Dagur - 23.12.1999, Qupperneq 20

36 - FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 1999
ry^ur
bjartmar guðlaugsson
strik
Lfkt og til að mynda KK og
Flateyringurinn Siggi Björns
hefur það orðið Bjartmari
Guðlaugssyni að stórum til-
gangi í lífinu að gerast far-
andsöngvari og það í víðara
skilningi en Islandi viðkem-
ur. Líkt og Siggi bjó Bjartmar
í Danmörku um árabil spil-
aði þar og gaf út eina plötu,
auk þess að sinna námi í
myndlist. Með KK á hann
svo ennfremur það sameigin-
legt að vera fluttur heim að
nýju, fyrir meir en ári. Það
sem svo í ofanálag er Iíkt
með honum og KK, er að
þeir hafa báðir náð á efsta
stall heimafyrir hvað vin-
sældir snertir. Munurinn á
því er hins vegar sá að það
gerðist hjá KK eftir að hann
fluttist heim, en áður en
Bjartmar fluttist út. Byrjunin
á því hjá Bjartmari var auð-
vitað samstarfið við Pétur
Kristjáns, Sextán ára í sam-
búð, og allt það, en allt varð
svo hreinlega „vitlaust" með
„barnaplötunni" I fylgd með
fullorðnum frá 1987, sem m.a.
innihélt Mömmu sem meikar og
geiflar alltaf munninn o.s.frv er
örugglega var eitt vinsælasta lag
ársins 1987. Næsta plata á eftir,
Með vottorð í leikfimi, varð
sömuleiðis vinsæl. Munu þessar
tvær plötur hafa selt í samanlagt
um og yfir 20.000 eintökum. En
eins og stundum vill verða
„gleymdist" Bjartmar nánast
fljótlega eftir þetta, þó langt í frá
væri að hann væri búinn að
leggja upp laupana í tónlistinni.
A þessum áratug hafa t.d. komið
frá honum plöturnar, Engis-
sprettufaraldur Haraldur og
Bjartmar, ágætisplötur, sem þó
hafa ekki farið ýkja hátt. Nú fyr-
ir jólin var Bjartmar svo að
senda frá sér nýja plötu, tíu laga
sem hann kallar Strik. Þar að-
stoða hann m.a. gamlir kunn-
ingjar á borð við Ásgeir Oskars
og Haraldur Þorsteins og má
segja um útkomuna að hún er
hin ágætasta. Róttæknin og
ádeilufestan með ákveðinni
blöndu af fortíðarpælingum eru
þarna fyrir hendi eins og oft
áður hjá kappanum í textasmíð-
inni, sem hefðbundin skandin-
avisk/amerisk þjóðlagahefðin
tónlistarlega svo undirstrikar.
Með seinnitímaverk í huga, er
Strik þvf í samræmi við þau og
stendur sem slíkt bara þó nokk-
uð vel.
Með glettni og gárungsskap y
í bland við Ijúfsára hlústakt-
ana, er víst óhætt að segja
að þeir kumpánar Magnús
Eiríksson og KK, Kristján
Kristjánsson, hafi slegið í
gegn 1996 er þeir tóku sig
til og sendu frá sér plötuna
ómissandi fólk. Svo ólík lög
sem titillag plötunnar og
Óbyggð irnar kalla, lag í stíl
við dægurmenningu fimmta
áratugarins, tóku landsmenn
traustataki og hafa til þessa
dags verið mikið spiluð á út- ^
varpsstöðvum landsins. Nú er
svo komin eftir nokkra töf önn-
ur platan þeirra, Kóngur einn
dag, sem segja má að uppfylli í
meginatriðum þær væntingar
sem til hennar eru gerðar.
Ásamt titillaginu (eins konar
arftaka „Óbyggðanna") eru
þarna glæst lög á borð við
Seinna, seinna, Kvótinn,
Annan sjéns og Einn dag í einu
(sem Magnús tileinkar nýlát-
inni eiginkonu sinni) allt lög
sem auðveldlega festast í sinni.
