Dagur - Tíminn - 09.11.1996, Blaðsíða 9

^Dagur-CCtnmm
Laugardagur 9. nóvember 1996 - 21
„Þegar ég fer til útlanda fer ég í silkiverslanir. Oft sé ég silki sem ég er svo yfir mig hrifin af að ég kikna bara í
hnjánum,“ segir Inga m.a. í viðtalinu. Mynd:jHF
Kiknar í hnjánum
í silkiverslunum
Inga Arnar, fatahönnuður á Akureyri,
hefur í nógu að snúast um þessar mundir.
Síðustu vikur hefur hún setið við og
saumað vesti, kjóla og slœður sem verða
til sýnis íReykjavík um helgina. Strax
eftir helgi tekur síðan nœsta verkefni við
en í vikunni fékk Inga styrk frá Atvinnu-
málanefnd Akureyrar til að koma á
stofn vinnustofu þar sem hún hyggst
hœði halda námskeið og sauma sjálf
íslenska þjóðbúninginn.
Sýningin um helgina verður
til húsa í Hornstofu Heim-
ilisiðnaðarfélags íslands í
Laufásgötu. Flíkurnar á sýning-
unni eru allar úr silki eða gló-
belínefnum sem eru ekki ódýr-
ustu efnin á markaðinum enda
segir Inga nokkur ár síðan hún
fór að safna fallegum vönduð-
um efnum í vesti. „Þetta er svo
dýrt að engin meðalmanneskja
hefur efni á að kaupa allt efnið
í einu,“ útskýrir hún.
Auk þess að vera dýr eru
silki og góbelín erflð efni að
sauma úr en Inga lætur það
ekki draga úr sér kjarkinn.
„Þessi vesti eiga að vera sígild
og fólk á að geta átt þau í mörg
ár. Þess vegna er ég með
klassaefni í þessu. Efnin skipta
miklu máli og ég byrja alltaf á
því. Ákveð t.d. aldrei snið fyrr
en ég er komin með efni í hend-
urnar.“
Það má segja að vestin séu
þungamiðjan í sýningu Ingu en
einnig verða þar kjólar sem
saumaðir eru í stíl við vestin og
slæður úr handmáluðu silki.
Efniskaup erlendis
Utanlandsferðir eru gjarnan
notaðar til efniskaupa og segir
Inga efnin í flíkunum á sýning-
unni vera víðsvegar að úr heim-
inum. Og saumakonan er svo
sannarlega með skothelt ráð til
að flnna út hvaða efni henni
finnist falleg. „Þegar ég fer til
útlanda fer ég í silkiverslanir.
Oft sé ég silki sem ég er svo yfir
mig hrifin af að ég kikna bara í
hnjánum."
Eitt dæmi er úr ferð sem
Inga fór til Kanada í sumar. Þar
fór hún í indverskt hverfi í
Vancouver og kom í stræti sem
var yfirfullt af fínum efnabúð-
um. „Ég hugsaði bara með mér
að ég yrði að eignast þetta allt
en vissi auðvitað að ég gæti það
ekki. Svo ég ákvað að ganga
fyrst strætið og skoða og koma
síðan aftur og kaupa efni. Þetta
hugsaði ég í hverri búð. Á end-
anum var ég orðin svo upp-
numin að ég gat ekki verslað
neitt. Ég keypti tvö efni og bú-
ið.“
Mikilvægt að
halda í hefðina
Inga er menntaður fatahönnuð-
ur og fatasaumskennari frá
Danmörku og hefur kennt við
Verkmenntaskólann á Akureyri
frá árinu 1988. Nú standa hins-
vegar breytingar fyrir dyrum.
Hún er hætt að kenna við Verk-
menntaskólann og ætlar út í
rekstur eigin vinnustofu. „Fyrir
þremur árum ákvað ég að mig
langaði til að vinna sem hönn-
uður. f skóla þarf yfirleitt að
vera með 8-9 í hóp sem mér
finnst of mikið. Ég sá fyrir mér
að ef ég væri með námskeið
sjálf gæti ég ráðið hvað ég hefði
marga og stefni að því að hafa
5-6 í einu.“
íslenski kvenþjóðbúningur-
inn verður sérgrein Ingu þó
hún ætli að halda eitthvað
áfram með námskeið af öðru
tagi. En hvers vegna þjóðbún-
ingurinn?
