Dagur - 14.11.1998, Blaðsíða 19

RQftt HSRMS'ÍÖVl .k t B\1 O KQ H KÖ'J k. A ,tl
LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 1998 - 35

LÍFIÐ í LANDINU
Safnahúsið. Segja má að safnahúsið í
Reykjavík sé mikil staðarprýði, enda fallega
teiknað og vel gert hús. Hvað ár er það
byggt - og hvaða söfn voru þar til húsa lengi
framan af, sem smám saman hafa verið að
flytjast í önnur húsakynni.
Forsetinn og páfinn. í Ítalíuheimsókn sinni
heimsótti forseti íslands m.a. Páfagarð og
átti þar fund með Jóhannesi Páli páfa II.
Kom þar fram að Vatíkanið myndi væntan-
lega leggja Kristnitökuafmælinu árið 2000
lið. En hvaða ár varþað sem páfi komi í
heimsókn hingað til lands og hver var síðasti
kaþólski biskupinn hér á landi?
Rektorarnir tveir. Þeir Páll Skúlason rektor
Háskóla íslands og Þorsteinn Gunnarsson
rektor Háskólans á Akureyri skoðuðu togara
við Akureyrarhöfn þegar útvegsmenn buðu
landsmenn velkoma um borð. Hvar er Páll
uppalinn og hvert rekur Þorsteinn ættir
sínar?
íÁrnessýslu. Hver er kirkjustaðurinn í upp-
sveitum Árnessýslu sem hér sést á mynd?
Rithöfundurinn. Þórarinn Eldjárn er þessa
dagana að senda frá sér nýtt smásagnasafn,
sem Vaka Helgafell gefurút. Hvað heitirþað
og hver er eiginkona Þórarins, landsþekkt
kona?
]. Þjóðminjasafnið á í fór-
um sínum merkilegt
safn vaxmynda af m.a.
ráðherrum nýsköpunar-
stjórnarinnar svo-
nefndu. Hver var það
sem gaf þetta merka
safn og af hvaða tilefni?
2. Spurt er um þingkonu
Sjálfstæðisflokksins,
sem átti sæti á þingi frá
1930 til dánardægurs
árið 1938. Hún fórst,
ásamt tveimur dætrum sínum, þegar
bíll sem hún var í lenti í Tungufljóti í
Biskupstungum. Hver var hún?
3. Hvar á landinu eru félagsheimilin
Hnitbjörg, Félagslundur, Hlaðir og
Víðihlíð?
4. Hvar á landinu er það sem kallað var
Sjálfskaparvíti?
5. Hvaðan af landinu er hljómsveitirnar
Skítamórall og 200 þúsund Naglbítar?
6. Hvað heitir hábunga Eyjafjallajökuls?
7. Hvar á landinu var áður býlið Eld-
leysa?
8. Við hvern er Guttormslundur í Hall-
ormsstaðaskógi kenndur?
9. Hvar á landinu er Finnafjörður.
10. Drápuhlíðarfjall er í norðanverðu
Kerlingarskarði á Snæfellsnesi. Fyrir
hvað er þetta fjall þekktast?
LflWD OG
ÞJÓÐ
Sigurður Bogi
Sævarsson
skrifar
Svör:
■nujc[ nuipueq i Ji8as
^úpuejsj e bjjbCj njsmSapij bjjjb jegaui
gecj efjáj jsnejeja ej^[ -ijijedij jn jjj uejo
gec} J3 epua ‘jjjjaus jnejijsjij qbaij mn
-jjolj uinjgo bjj 8is jajjs jjeþjegijijndejQ“ •() j
HIBÖ
-jn^jiAsjjouuny) eSajgnjjjjiui 8o ejjjS um
-juioq nuiq je jngns ‘njsXsejnj/y-jngjojvj
i pupJissaueSueq e jsjáu ja jngjpfjeuuiq -g
•suueuisiSuicJje jeuossuuojjny) sjiaj
-jofjj Jjgej jba uueij ua ‘gejssuuojjejj e
gjoAjeSpqs ‘uossjej uuojjng giA jnpuuaq
J3 iSoqsegejssuuojjejj i jnpunjsuuojjnQ ‘8
•eSuejejeQ 8o nqqajg ijjiui nSaA
efpiui jiq pecj uin ‘igjijeofpy i jeA esXajpjg •/,
•uuiajsego0 ‘9
■iJÁajtujY ejj nja jejiqjSefsj
punsncj 00Z 80 ÍSS0JPS 13 IieJpnJejpjS 'S
•ijiAjedeqsjjefs i ias giuioq 8o sjioqji
-jáj ue gejs je puej uuauueunþjjiA npjoq
