Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.1984, Qupperneq 14

14
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaöi Lögbirtingablaðsins 1984 á
fasteign v/Kaldárselsveg Hafnarfirði, tal. eign Sigurðar E. Ævars-
sonar, fer fram eftir kröfu Hafnarfjarðarbæjar á eigninni sjálfri föstu-
daginn 7. desember 1984 kl. 16.30.
Bæjarfógetinn í Hafnarf irði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
fasteign v/Kaldárselsveg Hafnarfirði, tal. eign Sverris Jónssonar, fer
fram eftir kröfu Hafnarfjarðarbæjar á eigninni sjáifri föstudaginn 7.
desember 1984 kl. 16.15.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
fasteign v/Herjólfsgötu Hafnarfirði, tal. eign Olafs 0. Oskarssonar,
fer fram eftir kröfu Hafnarfjarðarbæjar á eigninni sjáifri föstudaginn
7. desember 1984 kl. 15.45.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaði Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni Krosseyrarvegi 4, efri hæð, Hafnarfirði, þingl. eign Ragn-
hildar Harðardóttur og Sigurðar Þorlákssonar, fer fram eftir kröfu
Guðjóns Steingrimssonar hrl. á eigninni sjálfri föstudaginn 7.
desember 1984 kl. 15.15.
Bæjarfógetinn i Hafnarf irði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni Unnarstíg 2, kjallara, Hafnarfirði, þingl. eign Þórstinu Sig-
urðardóttur og Júlíusar Hjálmarssonar, fer fiam eftir kröfu inn-
heimtu ríkissjóðs á eigninni sjáifri föstudaginn 7. desember 1984 kl.
14.45.
Bæjarfógetinn i Hafnarfirði.
DV. ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER1984.
Menning Menning Menr
„Heimildarskáldsaga” úr krata
pólitík — með ástarívaf i
Stefán Júlíusson:
PÓLITÍSKUR FARSI
Bókaútgáfan Björk, 1984.
Pólitískar minningar, uppgjör og
krufning, viröast sækja á Stefán
Júlíusson meö vaxandi þunga á
síðustu árum. Það er auðvitað ekki
nema eðlilegt og góðra gjalda vert.
Og hann tekur slík skuldaskil ofur-
lítið öörum tökum en flestir aörir
íslenskir höfundar, sem eru undir
sama álagi þegar degi hallar. Stefán
leggur ekki skáldsöguna alfarið á
hilluna þó að hann hverfi aö
minningastíl, heldur notar hana sem
farkost á þessari siglingu og vefur
saman einkalíf og pólitík með nánari
hætti en höfundum er títt. Þetta er
líklega í senn kostur og galli. Samt
veröa þetta aðskildar leiöir í verki
Stefáns, þó að hann láti þær liggja
samhliða með nokkrum gagn vegum.
í „skáldsögunni” Pólitískur farsi
virðist Stefán hverfa nánar aö hrein-
um minningum og þjóöskrárfólki en
oftast áður, að minnsta kosti í stjóm-
málaþætti sögunnar. Lesanda er
gefinn sá leiðarvísir með sögunni, að
hún sé „einkum og aðallega saga
stjórnmálamanns sem farinn er aö
fella af, og hefur komist í meiri eða
minni andstöðu viö fyrri samherja”.
tJr þessu er þó fremur dregiö meö
því að bæta við, að þetta séu raunar
aðeins „örstuttar stiklur úr stjórn-
málasögu síöustu áratuga” sem ofiö
sé í söguna „til aö finna lífshlaupi
aðalpersónunnar stund og staö”.
Þaö dylst þó ekki lesendum, sem
lifaö hafa og fylgst ofurlítiö með póli-
tík þessa-síðustu áratugi, aö pólitíski
þátturinn er miklu gildari en svo, aö
hann veröi kallaður stiklur einar.
