Dagur - 28.10.1997, Blaðsíða 3

ÞRIÐJUDAGUR 28.0KTÓBER 1997 - 19

LÍFIÐ í LANDINU
Foreldrar í kennaraverkfalli
Bjart varyfir samningaviðræðum í kennaradeil-
unni ígærog líklegt að samningarnæðust. í
gær, á fyrsta og vonandi eina degi verkfalls,
bjugguforeldrar sig hins vegarundirhið versta.
Tuttugu ára
launalækkun
Björn Stefán Þórarínsson á tíu ára stelpu sem var heima í gær. Hann seg/r kennara
þurfa meira en einhvern fjögur þúsund kall til þess að samningar náist.
Björn Stefán Þórarinsson, for-
eldri og tónlistarkennari (í FIH),
stendur heilshugar með kennur-
um í kjarabaráttu þeirra þótt
hann segi lausnina verkfall
slæma í sjálfu sér. „Eg er búinn
að horfa upp á, eins og allir,
kennaralaunin dragast aftur úr
síðastliðin tuttugu ár. Karl-
mennirnir hafa týnst úr stéttinni
og það hlaut að koma að því að
konurnar segðu; nei takk, hing-
að og ekki Iengra.“
Engin lausn felst í því að
bæta fjögur þúsund krónum á
kjaft, að mati Björns. „Kennar-
arnir eru búnir að segja upp og
þeir hætta ef hækkanirnar verða
ekki meiri. Ég vona því að þetta
verkfall verði öðruvísi en þau
sem á undan hafa gengið, að
þetta breytist með þeim hætti að
karlarnir komi aftur inn í skól-
ana og allir fái laun sem fjöl-
skyldufólk þarf til að lifa af.“
Björn á 10 ára stelpu í Síðu-
skóla á Akureyri. Mamman er
heima þannig að vandræði hafa
ekki skapast á því heimili. „Ég
hef ekki heyrt um fólk í vand-
ræðum enda held ég að menn
séu að uppgötva þetta í dag (í
gær) og margir hafa sjálfsagt
trúað því að deilan myndi leys-
ast áður en til verkfalls kæmi.
Tónlistarkennarar eru ekki í
verkfalli en Björn er með for-
skólakennslu í Síðuskóla og
Giljaskóla og ekki er ljóst hvort
sú kennsla heldur áfram. -En
maður fylgist spenntur með
þessari deilu og það má gjarnan
koma fram að ég er búinn að
kenna í yfir tuttugu ár og mín
laun eru 105 þúsund krónur,
með fullu starfi." -MAR
Fá iirnsýn í vinnmia
Mörg fyrirtæki gerðu undan-
tekningu í starfsemi sinni í gær
og leyfðu starfsmönnum að
koma með börn sín í vinnuna.
„Þegar það hafa verið frídagar
hjá kennurum höfum við leyst
þetta þannig að við höfum leyft
bömunum að koma með starfs-
fólkinu í vinnuna. Við leysum það
eins í verkfalli i þessari verslun,"
segir Sigrún Jónsdóttir, verslunar-
stjóri í Nóatúni Bofabæ.
Sport í byrjim
Ekki eru margir starfsmenn með
börn á skólaaldri hjá Nóatúni í
Rofabæ, aðeins fimm starfs-
menn, og því lítið mál að hafa
þau i vinnunni. Hún bendir á að
börnunum þyki sport að koma
með í vinnuna í byrjun en óttast
að þau nenni því ekki lengi.
Tvö böm í vinnunni
„Að sjálfsögðu finnum við fyrir
verkfalli, eins og aðrir lands-
menn. Þær eru í vandræðum að
koma börnunum fyrir hjá vinum
og ættingjum og börnin eru hér
meira eða minna innan veggja,
að lita og reyna að hafa ofan af
fyrir sér,“ segir Hrafnhildur
Jónsdóttir, skrifstofustjóri Bún-
aðarbankans við Fjarðargötu í
Hafnarfirði, en þar voru tvö
börn í gærmorgun.
Engin böm hjá Ora
Engin börn höfðu komið með
foreldrum sínum í vinnu hjá Ora
í gærmorgun og sagðist Tryggvi
Magnússon sölustjóri ekki eiga
von á því að svo yrði. Aðstæður
til að koma með börnin væru
ekki góðar, mikið væri um vélar
og því erfitt fyrir börn. -GHS
Sigþrúður Jónsdóttir amma Marteins, 8 ára, og Jóns Arnars, 6
ára, var að passa drengina sína í gærmorgun meðan mamma
þeirra var í vinnunni. Hún sagði að þeir hefðu enga aðra
pössun. myndir: pjetur sigurðsson.
