Dagur - 13.11.1997, Blaðsíða 4

Dagur - 13.11.1997, Blaðsíða 4
20-FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 19 97 rDwyvr UMBÚÐ ALAUST L. RAGNHILDUR VIGFÚSDÓTTIR SKRIFAR Flutningur ríkisstofnana út á land er dýrt rugl. Þessir nútíma hreppaflutningar eru byggðir á misskilningi. Ríkisstofnanir eru nefnilega ekki bara hús heldur fyrst og fremst sérhæfðir starfs- menn. Margir eiga maka og börn sem þarf að taka tillit til og það er ekki sjálfgefið að þeir fylgi þeim hvert sem er. Hættan sem er samfara þessum illa und- irbúnu flutningum stofnana út á land er sú að starfsmennirnir yf- irgefi stofnunina f stað þess að flytja með henni. Og hvað er stofnun án starfsmanna? Auðvitað kem- ur maður í manns stað en þarna er um að raeða sérhæft starfsfólk með viðamikla þekk- ingu og þjálfun nýrra tekur mörg ár. Þó svo að Egill Jónsson vilji stinga höfð- inu í sandinn þá er það því miður rétt hjá leiðara- höfundi Morg- unblaðsins að það gengur illa að fá sérhæft starfsfólk út á land. Þegar staða safnstjóra Ljósmyndasafns Reykjavíkur var auglýst sóttu á tug um, mjög Þegar staða safnstjóra Minjasafnsins á Akureyri var auglýst sóttu Qórir um, þar af tveir með mjög tak- markaða starfsreynslu. Starfs- menn Landmælinga segja að flutningur stofnunarinnar upp á Akranes muni kosta rúmar 200 milljónir. Fyrir þann pening hefði mátt renna öðrum ogjafn- vel styrkari stoðum undir at- vinnulíf á Akranesi. Annars hélt ég að með tilkomu nýs álvers á Grundartanga væri nóg að gert í atvinnumálum Skagamanna - en þriðja margir hæfir. ef Norðurálsmenn ætla að flytja inn ódýrara erlent vinnuafla í öll verk er skiljanlegt að þeir vilji fremur fá opinberastofnun - sér- staklega ef þeir fá að manna hana sjálfir. Brauð og leiMr Gamall héraðslæknir sagði eitt sinn þegar læknaskort á lands- byggðinni bar á góma að of- menntaðar læknafrúr væri vand- inn. I stað þess að fylgja eigin- manni sínum lækninum mögl- unarlaust á hjara veraldar heimtuðu þær nú starf við sitt hæfi. Eftir því sem konum í læknastétt fjölgar verður þetta enn brýnna vandamál því margt virðist benda til þess að karlar eigi enn erfiðara með að fylgja konum sínum starfsins vegna. Þetta gildir auðvitað ekki að- eins um lækna ^ „, heldur um Gaman væn aö sja Ut~ þorra fólks j. i u. ' 1 ' ' 1 -w flestir vilja fá tektaþvnhvemorg- stazf v;ð síu hæfi. Nýbúið er að ráða prest í brauð úti á landi og for- maður sóknar- nefndar tók fram í viðtali við Dag að eigin- kona prestsins ætli að flytja með honum - það virðist því ekki sjálfgefið lengur að maki geri slíkt. Von- aðist viðmæl- andinn til að kraftar makans, sem er aðstoð- arprestur í stóru ,,, -5i i , 7 • prestakalli á vera satt við hlutskipti höfuðborgar- . svæðinu, nýtt- SLLL. Ust við leikskóla staðarins eins og starfskraftar fyrirrennara hennar. Það segir sig sjálft að það er mun hagstæðara fyrir lítil sveit- arfélög að nýta krafta allra sem best og því ætti fólk sem fiytur út á land að sjá sóma sinn í að velja maka úr stétt hjúkrunar- fræðinga, leikskóla- eða grunn- skólakennara - sem eru alltaf vel þegnir úti á landi. Hafi makinn ekki þá menntun sem þörf er fyrir á tilteknum stað verður hann að sveigja sig að þörfum staðarins eða vera heimavinn- um tilvikum atvinnu- leysi