Dagblaðið Vísir - DV - 28.12.1985, Blaðsíða 8

8
DV. LAUGARDAGUR 28. DESEMBER1985.
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaðurog útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÖLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÖNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoöarritstjórar: HAUKUR HELGASONog ELiAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLT111, SiMI 27022
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð: HILMIR HF., ÞVERHOLT111
Prentun: ÁRVAKUR HF. -Áskriftarverðá mánuði 450 kr.
Verð i lausasölu virka daga 45 kr. - Helgarblað 50 kr.
Ósvífnir þingmenn
Þingmenn þykjast vilja skera niður ríkisútgjöld. Ýmsir
þeirra gera heitstrengingar þar um. Ríkisstjórnin telur
sig vera að skera niður, þar á meðal framsóknarmenn-
irnir. Menntamálaráðherra segist blóðugur upp fyrir
axlir í niðurskurði. Því er það eindæma ósvífni meiri-
hluta þings, þegar hann samþykkir undir þinglok fyrir
jólaleyfi, að blaðastyrkir séu stórlega hækkaðir. Þetta
er dúsa fyrir flokksblöðin, sem ekki hafa næga sölu til
að geta borið sig. DV þiggur eitt blaða enga slíka styrki,
í hvaða formi sem er. Blöð vinstri flokkanna hirða til
sín allt, sem þau geta, og dugir hvergi eins og berlega
hefur komið í ljós í umræðum síðustu vikna. Það er
forherðing að skattleggja landsmenn til að standa
straum af útgáfukostnaði blaða, sem fólk yfirleitt vill
ekki lesa. Skattgreiðendur ættu að gefa þessu gaum og
hafa í huga, að hluti skatts þeirra rennur til áróðurs-
kerfís flokkanna.
Á Alþingi kom fram tillaga um, að þessi ríkisstyrkur
til herkostnaðar flokksvélanna yrði afnuminn. Tiflagan
var felld. Með henni voru þingmenn Sjálfstæðisflokks-
ins, að undanskildum Sverri Hermannssyni mennta-
málaráðherra, og Kolbrún Jónsdóttir, Bandalagi jafn-
aðarmanna. Allir framsóknarmenn og stjórnarandstæð-
ingar greiddu atkvæði á móti, að frátöldum Guðmundi
Einarssyni, Stefáni Benediktssyni og Kristínu Halldórs-
dóttur. Þegar fylgismenn styrkjanna höfðu unnið þenn-
an sigur, gengu þeir á lagið. Samþykkt var tillaga frá
Páli Péturssyni, formanni þingflokks framsóknar-
manna, um að hækka styrki til blaðanna úr 13 milljón-
um í 18,2 milljónir. Styrkirnir voru 13 milljónir á þessu
ári, og hafði fjárveitinganefnd lagt til, að sú tala stæði
óbreytt. Stjórnarandstæðingar og framsóknarmenn
stóðu að samþykkt tillögu Páls. Hækkunin er verulega
umfram verðbólgu. Með þessu er þó aðeins hluti blaða-
styrkjann'a talinn eins og nú skal vikið að.
Styrkir til blaðanna koma einnig í fjárlögum undir
fleiri liðum. Samþykkt var, að ríkið keypti daglega 250
eintök af hverju dagblaði. Þetta er talið nema 6 milljón-
um á ári og kemur í ofanálag við styrkinn, sem fyrr var
nefndur. DV tekur ekki við þessum styrk. Þessi blaða-
kaup voru samþykkt í andstöðu við þingmenn Sjálfstæð-
isflokksins, nema Sverri Hermannsson.
Þingmenn flokkskerfanna eru enn lúmskari. Blaða-
styrkir koma enn undir einum lið til viðbótar á fjárlög-
um. Samþykkt var að hækka styrki til útgáfumála
þingflokkanna úr 7 milljónum í 10 milljónir. Þessi fjár-
hæð rennur einnig til blaðaútgáfu.
Alls tryggðu þingmenn málgögnum sínum þannig 34
milljónir á síðasta degi þings fyrir jól.
Blöðin eru vörur eins og aðrar. Þau eiga rétt á sér,
ef nógu margir vilja kaupa þau fyrir einhverra hluta
sakir, ef þau eru nógu athyglisverð. Fráleitt er, að allur
almenningur leggi fram fé af sköttum sínum, til þess
að haldið sé gangndi leiðinlegum blöðum, sem þetta
fólk vill ekki lesa. Það eru ósvífnir menn á Alþingi, sem
samþykkja að skattleggja skattpínt fólk til slíks. Það
er auðvitað enn meiri ósvífni að hækka þessa dúsu
gífurlega undir lokin. Hvað finnst ráðherrum Sjálfstæð-
isflokksins um þessa framkomu samstarfsmanna sinna,
sem strengja heit um niðurskurð? Og hversu forkastan-
leg er ekki afstaða menntamálaráðherra, sem sérstak-
lega hefur stært sig af niðurskurði?
Haukur Helgason.
STUND
Það var í einni jólaheimsókninni
að gestgjafinn tilkynnti að það
hefði runnið upp fyrir honum, í því
sem hann var að sofna kvöldið
áður, af hverju jólin væru kölluð
friðarhátíð.
- Það var gaman, sagði konan
hans og bauð okkur upp á sjöundu
smákökutegundina sem við höfð-
um ekki þrek til að afþakka. Eg lét
mig dreyma um maltbrauðssneið
með einhverju þjóðlegu áleggi, eins
og rúllupylsu, en þorði ekki að
biðja um slíkt. Á jólum má bara
borða óhollan og fitandi mat.
