Dagblaðið Vísir - DV - 05.05.1984, Side 5

Smiðjan
<L? [T
J® 1
Bezt er að hafa sem flestar kokkahúfur og fœstar krónur
Eldur á lofti
í steikarhúsi
Eftirprentanir
í stað plasts
Horfiö er litaöa plastið meö
límböndum, sem átti aö líkja eftir
steindum gluggiim. I staöinn eru
komnar eftirprentanir frægra mál-
verka í þungum römmum, nokkur
framför í átt til smekkvísi. Flest
þeirra eru frá tíma blæstíls, en nokk-
ur úr ýmsum áttum. Viö sátum undir
Varösveit Cocq og van Ruytenburgh,
ööru nafni Næturvörðum
Rembrandts — i litum, sem voru
töluvert frábrugönir frummyndinni í
Rijksmuseum í Amsterdam.
Aö ööru leyti er Smiöjan á Akureyri
eins og hún hefur veriö, 50 sæta
veitingastofa í gömlu húsi, klædd
sandblásnum og dökkbrúnum viði.
Þar er enn þá gerviarinn meö raf-
ljósi og meira aö segja.er víniö enn
geymt viö 23 stiga hita í sjálfum
borðsalnum.
1 innréttingum er Smiöjan and-
stæöa matsalarins í Hótel KEA, inni-
lokun í staö víöáttu. Þetta er einn af
stöðum básatiskunnar. Skilrúmin ná
upp að augnhæð og samtal heyrist
vel milli bása, svo sem venja er á
slíkum stööum. Og þjónar veröa aö
teygja sigtil að bera á borö fyrir
gesti.
Lítið er um að vera í Smiðjunni í
miöri viku, nema þá á sumrin, þegar
slæðingur er af feröamönnum. Um
helgar er meira um aö vera. Þá fara
Akureyringar út aö borða í notalega
hlýju umhverfi Smiöjunnar. Þeir
hlusta á þægilega kvöldverðartónlist
Þorvalds Hallgrímssonar. Þeir njóta
skólagenginnar þjónustu fagmanna.
Þeir fá mat, sem er næstum því eins
góöur og á KEA og kostar dálítið
meira.
Notalegt er setjast viö skjanna-
hvíta damaskdúkana meö ferskum
blómaskreytingum og fá ísvatn strax
á borðið. Þurrt sherry var ekki fáan-
legt, svo að notast varð viö Bristol
Dry. Hið eina, sem er úr stíl á borö-
unum, eru skorin kristalglös, er
víkka út aö ofan og gætu dugað undir
eftirrétti, til dæmis kraumís. En vín-
glös eru þau ekki.
Smiðjan er steikhús, sem sérhæfir
sig í eldglæringum viö borð gesta.
Við slíkar aöstæöur er kjötið steikt
frammi í eldhúsi eins og venjulega.
Síðan er farið með það inn í sal, þar
sem hellt er á þaö brandíi og kveikt í,
svo aö loginn stendur stutta stund
hátt í loft upp. Gestir eru hættir aö
fylgjast meö þessu sjói, hvaö þá að
þeir klappi saman lófunum í fögnuöi.
Fiskur ekki
á boðstólum
Fiskur var næstum alls ekki á
boöstólum í Smiðjunni í vor, nema
undir heitinu Blandaöir sjávarréttir.
Man ég þó eftir aö hafa fengiö þar á-
gætan lax aö sumarlagi. En þetta
fiskleysi er dæmi um, aö Akureyring-
ar eru ekki enn komnir á það stig aö
telja f isk til fíns matar.
Blandaöir sjávarréttir, bornir
fram í hörpuskel, meö ristuöu
brauöi, voru aöallega rækjur meö
smávegis af kola og hörpufiski og
miklum lauki. Þetta var
bragðsterkur matur og ekki fisk-
legur. Ekki var hægt aö greina sund-
ur bragö einstakra tegunda sjávar-
rétta ískelinni.
Hvítvínslöguð sjávarréttasúpa
var hins vegar góö, þótt einnig hún
væri bragðsterk af kryddi. Þetta var
vel rjómuö, hressandi súpa, sem
hafði að geyma rækjur og hörpufisk.