eða ekki nógu spennandi atvinna maka ræðurþvíað menn flytja aflands- hyggðinni. Það er nefnilega ekki lengur nóg að einn uni sæll við sitt, makinn og bömin þurfa líka að Þó svo aó Egill Jónsson vilji stinga höfðinu í sandinn þá er þaó því mióur rétt hjá leióarahöfundi Morgunblaósins aó þaó gengur illa að fá sérhæft starfsfólk út á land. Segir Ragnhildur Vigfúsdóttir. andi ella. Gaman væri að sjá út- tekt á því í hve mörgum tilvikum atvinnuleysi eða ekki nógu spennandi atvinna maka ræður því að menn flytja af lands- byggðinni. Það er nefnilega ekki lengur nóg að einn uni sæll við sitt, makinn og börnin þurfa líka að vera sátt við hlutskipti sitt. Það fer best á því að menn velji sér búsetu en séu ekki neyddir af stjórnvöldum til að flytja á til- tekinn stað - eða missi vinnuna ella. Ef Sauðárkrókur er jafn byggilegur og bæjarstjórinn vill vera láta þá þarf hann ekki á slíkum sendingum að halda eins og stjórn Byggðastofnunar ætlar að senda honum núna. Hann bjargar sér sjálfur og laðar menn til sín með eðlilegum hætti. Það er heillavænlegra að byggja upp frá grunni - eins og á að gera á Blönduósi með nýrri stöðu jafnréttisráðgjafa og nýrri vinnumálaskrifstofu - heldur en að ætla sér að flytja rótgrónar stofnanir með manni og mús. MARÍN G. HRAFNSDÓTTIR SKRIFAR Einhvern veginn hef ég aftur og aftur verið að reyna að rifja upp textann „Áfram stelpur“, en aldrei munað neitt nema „Sjá, mamma hún hreinsaði til“ sem segir sína sögu. I síðustu \aku Ienti ég svo blessunarlega inn á fund á Borg- inni með yfirskriftinni „Hlutur kvenna f íslenskum stjórnmál- um.“ Kvennasveitin Otukt (í krumpugöllum og Hagkaups- Menningarvaktiii Sjá, mamma hún hreinsaði tll... sloppum til undirstrikunar) færði mér heim sanninn um byrjunina á laginu, miðju og endi. „I augsýn er nú frelsi...“ og allt það kom þarna í splunku- nýrri og óvælulegri útsetningu sem var hreinasti unaður. A eftir vísuorðinu sem endar á pólitík, æptu stelpurnar „helvítis tík“ sem virkilega gefur nýja sýn. Þá bættu þær oft við textann stöku hugsun og pælingu. Eg held ekki að konurnar hafi lang- að að stökkva upp og ná pólitík- inni undir sig, hughrifin voru miklu frekar tengd því hvað stelpurnar voru helvíti góðar, um hitt sáu ræðumenn kvölds- ins. Lagið er að finna á komandi geisladiski sem Vera gefur út fyrir jólin og hvet ég alla til að kaupa, gefa og syngja með, enda hef ég komist að því að margir eru að reyna að rifja textann upp en enginn man neitt nerna... „En þori ég, vil ég, get ég...“ Menningarleg upplifun mín af þessu eina lagi var hreint ótrú- leg. Ekki var nóg með að ég böglaðist með það grautfúl út af fundinum að „Sjá, mamma hún hreinsaði til“, væri það sem mér fannst minnisstæðast, og tók þar sem barn hlutina nokkuð bók- staflega heldur kórónaði yngri systir mín klúðrið. Hin verri saga er að hún hélt að um sagn- fræði væri að ræða. Að menn myndu segja með undrun: „Sjá, mamma hún hreinsaði til...“ en að það gerði hún ekki Iengur. Nú gerir hún eitthvað allt annað og var greinlegt að hjá systur minni var komin einhver svona Star Trek blær á hina ágætu gömlu lummu. Bara ef væri.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/251

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.