Stólarnir í stofunni voru sérlega
þægilegir og mjúkir og það var
eitthvað svo undursamlega sval-
andi við þögnina, sem hvíldi yfir
samkvæminu. Börnin höfðu verið
Úr ritvéfinni
Ólafur B. Guðnason
- Friður er ekki til án stríðs,
hvítt ekki til án svarts og svo fram-
vegis, sagði hann sigri hrósandi.
Mér fannst ég verða að leggja
eitthvað til málanna og bætti við:
- Og vextir ekki til án lána.
- Einmitt, sagði hann eftir andar-
taks umhugsun og hélt tafarlaust
áfram.
- Hvernig hefur jólaundirbúning-
urinn verið? í rauninni alveg eins
og stríð! Þettá byrjar hægt og ró-
lega í byijun desember og vefur svo
upp á sig. Síðustu vikuna nær
maður varla nokkrum svefni og
getur ekkert borðað. Maður þarf
að vinna sína vinnu á fullu, svo
þarf að taka til og þrífa heima,
kaupa í matinn og kaupa gjafir,
baka til jólanna, senda jólakort,
mæta í jólaglögg út um allan bæ,
rekin inn í herbergi þar sem þau
sátu og lásu sum meðan önnur
reyndu að gera við nýju leikföngin
sem þegar voru farin að bila. Sum
barnanna lágu einfaldlega út af og
störðu út i loftið eins og foreldrarn-
ir.
Samræðum var haldið uppi meira
af vilja en mætti og jafnvel gest-
gjafinn, sem hafði þó orðið, dottaði
milli frumlags og umsagnar. En
hann hélt þó áfram, hetjulega,
gleypti geispana og reyndi að út-
lista fyrir okkur kenningu sína um
jólin og friðinn og lýsti þessu
gullna augnabliki þegar sannleik-
urinn stóð skyndilega frammi fyrir
honum þar sem hann lá milli svefns
og vöku.
- Ég lá bara út af og var í þessu
fullkomna jafnvægi andans, sem er
'forsenda skýrrar hugsunar. Ég var
svo afslappaður að ég gat engan
veginn gert það upp við mig hvort
ég ætti frekar að vaka eða sofa, ég
skildi það að það er í rauninni
enginn munur á þessu tvennu.
Konan hans flissaði syfjulega og
hann leit undrandi til hennar en
ákvað þó að spyrjast ekki fyrir um
það hvað hefði verið svona fyndið.
Og þá rann upp fyrir mér sann-
leikurinn, í öllu sínu veldi, beinlín-
is með kraftbirtingarhljóm, og ég
skildi af hverju jólin eru kölluð
friðarhátíð.
Hann leit ofurhægt í kringum sig
og beið eftir spurningunni. Þögnin
dýpkaði stöðugt og annar sann-
leikur var rétt í þann mund að
renna upp fyrir honum, semsé sá
að enginn viðstaddra hafði minnsta
áhuga á því sem hann var að segja.
En þá dottaði konan hans skyndi-
lega og missti höfuðið andartak
fram á bringuna. Hann kaus að
skilja þetta svo að hún væri að
kinka kolli til hans í uppörvunar-
skyni og sannleikurinn nýi, sem
hafði verið rétt í þann mund að
birtast honum, koðnaði niður undir
þunga þagnarinnar.
Hann leit í kjöltu sér og einbeitti
sér um stund en tók síðan til máls.
- Hvert var ég kominn? Já, ein-
mitt, jólin, já! Sko, það er ekkert
il í heiminum, nema vegna and-
stæðu sinnar, ekki satt?
Hefði ég verið betur vakandi og
ekki í alveg jafngóðu skapi og ég
var hefði ég vel getað hugsað mér
að rífast dálítið um þessa kenn-
ingu. En smákökutegundirnar sjö
höfðu kæft þann litla áhuga sem
ég hefði hugsanlega getað vakið í
brjósti mér á frumspeki. Svo ég
reyndi að brosa gegnum svefnguf-
urnar og vera jákvæður á svipinn.
bjóða í jólaglögg, gefa börnunum í
skóinn og hafa hemil á þeim. Börn-
in verða auðvitað sífellt erfiðari,
þangað til þau geta ekki sofið eða
borðað, horfa hugfangin á auglýs-
ingar og jólagjafapantanirnar
verða sífellt æðislegri og trylltari.
Þegar klukkan verður loksins sex
á aðfangadagskvöld eru allir orðn-
ir snarvitlausir, krakkarnir gera
ekki annað en að öskra og grenja,
foreldrarnir eru á stöðugum þönum
við að halda friðinn og koma jóla-
steikinni á borðið.
Ástandið er orðið eins og þegar
leynilögreglumaðurinn hefur kall-
að alla grunaða saman á morð-
staðnum og ætlar að tilkynna hver
morðinginn er. Spennan er óþol-
andi þangað til gjafirnar eru opn-
aðar. En þá er spennan líka búin
og ekkert eftir nema þreytan. Jóla-
friðurinn stafar af þvi að allir eru
örmagna og hreinlega geta ekki
meir.
Hann þagnaði og beið eftir fagn-
aðarópunum sem aldrei komu því
konan hans greip tækifærið og
bauð áttundu smákökutegundina,
með þeim afleiðingum að ég lét
loksins verða af því að biðja um
maltbrauðssneiðina' með rúllu-
pylsunni, sem ég hefði betur látíð
ógert, því ég fékk hana.