Alþýðublaðið - 26.02.1967, Blaðsíða 11

Sunnudags AtÞÝÐUBLAÐIÐ - 26. febrúar 1967
11
Alþýðuílokksfélag Kópavogs
•heldur aðalfund þriðudaginn 28. febrúar
1967, kl. 8,30 síðdegis í Félagsheimilinu Auð
brekku 50
Dagskrá:
1. Ræður, Emil Jónsson formaður félags
ins og Jó'n Ármann Héðinsson við
skiptafræðingur.
2. Venjuleg aðalfundarstörf.
3. Önnur mál.
Stjórnin.
Ensk gólfteppi
og teppamottur
Nýkomin í fjölbreyttu úrvali mjög fallegir
litir.
TEPPADEILDIN.
Vinnuvélar
TIL LEIGU.
Leigjum út pússninga-steypu-
hrærivélar og hjólbörur.
Rafknúnir grjót- og múrhamrar
meö borum og fleygum.
Steinborar — Vibratorar.
Vatnsdælur o.m.fl.
LEIGAN S.F.
Sími 23480.
FJÖLIÐJAN • ÍSAFIROI
I-----------------1
5EÖJRE
EINANGRUNARGLER
FIMM ÁRA ÁBYRGÐ
Söluumboð:
SANDSALAN S.F.
Sími 3012Ó. Pósthólf 373.
Elliðavogi 115.
Verslunin Hof
ER FLUTT Í
Hafnarstræti 7.
Árshátíð
Meistarafélag húsasmiða,
Félag pípulagningameistara og
Félag veggfóðrarameistara
halda árshátíð að Hótel Borg, föstudaginn
3. marz n.k. og hefst hún með borðhaldi kl. 19
Dagskrá:
1. Skemmtunin sett.
2. Ræða
3. Söngur
4. Gamanþáttur
5. Dans.
Aðgöngumiðar eru seldir hjá Landssam
bandi iðnaðarmanna, Meistarasambandi bygg
ingamanna og á skrifstofum félaganna Skip
holti 70.
Borðapantanir að Hótel Borg daglega.
Lyfjaverzlun ríkisins
óskar að ráða bílstjóra. — Upplýsingar á
skrifstofunni Borgartúni 7, mánudag 27. febr
úar, kl. 10—12 f.h.
Ég- þakka af hjarta ættingjum mínum öllum, vinum mín
um og öðrum, er glöddu mig svo innilega á tíræðisafmæl-
inu 20. febrúar sl. með heimsóknum, skeytum, blómum og
gjöfum.
Gott er góðra að minnast.
Kristrún Finnsdóttir.
Smásaga
Framhald af 6. síðu.
— Við hittum J. P. Morgan síðdegis
í dag, segir hann. — Maður hér á gisti-
húsinu, sem ég þekki, kynnir okkur fyrir
honum. Hann er einn af vinum mínum.
Hann segir að Morgan hafi gaman af að
hitta menn frá Vesturríkjunum.
— Það er ákaflega vingjarnlegt af hon-
um, segi ég. — Mér þætti gaman að kynn-
ast herra Morgan.
— Það væri ekki verra að kynnast ein-
um milljónamæringi, segir Silver. — Ég
verð að játa, að mér geðjast vel að því,
hversu New-York-búar eru gestrisnir
menn.
Maðurinn, sem Silver þekkti, hét Klein.
Klukkan 3 kom Klein með vin sinn frá
Wall Street inn á herbergi Silvers til
þess að heilsa upp á okkur. Herra Morg-
an leit út alveg eins og á myndum og
hafði gðngustaf.
— Herra Silver og herra Pereud, segir
Klein. — Það virðist hlægilegt að Vera
að kynna stærsta auðkónginn okkar. ..
— Ó, hættið nú, herra Klein, segir
herra Morgan. — Það gleður mig að
kynnast þessum herrum. Ég hef mikinn
áhuga á Vesturríkjunum. Klein segir
mér, að þið séuð frá Little Rock. Ég
held, að ég eigi eina eða tvær járnbraut-
lr þar vestra.
— Það var þetta með málverkið, segir
Morgan. — Ég sendi erindreka til Evr-
ópu til þess að kaupa það. Mér bara datt
það svona í hug. Hann símaði mér í morg-
un, að þetta málverk væri ekki til á ít-
aliu. Ég skyldi gjarnan borga 50 þúsund
dollara fyrir þessa mynd, jafnvel 75 þús.
und dollara. Ég hef gefið erindrekanum
fullt vald til þess að kaupa það, hvað
sem það kostaði.