Ríkarð Óskarsson er heppinn því að konan hans vinnur bara milli
sex og átta á kvöidin og svo eiga þau stóra steipu, 13 ára sem
getur passað þegar í harðbakka slær. Það eru þvi engin vand-
ræði á því heimilinu í verkfalli.
Hj á ömmu í verkfalll
Börn hjá ömmum, börn í vinn-
unni hjá mömmu og pabba og
börn ein heima. Þannig var ef-
laust staðan hjá mörgum fjöl-
skyldum í kennaraverkfallinu í
gær.
„Það eru erfiðleikar þegar all-
ir komast ekki á sinn rétta stað.
Ég er amma þeirra og nýt þeirr-
ar náðar að vera orðin svo göm-
ul að þurfa ekki Iengur að vera í
fullri vinnu. Ég verð með þá
þangað til mamma þeirra kemur
úr vinnu. Hún vinnur hálfan
daginn og rúmlega það,“ segir
Sigþrúður Jónsdóttir amma.
Sigþrúður var að passa bræð-
urna Martein Briem, 8 ára, og
Jón Arnar Briem, 6 ára, í gær-
morgun og kvaðst vona að verk-
fallið stæði ekki mjög lengi,
helst ekki lengur en einn dag.
Eiim dagur í einu
„Maður lifir bara einn dag í
einu,“ sagði hún og taldi óráðið
hversu mikið hún yrði með
drengina ef verkfallið drægist á
Ianginn.
— Komast þeir eitthvað í aðra
gæslu?
„Nei.“
— Heldurðu að þú haldir það
út í sex eða sjö vikur?
„Nei. Ég er ekki dugleg að
vera með litlum börnum. Ég er
alltof úthaldslítil til þess. Ég get
ekki hlaupið með þeim eins og
þá langar til að hlaupa,“ sagði
hún.
Sú elsta passar
„Mér líst engan veginn á þetta
verkfall ef það semst ekki fljót-
Iega. Ef þetta verður langt verk-
fall verða börnin að taka suma
bekkina upp aftur á næsta skóla-
ári. Það er alveg bölvað fýrir
krakkagreyin," segir Ríkarð Osk-
arsson sjómaður.
Hann var að rölta um Kringl-
una í gærmorgun með dætur
sfnar tvær, Sonju Dröfn, 9 ára,
og Sigurbjörgu Halldóru, tæp-
lega eins árs, en hinar tvær, 10
og 13 ára, voru heima því að
skólinn var lokaður.
— En hvernig ætla þau hjónin
að leysa málin ef verkfallið
dregst á langinn?
„Konan mín vinnur frá sex til
níu á kvöldin og þá er elsta
stelpan bara með börnin þannig
að það verður allt í lagi,“ segir
hann og jánkar því að þau séu
heppin. Sú elsta sé nógu stór til
að sinna börnunum.
Vorumbjartsýn
Halla Sigurðardóttir var heima
með tvö barnaböm sín á fyrsta
degi verkfalls. Hún getur þó að-
eins hlaupið undir bagga fyrir
hádegi þá daga sem hún er sjálf
ekki að kenna enda framhalds-
skólakennari á Akureyri. „Auð-
vitað get ég ekki leyst vandmál
barna minna nema að hluta til
og þá þijá daga í viku hálfan
daginn. Að vísu er aðeins annað
þeirra sem er hjá mér núna í
grunnskóla, hinn er það ungur
að hann er á dagheimili."
Hvar verður sá níu ára, þegar
þú þarft að fara að henna?
„Við vorum nú svo bjartsýn
að spá því að þetta myndi leysast
í dag (í gær) eða á morgun, en
við verðum að hugsa það betur
ef ekki semst í dag (í gær). Ég
held að margir hafi ekki trúað
að til verkfalls kæmi. — En við
stöndum nú ekkert svo illa í
þessari fjölskyldu það er verra
þar sem börnin eru mörg á
grunnskólaldri." Halla sagði að
lokum að hún tryði ekki öðru en
að sveitarfélögin leggðu sig í
líma um að ná samningum alveg
á næstunni“. -MAR
Halla Sigurðardóttir, framhaldsskólakennarí og amma barna á grunnskólaaldrí. Hér er
hún meö Kristófer Leó Ómarsson sem enn er ekki farínn að hlakka til eða kvíða verk-
föllum kennara. mynd: brink