Dagur - Tíminn Akureyri - 19.06.1997, Page 10

22 - Fimmtudagur 19. júní 1997
®a-gur-®ímúm
RADDIR FOLKSINS
pyy, yý l£ S £ 71 dl/L 771 Heimilisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31, pósthólf 58, 602 Akureyri eða
Þverholti 14 Reykjavfk. Netfang: ritstjorí@)dagur.is, Fax: 460 6171
Ávarp nýstúdents
Glaðir nýstúdentar marsera á Ráðhústorginu í miðbæ Akureyrar þann 17. júní.
Mynd.JHF
Góðir íslendingar.
í dag er 17. júní. í dag eru liðin
53 ár frá því að við íslendingar
endurheimtum það frelsi og
sjálfstæði sem landnámsmenn-
irnir fundu fyrir þegar þeir
komu hér siglandi yflr hafíð.
Öldum saman lutum við íslend-
ingar erlendri stjórn, undirok-
uð eftir geðþótta erlendra kon-
unga og ráðamanna. En ís-
lenska þjóðin lét aldrei bugast.
Hún lifði af harðæri og kúgun,
og ól innra með sér von um
sjálfstæði. Sú von rættist þann
17. júní fyrir 53 árum. Þann
dag áskotnaðist okkur það sem
hverri þjóð og hverjum manni
er mikilvægast; frelsi og réttur
til að ráða lífi sínu og landi.
„Engin þjóð á flekklausari fána
en íslendingar,“ sagði Davíð
Stefánsson frá Fagraskógi, og
vísar til þess að þessi stærsti
sigur íslensku þjóðarinnar var
ekki unninn með vopnum í
blóðugum styrjöldum. Hann var
sigur andlegra afreksmanna
sem höfðu að baki sér óbilandi
trú og samstillt átak heillar
þjóðar.
Á þeim tæpu tuttugu árum
sem ég hef lifað hef ég náð að
ferðast nokkuð víða um heim-
inn. Yfirleitt hefur mér líkað
veran erlendis vel og ég hef
notið þeirrar fegurðar sem
framandi lönd hafa upp á að
bjóða. En eitt er mér þó sér-
staklega minnisstætt og sameig-
inlegt úr öllum mínum ferðum.
Því lengra sem ég fer og því
lengur sem ég dvel, finn ég bet-
ur fyrir því að ég er og mun
ávallt verða íslendingur. Enginn
veit hvað átt hefur fyrr en misst
hefur segir máltækið og í mínu
tilfelli reyndist þetta rétt. Ég
þurfti að ferðast hálfa leið yfir
hnöttinn til þess að skilja
hversu mikils virði það er að
vera íslendingur. Ég lærði að
meta íslenska náttúru, íslenska
tungu og fylltist stolti yfir því
hversu vel við höfum náð að
búa um okkur hér heima á
Fróni. Ég fór að finna fyrir
aukinni samkennd með löndum
mínum, bæði erlendis og hér
heima.
íslenska þjóðin er ekki stór.
Ætla mætti að hún væri van-
máttug í þessum heimi stór-
þjóða. En á þessum 53 árum
hafa íslendingar komið víða við
og unnið marga glæsta sigra.
Hvort sem það er á íþróttavöll-
um, á vettvangi alþjóðamála
eða við að klífa hæstu fjöll jarð-
ar, stendur íslenska þjóðin fast
að baki sínu fólki. Þjóðin er
stórhuga í smæð sinni og með
stuðningi hennar hafa einstak-
lingar unnið þrekvirki, líkt og
baráttumenn sjálfstæðis forð-
um. Þrekvirki sem ekki hefðu
verið möguleg án þessa stuðn-
ings. Samheldnin er okkar
styrkur, og á henni þurfum við
að byggja framtíð landsins okk-
ar.
í dag er runnin upp stór
stund í lífi mínu. í fjögur ár hef
ég ásamt skólasystkinum mín-
um horft til þessa dags, sem þó
hefur virst vera lítið meira en
fjarlægur draumur. Við sett-
umst á skólabekk fyrir fjórum
árum, ungt fólk í örri mótun.
Leiðin hefur verið löng og
ströng, og ljónin í veginum
mörg. Þrátt fyrir það hafa árin
ijögur verið bæði ánægjuleg og
eftirminnileg. Við höfum sigr-
ast á þeim erfiðleikum sem við
höfum mætt og stígum út í dag,
Vegna greinar um fjallið
Hverfjall, sem birtist í
Degi-Tímanum föstudag-
inn 13. júní, viljum við undirrit-
aðir taka fram:
Kristmundur Hannesson frá
örnefnadeild Landmælinga rík-
isins telur að elstu heimildir um
nafnið séu frá um 1700 þegar
prestur í Mývatnssveit hafi gert
sóknarlýsingu og kallað nafnið
Hverfell. Prestur sá er hér um
ræðir er séra Jón Þorsteinsson.
Hann talar um Hverfell og segir
ennfremur: „Einstakt fjall.
Næstum kringlótt. Gamalt eld-
fjall með djúpri skál í mitt fjall-
ið.“
Kristmundur heldur áfram:
„Á sama tíma kemur Björn
Gunnlaugsson og stoppar 4
daga í sveitinni. Hann skrifar
Hverfjall á kortið hjá sér, síðan
hefur Haraldur Thoroddsen eft-
ir Birni og síðar Danir eftir
Haraldi. Milli 1980 og ’90 kem-
ur svo Hverljallsnafnið upp aft-
ur þegar hluti landeigenda gar-
far í máinu með Sigfús Illuga-
son í broddi fylkingar. Hann fer
á bæi og safnar upplýsingum
frá eldri mönnum í byggðinni
og þá kemur í ljós að allt eldra
eldri, reyndari og vitrari, reiðu-
búin að taka þátt í að leiða ís-
land til glæstrar framtíðar á
nýrri öld.
