Dagur - 01.11.1997, Side 10

f
26 - LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 1997
rD^ir
—f
LÍFIÐ t LANDINU
Liverpool iðaði aflífi dagana sem Bítlahátfðin stóð yfir. Talið er að um hundrað þúsund manns komi árlega tii borgarinnar tii að taka þátt ihátiðinni. Hvert sem maður fór og hvert sem maður leit var allstaðar fólk i Bítiajökkum, bolum peysum, eða þá með
húfur og merki hangandi utan á sér.
The Beatles:
Iífæð Iiverpool
Field, Penny Lane og sér hvar og hvernig
þeir bjuggu, hvar þeir gengu í skóla, hvar
þeir léku tónlist sína og hvar þeir slettu
úr klaufunum og drukku sig fulla. Fjór-
meningarnir, George, Ringo, John og
Paul, eru frægustu synir borgarinnar og í
dag er margt sem minnir á hljómsveitina
frábæru þó tæp þrjátíu ár séu Iiðin frá því
að hún síðast kom saman til tónleika-
halds, á þaki Apple hljóðversins. Liver-
poolvöllurinn er nú orðinn mesti ferða-
mannastaður borgarinnar ásamt Matthew
Street, þar sem Cavem klúbburinn stend-
ur ásamt helstu búllunum sem Paul, Ge-
orge, John og Ringo sóttu á sínum tíma.
Þeir sem ætla að skoða The Liverpool
Stadium, eins og völlurinn er nú kallaður,
þurfa að panta þá skoðunarferð með
þriggja vikna fyrirvara. Hvað sem öllu líð-
ur er hægt að mæla með Liverpool heim-
sókn í Bítlavikunni. Það kemur enginn
svikinn úr slíkri ferð.
Guðni Þ. Ölversson.
Ekkertfyrírbærí á þessarí öld
hefurvakið jafn mikla
athygli á Englandi og
Englendingum ogpopp-
sveitin The Beatlesfrá Liver-
pool. Árlega erhaldin alþjóð-
legBítlavika íborginni og
Dagur létsig ekki vanta á
staðinn þetta áríð.
Það er engin vafi á því að ekkert dregur
fleiri ferðamenn til Liverpooþ borgarinn-
ar við Mersey, en Bítlarnir. Arlega koma
hundruð þúsunda í pílagrímsferðir til
borgarinnar. Lýðurinn skoðar Strawberry
Besta bandið sem undirritaður sá og heyrði i ferðinni var ekki á Bítlahátiðinni sjátfri, heldur i kjallaraholu á Matthew StreeL
Þar var á ferðinni The Band With No Name. Þeir skarta óvenju hæfileikaríkri gítarhetju sem stundum leikur Hendrix lögin
með Zeppelin áhrífum. Það á þó örugglega eftir að breytast með meiri reynslu og þroska.
Það var fieira en tónlistin sem varð á vegi manna i Uverpoo/ á
Bítlavikunni. Á Adelphi hótelinu, sem var miðstöð hátíðarinn-
ar, opnaði markaður á varningi hljómsveitarinnar. Þargátu
venjulegir safnarar gert góð kaup enda flykktust lugþúsundir
manna á markaðinn og iöng röð myndaðist snemma dags
fyrir utan hótelið.
Tugir Bítlavina-h/jómsveita, hvaðanæva að úr heiminum, léku
lög fjórmenninganna á hátíðinni. Það voru Japanamir í
Wishing sem slógu hvað best igegn og var frábært að heyra
þá flytja Bítlalögin á ensku, tungumáli sem þeir skildu ekkert
i. „Beaties, John, Liverpool, Anfieid," voru einu skiljanlegu
orðin sem upp úrþeim fengust
Á hátiðinni fór fram uppboð á ýmsum munum fjórmenninganna Þar gátu gestir nælt sér i eigulega gripi fyrir vænar fúigur.
Þeir sem ekki höfðu efni á að bjóða í varning gátu glatt augun með þvíað horfa t. d. á þennan gítar sem John Lennon
átti og spilaði á.
I