Með henni var borið fram ágætt
heilhveitibrauö og smjör, sem enn
var í umbúöum Osta- og smjör-
sölunnar. Slíkt umbúöafargan er
taliö geta gengið í hótelmorgun-
verðum, en er óviðkunnanlegt á
damaskdúkum veizlusala.
Súpa dagsins var aö þessu sinni
kjötseyði meö skinku og sveppum.
Þetta var góiö súpa, þótt sveppirnir
væru úr dós og skinkan lítt áberandi.
Grillsteiktur humar var óvenju
stór og glæsilegur og heföi þess
vegna getað oröiö hinn bezti matur.
En hann var ofgrillaður og borinn
fram meö brúnuöu smjöri, ekki góöu.
Þaö ætti raunar aö banna aö of-
krydda og ofelda svona dýrt og
viðkvæmt hráefni.
Ljúfustu
steikur
Hrásalat með kjötréttunum var
sótt upp í salatborö Bautans, sem er í
sömu húsasamstæðu. I annaö skiptið
var þaö tilviljanakennd sýnisbók alls
þess, sem þar fékkst, en í hitt skiptið
var valið úr, svo að þaö hafði stíL
Þetta var gott salat, borið fram meö
amerískri sósu, en ekki evrópskri
oliusósu.
Meðlæti kjötréttanna var staölaö í
bæði skiptin. I fyrra skiptiö var bök-
uö kartafla, bragölausar gulrætur,
soðnar, og bragölaust rósakál, soðið,
blómkál og ferskir, hráir sveppir. I
hitt skiptið var bökuö kartafla og
belgbaunir úr dós. Sósan var hin
hefðbundna Bearnaise, sem íslenzkir
kokkar telja eina koma til greina
meö nautasteik.
Smiöjubautinn á seöU dagsins og
turnbautinn á fastaseölinum þurftu
aö þola eld-sjóiö, en lambalundirnar
sluppu hins vegar. AUt var þetta hrá-
steikt, meyrt og ljúft á bragöiö, svo
sem vera ber á staö, er sérhæfir sig í
steik.
Annað sérkenni Smiöjunnar er aö
bjóöa upp á fjölbreytta og óvenju-
lega eftirrétti. Hæst ber þar glóðaða
banana með Kahlúa kaffiUkjör og
rjóma, hinn ljúfasta eftirrétt. Is-
fylltur súkkulaöiboUi reyndist einnig
vera góöur. Meö kaffinu voru bornir
fram ágætir konfektmolar.
Vínlisti Smiöjunnar er fátæklegur.
Þar má þó finna meðal hvítvína
Bernkasteler Schlossberg, kallaö
Badstube á vínkorti, og Chablis, og
meöal rauövína Chianti Antinori og
Chateauneuf-du-Pape.
FastaseðiU Smiöjunnar rúmar
fjórar súpur, sex forrétti, þrjá
sjávarrétti, sjö kjötrétti og fimm
eftirrétti. Miöjuverö súpa er 92 krón-
ur, forrétta 190 krónur, sjávarrétta
340 krónur, kjötrétta 430 krónur og
eftirrétta 120 krónur. Þriréttuð
veizla af fastaseðU meö hálfri flösku
af víni á mann og kaffi ætti aö kosta
um811 krónurámann.
Seðill dagsins bjó yfir súpu,
tveim—þremur aðalréttum og eftir-
rétti. Þriggja rétta veizlan ætti aö
kosta 910 krónur á kvöldin og ekki
nema 488 krónur i hádeginu. Súpa og
aðalréttur í hádeginu kosta 323 krón-
uraömeðaltaU.
Smiðjan er ágætur staöur fýrir þá,
sem dálæti nafa á góöum steikum og
hafa gaman að horfa í eld, þótt ekki
sénemaandartak.
Jónas Kristjánsson.
Alan Godfrey lögreglumaöur fór að
athuga mál varðandi hvarf á nauta-
hjörö — og var numinn á brott af fljúg-
andi furðuhlut.