jnpjaq - uingej uingpS ge guej guaA
pjqa igjaq euiunioq qia ge euiaui npjiA
jiuins uias jecj unq qqaj giujetsj
jeje uinuuouiieunfqjiA jsipuÁaj uias nui
-gæAsnjjojq e ejoqjoq jba ijiAjedeqsjjefs -y
•njSÁSSUJBA
-eunjj-jnjsa^ i jepigiyy i ia QijqigJA §°
pupijsjegJefjjBAjj e Jigejjq ‘eojq i iddajq
-jefæcjefjaajnej) i 8o igjijiegÁag e jij igæq
jnpunjsSejoq ‘ujoqiejneg e njo Sipfqjiupj •£
•jnpunjoqju mqiiAjoA nqsuuoui
-8u;c} euuis ge iacJ juieijujef jba uias
‘injjppsnieq nunjgn0 uin jmds jo jojj ■£
•isÁjsofs I JSJpJ
uias uuis uos uin jbSuiuuiui jij iipuÁui
-xeA jessocj nuiujesefuiuigofq je8 uios
isiaqspuejsj uossippjjejj JeqsQ jeA ge<j •(
•jnSuigæijjngOA Jijjopsjejó muufj jo
suuejOcj euo>ju8iq -os 8o luos pecj npjog
jijpq suueipcj ujeseuSeseuis efÁu ggj *
•iddajqeuueuieunjjj i jejpqddoijq
nja puÁui e jsos joq uias uuiingejsnfqjiyj *
•gjofjeudoA
j jnjsne jeuis Jijjæ inqai uossieuun0
uuiajsiocj 8o iiÁojnqY eij jo uosejnqg jjeg *
•uosbjy
uof jba ipuejsj e jes uios uuidnqsiq pjsjo
-cjeq ijsegjs 6861 QÞF SPUBI JJJ ge8uiq
uqosuiiaq j uioq g ijed jjeg sauueqpf *
•sujesejefqsgpfg injesjejjsoj nuisnq
j jo 8ep j ua - Qiujesefuiuigofcj 8o gjujes
-edij8ninjje|vj ‘giujesejeþjsgpfcj ‘gjujes
-eqoqspueq sieuue jegaui esnq jij iSuoj
niOA jeg '/061 g!JJ: unqjou j gpjoj e8oj
-jeqddn jeA njpSsijjoAjj piA gisnqeujes
Flu^uveiðar að vetri (93)
Hversu djúpt er
nógu djúpt?
Allir alvarlega þenkjandi fluguveiðimenn
þekkja spurninguna: hversu djúpt er
nógu djúpt? Ég man þó eftir nokkrum
háalvarlega þenkjandi fluguveiðimönnum
sem segja fyrirlitlega: annað hvort veiði
ég á flotlínu, eða ég veiði ekki neitt.
Þetta eru menn sem eiga heima í öðru
landi en okkar. Eða bara að fá að njóta
sinnar sérvisku. Enskir aðalsmenn gengu
dögum saman (og gera sumir enn) með
bökkum og köstuðu ekki nema á fisk sem
þeir sáu taka uppi. Annað þótti þeim
óíþróttamannslegt. Sama viðhorf gildir
um þá sem veiða bara á flotlínu, „annað
hvort kemur fiskurinn upp eða ég vil
hann ekki“. Flott viðhorf.
Ég er í hópi þeirra sem skammast mín
ekki fyrir að senda fluguna niður
til fisksins.
FLUGUR
Stefán Jón
Hafstein
skrifar
Hvemig á að sökkva?
Fyrsta flugulínana mín var að ráði
færustu sérfræðinga hægt-
sökkvandi lína. Það var gott ráð
að byrja á henni. Flugan helst þá
nokkurn veginn þar sem flestir
fiskarnir halda sig við meðal að-
stæður. Nú nota ég aldrei slíka
línu.
Reyndar er það frekar vitlaust.
Flestir silungar halda sig svona
nokkurn veginn rétt undir yfirborði. A
eins til þriggja metra dýpi. Þar éta þeir.
Laxinn er kyndugri skepna, en hægt-
sökkvandi lína í stað flotlínu getur gert
allan gæfumun við algengar aðstæður.
Hann getur neitað að elta alveg upp í yf-
irborð, en Iátið freistast fari flugan aðeins
niður.
Samt er ég ekki hrifinn af þessari línu.
Það sem ég tók til ráða var að setja
sökktaum á flotlínuna. Ég verð að viður-
kenna að mér
finnst það einna
gjöfulasta aðferðin
við silung í
straumvatni, og
mjög sannfærandi
aðferð við lax líka,
þótt ég kjósi nú að
fá hann alla leið
upp.
