Alþýðublaðið - 25.10.1966, Síða 4

Rttstjðrar: Gylfi Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. — Rltstjómarfuii.
trúi: Eiður Guönason. — Símar: 14900*14903 — Auglýöingasími: 14000.
Aösetur Aiþýöubúsið við Hverfisgötu, Reykjavik. — Pr«ntsniiðja Alþýðu
blfiCsins. — Askriftargjald kr. 95.00 — X lausásölu kr. 7.00 elntakiO,
titgefandl Aiþýðufiokkurlnfl.
Námskeið í sjúkra
i
HAGRÆÐING
í útvarpsumræðunum um fjárlagafrumvarpið í síð-
ustu viku, hélt ræðumaður Alþýðubandalagsins því
blákalt fram, að kaupmáttur tímakaups Dagsbrúnar
hefði hinn 1. október síðastliðinn verið minni, en var
1. október 1959, og að það væru alrangar staðhæfing-
ar, að verkafólk hefði fengið sinn hlut af auknum
þjóðartekjum undanfarinna ára, hvort sem litið væri
á kaupmátt tímakaups,' eða heildartekjur, án tillits
til vinnutíma. Þessi spaki maður lét það fylgja með,
að í stjórnartíð viðreisnarstjórnarinnar hefði mjög
verið gengið á hlut verkafólks.
Það er ekki óalgengt, að menn hagræði tölum til
stuðnings málstað sínum og ákveði fyrst, hvaða nið-
urstöðu þeir vilja komast að og hagræði svo tölun-
um þannig að sú niðurstaða fáist. Þannig hefur þessi
þingmaður gert, og jafnframt gert sig sekan um gróf-
legar falsanir og rangfærslur.
Til þess að fá þá niðurstöðu, að gengið hafi verið
á hlut verkafólks hefur þingmaðurinn, sleppt með
öllu að taka tillit til þess að stórir starfshópar hafa
færzt milli launataxta, og að tekin hafa verið upp
í samningi ákvæði um aldurshækkanir. Breytingar
hafa átt sér stað á yfirvinnutöxtum, orlofsfé og greidd
um frídögum. Einnig þessu sleppir fjármálaspeking-
ur Alþýðubandalagsins, enda henta þessar staðreyndir
ekki niðurstöðum hans. Svo fleiri dæmi séu nefnd
um útreikninga þingmannsins, þá notar hann ranga
tölu fyrir ráðstöfunartekjur ársins 1964 og árinu 1965
sleppir hann algjörlega úr, en bæði þessi ár hækkuðu
ráðstöfunartekjur verkamanna veruléga í hlutfalli við
þjóðartekjur.
Það kann að vera að fullyrðingar þingmannsins
hafi einhverja blekkt, en þeir eru áreiðanlega ekki
margir. Þótt tölum sé snúið á 'alla lund, tölum sleppt
og rangar tölur notaðar til þess að freista þess að
fá fram fyrirfram ákveðna niðurstöðu, þá breytir
það ekki þeirri staðreynd, að almenn velmegun er
hér nú meiri en áður hefur verið. Það er sama hvar
borið er niður, enginn vill hverfa aftur til ársins
1959 eða 1958, nema þingmenn stjórnarandstöðunn-
ar, sem telja, að þá hafi ástand aldrei verið betra
í hvívetna.
í skýrslu Efnahagsstofnunarinnar til Hagráðs og í
tilkynningu forsætisráðuneytisins í tilefni fyrr-
greindra ummæla' þingmanns Alþýðubandalagsins er
sýnt fram á það með óyggjandi rökum, að hlutdeild
verkafólks í þjóðartekjunum hefur fullkomlega hald-
izt í hendur við aukningu þeirra og hlutur verkafólks
hefur ekki verið skertur á neinn hátt.
Þþð er alveg sama hvað tölur stjórnarandstæðingar
nefna málflutningi sínum til stuðnings, það breytir
ekki þeirri staðreynd að almenn lífskjör á íslandi
eru betri en þau hafa verið nokkru sinni fyrr.
4 25. október 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Borgarspítalanu m
Námskeið í sjúkrahjálp á vegum Borgarspítalans hefst
þann 6. janúar 1967. Námskeiðið, sem stendur í 8
mánuði, byrjar með 4ra vikna forskóla, en síðan fer
starfsþjálfun fram á sjúkrahúsum, og lýkur með prófi.