Godfrey, sem sagöur var vera mjög
ábyggUegur maður, hefur tvívegis
veriö dáleiddur af sérfræðingum og í
bæöi skiptin haldiö sig við sömu sög-
una. Sérfræöingamir telja því aö hún
hafi við rök aö styðjast.
Sjálfur man Godfrey ekkert eftir því
að hafa verið numinn á brott af geim-
verum en undir dáleiöslunni hefur
hann sagt frá því að hann hafi verið
fluttur inn í ókunnugan farkost, lagöur
þar á borö og rannsakaður af undar-
legum, skeggjuöum manni í hvítum
kufli og átta vélmennum einhvers
konar.
Undarlegur farkostur
Atburðurinn átti sér stað snemma
morguns í nóvember áriö 1980. God-
frey var á vakt í heimabæ sínum,
Todmoren, er tilkynning kom um kúa-
hóp sem haföi horfið. Godfrey var aö
svipast um eftir kúnum á lögreglubíl
sínum þegar hann varö skyndilega
var við bjart ljós á veginum fram-
undan. Hann ók nær og viö honum
blasti ókunnur farkostur sem stóö kyrr
í loftinu í um þaö bil metra hæö yfir
veginum. Farkosturinn var sporöskju-
laga, aö því er virtist úr einhvers
konar málmi og voru fimm gluggar á
þeirri hlið sem aö Godfrey sneri. Efri
hluti farkostsins var kyrr en neöri hlut-
inn snerist frá hægri til vinstri. God-
frey giskaöi á að breidd farkostsins
væri um sjö metrar en hæöin um fimm
metrar. Fjarlægðin frá Godfrey aö
farkostinum var á aö giska 30 metrar.
20 mínútur tapast
Og þá gerðist þaö furöulega. Eitt
augnablik sat Godfrey og starði á hinn
ókunna farkost og næsta augnablik sat
hann í bil sínum 100 metrum neðar á
veginum og samkvæmt armbandsúri
sínu haföi hann misst úr 20 mínútur.
Godfrey tilkynnti um atburðinn til
yfirmanna sinna og þeir komu sögunni
á framfæri viö félagsskap sem fæst viö
aö rannsaka atburöi tengda fljúgandi
furðuhlutum. Sálfræöingar voru nú
fengnir til að dáleiða Godfrey til aö
komast að því hvaö heföi gerst þessar
20 ínínútur sem voru þurrkaöar út úr
Bretland:
Fljúgandi furöuhlutur
rændi lögreglumanni
«
Hérna átti atburðurinn sér stað.
minni Godfreys. Dáleiöslan var endur-
tekin af öörum sálfræöingi og í bæði
skiptin hljómaöi saga Godfreys á sama
veg:
Óhugnanlegar verur
„Eg var að reyna að fá talstöðina í
bílnum til að virka þegar sterkum ljós-
geisla frá furöuhlutnum var skyndi-
lega beint aö bílnum. Allt veröur svart
fyrir augum mér. Þegar ég kem til
sjálfs min aftur ligg ég uppi á svörtu
boröi inni í herbergi og viö hlið
borðsins stendur vera í mannslíki,
siöskeggjuö og klædd hvítum kufh.
Hún er með hettu á höföinu. Með henni
i herberginu eru átta litlar, óhugnan-
legar verur meö eitt langt auga ofan til
áhöföinu.”
Godfrey lýsti einnig ýmsum tækjum
sem hann sá inni í geimfarinu og sagöi
aö hann hefði fundiö til sársauka og aö
sterkum ljósum heföi veriö beint í
andlit sér.
Auövitað er ómögulegt aö sanna
sögu Godfreys en sjálfur er hann full-
viss um að hann hafi verið numinn á
brott af verum utan úr geimnum.
WæW'
pfi |f :*;■ Ww'
| A 3

Verumar inni i furðuhiutnum eins og þær komu Godfrey lögreglumanni
fyrir sjónir.
í
2o>*r
i \v
Uppdráttur Godfreys af furðuhlutnum og verunum.