Dagblaðið Vísir - DV - 05.12.1981, Blaðsíða 18

JB0>' . r I
t'/ -'HK
ýSM

AGUR 5. DESEMBER 1981.
Abba nfunda áratugaríns
er komin fram
Hún leikur i
svuntuþeysa
ogheitir:
DV — HELG
r
Nýrómantiskar hljómsveitir verða
æ meira áberandi i dægurtónlislinni
og svo virðist sem tónlist þeirra leysi
aö einhverju leyti af hóimi þá vél-
rænu diskótóniist sem haldið hefur
uppi fótmennt á skemmtistöðum
síðastliðin ár. Nýrómantiska tónlist-
in, eða svuntuþeysarokkið, á sér ekki
langa sögu og þaö’er tæpast fyrr en á
árinu 1977 sem verulegur kippur
kemur i þessa stefnu, þá með Gary
Numan, Taiking Heads, Ultravox, —
og Human League. Fyrst i stað var
rafeindapoppið litt danshæft, tónlist-
in var fjarræn, kuldaieg og söngurinn
tilfinníngasnauður, — og þó þessir
póstar hafi allir haldið sér og ein-
kenni að mörgu leyli þessa tegund
(ónlistar, hefur þróunin orðið sú að
margar nýrómantiskar hljómsveltir
hafa færst nær popptónlistinni. lögin
orðin melódiskari og hinu þunglama-
lega yfirbragð hefur mestanpart verið
kastað fyrir róða.
Klofningur
ífyrra
Gleggsta dæmið, um einmitt þessa
þróun, er Human League, hljómsveit
frá Sheffield í Bretlandi, sem stofnuð
var að sumarlagi árið 1977 af
fjórum piltbörnum: lan Marsh,
Martyn Ware, Philip Oakey og
Adrian Wright. Á síðasta ári slitn-
aði uppúr samstarfinu, Philip og
Adrian héldu nafninu en hinir tveir
settu á laggirnar B.E.F. (British Elec-
tric Foundation) og hljómsveitina
Heaven 17. Þá töldu víst flestir að
Human League heyrði sögunni til
þegar aðeins stæðu eftir Philip og
Adrian, annar einungis söngvari og
hinn nánast aukameðlimur; stjórn-
andi skuggamynda á hljómleikum.
En hvernig lifði hljómsveitin af?
„Við héldum bara aö við værum
búnir að vera,” segir Phii. ,,En
ákveðin samkeppni við hina tvo rak
okkur áfram í fyrstu. Viðskilnaður-
inn einkenndist ekki af miklu
bróöerni og við vildum sýna þeim aði
okkur tækist að halda áfram. Við
héldum okkur við sömu aðferðir,
áttum í hatrammri deilu við Virgin
útgáfuna um það að halda áfram
með svuntuþeysana. Þeir vildu aö við
næðum okkur I almennilegan
trymbil, en við vildum sanna að hægt
væri að notast einvörðungu við
svuntuþeysa. Það var frumhug-
myndin hjá Human League og við
höfum haldið okkur við hana. Við
kunnum ekki við einfaldar iausnir.”
Ástarsorg hvatinn að
stofnun Human
League
Og áður en framhald verður á þess-
ari sögu um lifshlaup Human League
er rétt aö fá Phil til að lýsa þvf
hvernig hljómsveitin varð til. Sltkar
spurningar eru jú einu sinni ómiss-
andi í svona frásögn.
„Það eru ákveðnar manngerðir, —
þú getur ævinlega bent á þær í skóla
— sem alltaf komast fyrr eða síðar í
rokkhljómsveit. Við hötuðum þá.
Við hófum samstarf i hijómsveit bara
vegna þess að einn vina minna átti I
ástarsorg og var dálítiö niðurdreginn.
Hann vantaði eitthvað til þess að
hressa sig við og sá þá svuntuþeysi í
búðarglugga. Hann átti bágt með að
trúa því hversu ódýr hann var, — svo
hann festi kaup á honum. Enginn
okkar hefur nokkru sinni gengið með
þá ósk i maganum að vera í rokk-
hljómsveit.
Snortar laglfnur og
snotrar stúlkur
Svuntuþeysar gefa ótal möguleika
og Adrian Wright heldur þvl fram að
ailir geti leikið á þetta hljóðfæri, ekki
þurfi annað en kveikja á apparatinu
og þreifa sig áfram í tónaflóðinu.