Hann er aöalþáttur og homsteinar
sögunnar, erindi hennar og uppi-
staða. Hitt er að mestu ívaf eitt, haft
meö til hliöar í því skyni aö draga
upp heillega og mannlega h'fsmynd,
og vafalitið einnig til þess aö draga
fjöður yfir þörf höfundar til skil-
greiningar á sínum hlut og annarra í
pólitískum samskiptum eftir áliðinn
daginn. Allfjörlegar ástarlífslýs-
Bókmenntir
Andrés Kristjánsson
ingar, sem stinga sér niöur hér og
hvar í sögunni, oft án takmarks og
sýnilegs tilgangs, eru eins og krydd
til þess aö kitla bragölauka lesenda.
Hins vegar skýra önnur mannleg
vináttu- og samskiptatengsl oft póli -
tíska framvindu.
Raunveruleg aðalpersóna sögunn-
ar er þjóðkunnur stjómmálamaöur,
sem var þeirrar gerðar að hann hélt
áfram að vera þjóðkunnur, þótt hann
hyrfi fyrir meinleg atvik af opin-
berum stjómmálavettvangi og geröi
lítið annaö en halda í gamla þræði
eftir þaö, þó með áhrifaríkari hætti
en sást á yfirborði. Þessi maður var
sambæingur höfundar, og þeir hafa
vafalaust átt svipuö samskipti og
sálufélag og sagan greinir. Erindi
höfundar er ekki síst það, að skýra
frá sjónarmiöum þessa manns innan
frá, viöhorfum hans og hulinni hlut-
deild í þeirri ytri ásýnd sem þjóðin
þekkti. Þetta gerir höfundur auð-
vitað í krafti náinna, persónulegra
kynna, og aö því er mikill fengur
fyrir þá sem er hugleikiö dæmið um
pólitískt lífshlaup og áhrif þessa
manns.
En þarna koma fleiri pólitískir
fyrirmenn við sögu, — flestir úr
Alþýöuflokki — þar á meöal höf-
undur sjálfur. Það er ekki teljandi
kúnst aö færa þessa menn til réttra
nafna, enda ekki reynt aö villa nema
smálega um fyrir lesanda, helst með
ofurlitlum skekkjum í ættfærslu og
innskotum tilbúinna smámuna en
ekki veruleika. En tímasetning og
frásögn meginviöburða er öll meö
réttum heimildum. Foringjar
Alþýöuflokksins ganga þama fram
hver af öðrum nærri því ljóslifandi,
og fer þar fátt milli mála.
Þegar á allt er litið er þessi póli-
tíska „skáldsaga” bæði forvitnileg
og gott framlag til skilnings og skil-
greiningar á innlífi Alþýðuflokksins
síðustu hálfa öldina og aðdraganda
þess sem komiö er í ljós. En auk þess
er hún töluvert litrík lífssaga og
býsna vel skrifuð. Þótt hún sé sögð í
fyrstu persónu, sem rekur minn-
ingar sínar og sinna nánustu, er
höfundur ekki allur í þeirri persónu,
og þar er vafalaust ýmsu í aukið. Og
líklega er miklu meira af honum í
annarri og töluvert kostameiri
persónu bókarinnar.
Stefán Júlíusson hefur ætíö verið
töluvert heimspekilegur höfundur og
drýgir þaö meö árum, mest í þessari
sögu. Þar er líka hætt að brima og
yfir öllu blær mildrar yfirvegunar og
yfirsýnar svo sem vel hæfir ráðsett-
um höfundi og kemur notalega við
lesanda. Bókin er fallega rituö og
„yfir hið liöna bregður blæ/blikandi
fjarlægðar”.
En hið tvíþætta samspil sögunnar
— ástin og pólitíkin — er varla nægi-
lega samhljóma til þess að verða ein
sinfónía, og kannski er slíkt ofætlun
hverjum höfundi. En það breytir
ekki því, að Stefán hefur sent frá sér
hugtækt verk, spennandi minninga-
sögu, þótt vafasamt sé að gefa henni
skáldsögunafn.