Lengi vel gerði
ég mig ánægðan
með ofna
sökktauma frá
þekktum framleið-
endum. Þessir
taumar eru þægi-
lega mjúkir og
leggja fluguna
fram, og þeir fást
mismunandi
þyngdir. Maður
festir þá við flugu-
Iínuna með „lykkju í Iykkju“ og setur
stuttan girnisbút við hæfi framan á. Með
því að nota hrattsökkvandi taum á flot-
línu getur maður náð flugunni niður; ein-
ungis tekur nokkrar sekúndur að skipta
um tauma við breytilegar aðstæður.
Okosturinn við þá var hve dýrir þeir
eru, endast illa, og eiga til að vera óáreið-
anlegir.
Ég lét því plata mig til að kaupa línu
með sökkenda.
Vinsælar líiiur
Línur með sökkenda eru vinsælar meðal
veiðimanna. Og mjög vanmetnar. Þær
sameina kosti flotlínu (auðvelt að sjá hvar
hún liggur á vatninu, sekkur ekki til
botns) en fremsti hluti línunnar sekkur
hratt niður þangað sem áætlað er að fisk-
urinn liggi.
Vonbrigði mín með þessa Iinu voru þó
mikil. Vegna þess hve sökkendinn á lín-
unni er miklum mun þyngri en aðrir
hlutar hennar kemur óstjórnlegur slynkur
á stöngina þegar ég nota þessa Iínu.
Fræknir veiðimenn segja að mismunur-
inn milli framleiðenda sé mikill. Ég
keypti mína Iínu af einum virtum, og ætla
eklci að eyða þúsundum og aftur þúsund-
um króna í leitinni að þeirri einu sönnu.
Ég held nefnilega að ég sé búinn að
finna réttu aðferðina til að sökkva flugu.
Taiunar úr línuefni
Nú hafa framleiðendur kynnt til leiks
frammjókkandi tauma sem eru gerðir úr
sams konar efni og flugulínan sjálf. Þeir
eru tengdir við hana með lykkju í lykkju.
Þetta prófaði ég síðasta sumar og var
ánægður. Þessir taumar endast
von úr viti. Held ég. Þeir eru í
mismunandi lengdum og sökk-
hraðinn er allt frá því að vera eng-
inn (flot!) upp í dúndursökk sem
slær við mestu sökklínum.
Ég hallast að því að hinn hefð-
bundni girnistaumur og mismun-
andi sökkhraðar línur megi fara að
biðja bænirnar.
Þessir taumar eru frá fimm fet-
um og upp í tíu fet, en sagt er að
þeir séu svo Iögulega hannaðir að
þeir leggi fram upp í fimmtán feta
girnisenda sem við þá er tengdur. (Sé nú
ekki þörfina á þeim ósköpum við flestar
aðstæður.) Sökkhraðastigin eru sjö.
Taumarnir hæfa mismunandi Iínuþyngd-
um. Þar með er maður kominn upp í úr-
val möguleika sem margföldunartaflan
ein ræður við. Þegar ég geng til veiða kýs
ég að hafa þijá sökkhraða til að tengja við
eina flotlínu, og þá er nú ekki vitlaust að
hafa báðar lengdir ( fimm og tíu fet) til
að velja úr.
Verstu að-
stæður
Ég áætla að
þessi búnaður
dugi við lang
flestar að-
stæður, að því
gefnu að við
eigum taum
sem kallast
því heillandi
nafni „extra
super fast
sink“, og við
nefnum hér
dúndursökk.
En segjum
að við séum
með flotlínu
og 10 feta
dúnd-
ursökkvandi
taum. Flugan fer hreinlega ekki lengra
niður en þessi 10 fet og kannski rúmlega
það. Ekki dugar að Iengja girnistauminn
svo nokkru nemur, flugan sekkur ekki
með honum.
Hér vil ég kalla til sögunnar það varaafl
sem getur bjargað í miklu vatni og kulda
að vori. Dúndursökklínu. Stórir hyljir
með miklu vatni geyma fiska sem liggja
alveg við botn. Línan þarf að fara alla leið
niður. Þótt þetta séu fremur leiðinlegar
línur að kasta, þá hafa þær mun meira
fram að færa en línur með sökkenda. Þær
eru í betra jafnvægi, og þær fara hraðar
niður og dýpra. Við erum sem sagt að tala
um veiðar af fullum þunga. Ekki eru þær
nettar. En heilögu vatnadísir: þegar stór-
fiskur tekur í kolsvörtu djúpinu með
þessu Iíka firna höggi! Þá vitum við að
það er ýmislegt á sig leggjandi.
Nema maður vilji ganga dögum saman
þangað til hann sýnir sig uppi.
Kaldur djúpur hylur, nú þarfflugan að fara niður.