,,En við höfum aldrei verið átta-
villt framúrstefnuhljómsveit eins og
Throbbing Gristle. Human League
hefuralltaf samið melódíur.”
Og það eru einmitt laglínurnar sem
fieytt hafa Human League þangað
sem hún er nú; í fremstu röð hljóm-
sveita á Bretlanldseyjum. En ekki bara
laglínur og snotur lög, — líka snotrar
stúlkur, glys og dans, eitthvað bæði
fyrir eyruogaugu.
„Égákvað,” segir Phil, ,,að okkur
skorti freklega bakraddir og þyrftum
þvi að verða okkur úti um fólk til
þess arna. Kvöld eitt stormuðum við
á diskótek og konan min tók eftir
þessum tveimur stúlkum sem þar
dönsuðu saman. Ég fór til þeirra og
innti þær eftir því hvort þær væru til
i að koma með okkur í hljómleika-
ferð.”
„Human League hefur ætíð gert
það sem enginn hefur vænst af henni,
raunar einlægt tekið gagnstæðan pól
í hæðina. Þegar Martin og Ian tóku
pokann sinn, var nánast sjálfgefið að
í þeirra stað kæmu hljóðfæraieikarar
þvi allir þeir sem áður kunnu á hljóð-
færi höfðu hætt, ekki satt? En við
fórum þveröfugt að, — við fcngum
til liðs við okkur tvær námsmeyiar
sem aldrei hafa sungið nótu áður.
„Okkur langar til að verða
eins og Abba eða Donna Summer eða
eitthvað i þá veru,” segir Phil.
Eins og afgreiðslu-
stúlkur
Og Humao League tók hamskipt-
um. Nú eru þau sex. Auk Phil og
Adrain, eru tveir svuntuþeysaleikarar
komnir um borö, þeir lan Burden og
Jo Callis, svo og stúlkurnar tvær,
Joanne Catherall og Susanne Sulley.
öll eru þau ákaflega vel til höfð, eins
og sagt er á fínu máli, þau mála sig,
nota maskara, kohl, vara- og kinna-
lit, eyeliner, og hvað þetta nú heitir
allt saman!
„} fyrstu gerðu allir lítið úr
okkur,” útskýrir Joanne. „Og pabba
minum er ekkert um strákana gefið,
„hann segir að þeir líti út eins og af-
greiðslustúlkur.”
En hver var ástæöan fyrir þvi að
stúlkurnar voru teknar inní hljóm-
sveitina, þær syngja litið, enn er
komiö er að minnsta kosti, dansa
þess meira en lokka trúlega aðdá-
endur að hljómsveitinni. En er það
ástæðan? Phil svarar:
,,Ég held að konur eigi eftir að
taka völdin alls staðar um þaö ieyti
sem þessi öld rennur skeið sitt á enda.
Ég held að þetta sé ekki lengur neinn
karlmannaheimur. Um stund mun
hann vera það, en komið er að leiðar-
lokum, erekki svo?”
Þá vitum við það. Að lokum
nokkurvelvalin:
„Við hötum öll það fólk sem dá-
Iæti hefur á tónlist hinna „útvöldu”.
Fólk , sem finnst sú tónlist ein góð
sem enginn hefur heyrt eins og sjálf-
stæöu listarnir eru gott dæmi um.
Þaö eru svo margir, sem aðeins þykir
eitthvað koma til hluta sem annað
fólk getur ekki skilið. Það er fólk í
Sheffield sem vill ekki tala við okkur
af þvl við eigum lag á vinsældalistan-
um. Það segir að þar með séum við
ekki áhugaverð lengur.”
Og miðað við þá skoðun ætti
Human League ekki að vera áhuga-
verð hljómsveit, því hvert lagið á
fætur öðru hefur verið á vinsældalist-
um i Bretlandi síðustu vikurnar.
Fyrst „Sound Of The Crowd”, þá
„Love Action (I Believe In Love)”,
„Often Your Heart” — og þess mun
vart lengi að bíða að lagið „Don’t
You Want Me” fari sömu leið uppí
efstu sæti breska listans.
Abba níunda áratugarins er komin
fram. Hún leikur á svuntuþeysa og
heitir Human League.
-Gsal.
Human
League