— En, herra Morgan, segir Klein, —
ég hélt að þú ættir allar myndir da
Vincis.
— Hvernig lítur þessi mynd út, herra
Morgan? spyr Silver. — Hún .hlýtur að
vera jafnstór og veggur á skýskafa.
— Ég er hræddur um, að þér hafið
litla þekkingu á málverkum, herra Sil-
ver, segir Morgan. — Málverkið er 27
þumlungar sinnum 42 og heitir Hinn
þögli tími ástarinnar. Það er af nokkrum
tízkumeyjum, sem dansa tostep á fagur-
grænum árbakka. í símskeytinu var mér
sagt, að það væri ef til vill komið hingað
til New York. Málverkasafn mitt verður
aldrei fullkomið nema ég nái í þessa
mynd. Well, herrar mínir! Við stórkapít-
alistar förum snemma að hátta.
/
Herra Morgan og herra Klein fóru sam-
an í bíl. Við Silver skeggræddum um það
fram og aftur, hversu blátt áfram og
elskulegir þessir miklu menn væru. Og
Silver fór að tala um það, hvað það væri
mikil synd að svíkja fé út úr jafnmikl-
um sómamanni og herra Morgan; og mér
fannst sjólfum sem það væri dálítið ó-
viðkunnanlegt. Klein kom aftur að stund-
arkorni liðnu og stingur upp á því, að við
fáum okkur dálítinn göngutúr eftir mið-
degisverðinn. Svo göngum við þrír niður
Sjöundu götu til þess að athuga lífið. —
Klein kemur auga á skyrtuhnappa í
glugga hjá veðlánara og fer að dást að
þeinu Við förum allir inn í búðina og
hann kaupir hnappana.
ÞEGAR VIÐ VORUM komnir aftur á
gistihúsið og Klein var farinn, segir Sil-
ver skjálfandi af æsingu.
— Sástu það? segir hann. — Sástu það,
Billy?
— Málverið. sem Morgan vantar. Það
hangir hjá veðlánaranum fyrir innan
búðarborðið. Ég vildi ekki segja neitt, af
því að Klein var þarna. Þetta er áreiðan-
lega málverkið, ég er ekki í neinum vafa
um það. Hvað sagðist herra Morgan vilja
gefa fyrir það? Ó, við skulum ekki tala
um það. Veðlánarinn veit áreiðanlega
ekki, hvílíkan dýrgrip hann hefur.
Þegar veðlánarinn opnaði búðina morg-
uninn eftir stóðum við Silver þar, eins
og okkur riði lífið á því að veðsetja
smókingana fyrir morgunbitter. Við rölt-'
um inn og fórum að skoða úrfestar.
— Þetta er nú meira málverkið, sem
þér hafið þarna hangandi, segir Silver
eins og af tilviljun við veðlánarann. —
Ég er alveg vitlaus í þessa stelpu þarna
með nöktu axlirnar. Haldið þér, að þér
fengjuð slag af gleði, ef ég byði yður tvo
dollara til að losna við það?
Veðlánarinn brosti og hélt áfram að
sýna okkur úrfestarnar.
— Þetta málverk var veðsett hér, segir
hann, — fyrir einu ári síðan. Það var ít-
alskur herramaður, sem kom með það.
Ég lét hann hafa fimm hundruð dollara
fyrir það. Það heitir Hinn þögli tími ást-
arinnar, og er eftir Leonardo da VincJ.
Fyrir tveimur dögum féll það í gjalddaga
og er orðið óinnleyst veð. Hérna höfum
við úrfestar, sem eru hæstmóðins núna.
Að hálfum tíma liðnum höfðum við
Silver keypt málverkið fyrir tvö þúsund
dollara og lögðum af stað með það. Silv-
er fór með það inn í bíl og stefndi að
skrifstofubyggingu Morgans. Ég fór á
gistihúsiS til þess að bíða eftir honum.
Að tveimur tímum liðnum kom Silver
aftur.
— Hittirðu herra Morgan? spyr ég. —
Hvað borgaði hann þér fyrir það?
Silver sezt niður og fer að hamra hnil-
unum ó borðplötuna.
— Ég hitti ekki herra Morgan, segir
hann, — því að herra Morgan hefur verið
í Evrópu í mánaðartíma. En það sem
veldur mér áhyggju, Billy, er það. að allar
búðir í þessu hverfi hafa svona myndir
til sölu. Þær kosta innrammaðar 3,43
dollara, en aðeins í’ammarnir kosta 3,50
dollara. Það er þetta, sem ég botna
ekkert í.