Með þeim tveimur á plötunni
leika þeir Eyþór Gunnarsson,
Haraldur Þorsteinsson og Ás-
geir Oskarsson og er Eyþór
jafnframt með í upptöku plöt-
unnar. Er þetta plata sem fylgir
forveranum vel eftir og sker sig
svo frá honum líka hvað það
varðar að vera öllu rafmagnað-
ari, þ.e. Magnús lætur nú raf-
magnsgítarinn tala og það með
glans eins og við mátti búast.
Þegar svona reyndir og góðir
kraftar koma saman er ALLTAF
von á góðu. Á sinn hátt eru
þeir kóngar í sínu ríki.
v.
Páll Óskar ber titilinn „poppstjarna" með rentu.
Djúpt ’áðí
Poppstjörnur sem slíkar hafa á
allra síðustu árum e.t.v. ekki
verið svo margar, sem virkilega
hafa verðskuldað að nefnast
svo. En án nokkurs vafa hefur
allavega einn borið þann titil
með rentu hérlendis í seinni
tíð. Að sjálfsögðu er hér átt við
Pál Óskar. Með sinni vægast
sagt opnu og sjálfsöruggu fram-
komu h^fur Palli skapað sér
slíkt orð, að aðrir verða eigin-
lega ekki samanburðarhæfir. Á
nýju plötunni, Deep inside
Paul Oskar fer drengurinn nán-
ast alla leið í tjáningunni, syng-
ur um sínar innstu tilfinningar
og,; skefur sannarlega ekkcrt
utan af því, eða eins og titillinn
ber með sér, þá er virkilega
„djúpt aðí“. Lögin sem mest
hafa verið spiluð í útvarpi,
Deep inside og No one to love
bera innihaldinu glöggt vitni,
þó hið síðarnefnda sé Iíklegast
hið rólegasta á plötunni. Diskó
undir lok tuttugustu aldar er
það annars í hnotskurn sem
platan inniheldur og svipar að
því leytí nokkuð til fyrstu ein-
herjaplötunnar, Stuð. Svo er
bara að sjá hvort þessi lög auk
fyrri verða kappanum stökk-
pallur til frekari afreka á
heimsvísu.
Engu að tapa
Það er víst alveg hægt að
fullyrða, að ekki nokkurn
mann óraði fyrir því við hið
hörmulega sjálfsvíg Kurts
Cobain leiðtoga Nirvana, að
annar meðlimur af hinum
tveimur í sveitinni ætti eftir
að ná næstum sömu vinsæld-
um. Þctta hefur þó orðið
staðreyndin með Dave Grohl
og sveitina hans, Foo
fighters. Það sem einungis
átti að verða einkaplata
Grohls, unnin í rólegheitum
heima hjá honum á milli
stríða með Nirvana, varð af
fyrstu samnefndu plötu Foo
fighters sem með skjótum
hætti náði ævintýralegum
vinsældum, 1995.
skemmstu máli sagt hefur
svo þessi velgengni haldið
áfram þrátt fyrir nokkurt
vesen með meðspilara og
deilur við fyrirtældð. Eftir út-
komu annarar plötunnar,
The colour and the shape
1997, sem náði gríðarvin-
sældum, innihélt m.a. ofur-
ballöðuna Walking after you,
voru reyndar blikur á lofti
um að meir yrði vart úr öllu
saman, en eftir að Grohl hafði gert upp við flest
þessi vandamál, m.a. yfirgefið útgáfuna varð Ijóst
að áfram yrði haldið. Afrakstur upptaka heima hjá
Grohl síðustu mánuði var svo að koma út og ber
hið táknræna heiti, There’s no more Ieft to loose,
Engu að tapa í beinni þýðingu og erp Grohl og fé-
lagar þar að gera riákvæmlega það sem þeim sýn-‘
ist, rétt eins og raunin var með fyrstu plötuna.
Þeim svipar því saman, en þessi er ekki jafn hrá né
e.t.v. fersk, en samt á köflum mjög lagvís og gríp-
andi. Fyrsta smáskífulagið, Learning to fly er eitt
og sér prýðis dæmi um það. 1 heild fin rokkplata,
sem gefur hinum tveimur þ'tt ;eða ekfy*rt eftir.,