Dagur - 16.10.1999, Blaðsíða 10

LÍFIÐ í LANDINU ^
- LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 1999
Tfaytr
„Okkar verk hafa
hingað til verið
þrungin tilfinningum
og það á ekki við alla
að upplifa slíkt áreiti."
Lára við leikhúsið i
Vilinius. mynd: guðni
Lára er veik fyrir dúkkum og
fékk Guðna til að stilla sér
upp hjá einni í Tallin.
mynd: lára
Listin
Lára Stefánsdóttir og Guðni
Fransson hafa náð langt, hvort í
sinni listgrein. Hún í dansinum,
hann í tónlistinni. En þau fundu
ekki bara samhljóm í listinni
heldur fóru hjörtun líka að slá í
takt
Guðni: „Það má segja að listin hafí leitt
okkur saman fyrir nokkrum árum. Við
erum samt ekki í formlegri sambúð og ég á
íbúð og vinnuaðstöðu niðri í Þingholtum
en er alltaf að flytja meira og meira inn til
Láru.“
Lára býr í Skcrjafirðinum með Hróari
syni sínum og kann afar vel við sig þar. Að-
spurð segist hún þó ekki nota mikið göngu-
stígana út með firðinum. „Eg hreyfi mig
svo mikið allan daginn að nýi „Lazy-Boy“
stóllinn er minn uppáhaldsstaður þegar ég
kem heim. En Guðni fer stundum út að
hlaupa.“
Sterkar tilfinningar
Guðni og Lára, ásamt Þór Tuliniusi, eru
höfundar verksins Æsa - Ijóð um stríð, sem
frumsýnt var í Borgarleikhúsinu sl.
fimmtudag. Þetta er samstarfsverkefni Pars
pro toto og Islenska dansflokksins.
Lára: „Þetta er dálítið flókið. Guðni er í
CAPUT hópnum, ég er í Islenska dans-
flokknum en Pars pro toto hefur frá því í
fyrra verið nokkurskonar regnhlíf yfir það
sem við tvö gerum saman. Æsa er þriðja og
stærsta verkið okkar. Hin eru Hræringar,
sem innblásið var af ljóðinu Dans í lokuðu
herbergi, eftir Elísabetu Jökulsdóttur og
Langbrók, sem byggir á lífshlaupi Hallgerð-
ar úr Njálu.“
Guðni: „Já, það eru mjög sterkar tilfinn-
ingar í öllum þessum verkum og þó held ég
Æsa hafi vinninginn. Það er mikill drauga-
gangur sem íýlgir því verki. Það er unnið
upp úr sögum af Tyrkjaráninu og snýst
m.a. um manneskju sem er hrifin úr sínu
sannkristna umhverfi og flutt í framandi
heim múslima. Þarna er tekist á við grund-
vallar spurningar eins og; hvað er trú,
sannleikur og tilvist? Óhjákvæmilega upp-
lifir maður sjálfur nokkurs konar uppgjör.
Allir eru á sínum vegi og réttlæta hann á
leiddi þau saman
sinn hátt. En hver er hinn rétti vegur og
hvert liggur hann?“
Alltaf stutt í sáttina
Þau Guðni og Lára virðast sammála um að
feta veginn saman. Skyldu þau aldrei Ienda
í ágreiningi um listsköpunina?
Guðni: .Auðvitað verða
árekstrar hjá okkur. Það
koma stundir þar sem við
segjum: ,AHt í lagi. Þetta
verður það síðasta sem við
gerum saman'V'
Lára: „Svo er farið að
tala um næsta verkefni.
Við reynum alltaf að vinna
úr okkar ágreiningsmálum
og sjá ljósið f myrkrinu.
Það er t.d. mikill styrkur
fyrir danshöfund að hafa
aðgang að tónhöfundi sem
semur músík samtímis
hreyfingum."
Guðni: „Já, og öfugt. Það er líka gott fyr-
ir tónsmið að geta krukkað í kóreógrafíuna.
