Dagblaðið Vísir - DV - 11.12.1981, Blaðsíða 26

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. FÖSTUDAGUR 11. DESEMBER 1981.
26
^Sirnpí
l snyrt
e
not
perfumed
not
coloured
just kind
Sápa
Handáburður
Hreinsimjólk
Rakamjólk
Andlitsvatn
Næturkrem
Talkúmpúður
Hárþvottalögur
snyrti- og
hreinlætisvörur
Mildar og hreinar vörur án
allra óþarfa aukaefna fram-
leiddar úr hreinustu fáan-
legum efnum og sérstaklega
hannaðar fyrir viðkvæmustu
húð.
Án ilmefna
án litarefna
afar mildar
Útsöiustaðir eru:
Vesturbæjar Apótek
Glæsibær, snyrtiv.
Lyfab. Breiðhoits
Árbæjar Apótek
Hafnarborg
Laugarnesapótek
Ócúlus, snyrtiv.
Háaleitis Apótek
Garös Apótek
Holts Apótek
Laugavegs Apótek
Borgar Apótek
MIKIÐ ÚRVAL
AF PEYSUM
STÆRÐIR: S-M-L.Verð kr. 220
Litir:
biátt/rautt ijósbiátt/drappi.
brúnt/drappi.
VÖRUHÚSIÐ
Trönuhrauni 6, viö hliðina á Fjaröarkaup
Hafnarfiröi. Sími51070.
Menning Menning Menning
FUÚGANDIMYRKUR, Ijóð
Helgafell, Reykjavík 1981.80 bls.
í nýjum Ijóðum Kristjáns frá
Djúpalæk, Fljúgandi myrkur, er talað
inn í myrkrið. Skáldið sem orti sögu
sálarinnar, ættaðrar úr heimi birtu, í
síðustu Ijóðabók sinni, Punktur í
mynd, er nú með allan hugann við
hin svörtu djúp framtíðarinnar.
Við því er ekkert að segja. Hugar-
ástand skáldsins endurspeglast í ljóð-
unum — annað væri fals.
Hrafninn hefur löngum verið
Kristjáni hugleikinn, vitur fugl og dul-
úðugur. TALAÐ VIÐ HRAFN hljóð-
ar svo:
Utan úr mjallhvítri auðn
árdegis kemurþú, skuggi dökkur,
flöktir með húsum um hlöð,
hverfur á brott undir rökkur.
Nákominn mönnum,
alla þó einhvers dylur.
Enginn í hugþér veit
eða söng þinn skilur.
Ótta þú vaktir hjátrúarfulium heimi.
Hvar sem dauði fór yfir
varst þú á sveimi.
Hvort ert þú holdtekin vá
eða varnaðarboði,
vanmáttur guðs eða styrkur?
Hvort ert þú svarturfugl
eða fljúgandi myrkur?
(7)
Bleikir hestar, dökkir fugl-
ar, jökulvatnið kalt
Getur það verið að Kristján sé að
spá heimsendi?Aðsíendurtekin ferða-
lok kvæðanna séu ekki persónuleg
leiðarlok eingöngu heldur sé hér höfð-
aðtil víðari skilnings?Auðvitaðer það
aðall góðra kvæða að hafa marga fleti
til skoðunar ólíkum lesendum.
Bleikir hestar, dökkir fuglar, jökul-
vatnið kalt — þetta eru allt myndir í
Ijóðum Kristjáns sem gefa hugboð um
feigð.
ELLIMÖRK heitir eitt þessara
ljóða, en þar yrkir skáldið um harm-
kvæli ellinnar, og segir m.a.:
Þó hart sé að missa
handanna forna styrk
sker hitt þó sárar
að andanum daprast flug.
Smátt verður um versagjörð.
Ogþjón vorn, huga,
langar að leggjast i kör
og lífsvökvinn heiti
um œðarnar seinkar för
og hoid okkar heimtar jörð.
(27)
Þetta er snilldarlega ort og spaklega
mælt og ættu allir læknar að læra vel
og hafa sífellt í huga þegar gamalt fólk
Að lokum langar mig að tilfæra lítið1
ástarkvæði, SÓLEYJAN HEIMAj
(42). I látleysi sínu eykur þetta ljóð|
skilning á ævafornum sannindum'
sem alltaf þurfa að endurtúlkast af|
hverri kynslóð, sannindum, semi
annað íslenskt skáld túlkaði eitthvað á
þá leið að það væri ólán manns að
lenda í ferðalögum.
Hér vaknar þú er hlœr
i lofti Harpa,
til helgireits þíns
ber ég ást í meinum.
Slíkt lán að fá að vaxa
í þessum varpa
og vera ekki hrakin
burt af neinum.