„Þgar ég ákvað að setja upp
vinnustofu vildi ég vera með
eitthvað sérstakt. Eg hef kennt
bútasaum og silkimálun en það
er meira tískufyrirbrigði sem
erfitt er að segja til um hvað
endist. Ég vildi fara út í eitt-
hvað sem er vandað og verður
áfram,“ segir Inga. íslenski
þjóðbúningurinn kom upp í
hugann og hún fann fyrir mikl-
um áhuga. „Margar konur töl-
uðu við mig sem eiga gamlan
búning sem þær vilja fá ein-
hvern til að breyta eða þær eiga
silfur og langar á námskeið til
að læra að sauma búning.“
Styrkurinn frá Atvinnumála-
nefnd segir Inga að komi sér
ákaflega vel því það kosti tölu-
vert að koma þessu af stað.
Undanfarið hafi hún t.d. þurft
að fara nokkrar ferðir til
Reykjavíkur til að læra hvernig
á að sauma búningana. „Þó ég
hafi lært fatahönnun og fata-
saum þarf að halda í hefðina.
Ég hef verið að læra hvernig
búningarnir voru saumaðir hér
áður fyrr. Þær vissu nefnilega
alveg hvað þær voru að gera,
konurnar í gamla daga.“ AI
Deildarfundir KEA
1996
Glæsibæjardeild, Skriðudeild og
Öxndæladeild
Deildarfundur Glæsibæjar-, Skriðu- og Öxndæla-
deilda KEA verður haldinn í Hlíðarbæ, mánudag-
inn 18. nóvember nk. Fundurinn hefst kl. 20.30.
Kaupfélag Eyfirðinga
MÝVATN
Sveitarstjóri
Staða sveitarstjóra í Skútustaðahreppi er laus til
umsóknar.
í Skútustaðahreppi eru tæplega 500 íbúar. Helmingur
þeirra býr í þéttbýli í Reykjahlíð.
Fjárhagsstaða sveitarfélagsins er traust.
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf,
skulu hafa borist til skrifstofu Skútustaðahrepps Hlíða-
vegi 6, 660 Reykjahlíð, mánudaginn 18. nóvember nk.
Æskilegt er að viðkomandi geti hafið störf sem fyrst.
Nánari upplýsingar um starfið verða veittar í síma 464
4163 eða 896 4420.
Sveitarstjórn Skútustaðahrepps.
HÁSKÓLINN Á AKUREYRI
HÁSKÓLINN
ÁAKUREYRI
Laus er til umsóknar staða
forstöðumanns heilbrigðisdeildar
Háskólans á Akureyri
Forstöðumaður, í umboði deildarfundar, hefur yfirum-
sjón með starfsemi og rekstri deildar og vinnur að
stefnumörkun í málefnum hennar. Hann á jafnframt
sæti í háskólanefnd. Deildarfundur heilbrigðisdeildar
kýs forstöðumann og skal hann fullnægja hæfniskröf-
um sem gerðar eru til fastráðinna kennara við há-
skólann, sbr. 5. gr. reglugerðar nr. 380/1994 fyrir Há-
skólann á Akureyri. Að fengnu samþykki háskóla-
nefndar ræður rektor þann sem kjör hlýtur til þriggja
ára.
Ráðið er í starfið frá 1. ágúst 1997. Laun eru sam-
kvæmt kjarasamningi Félags háskólakennara á Akur-
eyri.
Umsækjendur skulu láta fylgja umsókn sinni rækilega
skýrslu um vísindastörf sín, ritsmíðar og rannsóknir,
svo og námsferil og störf. Með umsóknunum skulu
send eintök af vísindalegum ritum og ritgerðum um-
sækjenda, prentuðum og óprentuðum.
Upplýsingar um starfið gefur rektor háskólans í síma
463 0900.
Umsóknir skulu hafa borist Háskólanum á Akureyri
fyrir 25. nóvember 1996.
Háskólinn á Akureyri.