-Andrés Kristjánsson.
Stefán Júlíusson.
KJARABARÁTTA
- VERKFÖLL
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni Unaðsdal, gróðurbúsi, Hafnarfirði, þingl. eign Magnúsar
Jónassonar, fer fram eftir kröfu Hafnarfjarðarbæjar og Árna Grétars
Finnssonar hrl. á eigninni sjálfri föstudaginn 7. desember 1984 kl.
14.30.
Bæjarfógetinn íHafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni Ottarsstöðum I (1/6 hluti) Hafnarfirði, þingl. eign Sigurðar
Markússonar, fer fram eftir kröfu Hafnarfjarðarbæjar á eigninni
sjálfri föstudaginn 7. desember 1984 kl. 13.15.
Bæjarfógetinn í Hafnarf irði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni v/Straumsvík Hafnarfirði, tal. eign Pólarlax hf., fer fram
eftir kröfu Hafnarfjarðarbæjar á eigninni sjálfri föstudaginn 7.
desember 1984 kl. 13.00.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nú aö undanförnu hafa töluveröar
umræður farið fram manna á meðal,
í fjölmiðlum og blööum, vegna
verkfalls opinberra starfsmanna.
Þá fyrst, kröfugerð þeirra, —
hvernig aö verkfallinu var staðiö og
um viðbrögð stjórnvalda. Margir
undruðust hve harkan varð mikil
strax í upphafi verkfalls, — til þess
lágu orsakir sem flestum munu
kunnar. Allt þetta heyrir nú sögunni
til, — sögu sem komandi kynslóðum
verður undrunarefni og lítt
skiljanlegt. Þá helst því fólki sem
telst til láglaunastétta sem á úr
vöndu að ráða með að framfleyta sér
og sínum, — er tæpast bjargálna og
það í þjóöríki sem telst til tekjuhæstu
þjóða hins vestræna heims. I
nýgerðum kjarasamningum BSRB
og ríkisins lentu þessar stéttir enn
einu sinni utan garðs. En nú var fáni
láglaunafólksins ekki dreginn aö
húni heldur skyldi 30% kauphækkun
gilda frá þeim lægsta til hins hæsta,
upp allan launastigann, þörfin allra
jöfn.
Hér var leikinn sami óþurftar-
leikurinn gagnvart láglaunafólkinu
Kjallarinn
GARÐAR VÍBORG
FULLTRÚI HJÁ
VERDLAGSSTOFNUN
og leikinn hefur verið um langt ára-
bil, — láglaunafólkið spennt fyrir
kröfuvagninn. Þessa sögu þekkja
allir en þó þykjast allir undrast
hvemig fariö er með þetta fólk og
skilja lítt hvernig þessu fólki tekst að
framfleyta sér og sínum.
Ríkisstjórnir
breyta litlu
Láglaunafólk, hvar sem það
stendur í þjóðmálabaráttu, verður
aö standa saman í kjarabaráttunni.
Kjörin verða ekki sótt með styrk
stjórnmálaflokkanna, — þeir standa
meö fólkinu í sókn til valdastóla en
bregöast þegar völdum er náð, eins
og sagan sannar. Sannast mála er að
þaö hefur grátlega litlu breytt fyrir
launafólk félagslega, tekjulega eða
skattalega, hvort hafa verið við völd
hægri eöa vinstri ríkisstjórnir.
Frá árinu 1980 hafa svo til aö jöfnu
setiö vinstri og hægri ríkisstjórnir.
Vinstri stjórninni tókst ekki að bæta
kjörin hjá verka- og launafólki
heldur hið gagnstæða. Meðan hún sat
féll niður öll kjarabarátta, forysta
launafólksins reyndist of tengd
stjórnvöldum. Vinstri stjórnin beitti
sömu stjórnunargerðum í efqahags-
aðgeröum og hægri stjórnir beita.
Hún gekk á gildandi kjarasamninga,