Að lokum vil ég óska ykkur
gleðilegrar þjóðhátíðar, og sam-
stúdentum mínum óska ég til
hamingju með áfangann.
Magnús Dagur Ásbjörnsson.
fólk nema í Vogum kallar ljallið
Hverfell og hefur nafnið eftirt
sínum forfeðrum."
Við mótmælum því harðlega
að virtir vísindamenn taki upp
nöfn á náttúruvættum án sjálf-
stæðra vísindalegra rannsókna.
Við viljum m.a. benda á stór-
merkilegt rit dr. Sigurðar Thor-
oddsen þar sem hann fjallar um
Hverfjall og nokkrar staðreynd-
ir þess. Ástæða er til að vekja
athygli á skrifum margra ann-
arra náttúrufræðinga sem látið
hafa í ljósi sínar skoðanir á
sama hátt.
Við getum tekið undir þar
sem Kristmundur segir: Nafnið
Hverfjall hefur staðið í öllum
kennslubókum og ef skólakerfið
virkar er eðlilegt að meirihluti
allra á miðjum aldri og yngri
hafi lært nafnið Hverfjall." Enn-
fremur segir Kristmundur: „Þú
getur ekki keypt aflt land kring-
um Esjuna, búið þar í 5 ár og
skírt Esjuna Fjóshauginn."
Bændur munu aldrei kenna tvö
fegurstu fjöll landsins við fjós-
haug!
Kristján Þórhallsson,
Þorlákur Jónasson.
Straujaðir
löggumenn
Blessaður Laugavegur-
inn er alltaf jafnmikil
borgarprýði á sólskins-
dögum þó að heldur
syrti í álinn þegar
kvölda tekur, dyrnar á
öldurhúsunum opnast
og fólk slagar inn og út
og upp og niður Lauga-
veginn. Drukknir borg-
arbúar og aðkomumenn
hafa hingað til haft það
eins og þeim sýnist, ælt
og migið í hverju skoti
og borgarbúar hafa
horft upp á miðborgina
þeirra breytast eins og
best gerist, nú eða
kannski verst, í stór-
borgunum í útlöndum.
Verða
sjálfir steinhissa
Um hverja helgi berast
fréttir af ofbeldi og
árásum á Laugavegin-
um, maður kýldi annan
og barði hinn sundur og
saman, hundur beit
mann og maður beit
hund og menn brutust
inn í verslanir og rændu
öllu steini léttara. Sög-
urnar eru svo margar
og svo magnaðar að
töluvert ímyndunarafl
þarf til að trúa því öllu
saman. Ofbeldið virðist
blómstra í borginni og
aðkomumönnunum
blöskra því að þeir hafa
ekki kynnst þvílíku. Það
er ekki nema von. Reyk-
víkingarnir sjálfir verða
steinhissa þá sjaldan
þeir villast edrú niður
Laugaveginn að kvöldi
til.
BótímáU
Verðir laganna ráða
ekki neitt við neitt enda
alvitað að þeir hafa ekki
haft nægan mannafla
síðustu árin. En það er
þó bót í máli Laugaveg-
urinn hefur sjaldan eða
aldrei verið jafn vel
vaktaður af lögreglunni
yfir hádaginn eins og
þessa dagana og það
gleður vissulega hjartað
og augað að sjá unga,
vaska og fallega lög-
regluþjóna, nýútskrifaða
úr skóla og albúna að
takast á við vonskuna í
heiminum og á Lauga-
veginum, ganga tvo og
tvo saman upp og niður
aðalgötuna í bænum.
Þegar borgarbúinn sér
stífa og straujaða löggu-
menn með æskuna í
andlitinu þá læðist að sú
von að loksins verði
haldið uppi aga, lögum
og reglu í þessu þjóðfé-
lagi.
Guðrún Helga
Sigurðardóttir
^ Æeinhefínið
9"
9-
9’
Nemandinn nemur, lesandinn les, þýðandinn
þýðir og formælandinn formælir öllu heila
klabbinu. 0, nei ekki aldeilis, hann lofsyngur
klabbið og formælir einhverju allt öðru. Af
hverju er ekki lengur hægt að nota hið gagn-
sæja og einfalda orð talsmaður?
Maður hringir í sérfræðing sem liggur á niður-
stöðum úr rannsókn, mikilvægri rannsókn sem
sker úr um líf hans um alla framtíð. Sérfræðing-
uriitn er á ráðstefnu. Hringt eftir ráðstefnu. Sér-
fræðingurinn finnst ekki. Hringt eftir nokkra
daga. Sérfræðingurinn kominn í sumarfrí.
Og enginn veit neitt. Beðið um fá rannsóknar-
niðurstöðurnar sendar til heimilislæknis. Hringt
á heilsugæslustöð. Heimilislæknir í sumarfríi.
Eru afleysingalæknar eingöngu notaðir í opin
fótbrot og akút tilfelli? Eða er virðingarleysið í
heilbrigðiskerfinu slíkt að líf sjúklingsins kemur
sjúklingnum ekkert við?
Athugasemd vegna
orða Landmælinga