Dagur - Tíminn Akureyri - 19.06.1997, Side 4

16- Fimmtudagur 19. júní 1997
Jlagur-®mrám
Umbúðalaust
Heima er verst
Hlín
Agnarsdóttir
skrifar
/.....
g hringdi í mesta húmor-
ista þjóðarinnar um dag-
inn og lofaði honum að
skrifa grein um stjórnsemi
kvenna, svona til að fá smá
mótvægi í skrifln um vonsku
karlmanna sem hann var orð-
inn svo þreyttur á. Yfirleitt
stend ég við loforð mín og kann
fullt af sögum
um stjórnlausan
hamagang
stjórnsamra
kvenna, sem
ráðskast með
huglausa eigin-
menn sína eins
og tuskubangsa,
mata þá og fata
og leikstýra
þeim jafnt í eld-
húsinu sem
svefnherberg-
inu. En af því að
það er 19. júní í
dag þá ætla ég
að hryggja
húmoristann
vin minn (og
hjakka enn og
aftur á hálsinum á honum) með
þvf að skrifa um konur sem
fengu kosningarétt 1915, en
hafa ekki kosningarétt í einka-
lífi sínu árið 1997. Sögurnar
sem ég kann af svoleiðis konum
slá allar hinar út.
Þjáningarfíkn kvenna
Það eru konurnar sem eru enn-
þá vinnudýrin í þessu þjóðfé-
lagi, bæði úti á vinnumarkaðn-
um og inni á heimilinum. Það
eru konurnar sem ala börn í
þennan heim og ala þau upp,
búa mönnum sínum fagurt
heimih, rækta tengslin við fjöl-
skyldu og vini og sjá um að
reikningarnir séu alltaf borgað-
ir á réttum tíma. Þetta eru sam-
viskusamar og siðavandar kon-
ur, sem mega ekki vamm sitt
vita, alltaf tilbúnar að hjálpa
öðrum og fórna sér fyrir minni-
máttar.
Þetta eru konurnar sem
halda hjónabandinu gangandi
þótt þær búi við óhamingju,
þola og umbera áratuga áfeng-
issýki maka síns, andlegt og lík-
amlegt ofbeldi, íjarveru og
ótryggð. Þetta eru konurnar
sem elska of mikið og hræðast
ekkert meira en skömmina,
sem vex og tútnar út í réttu
hlutfalli við öll árin sem þær
búa við örvæntingu og vanlíðan.
Þetta eru meðvirku konurnar,
sem eru haldn-
ar þjáningar-
fíkn, konur sem
búið er að for-
rita inn í þernu-
hlutverk og
telja trú um að
þær séu ómiss-
andi og elskað-
ar í hvert sinn
sem þær sýna
minnstu við-
leitni til að
brjótast út úr
munstrinu, ef
þær hafa þá
kjark til þess.
Áratuga fíknar-
munstur hefur
rænt þær sjálfs-
virðingu,
brenglað dómgreind þeirra og
sýkt persónuleikann. Þær hafa
misst trúna á sinn persónulega
kosningarétt.
Kosningasvindl
einkalífsins
En samt hafa þær kosið sér
þetta líf og aðrir sem halda að
þeir lifi miklu betra og inni-
haldsríkara h'fi, hneykslast í sí-
fellu á vanmætti þessara
kvenna til að brjótast undan
okinu og spyrja í forundran: „Af
hverju skilur hún ekki við
hann?“ Þetta eru ekki heimskar
og ómenntaðar konur eða illa
launaðar lágstéttakonur, þetta
eru konur úr öllum stéttum
þjóðfélagsins, vel gefnar og há-
menntaðar, í góðum stöðum,
„Konur kjósa, mikil ósköp en þær
hafa ekki kosningarétt í einkalífi
sínu,“ segir greinarhöfundur.
djarfar og metnaðarfullar, jafn-
vel með þó nokkurn starfs-
frama. Sumar eru endalaust
hjá sálfræðingum og geðlækn-
um að pæla og vinna í sér“ og
fara á hvert sjálfstyrkingar-
námskeiðið á fætur öðru; til
heilara, nuddara og miðils. Þær
eru alltaf tilbúnar til að leita og
skilgreina orsakir óhamingj-
unnar, kafa djúpt í sálardjúpin í
þeim tilgangi að bjarga því sem
þær halda að sé ást.
En þær yfirgefa ekki kvalara
sína svo auðveldlega. Þær eru
fórnarlömb ástar- og rómans-
fíknar, blekkingarinnar um
hamingjuna, sem leiðir þær á
endanum í sálarháska og veld-
ur stórkostlegu tjóni á heilsu
þeirra og barnanna. Að lokum
brotna þær niður, en þráast við
að rísa upp aftur, margefldar í
fyrirgefningu og fórnfýsi, af því
þær eru svo góðar og mega ekki
til þess hugsa að skömmin
spyrjist út. Það má enginn sjá
Á meðan allar in-
dcelar og góðar kon-
ur halda áfram að
halda þessari
maskínu gangandi
sem við köllum nú-
tímaþjóðfélag og vel-
ferð, fá karlarnir að
leika lausum hala,
rcekta ólifnað sinn
og geðveiki...
