagsmálaráðherra,
svarar fyrirspurnum. Trúnaffar
menn eru hvattir til aff fjöl-
menna.
Heilsuvernd
Námskeið mín í tauga-
og vöðvaslökun og önd-
unaræfingum, fyrir kon
ur og karla, hefjast
föstudaginn 10. október.
Uppl. í síma 12240.
Vignir Andrésson
íþróttakennari.
Nóbel
Framhald úr opnu.
þetta efni Nóbels í stað tundurs
var sá, að reykur var enginn til
að koma upp um hvaðan skotið
væri, og enn fremur þurfti skot-
manninn ekki að svíða í augun
af reyknum. Þetta gerði mönnum
kleift að búa til byssur, er hleyptu
af skotum hverju á eftir öðru,
því nú þurfti ekki að bíða eftir
því að reykinn legði burt eins
og áður. Krupp- verksmið.iurnar
þýzku voru ekki seinar að sjá
þetta, og innan skamms sendu
þær fyrstu hríðskotabyssurnar á
jnarkaðinn. I
En Nóbel var ekki einn vm að j
finna upp reyklaust byssupúður.
Franskur uppfinningamaður, Vi-
eiile, hafði með opinberum stuðn
ingi fundið upp sams konar efni,
og nú hófst mikil og hörð sam-
keppni milli þessara keppinauta.
Nóbel hafði lengi verið búsettur
í París, og nú ger.ði hann þá borg;
að miðstöð fyrirtækja sinna. En
þegar svo fór að ítalir ákváðu að
Skipta fremur við Nóbel en keppi-
naut hans, hófst mótmælaalda
gegn honum í Frakklandi og með
al annars var hann sakaður um
að halda uppi njósnum í sænsk
um tilraunastofum. Þetta varð til
þess að honum var bannað að
gera frekari tilraunir í Frakklandi
Og ennfremur bannað að framleiða
reyklausa púðrið þar í landi.
Hann flutti þá aðsetur sitt og
verksmiðjur frá Frakklandi til ít-
alíu.
Eiginlega var Nóbel meiri iðju
höldur en uppfinningamaður.
Sjálfur kvartaði hann oft yfir því,
að honum gæfist ekki tími til
tilrauna frá fyrirtækjastjórninni.
Hann átti verksmiðjur í fjölmörg
um löndum, en með tímanum hall
aöist hann þó æ meira að heima
15
■ / V jmral r 3TRÁK- UR (Co/'/A (.íkams- Hluti Á ikor a/ 5AM- AL.T- SLJFM- AR >ÚTJL- AR TAP l 'AR- TÁL 5AM- Hlj. Vé/F- ÁR
'w
4
á* Cf 1Jj ‘Zu- Törs SOMU
{*°\ ^ \ ^IT T \ oM \ gf/ FLTot 6A/D- (A/fr
K 0 N A WONA FA Oc Tðv/v VATT
SSÍUR Óö£iT T A v A
5(6.- TT- / HRÖfU- 5/.Aí> ÓrUÍ) R?UM~ 6 l
STÓ v\<>T- F'O L-Cc- lA/A/(
HAvASÍ
Ctí'jMi * 6(NS. þ)jN6rl> FRum- SFa/1 -HAT- UK —9
VbRMk pjóí) TéUkG H(?6|a/v úcALL- lA/A/ KatT- uk
HAa/I)- £í> 1 PÍPVR FLÍK Flg y
E’Ósa-- Halt> • Fuór
PSA/UsT. • - ST6PK SviT) Ymm1 ÓR6IAA IR Vöa/DA/v fílus- SKAP
Tóa/a/ — i FAP- "'Tóa/jJ 6 e/A/K- STAFir
ÞRÓS /C viíSííS brr- tST
TRé \ f — tSwwcií
CtRTÓT y • SéFl A S
iökk'A H'afl
SLVAJCr- |A/ i>RAur TfcPPI T'Aó.A
HR6<NS- Ua/ FOR- S6TAJ
L7ÓT- U R bAUbl MORÚ- t/A/A/4- £A/j>- IA/6 . 5P£a/- TOAfN RAG- UR
XÓNtJ þORA K'OA/U 1 | Ví> Fi/rr SAM- HAJ-
Tó/va/ Boría IR A/Í6TA Kö A/A i/ L L SÖMU 4
HÓ/v/2)A Hiis- bý R SiCRlS- i>ýí?
ÓRKA SKoiriíi /F S a A T- VtKÍ- ORÍ>
BOOrA- SKylTA BLötó- YRi>l
K'ARk- í)ýRiAi lyKr BIT k'URT- 6-lS
Sfc".ST. (rRAS' L& A/íll POR- VAN MfáVK • 1, LAGAR- /UAl- SAUST
FOR' FA3MR, drRáW- IR
ró/VV FOR Álas a l V TÍMA' BIL
TÓNN’
T/Vppj STÓR LlK —7
landi sínu, Svíþjóð. Árið 1894
keypti hann Bofros stálverksmiðj
urnar, og á skömmum tíma gerði
hann þær verksmiðjur að einum
af helztu liergagnaverksmiðium í
heimi.
Hirðuleysisleg erfðaskrá.
ALFREÐ NÓBEL hafði verið
heilsuveill í æsku, og var aldrei
hraustur maður. Hann andaðist af
slagi 1896, þá liðlega sextugur.
Hann var ókvæntur og hafði ævin
’ega verið einfari að mörgu leyti.
Hann var stundum í blöðum
"efndur „vopnamilljónamæringur“
eða „sölumaður dauðans“, og svo
virðist sem hann hafi tekið sér
þessar nafngiftir mjög nærri. Ef
til vill hefur það verið af þess-
um sökum, sem hann í erfðaskrá
sinni gerði ráðstafanir til þess
að hans yrði fremur minnzt i fram
tiðinni sem friðflytjenda en sem
vopnasmiðs.
Erfðaskrá Nóbels, stofnskrá verð
launasjóðsins sem ber nafn hans,
var fremur liirðuleysislega gerð
og sjálfsagt hefðu ættingjar hans
getað fengið hana ónýtta, hefðu
þeir farið fram á það. Slíkt hvarfl
aði raunar að þejm, en við nánari
umhugsun hurfu þeir frá því, og
hafa þar með orðið til þess á
óbeinan hátt að varðveita nafnið
Nóbel frá gleymsku.