Dagur - 31.10.1997, Blaðsíða 7

FÖSTUDAGUR 31. OKTÓBER 1997 - 7
ÞJÓÐMÁL
Gróska blæs í lúðrana
JÓHANNA
SIGIJKDAR
DOTTIR
ALÞINGISMAÐUR
SKRIFAR
Félagar í Grósku eru einkum
ungt fólk innan raða Alþýðu-
flokks, Alþýðubandalags,
Kvennalista og Þjóðvaka og ann-
að áhugafólk um sameiningu og
sameiginlegt framboð allra
þeirra sem aðhyllast jöfnuð, fé-
lagshyggju og kvenfrelsi.
Gróskufélagar voru staðráðnir í
því að víkja fortíð A-flokkanna til
hliðar. Það er framtíðin sem
skiptir þetta fólk máli, ekki for-
tíðin.
Þjóðarhagsmimir ofar
flokkshagsniu iiu ni
Þess vegna gátu Gróskufélagar
það sem forysta gamla flokka-
kerfisins innan A-flokkanna hef-
ur ekki tekist. Þeir hafa komið
sér saman um málefnaskrá, sem
grundvöll að sameiginlegu fram-
boði í næstu alþingiskosningum.
Gróskufélagar hafa sannað að
vilji er allt sem þarf í samein-
ingarmálunum. Þeir hafa sannað
að það er ekki svo djiipstæður
ágreiningur í neinum málaflokki
að það réttlæti sundrungu á
vinstri væng stjórnmálanna.
Þeir hafa vildð til hliðar minni
hagsmunum fyrir meiri hags-
muni. Þeir hafa sett fólkið í fyr-
irrúm ekki flokka. - Þeir setja
þjóðarhagsmuni ofar flokkshags-
munum. Þeir hafa rutt brautina
að nýjum tímum í íslenskum
stjórnmálum. Þeir þora, og sýna
kjark, sem vekja mun bjartsýni
og von hjá tugþúsunda áhuga-
fólks um sameiningu jafnaðar-
manna um land allt.
Merkisherar nýrra tíma
Forystu A-flokkana ber skylda til
að taka sér unga fólkið í Grósku
til fyrirmyndar. Þeir eiga að
kveðja fortíðina, en draga af
henni lærdóm og ganga á vit
framtíðarinnar og nýrra tíma
með unga fólkinu. Þunglamaleg-
ar og íhaldssamar flokksstofnan-
ir gömlu flokkanna geta ekki og
eiga ekki að þvælast lengur fyrir
Þessa dagana er b/ásið í herlúðra sameiningar og fundahöld A-flokkanna eru mikii - mynd: pjetur
þeirri háværu kröfu fólksins að
fella gömlu flokksmúrana og
mynda eina stóra breiðfylkingu
jafnaðarmanna og félagshyggju-
fólks.
Tæplega 80% fylgismanna A-
flokkanna hafa sýnt i skoðana-
könnunum að þeir krefjast þess
að flokkar og samtök sem nú
vinna að sameiningarmálunum
bjóði fram eitt sameiginlegt
framboð í næstu kosningum.
Sveitarstjórnarmenn A-flokk-
anna víða um land hafa skynjað
sinn vitjunartíma og undirbúa
nú sameiginlega lista með þeim
sem aðhyllast jöfnuð, félags-
hyggju og kvenfrelsi. Grasrótin
og áhugafólk um sameiningar-
málin undir for^'stu Grósku
hlása í lúðrana og eru nú á ferð
um land allt undir merkjum
sameiningar jafnaðarmanna og
félagshyggjufólks.
I farteskinu hafa þeir mála-
skrá, - sem þeir bera fram saman
undir fána samstöðu og samein-
ingar. Þeir hafa afsannað það
sem gömlu íhaldssömu flokks-
hestarnir í ár og áratugi hafa
haldið fram, að málefnaágrein-
ingurinn sé óbrúanlegur. Sann-
leikurinn er sá að íhaldssemin
um málefnin hefur oftar en ekki
verið meira eða minna skálka-
skjól. Of margir - of oft og of
lengi - hafa einfaldlega verið
íhaldssamir á „sín sæti - sína
stóla - sína hagsmuni". I stórum
hagsmunamálum þjóðarinnar
hefur einmitt það þvælst fýrir.
Ekki bara varðandi uppstokkun
flokkakerfisins, heldur víða eins
og í breytingu á kjördæmaskipan
og sameiningu sveitarfélaga.