Laun sjúkraliða eru samkv. reglum um laun opin-
berra starfsmanna. Nemendur í sjúkrahjálp fá 60%
af launum sjúkraliða. Umsækjendur skulu hafa lok-
ið prófi skyldunámsstigsins og vera ekki yngri en 17
og ekki eldri en 50 ára.
Umsóknareyðublöð fást í Heilsuverndarstöð Reykja-
víkur og hjá forstöðukonu Borgarspítalans í Foss-
vogi, sem lætur í té frekari upplýsingar, sími 41520.
Umsóknir skulu hafa borizt Sjúkrahúsnefnd Reykja-
víkur Heilsuverndarstöðinni, fyrir 18. nóvember 1966.
Reykjavík 24/10 1966.
SJÚKRAHÚSNEFND REYKJAVÍKUR.
4/jbýðub/oð/ð
vantar útburðarbörn í:
Nýbýlavegshverfi, Kópavogi.
Alþýðublaðið Sími 40753.
Jéi Finmson br§. j
LögíræSiskrlfstofa
Sölvhólssata 4 (Samhandshíarií)
Síraai’: 23338 og 12343.
Kaupum hreinar
tuskur.
Bó!sturi$jan
Freyjugötu 14.
★ STYRKIR OG LÁN.
Þingfréttaritari Ríkisútvarpsins var nú í
kvöld (17. október) að lesa aðalkafla frumvarps,
sem lagt hefur verið fram á Alþingi og hljóðar um
námsstyrki, námslán o. fl. Er þetta sjálfsagt nauð-
synlegt mál og sjálfsagt að hjálpa þeim námsmönn-
um, sem efnilegir eru, reglusamir og eiga erfitt
með að halda áfram námi, nema þeim sé veitt
aðstoð í einhverri mynd. En það sem mér finnst
vanta í frumvarp þetta, það eru strangari skilyrði
íyrir lánveitingu eða styrk. Það er nú vitað að ís-
lenzka þjóðin hefur undanfarin ár að einhverju
leyti lijálpað námsmönnum í einu og öðru formi
til að ljúka háskólanámi, en margir þessara útlærðu
háskólamanna hafa farið til annarra landa, jafnvel
í aðrar heimsálfur og landið okkar lítils eða einskis
notið þeirra lærdóms. Fjöldi þessara manna mun
nú búsettur erlendis og vafasamt hvort þeir líta
nokkurn tíma heim til íslands aftur til að starfa
hér. Og hér er einmitt um þó stétt manna að ræða,
sem hefur samkvæmt opinberum skýrslum allra
næst laun í landinu. En spyrja má: Er það að öllu
leyti sanngjarnt að við berum stóran kostnað af
útlærðum háskólamönnum, sem setjast í starf vest-
ur í Bandaríkjum Norður-Ameríku eða í Svíþjóð,
en þetta eru einliverjar ríkustu þjóðir heims? Ég
held, að þótt við séum góðhjartaðir, þá sé hér of
langt gengið í rausninni.
j , '
★ SKILYRÐI VANTAR.
(
Mér finnst að þessum opinberu styrkjum
til námsmanna, þurfi að fylgja sú kvöð, að setjist
styrkþegi að í erlendu landi til langdvalar, falli
allur styrkurinn í gjalddaga og endurgreiðist eftir
vissum reglum, sem þar um mætti setja. Þetta á
vitanlega ekki við þá, sem fara til starfs erlendis
til að fullkomna sig, til þess síðar að geta látið
íöðurland sitt njóta ávaxtanna. Þá mætti líjca setja
læknanemum það skilyrði, að þeir störfuðu úti í
strjálbýlinu tvö þrjú ár eða jafnvel lengur, sem
eitt skilyrði fyrir lánum eða styrkjum.
Ég veit að hinn afbragðsduglegi menntamála-
ráðherra meinar allt gott með flutningi þessa frum-
varps, enda liggur margt gott og margt stórverkið
eftir hann í aðgerðum við menntastétt landsins
og við almenna fræðslu í landinu, eigi að síður
held ég að þessi ábending hér að ofan eigi full-
kominn rétt á sér.