Dagur - 31.03.1998, Qupperneq 7

ÞRIÐJUDAGUR 31. MARS 1998 - 23
Eggin, smjérið og signi siiungurínn. Grasaystingur kom seinna.
LÍFIÐ í LANDINU
.. fræ?a fólkið
Úldin
og siginn
silungiir
Mývetningar kalla ekki allt ömmu sína,
sem þjóðkunna er og taldir sérlundaðir
nokkuð - jafnvel sín í milli. Á Iaugardags-
kvöld snéru þeir þó bök-
um saman um sveitar-
hefðir og héldu enn eitt
„heimaréttakvöldið" í
Hótel Reynihlíð. Um há-
degi mátti sjá Pétur Snæ-
hjörnsson hótelstjóra
skunda með kæst egg,
sem aðkomumenn segja
að séu úldin, út í næsta
hver til að sjóða. Tíðinda-
menn Dags kynntu sér
aðstæður í eldhúsinu og
sáu að uppistaðan í
heimaréttahlaðborði er sú
sem sjá má dingla í
Pétur hótelstjóri, hverasauð úidin egg.
Heimamenn kalla þau kæst.
snjómuggu víða um sveit þessa dagana:
siginn silungur. Reyndar fleiri afbrigði:
snöggþurrkaður silungur, nætursaltaður
og nýr í súpu. Grasayst-
ingur kom nokkuð á óvart,
fyrst soðin gijón, út á þau
sett súr mjólk og soðin
svo hún ysti, og þá næst
fjallagrös með. Dómar
voru tvíbentir í röðum
gesta. Einnig voru áhöld
um það hvort brögðuðust
betur eða verr græn eða
gul úldin egg. Guðmund-
ur Bjarnason umhverfis-
ráðherra sagðist hafa
fengið þrjú mjög góð, en
eitt afleitt. 75% hittni
það. Af hittni Halldórs
Blöndals náðist engin staðfest vitneskja.
Sr. Sigurður á Grenjaðarstað var veisíu-
stjóri og minnti menn á þá fornu og góðu
hefð að sjóða rúgbrauð og flatkökur í
hverum, sem vakti nokkra furðu sveita-
manna sem vanir eru sínum flatkökum
beint úr eldhúsinu. En rúgbrauðið kom
úr hvernum. Þónokkrir töldu sig komast
vel upp á lag með úldin egg og vel úti-
látna smérklípu á hverasoðið brauðið -
allt mjög ólíkt því smörrebrauði sem
frændur okkar Danir eru frægir fyrir. Allir
gerðu góðan róm að veturgömlum sauði.
Eitthvað mun hafa runnið af miði og
undir hálf fimm mátti sjá menn fara og
gufuverma sjálfa sig. Munu menn nú
margs vísari um hvers vegna Mývatns-
sveitin var til forna kölluð matarkista.
Heimasoðin skemmtiatríði með.
Haimngjan er
niarkiiiiö
„ Grundarkirkja er falleg og þvi létum við gefa okkur saman þar, “ segir Ingibjörg Ævarsdóttir sem hér sést með manni sínum, Erni
Ólafssyni. Með á myndinni eru börnin tvö, Ólafur Haukur og Heiðbjört. Ljósmynd: Heiðbjört.
„Framtíðarmarkmið? Ætli þau
séu ekki helst að vera hamingju-
söm og lifa lífinu lifandi. Eiga
fleiri börn því mér finnst óskap-
lega gaman að þeim. Kannski er
það þess vegna sem ég er
heimavinnandi,“ segir Ingibjörg
Ævarsdóttir á Akureyri. Þann 9.
ájgúst á sl. ári voru hún og Örn
Ólafsson gefin saman í heilagt
hjónaband í Grundarkirkju í
Eyjaljarðarsveit af sr. Hannesi
Erni Blandon.
„Eg ólst upp í Miðgarði í
Djúpadal í Eyjafjarðsveit og
fermdist í Grundarkirkju, sem
mér finnst afar falleg kirkja. Því
fannst oldcur Erni upplagt að
láta gefa okkur saman þar,“ seg-
ir Ingibjörg. - Þau Örn hafa ver-
ið saman í tæp tíu ár og eiga
orðið tvö börn. Ólaf Hauk, sex
ára, og Heiðbjörtu, Ijögurra ára.
Örn er lærður stálsmiður og
starfaði lengi sem slíkur hjá
Slipstöðinni á Akureyri. Nú hin
síðustu ár hefur hann starfað
hjá JAT á Akureyri, en fyrirtækið
fæst við smíði ýmissa tækja fyrir
fiskiðnaðinn. -SBS.
Jpna María og
Ásgrímur
Gefin voru saman í Akureyrar-
kirkju þann 23. ágúst á sl. ári, af
séra G. Theodór Birgissyni, þau
Jóna María Magnúsdóttir og
Birgir Örn Guðmundsson.
Heimili þeirra er að Móasíðu lb
áAkureyri. (Ljósm: Norðurmynd
- Ásgrímur.)
Hrafnhildur og
Elvar
Gefin voru saman í Glerárkirkju
þann 9. ágúst á sl. ári, af sr.
Gunnlaugi Garðarssyni, þau
Hrafnhildur Haraldsdóttir og
Elvar Thorarensen. Heimili
þeirra er að Múlasfðu lf á Akur-
eyri. (Ljósm: Norðurmynd -
Ásgrímur.)