Með ferð sinni um land allt og
málefnaskrá sem Gróskufélagar
kynna þessa daga, hefur brautin
verið rudd. Eg hvet fólk um land
allt til að taka vel á móti þessum
merkisberum nýrra tíma í stjórn-
málum, sem skila mun okkur
betra landi og nýjum sóknarfær-
um til jöfnuðar og réttlætis í
þjóðfélaginu.
Á ferð tíl framtí ð ar
GUÐ-
MIJMHJR
AKNI
STEFANS-
SON
ALÞINGISMAÐUR
SKRIFAR
Því er stundum haldið fram, að
fámennar klíkur ráði ferðinni í
íslenskri pólitík. Og vissulega er
það staðreynd að virkt lýðræði og
opin umræða hefur stundið átt
við ramman reip að draga í ís-
lensku samfélagi - og á enn. En
þessar staðhæfingar eru sem
betur fer ekki án undantekninga.
Og það sem meira er: allar stærri
og meiri breytingar á íslensku
samfélagi hafa ekki náð fram að
ganga vegna þess að örfáir valda-
miklir pólitíkusar hafi kokkað
þær í lokuðum bakherbergjum,
heldur vegna þess að stuðningur
almennings og einnig frumkvæði
fjölmennra hópa hefur þar verið
það hreyfiafl sem fært hefur fjöll
úr stað.
Og einmitt það er að gerast
þessa mánuðina í íslenskri pólit-
ík. Margt bendir til þess, að inn-
an seilingar séu að verða þær
mestu breytingar sem átt hafa
sér stað á lýðveldistímanum. Hér
á ég við þær umræður sem átt
hafa sér stað með vaxandi þunga
um samfylkingu verkalýðsflokk-
anna, félagshyggjuflokkanna, Al-
þýðuflokks og Alþýðubandalags,
ásamt og með stórum hópum
þeirra sem fylgt hafa Kvennalista
að málum auk þeirra sem
óflokksbundnir hafa verið, en
vilja sjá auknar félagslegar
áherslur í íslensku samfélagi.
Fólk sem vill verjast skefjalausri
frjálshyggju, ætlar ekki að láta
það nægja að vera í eilífri varnar-
baráttu. Það vill nú sameina
kraftana til að ráðast gegn þeirri
sérhyggju sem núverandi ríkis-
stjómarnokkar eru samnefnari
fyrir og helja almannahag til
vegs og virðingar.
Hreyfialiid Gróska
Og þessi ferski andi samstöðu
gegn sérhyggju hefur ekki síst
orðið til hjá æsku þessa lands.
Þar er ekki síst að finna það
hreyfiafl, sem mun vonandi leiða
til breytinga á íslenskri flokka-
skipan og gera að veruleika einn
öflugan og sterkan flokk jafnað-
ar- og félagshyggju, sem muni fá
nægilegt fylgi meðal íslenskra
kjósenda til að leiða Island inn í
nýja öld. Hér er ég ekki síst að
vísa til þeirra samtaka, sem ungt
fólk kom á laggirnar ekki fyrir
margt löngu og nefndi Grósku.
Samtök sem hafa það að leiðar-
Ijósi að tengja, leiða saman í eina
liðssveit fólk með svipuð Iífsvið-
horf - félagslegar áherslur og
blása síðan til sóknar gegn íhaldi
og afturhaldi.
Og sem betur fer, er þetta fólk
ekki eitt á ferð. lnnan „gömlu"
flokkanna eiga þessi viðhorf vax-
andi fylgi að fagna. Einir og sér
munu þó forystumenn A-flokk-
anna ekki koma þessum málum í
heila höfn. Þar þurfa miklu fleiri
að koma að verki. Það þarf þrýst-
ing og aðstoð úr grasrótinni. Og
það hreyfiafl er ekki síst Gróska.
Það er Gróska um alll land og
Gróskufélagar á ferðinni um
landið þessa dagana. Þeir fá
mínar bestu óskir um góða og ár-
angursríka ferð. Eg er þess full-
viss að móttökur verða frábærar.
Það skal vanda sem lengi skal
standa. Samfylking jafnaðar- og-
félagshyggufólks er ekki eitthvað
sem hrist er fram úr erminni á
örskotsstundu. Menn þurfa að
vanda verkið. Þau eru mörg
handtökin. En margar hendur
vinna létt verk. Og Gróska gegn-
ir þar veigamildu hlutverki.