Scndirað
Jón Baldvin til Washington í haust
£# ÞB7T/I &Oé/ Afy/vö
P/KST/9 XK/9T/9/WM 9
inn í kjörklefann á heimili
þeirra, þetta er leynilegasta
kosning í heimi, heima er verst.
Þær ætla að sanna fyrir heimin-
um utan heimilisins að þær hafi
kosið rétt, að þær ráði við
ástandið, enginn skal komast
að kosningasvindli einkalífsins.
Þjóðfélag í afneitun
Einkalífið er heilagt og hefur
auðvitað ekkert að gera með
menntun eða atvinnuþáttöku
kvenna, þær standa sig nokk
þar eins seigar og þær eru, en
gæti verið að leynilífið og felu-
leikurinn á heimilinum.hafi t.d.
áhrif á lélega frammistöðu
barnanna í raungreinum skóla-
kerfisins, sem allir eru vitlausir
út af? Eru ekki börnin fyrst og
síðast fórnarlömbin í öllu kosn-
ingasvindlinu, þau hafa engan
kosningarétt? Þjóðfélagið spyr
sjaldnast um innri líðan, heldur
horfa í meðvitaðri afneitun
framhjá upplausn og skelfingu
heimilanna og flýtur síðan með
auknum hraða að feigðarósi
siðleysis og kaldlyndis.
Á meðan allar indælar og
góðar konur halda áfram að
halda þessari maskínu
gangandi sem við köllum nú-
tímaþjóðfélag og velferð, fá
karlarnir að leika lausum hala,
rækta ólifnað sinn og geðveiki,
spreða peningum í einkaneyslu
og leikföng sem stækka bara í
réttu hlutfalli við vangetu
þeirra til að takast á við vand-
ann.
Búið að breyta
ær eru einsleitar frétt-
irnar sem bókaþjóð-
inni eru færðar á þjóð-
hátíðardaginn. Háskólarekt-
orinn í Reykjavík segir okk-
ur að skólinn sé orðinn yfir-
fullur af nemendpm sem
ekkert erindi eiga í skólann
og skólameistari Mennta-
skólans á Akureyri segir að
þá og því aðeins geti náms-
menn átt von á frambæri-
legri kennslu ef þeir taki
upp budduna og borgi
kennurunum sjálfir laun.
Þessar yfirlýsingar koma
í kjölfar TIMSS-könnunar-
innar þar sem í ljós kom að
íslensk grunnskólabörn
standa illa í samanburði við
jafnaldra sína í stærðfræði
og náttúrufræði.
Bókaþjóðin
á 17. júní
Bókaþjóðin hafði því ekki
mikla ástæðu til að guma af
mikilli mennt sinni á 17.
júní eða hæla sjálfri sér fyr-
ir það hversu einstæð og vel
gerð hún væri þegar kemur
að slagorðinu góða um að
mennt sé máttur. Mennt
bókaþjóðarinnar er ein-
hvern veginn hálf máttlaus
þessi misserin og virðast
flestir rekja það til þess
hversu aftarlega í forgangs-
röðuninni þessi mál eru sett
hjá stjórnvöldunum sem
þjóðin velur sér hverju
sinni.
En þetta ætti þó ekki að
koma neinum á óvart því
það er löngu búið að breyta
þessu með bókaþjóðina.
Gamla lumman um bóka-
þjóð hefur fyrir all nokkru
vikið fyrir nýju og renni-
legra hugtaki sem er „bfla-
þjóðin". Bflaþjóðin hefur
leyst bókaþjóðina af hólmi í
sjálfsímynd landsmanna og
þetta vita að sjálfsögðu allir
nema einhverjir afdankaðir
rektorar og skólamenn sem
enn sitja innan múrveggsins
og hafa ekki skilið að „utan
við kvikar borgin með gný
sinn og læti.“
Bílaþjóðin
Umferðargnýrinn er einmitt
tákn bflaþjóðarinnar, en
hefur komið fram í fréttum
síðustu daga að sala í bflum
hefur aldrei verið meiri en
núna. í TIMSS-könnunum
um bflaeign myndi bflaþjóð-
in sko ekki verma nein
botnsæti. Umskiptin frá því
að vera bókaþjóð yfir í að
vera bílaþjóð endurspeglast
á öllum sviðum. Eitt dæmið
er að námslán verða óhag-
stæðari og óaðgengilegri á
sama tíma og bflalán eru
boðin öllum sem þau vilja á
hagstæðum kjörum. Enda
taka allir bflalán nú til dags
og á þjóðhátíðardaginn ver
einmitt frétt í Degi-Tíman-
um um þessi mál, þar sem
fram kom að milljarðar
ganga milli manna og annar
hver bflkaupandi nýtir sér
bflakaupalán. Bflaþjóðin
hefur ekkert við bækur að
gera og einu prófin sem hún
þarf á að halda eru bílpróf.
Raus skólamanna um
menntun og fjármagn til
menntunar er því tíma-
skekkja sem ástæðulaust er
að gera sér of mikla rellu út
af. íslendingar eru bflaþjóð-
in mikla og er búin að gera
það upp við sig að eyða sín-
um fjármunum í nýja bfla -
ekki menntun. Garri