Alþýðublaðið - 29.11.1966, Page 16

Samskipti
frændþjóða
ÍS
Danir og íslendingar hafa um
margra alda skeið haft með sér
all nána samvinnu á flestum svið-
tim og gengið á ýmsu í þeim sam-
skiptum. Þótt liðnir séu rúmlega
•tveir áratugir síðan íslendingar
Ihættu að hafa afnot af danska
flcónginum hafa samskipti land-
anna verið að mörgu leyti náin og
verða sjálfsagt framvegis. Þetta
er ekki óeðlilegt því margt Ihafa
fuessar þjóðir sótt hvor til ann-
arrar á löngum tíma.
Kaupmannahöfn var Ihöfuðborg
íslands í nokkur hundruð ár og
iþangað sóttu íslendingar menntun
sína og snæri, og fleira sem að
igagni mátti koma. Þá voru Danir
isvo vingjarnlegir að geyma fyrir
okkur þjóðararfinn, handritin, og
þótt nú eigi að skila þeim aftur
em uppi raddir í Danmörku um
«að meira en velkomið sé að geyma
þau þar áfram.
Enn sækjum við margt til Dan-
merkur eins og til dæmis mennt-
un sjónvarpsmanna og meginið af
þeim bjór sem drukkinn er í land-
inu, Enn er Kaupmannahöfn sú
erlenda borg sem íslendingar fara
'helzt til þegar þeir bregða sór út
fyrir pollinn, og þegar minnzt er
á borgina við sundið við eldri
menn færist hamingjusvipur yfir
andlit þeirra og þeir verða ungir
í annað sinn þegar þeir minnast
freistinga þeirrar glaðværu borg-
ar. Um skipti Dana og íslendinga
nú fyrir skemmstu hefur verið
rætt og ritað svo mikið að óþarfi
mun að bera í þann bakkafulla
læk. En ríkisstjórnir landanna
sömdu um að skipta með sér hand
ritunum í mesta bróðerni.
Enn fara hagsmunir íslendinga
og Dana saman og það var eins
og að rifja upp gamlar og góðar
minningar þegar eitt dagblaðanna
birti eftirfarandi fréttafyrirsögn á
áberandi stað í gær: Dansk-ís-
lenzka svindlið. Prókúrufals sem
nemur milljónum?
Síðan er rakin frétt þess efnis
að danskur grósseri hafi ætlað að
kveikja í verksmiðju sinni til að
brenna bókhald fyrirtækisins, en
hann komst ekki upp með moð-
reyk. Eldurinn var slökktur og
grósserinn fór í tukthúsið. Nú eru
kornnir hingað til lands nokkrir
rannsóknarmerjn til að atliug^
samskipti brennugrósserans við ís-
lenzka aðila, sem átt hafa við hann
viðskipti og flutt inn danskar mubl
ur sem löngum hafa þótt fínar á
íslandi. Undanfarin ár hefur ver-
ið talsverður innflutningur á þess
ari gæðavöru og kemur iiann lík-
lega í þriðja sæti á eftir dönskum
bjór og dönskum tertubotnum sem
eru helztu innflutningsvörur okk-
ar úr Danaveldi. Bráðlega förum
við líka að flytja inn þaðan ís-
lenzk handrit.
Einhver igrunur mun leika á að
ekki sé allt með felldu bókhaldið
hjá íslenzku innflytjendunum
fremur en hj'á danska útflytjand-
anum og sé svo skipti prókúru-
falsið milljónum króna. Sé þetta
rétt er það gleðilegur vottur þess
að góð samvinna iliefur tekizt milli
íslenzkra og danskra athafna-
manna þrátt fyrir að verzlunar-
viðskipti milli landanna lögðust
að mestu niður um árabil, og að
grósserar af þessum frændþjóðum
bera fyllsta traust hvorir til ann-
ars, og bindur þetta þjóðirnar enn
sterkari böndum.
Og livers vegna skyldi þa# ekkl
líka fylgja álftum eins og öðr-
um kyuþáttum að telja sig göf*
ugastar?
Lesbók Tímaas.
Alltaf þegar lilaup kemur i
Skaftá, hlaupa blöðin á sig og
segija að nú sé komið Kötlu*
gos.
Svona ættir þú alltaf að vera,
sagði kallinn, þegar kelliugin
var svo hás að hún gat ekki
talað.
Samræðuhæfileiki er að segja
það sem maður meinar án þesa
að- meina neitt með því.
IWWWMtWWtWWWMWMMMMMMMMMWIWWWMIWWWIW
Jón Árnason
Uppi á hárri heiðarbrún
sviptigið sýnist frón,
svo finnst oss einnig Jón.
Minnir hann oss á Akrafjall,
hvað eitt við himinn ber,
hreykir og breiðir úr sér.
/
ivwvwvwwwwwwvv%mwwvtiHw%v%w»wwvmv
Þú verður þó að viðurkeuna að það er lieppni að sími skuli vera í
nágrenninu.