Vist liggur, sóley,
fyrir þér að fölna
er fœkka tekur sumars
blíðuhótum.
En harmur vor er ekki sá
að sölna,
nei, sá að vera siitinn upp
með rótum.
Ég hef líka frétt að Kristján væri
kominn suður. Kannski unir hann sér
ekki eins vel og skyldi? Að minnsta
kosti túlka nýju Ijóðin hans sáran
trega og við enn á leið inn í langan
vetur.
Versagjörð Kristjáns frá Djúpalæk
verður okkur þá velkomin upplyfting.
Krístján frá Djúpalæk
á sjúkrabeði vili deyja: „Hold okkar
heimtar jörð” — og hver sú aðgerð
með hnífum eða lyfjum sem tefur
hamskiptin er ofbeldi. Hvílíkur munur
væri ekki að fá að leggja aftur augun
eins og lýst er í þessu ljóði:
DAGSETUR
1 dal niðri,
þó dultfari,
eru mórendar voðir
myrkurs ofnar.
Dagur hallar sér
dauðþreyttur
að svœfli kvölds
ogsofnar.
Bókmenntir
Rannveig G.
Ágústsdóttir
Sóleyjan heima
En Ijóðskáldið er ekki enn flæktur í
„neti hins ókunna fiskimanns” (27), en
hann er ennþá í dulargervi spámanns-
ins, — sér alla hluti fyrir, því hvernig
mætti hann annars mæla ef hann væri
lagstur í kör? Það er gott fyrir okkkur,
sem lesum ljóðin hans, að svo er ekki
enn um sinn.
Bætt fyrir tómlæti
Hóskólatónleikar f Norræna húsinu 4.
desembor. Halldór Haraldsson leikur Svftu op.
14 (Rúmenska þjóðdansa og Sónötu (frá 1926)
eftir Bela Bartok. (
Margt hefur verið skrafað um
frammistöðu „Háskólalýðsins” i
tónleikasókn og verður víst ekki
annað sagt en að liðið hafi skítfallið
utan fáeinir óforbetranlegir tónlistar-
unnendur. Háskólatónleikar eru ekki
séríslenzkt fyrirbæri og dræm aðsókn
stofnunarinnar manna að þeim er
heldur ekki einkennandi fyrir ísland
eitt. í grannlöndum okkar i austri og
á meginlandi Evrópu er meira og
minna nákvæmlega sömu sögu að
segja. I Vesturheimi þrífást fyrirbæri
af þessu tagi hins vegar dável.
Munurinn liggur í því, að minni
hyggju, að i gamla heiminum eru
músíkakademíurnar slitnar víðast
hvar úr tengslum við aðra hluti há-
skólans, en vestra fer tónlistarnám á
æðra stigi fram innan háskójanna
Fyrirbærinu Háskólatónleikum
verður hins vegar forðað frá því að
véslast upp með því tvennu að
Tónleikanefnd háskólans býður upp
á sérdeilis góða tónleikaröð og að
hún opnar tónleikana almenningi.
Hún telst þannig í fremstu röð
tónleikahaldara hér og aðeins
Sinfóníuhljómsveitin fer fram úr
henni í tónleikafjölda á misserinu. Ég
vænti þess því að Tónleikanefndin
haldi áfram ótrauð á næsta misseri.
Tónlist
EyjóKur Melsted
Aðverja tónlistar-
heiður landsins
Síðustu tónleika þessa misseris lék
Halldór Haraldsson. Með þessum
tónleikum sínum varði Halldór
tónlistarheiður landsins á Bartok-ári.
Það má heita merkilegur andskoti að
aldarminning Bartoks skuli hafa far-
ið fyrir ofan garð og neðan í okkar
annars fjöruga tónlistarlífi.
Rúmensku dansarnir, úr
suðausturhéruðum Ungverjalands,
eru líklega vinsælasta píanóverk,,
Bartoks. Þrungnir spennu og fjöri,
þar til allt leysist upp i töfrandi fjar-
rænu í síðasta þættinum. Ekki gefur
sónatan eftir hvað spennu snertir og
að auki hefur hlustandinn það aldrei
á hreinu, hvort slagharpan sé
melódíu- eða púra ásláttarhljóðfæri.
Ég vil kenna ástandi hljóðfærisins
um að Halldór virtist, aldrei þessu'
vant, taka á í leik sínum, en þrátt
fyrir það var leikur lians iðandi af
lífi, heilsteyptur og hnitmiðaður að
vanda. Með leik sínum bætti Halldór
eins vel og hægt var fyrir það tómlæti
sem við höfum sýnt aldarminningu
Bartoks. -EM.
INN í MYRKRID