Við berum það milda virðingu fyrir hug-
myndum, verkum og tilveru hvors annars
að þótt við rífumst er alltaf mjög stutt í
sáttina."
Lára: „Við erum heldur ekkert skuld-
bundin hvort öðru. Ég get samið dans án
þess að Guðni sé með tónlistina! En listin
sameinar okkur. Við erum Iík að mörgu
leyti og viljum um fram allt vera heiðarleg í
því sem við erum að gera.“
Guðni: „Já, stundum
gengur það jafnvel of
langt. Sum smáatriði sem
við þurfum að leysa geta
valdið okkur hugarangri í
marga daga. Við höfum
reynt að skilgreina þetta.
Við erum ekki lengur í
„efnilegu deildinni", þar
sem menn geta leyft sér
næstum hvað sem er held-
ur erum farin að vinna
dýpra úr hugmyndum og
leggjum sál okkar og
metnað í þær. Hvort það skilar betri ár-
angri er svo annað mál!“
Lára: „Það má segja að listin, eða vinnan
fari inn á alla þætti lífsins hjá okkur. Ég
segi ekki að það sé vandamál en við erum
stundum ansi upptekin af henni.“
Guðni: „Samt truflar okkur sjaldan þótt
góðir listviðburðir fari fram hjá okkur og
eftir að við fundum hvort annað hefur
þörfin fýrir að sækja í annað fólk minnkað
til muna. Förum til dæmis lítið á búllur."
Lára: „Við skemmtum okkur gjarnan
með því að elda góðan mat og bjóða heim
vinum."
Hann eldar - hún þrífur
Þótt þau séu ekki alltaf sammála í listinni
valda heimilisstörfin ekki ágreiningi. Aldrei
rifrildi um hvort þeirra eigi að ryksuga!
Guðni: „Þetta fer nú svolítið eftir því
hvort Lára er með linsurnar eða ekki! Nei,
annars. Mér fínnst skemmtilegt að elda og
vaska upp en Lára er meira fýrir þrifin.“
Lára: „Já, ég hef gaman af að prýða í
kring um okkur. Ekki bara með þrifnaði
heldur líka einhveiju sem gleður augað og
á ferðalögum erlendis hef ég fallið fyrir
allskyns glingri og glerlistaverkum."
Ferðast saman
Þau ferðast töluvert, aðallega f sambandi
við vinnuna og reyna þá að nota tækifærin
og fá smá tíma fýrir sig sjálf.
Lára: „Við höfum farið nokkuð víða með
verkin okkar. Vorum t.d. á heimssýning-
unni í Portúgal á vegum Islenska dans-
flokksins, þar sem dansað var á stóru sviði
úti á vatni. Það var mjög magnað. Svo má
nefna Eystrasaltslöndin og Færeyjar."
Guðni: „Ein eftirminnilegasta ferðin var
til Suður-Afríku. Það voru svo mikil við-
brigði að koma í það samfélag. Hvíti mað-
urinn í okkar umhverfi þykist eiga veginn
og vita allt. 1 Suður-Afríku hefur dæmið
snúist við og hvfti maðurinn þorir varla að
rölta um að degi til í Jóhannesarborg."
Lára: „Okkar verk hafa hingað til verið
þrungin tilfinningum og það á ekki við alla
að upplifa slfkt áreiti. Én í Suður-Afríku
kunni fólk að meta þau og byggði sfna upp-
lifun á eigin forsendum. Sumir hafa ekki
einu sinni þak yfir höfuðið. Þá verður líðan
fólks og andlegt umhverfi jafnvel enn mik-
ilvægara."
Guðni: Músík og dans án orða eru svo
hlutlaus form að þeir sem njóta geta skynj-
að þau hver með sínum hætti."
Guðni og Lára. „Við erum Ifk að mörgu leyti og viljum um fram allt vera heiðarleg I því sem við erum að
gera.“ mynd: pjetur
stundum
„Auðvitað verða stund-
um árekstrar hjá okkur.
Það koma stundir þar
sem við segjum: „Allt í
lagi. Þetta verður það
síðasta sem við gerum
saman.“
GUN.